Mijn zoontje is over een week 10 maanden. De afgelopen 2 weken bevinden we ons in een slaapdrama waar geen eind aan lijkt te komen. Meneer wil bijna niet (op een hele enkele x na) in zn bed slapen. Hij zet het op een brullen en is soms bijna niet te troosten behalve door uit zn slaapkamer te gaan. Na zeer veel pogingen om hem toch in slaap te krijgen heb ik hem al vaak na een uur of langer in de draagdoek gedaan. Daarin slaapt hij vrij snel. Maar alleen als ik loop. Ik zei tegen mijn man: nog even en ik kan meedoen aan de Nijmeegse vierdaagse, zoveel heb ik gelopen om mn zoonte maar te laten slapen. Hij is doodmoe, oogjes staan op slaapstand maar het lukt hem gewoon absoluut niet om in slaap te vallen. Vorige week heeft hij keelonsteking gehad en daarvoor en daarna zijn er in totaal 3 (en nr 4 is onderweg) boventanden doorgekomen, dus het kan heel goed zijn dat hij daar niet lekker van is. Maar toch vraag ik me af als het alleen de tanden betreft want het is wel erg extreem. Verlatingsanst, sprong, uitproberen? Alles spookt door mn hoofd. Bij mijn moeder is zn slaapgedrag niet anders. Ik kan hem ook niet (lang) laten huilen want er zit geen rem op. Hij is zeer snel overstuur en stikt dan bijna met als gevolg dat hij helemaal niet meer slaapt. Ik weet gewoon echt niet meer waar ik goed aan doe, ben bang dat hij door die draagdoek straks helemaal niet meer in zijn bed wil slapen. Zit er even doorheen... Wil er relaxt mee omgaan maar na 2 weken begint het me echt op te breken. Weten jullie raad?
Mij lijkt het de combinatie van de keelontsteking, tanden die doorkomen, verlatingsangst en de 9 of 11 maanden sprong. Ik denk dat het gewoon even doorzetten is helaas, de sprong gaat vanzelf weer voorbij. Hij is bang en heeft jullie nodig. Ik persoonlijk ben er wel van om een kind op de eigen slaapkamer (liefst in eigen bed) tot rust te krijgen. Dus als het even kan, blijf daar. Succes....
zo een periode hebben wij ook gehad en toen hebben we ook door gezet omdat wij voorstanders zijn van in z'n eigen bedje te laten slapen. wel ben ik elke keer bij hem gaan kijken en aai over zn bol en onder zn dekens terug leggen
Ja ik snap dat op de slaapkamer blijven het beste 'je moet hier slapen' signaal afgeeft, ik ben er ook heel vaak gebleven en soms wel met succes maar soms was hij desondanks zo over zn kookwater geraakt dat hij gewoon echt geen raad meer weet met zichzelf draaien huilen krijsen lachen brullen, zelfs vasthouden of wiegen deed dan niks. Na 1,5 u op zn max. Dusdaarom hem maar mee naar beneden genomen als een soort van time out. En dan lopen in de draagdoek zodat hij toch nog even slaapt want zonder slaap kan hij absoluut niet... Savonds hetzelfde verhaal. Hoelang zijn jullie op de slaapkamers gebleven en hoe werden jullie kindjes toch rustig genoeg om te slapen?
Heel herkenbaar! Mijn zoontje had het ook bij 9/10 maanden extreem! Heeft het zeker 3/4 weken gehad en echt je word als ouder zo machteloos... Maar op een gegeven moment was ik er klaar mee en knop om gezet. Matras naast zijn bed en naast hem liggen.... Na 3 dagen was het over.... Hebben het matras nog liggen ivm dat het al van baby af aan een moeilijke slaper is maar nooit meer echt het overstuur krijsen! Dus dat misschien een idee? De 3 dagen waren pittig maar huilen word snel minder als ze merken dat ze toch weer steeds bedje in gaan... Zetpil al eens geprobeerd? Vloog even net door mijn hoofd daarmee kan je goed uitkienen of het hui pijn is of huil verlatingsangst
Gewoon in de draagzak houden en genieten van het feit dat jij hem wel kunt troosten. Alles bij elkaar doet pijn en hij heeft verlatingsangst, dan zou ik als kleine baby ook niet alleen in bed willen liggen. Na deze fase kun je hem weer wegleggen, dat gaat dan vaak gewoon goed hoor. Troosten bij pijn en angst en lekker in bed als ze dat weer aankunnen.
