Even de situatie schetsen: man werkt 40-50 uur per week, ik studeer en zorg voor D. Daarnaast gaan we volgende week verhuizen en doe ik zoveel mogelijk samen met D. in beide huizen. Vriend heeft qua inpakken nog niks hoeven doen. Gisteren hadden we oppas zodat we samen aan de slag konden in het nieuwe huis. Ik wilde vroeg beginnen en had dat de avond van tevoren ook aangegeven. De volgende ochtend sta ik op met D. en breng hem rond 10en naar de oppas. Ik kom thuis, ligt meneer nog in zijn bed. In het nieuwe huis heb ik wederom bijna alles alleen gedaan want "er zat echt niks in" volgens vriendlief. Gisteravond had hij een feestje dus natuurlijk stond ik vanmorgen weer alleen op met D. Prima. Op zondag ga ik altijd zwemmen met D., deels voor het plezier en deels om mijn vriend wat tijd (3-4uur) voor zichzelf te gunnen. Ik ben nog geen half uur thuis of hij gaat op de bank zitten en valt in slaap. Ik heb deze week al 4x alleen met D. gegeten 's avonds, alles in het nieuwe en oude huis in mn uppie gedaan, ben net met hem gaan zwemmen en ik ben ook moe!! Ik ga toch verdikkeme ook niet slapen op de bank om 4 uur 's middags en ook ga ik niet lopen zeuren dat ik zo moe ben dat ik geen behang kan afkrabben. Dat moest er ff uit, ik voel me zo verdraaid eenzaam zo. Een schop onder zn kont helpt voor geen meter, dan wordt hij chagrijnig en komt er nog minder uit zijn handen. :x
toch een schop onder zijn kont en dan maar 4 x zo hard misschien snapt hij dan dat het gewoon even moet.
Frustrerend ja. Idd schop onder z'n kont! Hoogst waarschijnlijk snapt hij er niks van, dus praten zal ook hopelijk helpen.
Wakker schoppen. D aan geven en zeggen zo papa gaat met jou lekker naar de speeltuin. Mama gaat lekker in bad liggen en ik wil jullie de eerste 2 uur niets terug zien. DOEI
Als het bijna nooit gebeurd dan laat ik mijn man, slaapt hij half dan schop ik hem naar boven slaapt hij op de bank ga ik lekker buiten spelen met dit mooie weer, Ik ben ook weleens heel moe terwijl mijn man ook moe is maar hij laat mij dan ook lekker even naar bed gaan
Wakker maken het en het bespreken. Laten merken wat het met je doet, enw at je wilt. Helpt beter dan hier om advies vragen, en wij je dan alleen maar opjutten in je gevoel terwijl je man niet weet wat er in jou omgaat en jij niet weet wat er in hem omgaat!
als hij slaapt, pak een boormachine en ga naast zijn oren in de lucht boren.... Of maak een ander enorm extreem geluid. Of, ook gemeen: vertel 's avonds in bed wat JIJ allemaal gedaan hebt en vraag dan: en wat heb jij vandaag gedaan?
Hou hem een spiegel voor... met andere woorden: gedraag je eens net als hij als jullie samen zijn. Het is even omdenken, maar werkt vaak veel beter dan schoppen onder konten etc.
Het is alweer bijgetrokken maar ik was echt zo pissig vanmiddag. Ik heb zijn telefoon naast zijn oor gelegd en hem toen gebeld Ik geloof dat hij de boodschap begreep en hij begon met een heel lang gezicht op te ruimen en in te pakken. Ik ben gewoon gaan zitten en heb het aangekeken. Hij heeft vervolgens ook nog gekookt. Hij was niet gecharmeerd van mijn commentaar maar is er ook niet echt tegenin gegaan. Ik denk dat hij eigenlijk prima weet dat er vlak voor een verhuizing echt geen tijd is de halve dag op de bank te hangen en sowieso weet hij dat ik vind dat je maar in je bed moet slapen.
Normaal kunnen we heel goed communiceren maar als het om "zijn weekend" en "tijd voor zichzelf" (gemeten in uren xbox/week) gaat, is het een ander verhaal. Meestal vind ik het prima en is er best een aardige balans maar nu moeten we ons allemaal even aanpassen en dat komt niet helemaal aan. Ik begrijp heus wel dat hij hard werkt en ik dat normaal gesproken minder doe, maar nu loop ik al de hele week met een -door onrust onhandelbare- peuter van hot naar her en wil ik ook even rust.