Gefeliciteerd! En wat ontzettend spannend, ik hoop dat het goed mag gaan. Mijn eigen moeder heeft iedereen verteld dat ik zwanger was, de eerste keer, terwijl ik ze op het hart had gedrukt te wachten tot we een goede echo hadden. Tja, de echo was dus niet goed. Heb haar gezegd dat ze persoonlijk aan iedereen kon gaan vertellen dat het niet goed zat en dat er geen baby kwam. Ik snap ook wel ergens dat ze goed nieuws wil delen, maar voor mij zijn de eerste 3 maanden heel beladen, dus wil ik niet dat de hele wereld het al weet. De keren erna hoorde ze het dus niet voordat we een goede termijnecho hadden gehad.
Gefeliciteerd MamaBri! Neem gewoon je tijd en deel het pas met anderen als het voor jou goed voelt. Dat moment komt vanzelf.
Mijn situatie is anders, maar je topictitel is herkenbaar. Ik ben bijna 11 weken zwanger. En ik word BAM-mam. Mijn zus en zwager zijn zwaar gelovig. Vanaf het moment dat ik vertelde wat mijn plannen waren, speelden ze voor god. Met hun oordelen en veroordelen. Inmiddels hebben ze geen behoefte meer aan contact. Ik heb ze niks verteld. Mijn vader is niet gelovig, maar heeft wel ethische bezwaren. En hij vindt me ongeschikt, maar dat vindt hij al jaren met alles (zijn motto: je bent niks, je kan niks, je wordt niks. Even vergetende dat ik bijna twee universitaire titels op zak heb). Nadat hij heeft gezegd dat ik me vooral maar moet laten injecteren (als in: insemineren) met het sperma van Hitler heeft hij het contact verbroken. Ik heb hem niets verteld. Mijn moeder en beste vriendin zijn gematigd gelovig. Ze hebben veel moeite gehad met het feit dat ik BAM-mam wilde worden. Ze staan nu zeker achter mij. Maar ook zij moesten wennen aan het idee dat ik nu zwanger ben. Ondanks dat mijn zus me niet meer hoeft vanwege mijn plannen wil ze wel het naadje van de kous weten. Niet uit interesse maar uit nieuwsgierigheid. Ik vind het niet nodig dat zij van mijn zwangerschap weet, mijn moeder respecteert dat, maar heeft angst dat mijn zusje haar dat gaat verwijten (en daar is ze met haar karakter ook toe in staat). Twee vriendinnen heb ik pas ingelicht na de eerste echo met ruim 8 weken. De rest van mijn vrienden- en kennissen weet het nog niet. Ik heb nog zoveel angst dat het misgaat dat ik eerst de kritieke periode wil afwachten. Deze tweed vriendinnen vonden dat ik het op de dag van de test had moeten vertellen en dat ik vooral niet moest denken dat ze dit zomaar accepteerden (ze willen zelf ook graag een kindje, maar dat lukt niet, dus ik snap ze ergens nog ook). Kortom, voorlopig is het vooral gezeik. Er is slecht een iemand (een andere vriendin) geweest die uit haar dak ging bij mijn mededeling dat ik zwanger ben. Door al dat gezeik vind ik het niks meer leuk om te vertellen. Sorry voor het lange verhaal, maar was nogal getriggerd door de titel en de openingspost. Wilde het graag even kwijt.
In jou geval zou ik serieus je schoonmoeder niks meer vertellen. Eerlijk...ik zou het bij de 2de keer al niet meer verteld hebben voor de 12wk. Schijnbaar leren jullie er niks van En over de nare en vervelende opmerkingen...niks van aantrekken. Het aller aller belangrijkste is dat JULLIE er heel blij mee zijn...dat telt! Gefeliciteerd meid en geniet ervan!
Noah04: Raar dat je "vriendinnen" boos reageren omdat je "iets moest vertellen op de dag van de test". Lekkere vriendinnen zijn dat. Je zus zal het via-via toch wel te horen krijgen, dus je moeder verbieden iets te zeggen heeft weinig zin. Laat ze maar gewoon, zou ik zeggen. Hun leven. Hun eigen ideeën. Mijn lief heeft ergens een familielid dat blijkbaar ook lucht heeft gekregen van onze zwangerschap hier. Die heeft ook haar oordeel klaar zonder dat ze mij of de situatie kent en heeft besloten geen contact te willen. Niet dat we dat hadden, ofzo, dus daar is weinig aan te missen. Het bericht is echter wel bij ons terecht gekomen. Ik heb er even vreselijk om gelachen en heb me er vervolgens bij neergelegd dat er in de wereld genoeg kortzichtige mensen zijn waarbij ik er gelukkig voor kan kiezen om er niks mee te maken te hebben. Omring je met de mensen die er wel toe doen en laat de azijnzeikers lekker links liggen.