Wij hebben dit ook gehad rond 11 maanden. Waren toch echt de tandjes. In kamertje blijven is een leuk streven, maar niet altijd haalbaar. Wij gingen met hem rijden ipv draagdoek, daarmee kregen we in slaap. En ja, dus ook om 3 uur 's nachts... Al het andere ook geprobeerd hoor, werkte gewoon niet. Bij ons duurde het, schrik niet, 3,5 maand. Af en toe zaten er goede nachten tussen. Hij heeft toen 13 tanden en kiezen gekregen, echt hel. Is ook wel extreem veel een paar maanden tijd. Heb er toen ook een topic over geopend, maar uiteindelijk was het uitzingen en het je, en je kind, zo makkelijk mogelijk maken. En dat is naar mijn mening dus niet elke avond 2 uur gekrijs op de babykamer, maar een half uurtje rijden of lopen met de draagdoek... Succes!
Bedankt voor jullie reacties, het is fijn om te lezen dat anderen hier ook ervaring mee hebben en dat er zicht is op vooruitgang. Helaas is dat hier nog niet zo. Zetpil al meerdere avonden geprobeerd maar dat lijkt niet uit te maken, ondanks zichtbare last van tanden. Het zal idd wel een beetje van alles bij elkaar zijn. Vanavond weer pet, na 3 kwartier in zn eigen bedje ben ik toch maar weer met hem gaan wandelen in de doek, dat is echt het enige wat hier helpt om in slaap te vallen.. 13 tanden en kiezen in 3,5 maand, wow. Wat een heftige periode moeten jullie hebben gehad zeg! Ik ben benieuwd wat ons te wachten staat..
Ik kan me deze fase nog zeer goed herinneren! Duurde hier 3,5 week en toen ging het steeds beter. Heftige verlatingsangst. Sterkte, medische klachten verergeren alles natuurlijk.
Ons meisje is volgens mij net door die periode heen. *klopt af* We hebben echt de makkelijkste slaper ooit dus het was hier even wennen dat we haar niet zo maar op bed konden leggen haha... Ze is zelfs 1 nacht een keer wakker geworden afgelopen periode, klinkt misschien beetje raar zo. Maar ze is vanaf 8 weken op oud en nieuw na 's nachts nooit meer wakker geweest dus voor haar was dit echt bijzonder. Maar we hebben 2 weken lang haar bijna niet in slaap gekregen, overdag en 's avonds. De enige methode: samen met mij op bed gaan liggen. Dus dat hebben we gedaan en 's avonds legden we haar daarna wel over en overdag bleef ik er gewoon gezellig naast liggen. We hebben er gewoon aan toe gegeven. Daardoor sliep ze tenminste wel. En nu sinds maandagavond lijkt het goed te gaan. Ze slaapt overdag weer in eigen bedje zonder huilen en ook 's avonds slaapt ze gewoon lekker zonder mopperen weer zomaar in. Het heeft hier ongeveer 2 weken geduurd. Overdag wilde ze ook heel graag bij me zijn, dus lekker veel in de draagdoek gehad en samen veel gedaan. En afgelopen dagen speelt ze ineens zo maar 1,5-2 uur in haar eentje weer... Dus er is hoop. Ik zou er gewoon lekker aan toe geven. Dit geeft rust voor iedereen. Ik lees overal dat het echt bij deze leeftijd hoort en dat het vanzelf overgaat en hier bleek dat inderdaad te zijn.
Mijn zus adviseerde chamodent van vsm voor de tandjes, zit wel een % alcohol in, maar hielp bij mijn nichtje erg goed.
Ik denk dat je het prima doet ts, door in te spelen wat je kleintje nodig heeft. Het gaat vanzelf weer over en dan zal hij ook gewoon weer in zn eigen bedje gaan slapen.
