Tuurlijk zorg je ervoor dat je eerst je eigen zaken op orde hebt, ben ik met je eens! Maar doodschamen als je indien nood bij je ouders aanklopt, nee. Het ging mij ook meer om de toon waarop het berichtje werd geplaatst en daarbij ook nog even vermelden hoe makkelijk zij 10.000 euro kunnen sparen. Het is namelijk ook heel makkelijk om te roepen nooit bij je ouders te willen aankloppen etc als je zelf aardig in de slappe was zit.
Mijn ouders hebben juist altijd gezegd, als er iets is, kom dan eerst bij ons, ga niet lenen bij een bank. Gelukkig hebben we het nog niet nodig gehad, maar als er hier ooit een crisis zou zijn zou ik het juist eerst met mn ouders bespreken.
Wij vinden sparen belangrijk, en doen dit dan ook automatisch. Maar daarnaast durven we het geld ook gerust uit te geven, om de spaarrekening vervolgens daarna weer aan te vullen. Lijkt me vreselijk als je je zo druk moet maken of er wel voldoende geld op je spaarrekening staat. Je kunt namelijk nooit de toekomst voorspellen!
Even een stukje ertussen uit gehaald. Ik denk namelijk dat alle ouders hun kinderen een financieel zorgeloze jeugd willen geven, maar helaas zijn niet alle ouders hier toe in staat en dat heeft lang niet altijd met domme keuzes te maken, dat lijk je even te vergeten.
Dat is per gezin verschillend, ik zou graag 5000 euro achter de hand willen hebben, alleen redden we dat echt niet. Nu staat er 2000 op geloof ik, maar daar gaat ook de aankomende vakantie vanaf, is gisteren mijn kolf a 160 euro van betaald enzovoort. Ook zit vriend nog een maand in de ww dus moeten we ook weer een deel aanspreken. Maar herken het heel erg hoor liever droog brood dan een wat legere spaarrekening hihi Maar ook mijn moeder is iemand die altijd achter de hand is, helaas soms nodig geweest en ben haar eeuwig dankbaar en dat weet ze en wat anderen daar van vinden deert me eigenlijk niks.. Ik heb trouwens altijd geleerd te moeten werken voor alles baantje op mijn 13e enzovoort heb dan ook mijn eerste autootje en rijbewijs voor een deel zelf betaald, dit zullen we bij de kinderen net zo doen. opleiding is wel een ander verhaal natuurlijk. Maar daar sparen we apart voor niet veel maar genoeg.
gelukkig hebben we altijd spaargeld veel of weinig maakt niet uit als er iets stuk ik kunnen we iets nieuws kopen en ook een spaarrekening voor ons zoontje dat vind ik erg belangrijk. en mijn ouders hebben vanaf het begin altijd gezegd als je wat nodig hebt kom bij ons leen nooit van een bank oid het is nog nooit voorgekomen maar het idee dat het kan is erg fijn.
Maar dat zeg ik toch ook nergens? Net zo goed als dat ik heel goed begrijp dat sommige ouders door omstandigheden niet of niet veel kunnen sparen. Ik zeg alleen dat in ons geval de financiële steun aan onze kroost in principe klaar zal zijn wanneer ze eenmaal klaar zijn met hun studies. En dan mogen ze nog blij zijn dat ze niet met een studieschuld o.i.d. zitten aangezien we dat dus wel allemaal voor ze zullen betalen. Dat er ouders zijn die bewust (!) niet willen sparen omdat ze dat onzin vinden begrijp ik dan weer niet, maar goed dat moeten ze zelf weten.
Eerst schrijf je dus dat je het onzin vindt om meer geld achter de habd te houden en vervolgens als er gevraagd wordt waar je een evt. andere auto van gaat betalen zeg je dit: Dat is een instelling waar ik niks van begrijp..je kunt dus wat sparen..maar wil graag "leven" en uitgeven en als er echt iets aan de knikker is...leen je van je ouders?? Ja om zo'n reden zou ik mij ook doodschamen..goh pa onze auto is kaduuk, we hebben geen geld om hem te vervangen want ja wij houden van uitgeven.
Voor mijn gevoel heeft een zorgeloze jeugd ook eigenlijk weinig te maken met financiën. Mijn ouders hebben mijn studie of rijbewijs niet betaald bijvoorbeeld en ik hoefde ook echt niet om de nieuwste modetrends te vragen oid. Maar ik heb echt wel een zorgeloze jeugd gehad. Ik ben er ook echt niet slechter van geworden dat ik dingen zelf heb moeten betalen en ik lig nu ook echt niet krom om mijn studielening. Wat Thijmen betreft sparen we wel voor zijn studie etc, maar niet op een rekening op zijn naam. Wij bepalen wat er met dat geld gaat gebeuren. Hij heeft wel een spaarrekening die op zijn 18e vrijkomt, maar die is echt alleen voor de lol en daarvan mag hij doen wat hij wil.
Indien nood natuurlijk niet...dat moet kunnen. Maar al je geld uitgeven omdat je sparen onzin vindt en dan aankloppen ja dat noem ik niet echt nood.