Weet je: ik vind je opmerking niet erg aardig (de rest wel, maar dat wij er niks van leren bedoel ik) Het zullen wel hormonen zijn hoor, maar natuurlijk vertellen we haar het niet als eerste. Maar ook op het moment dat iedereen het in principe zou mogen weten en dat dus ook doen, gaat ze in de supermarkt lopen verkondigen of op de markt of bij de bushalte tegen wie dan ook willekeurig: Jaaaahaaaa, mijn schoondochter is zwanger en bla di bla di bla.....Dát is wat me stoort, dat ze ALTIJD en OVERAL alles moet lopen vertellen. Ze verteld ook bijv over de oudste dat die van mijn eerste man is, dat ze hem wel ziet als kleinkind, maar dat hij niet van haar zoon is. Of destijds over mijn pleegdochter: Ja, dat is een aangenomen kind MET de reden WAAROM ze een pleegkind is (absoluut NOT DONE!!!! ivm een evt geheime plaatsing :x) En dat doet ze gewoon tegen mensen waar ze naast staat, die ze zelf soms wel, maar ook niet altijd kent...gewoon ongelofelijk irritant en onfatsoenlijk (want mensen zitten daar vaak echt niet op te wachten) Ik ben zelf absoluut niet zo, kom uit een compleet andere familie, Mijn man irriteerd zich hier ook enorm aan hoor, en we zeggen er vaak genoeg van. Ik schaam me vaak dood als ik met haar op pad ben En de ellende is: ze leert het niet af. Ik vertel haar ook bijna nooit meer iets omdat ik weet dat ik het dan net zo goed in de krant kan zetten. Maar ja, op een gegeven moment moet je natuurlijk wel zeggen dat je zwanger bent. Hopelijk snap je me nu een beetje beter.
Het vervelende nu is dat ik al 2 goede echo's had gehad, incl de termijnecho toen onze laatste overleed. NA de 12 weken dus. Dan weten mensen inmiddels wel dat je zwanger bent. Het gaat er bij ons ook niet om dat we het vroeg vertellen, want wij vertellen het de ouders pas na de 2e goede echo. Alleen bij de vroege miskraam hebben we verteld dat ik die gekregen had. Dat maakt het voor ons nu helemaal moeilijk wanneer vertellen, want ook na een aantal goede echo's kan je kind overlijden..... als het aan mij ligt vertel ik het pas na de 20 weken echo of zo, maar dat gaat ook niet lukken, want dan zie je het wel al dat ik zwanger ben.
Dit verhaal vind ik dus ook echt heel erg. En geloof heeft hier niets mee te maken, ik ben zelf ook (streng) gelovig. De opmerking van je vader...vriendinnen die willen dat je het bij het eerste 2e streepje al van de kansel afroept....Een nieuwsgierige zus... Dat maakt het vertellen gewoon NIET leuk, BAH :x
allereerst gefeliciteerd! ik zou tegen schoonmama helemaal niets zeggen, ik lees dat schoonvader ook boos op haar wordt dus tegen hem kun je het vertellen en vraag je hem om het nog even voor zich te houden.wat betreft andere mensen.... tja het is een domper op je gelukzalig gevoel. ik herken het zo ontzettend. alsof j eer niet voor mag kiezen dat je meerdere kinderen wilt. geniet van je zwangerschap!
@MamaBri - gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat een vervelende situatie met je schoonmoeder, persoonlijk is ook mijn eerste gedachte: gewoon niet vertellen dan, want schijnbaar heeft ze gewoon sch*t aan jouw wensen. Zie dan geen reden om rekening te houden met die van haar. Noah04 - Jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap! Onbegrijpelijk dat je zulke rotte reacties krijgt, ik zit met verbijstering te lezen... Zulke reacties heb je toch helemaal niet nodig?? Hopelijk kun je toch gaan genieten en draaien je vriendinnen in ieder geval snel bij!
Dat ze tegen Jan en alleman ook vertelt waarom je pleegkind bij jullie is/was: onbegrijpelijk! Eigenlijk is je sm dus ongeschikt om wat voor persoonlijke informatie te delen whatsoever. Erg teleurstellend...
Jij begrijpt me En eerlijk is eerlijk, ondanks dit is ze verder een enorme lieverd hoor, begrijp me niet verkeerd, want ze doet echt ALLES voor ons. Ben ik ziek: kookt ze voor mijn gezin mee en vangt de kleintjes op, en doet ze boodschappen voor me. Regent het hard, komt schoonvader met de auto dochter naar school brengen etc. Dat maakt het ook zo lastig, want ze heeft ook absoluut veel pluspunten. Maar dat ze niets voor zich kan houden is zo verschrikkelijk jammer....