Nou daar ben ik weer. Zijn moeilijke slaapgedrag is helaas alles behale over en mijn tandvlees is zo ver versleten dat ik het niet meer trek. En nog naar huisarts en kno geweest, maar beiden konden niks medisch vinden. Het zou kunnen dat hij last heeft van zn neusamandel waardoor hij slecht slaapt, maar daar doen ze (nu) niks aan. Ik ben tegen laten huilen, maar ik weet serieus geen andere optie meer... Al een aantal weken leg ik hem in bed en dan ga ik strijken op de overloop. Soms krijst hij al gelijk, soms niet dan gaat hij staan feesten in zn bed. In bed troosten werkt niet, meneer wordt daar alleen maar onrustiger van. Optillen en wiegen helpt als enige het beste (maar ook niet altijd). Ik wieg hem rustig en al zn oogjes langzaamaan dichtvallen maar hij nog wel wakker is leg ik hem terug in bed. Dit moet ik minimaal 3 en soms wel 10 x doen. Er zit geen vooruitgang in gewoon! Ik kom gewoon NIET van dat wiegen af en als ik hem even laat huilen (versta 'krijsen gillen etc') dan raakt hij binnen 10 minuten volledig over zn kookwater (kokhalzen, zweten, niet meer tot bedaren te brengen). Ik ben bang voor compleet foutief aangeleerd gedrag. Hoe moet ik dit in hemelsnaam doorbreken zonder hem compleet uit zn stekker te laten gaan? Ik weet het echt niet. We gaan bijna op vakantie dus echte laten huilen tactieken moeten we nog even uitstellen tot daarna, maar ik trek het echt niet meer zo. Er is trouwens 1 slaapje af, hij slaapt nu 2 x per dag en ik laat hem veel kruipen. Dan duurt zijn verzet savonds korter. Het zijn geen tanden en lijkt ook niet meer op een sprong. Heeft er nog iemand wijze raad?
Wisselend, als hij snachts niet snel rustig wordt leg ik hem naast mij in bed en soms slaapt hij dan wel snel weer verder en soms niet, dan gaat hij worsten woelen of spelen. Samen met hem op bed gaan liggen als hij naar bed moet werkt ook niet.
Ok, echt een heel dringend advies: laat dat "ik wil hem geen verkeerde dingen aanleren" gedoe per direct los..!! Kijk eens wat er gebeurt als je niet gaat strijken, maar gewoon erbij blijft, zitten naast zn bedje tot hij gaat slapen. Of dat je hem niet 10x wiegt en wakker in bed legt, maar dat je hem 1x wiegt totdat hij (diep) slaapt en dan weg legt. Die stomme regels ook.. We merken nu met de tweede dat we het met de eerste zoveel makkelijker hadden kunnen hebben als we het niet allemaal volgens "het boekje" hadden willen doen..
Je hebt helemaal gelijk hoor, ik geef toe dat ik ook echt voorzichtiger ben met 'aangeleerd' gedrag door wat er wordt gezegd en geschreven... Het is mijn eerste kindje en op sommige vlakken weet ik precies hoe ik het wil of doe ik intuitief wat bij hem past, maar deze laatste 1,5/2 maanden ben ik die weg kwijtgeraakt waardoor ik me probeer vast te houden aan dingen uit 'het boekje'. Maar dank voor je tip, had er niet bij stil gestaan om stapjes terug te doen zoals helemaal in slaap wiegen. Ga ik weer proberen!
Allereerst; heeeel herkenbaar! Hier lange tijd slaapdrama's gehad en ik zat ook regelmatig met m'n handen in m'n haar. Ik begon ook te twijfelen aan mijn aanpak, maar uiteindelijk ben ik mijn gevoel blijven volgen en is het helemaal goed gekomen. Doe wat werkt. Het klinkt echt alsof hij ergens last van heeft, hij heeft ook de leeftijd voor verlatingsangst, dus laten huilen zou ik echt niet doen. Als bij je in bed nemen werkt; doen! Acceptatie van de situatie maakt echt dat je het beter vol kan houden.
Joh, je knulletje voelt zich hartstikke naar, met al die tanden en dan ook nog keelontsteking en alles... Houd het goed in de peiling, en laat hem even weer checken op z'n keel en oren, als het niet over gaat, want dikke kans dat dat dwars blijft zitten dan. Gaat allemaal weer over als hij geen pijn meer heeft, maar kan in dit geval mogelijk even versterkt zijn nog door de bekende periode van verlatingsangst rond 9 maanden. Geef je al paracetamol? Wel doen als hij zoveel last van tanden en keel heeft! Scheelt namelijk een eind.
Hier twee keer een hoop gedoe gehad met onze meiden, veel oor- en keelontstekingen en alles, en bij onze oudste wel geleerd dat als ik de idiote adviezen van het CB naast me neerleg, het gewoon allemaal goedkomt en iedereen zich veel fijner voelt als we gewoon doen wat werkt. Wij nemen de meiden bij ons in bed als ze niet lekker zijn, en een van ons gaat dan ergens anders slapen. Naast ons slapen ze dan veel beter dan als ze in eigen bed moeten slapen. En in goede doen zijn ze altijd zonder drama's gewoon weer in eigen bed gaan slapen. Niks aan de hand, niks geen aangeleerde patronen die alleen met huildrama's te doorbreken waren... complete nonsens, die verhalen.