Gelukkig maar voor jou. Maar het is helaas een gegeven dat (langdurige) geldzorgen bij de ouders een grote impact hebben op het geestelijk welzijn van kinderen. Het e.e.a. hangt natuurlijk van de precieze situatie af en overige omstandigheden, maar ik heb bij vriendinnetjes gezien wat dit met hen gedaan heeft. En als volwassenen hebben ze het er nog steeds over.
Ja, dat ben ik dat wel weer met je eens. Mijn man is er ook heel erg op gedreven om alles voor onze kinderen te betalen, juist omdat hij alles zelf heeft moeten betalen en we nog steeds elke maand een flink bedrag moeten afbetalen aan zijn studieschuld. Bij hen was het echter niet eens een kwestie van niet kunnen betalen, maar niet willen betalen (misschien nog wel erger)? Zo zeiden ze dat hij geen hbo aankon en dat het zonde van het geld was (hij is in 2,5 jaar tijd afgestudeerd, laagste cijfer 8, chemie) en een rijbewijs is nergens voor nodig volgens hen.
Tja op onze spaarrekening staat zo goed als niks. Niet omdat we het niet willen, maar we hebben een huis in de verbouwing, daar gaat ons geld naartoe tja dan even geen buffer en als er nood is, heb ik idd gelukkig nog ouders, of we leggen de verbouwing weer even stil en gaan weer verder als er weer meer geld is
Ooooh, dat vind ik sneu. Keihard van je schoonouders. Hoe kijken ze er nu tegenaan aangezien hij even mooi het tegendeel heeft bewezen?
Nog steeds hetzelfde helaas, hij is nooit goed genoeg, maar wel ondertussen opscheppen bij al haar vriendinnen over de goede baan die hij heeft. (Ze zijn ook niet goed hoor, zie ook mijn andere topic "overdrijf ik").
Nikki, waar jij woont (en hier ook en waar mijn man vandaan komt ook) is het toch eigenlijk heel normaal dat ouders altijd bijspringen voor de financien? Deels omdat flatjes in een stad het dubbele kosten van een Nederlands rijtjeshuis? Nu mijn schoonouders wat op leeftijd komen en de pensioenen zodanig laag zijn dat je er niet normaal van kan leven willen wij ook bij mijn schoonouders bijspringen. Dat wordt dan weer geweigerd. Als wij op vakantie zijn bij mijn schoonouders laat mijn man altijd geld liggen voor het geval dat. En daar zijn ze dan achteraf wel weer blij mee.
Ik vind het wel sneu eigenlijk. Heb je in je jeugd niet geleerd hoe je je geld moet uitgeven?? Voordat er deurwaarders komen ben je toch al wel een paar maanden verder. Ik hoop toch dat bij de eerste maand dat ze de huur niet kunnen betalen even langs komen en vragen, joh mam wil je mij helpen met de financiën. Ik kan de huur niet betalen. En dan gaan we samen om de tafel zitten en eens goed kijken waar het geld heen gaat. En een plan opstellen. Zo heeft mijn vader dat ook bij mijn middelste zusje gedaan.
Hier zijn mijn man en zijn zus hetzelfde opgevoed en toch spaart mijn man en is hij bij het kniepige af (ik ook trouwens ) en zijn zus brand er alles door zodra het binnen is. Juist heel zielig voor mijn schoonmoeder die hen (en omdat ze geen stiefkinderen wil maken dus ook ons) regelmatig een bedrag schenkt. Helaas ziet ze dat het bij ons op de spaarrekening gaat en dat mijn schoonzus het meteen uitgeeft (knutselspullen , een tattoo etc) Om vervolgens 2 weken later weer bij mijn schoonmoeder zit te klagen dat ze geen geld hebben want de stofzuiger is bijna kapot. Mijn schoonmoeder heeft ons 7,5 jaar geleden ieders een nieuwe wasdroger cadeau gegeven. Wat ben ik blij met dat ding. Mijn schoonzus heeft hem na 3 jaar weggegeven aan iemand omdat ze had gelezen dat ze dus in de fik konden vliegen. Ondanks dat wij dan misschien knieperig zijn ben ik blij met onze spaarrekening want zoals mijn schoonzus leeft zou ik het niet kunnen. We beseffen ons wel dat we hierin soms doorslaan, dus heb ik ons vakantiebudget opgeschroefd naar duizend euro (maar het sparen ook meteen weer maandelijks opgeschroefd met 50 euro erbij) en als ik dit nu zelf zo lees vrees ik dat ik niet meer te redden ben. (misschien iets voor een nieuw televisie programma Help ik ben een kniepert)
Maar ( ik spreek nu over onze situatie ) wij hebben alle 4 een uitvaart verzekering waarin wij ruim zijn verzekerd zodat nabestaanden geen geld hoeven uit te geven aan onze uitvaart. Daarnaast sparen wij wel voor de kids dus met legen handen zullen ze nooit zitten mochten wij komen te overlijden.
ik denk dat dat voor ieder kind anders is, sommige moeten gewoon keihard op hun bek gaan voor ze er pas iets van leren