Oke, ik heb een issue.. En ik weet eigenlijk wel wat ik wil(of juist niet) alleen ik vraag me nu af of ik geen kreng ben.. Ik spreek mijn oma nooit, eigenlijk kan ik d'r niet uitstaan. Vroeger deed ze al niet aardig, altijd zeuren dat ik dik was(en dat was ik niet) beter m'n best moest doen( terwijl ik goede cijfers had) en weet ik veel meer. Toen ik een jaar of 16 was belde ze mij en zei ze dat ze me dik vond en ik op dieet moest.. Jaren heb ik niks gezegd, maar toen ben ik echt boos geworden, dat zij pas wat mocht zeggen als zij er net zo uit zou zien als meryl streep.. Nouja, dikke bonje dus. Toen mijn ouders gingen scheiden was er veel gezeur, mijn moeder vertrok en ik zou zelf 3 maand later uit huis. Ik had dus met mijn ouders overlegt om nog even bij m'n vader te blijven omdat ik anders steeds zou verhuizen.. Prima vonden ze beide.. Toen belde mijn oma, dat ik mijn moeder de verdoemenis in bracht, een vreselijke dochter was en nog veel meer. Ik heb haar toen vreselijk uitgescholden en opgehangen. ( oke dat schelden was niet juist, was niet de beste tijd van mij leven) Daarna heb ik haar jaaaaaren niet gezien of gesproken. Toen ik ging verhuizen had ze tegen mijn moeder gezegd dat ik 1000 euro kreeg voor de tuin, ik wou dat geld niet en heb dat ook gezegd. Mijn moeder heeft het toen aangenomen en hout voor de schutting mee gekocht, toen ik erachter kwam was alles al gekocht en kon het niet meer terug. Ook had ik geen 1000 liggen dus ik heb heel vriendelijk mijn oma gebeld, ik dacht, misschien gaat het nu beter, en haar vriendelijk bedankt. Daarna nog 1 x naar haar verjaardag geweest, ook om mijn vriend voor te stellen. Allemaal prima. Nu had ik haar uit aardigheid voor onze bruiloft uitgenodigd, mondeling. Kreeg ik 2 dagen later een kaartje, ik hou niet van drukte, zodoende kom ik niet op jullie bruiloft.. Juuuiiisssttt, nou prima, doe je dat niet.. Alleen nu 'zeurt' mijn moeder steeds dat ik haar een huwelijksuitnodiging moet sturen. En ik vind van niet. Ze komt toch niet en ik vind het haar eerlijk gezegd ook niet waard.. Vinden jullie mij ook raar of zouden jullie hetzelfde doen?
Ik zou ook niets sturen. Je hebt duidelijk een kaartje gekregen dat ze niet komt, dus zij heeft er blijkbaar ook over nagedacht. Meer dan dit kon je niet doen toch? Lekker laten zo
oke, ik kende dit verhaal al min of meer Mijn mening is: gewoon sturen. Oke, ze komt niet, dat is haar verlies, niet de jouwe, maar jij hebt de eer aan jezelf gehouden en dan kan nooit iemand zeggen dat jij je oma niet hebt uitgenodigd!
Tja..ik zou het wel doen. Wat zij er dan mee doet moet ze zelf weten, maar voor mijn gemoedsrust zou het beter zijn. Een oma hoort toch, normaal gesproken, op de bruiloft van haar kleindochter moeten zijn. Die kaart zou me niks kunnen schelen, dan ben jij tenminste de verstandigste.
Ik zou hetzelfde doen! Als iemand toch niet wil komen, waarom dan nog een uitnodiging (bedoel, het is niet alsof ze niet kán)?!
Nou kijk.. Ik heb haar natuurlijk WEL uitgenodigd.. Dus die eer heb ik.. Alleen de kaarten zijn ook op, dus zou ik een kaartje a 4.50 + 63 ct postzegel moeten bestellen en sturen aan 1 die toch niet komt.. Ik vind het zo sneu van d'r dat ze niet komt.. Ze komt ookal sinds ik 15 ben niet op m'n verjaardag. Heeft m'n oude huis die ik had met m'n ex nooit bekeken, ookal woonde ze 2 km verderop en dit huis heeft ze ook nooit gezien.. Plus, vorige week kwam ze bij mijn stage, ik stond 1 meter van haar af, ze herkende me niet eens.. Ik twijfel nog steeds..
Ik blijf erbij, ook al is het zonde van het geld Het is je oma (oke, niet de leukste of de liefste) maar dan kan er nooit iemand iets van jou zeggen. Al snap ik je dondersgoed hoor, dat jij zoiets heb van: dikke doei! Maar houd de eer netjes aan jezelf, geloof me, dat geeft je een prettiger gevoel! Daar ben ik van overtuigd.
Als iemand er echt iets van wil zeggen zonder het hele verhaal te kennen, en je er waarde aan hecht het aan diegene uit te leggen, kun je nog altijd met dat kaartje dat ze gestuurd heeft komen als bewijs dat ze zelf al niet wilde. Persoonlijk zou me dat ook niet echt boeien hoor, en ik zou er geen fijner gevoel van krijgen alsnog een uitnodiging te sturen (zou me eerder ergeren aan het feit dat ik had 'toegegeven')
Nee ik zou het niet doen, je hebt haar al een kaart gestuurd dus die eer heb je al. Ze heeft duidelijk laten weten niet te komen dus zou er verder ook niet op aan dringen. Niet te veel over in zitten! bruiloft zelf regelen is al stressen genoeg meis.. dikke knuf
Ik vind het wel een raar idee om iemand een uitnodiging te sturen die al heeft gezegd niet te willen komen. Maakt me dan niet uit wie het is eigenlijk... Ik zou het dus niet doen hoor.. Of heeft ze gezegd dat ze een uitnodiging wil tegen iemand?
Ik snap je wel, maar ik zou het toch wel doen. Misschien vind ze het wel hartstikke fijn om een trouwkaart te hebben van haar kleindochter. Ook al komt ze niet. Feit dat je hier een topic over opent, bewijst toch dat je er een beetje mee in je maag zit. Dan kan er nooit wat van je gezegd worden, en die 5 euro zou me gestolen kunnen worden. Ondanks alles: een oma waar je maar weinig/negatief contact mee hebt zou ik gewoon een kaart sturen. Ik heb al 12 jaar geen contact, absoluut helemaal niks, geen contact met mijn vader. Maar toen onverwacht mijn jongste zoon werd geboren, heb ik hem toch een kaart gestuurd. Niet omdat ik zou hebben gewild dat hij zou komen, bellen of een kaartje zou sturen, maar omdat ik vond dat ik dan mijn plicht had gedaan. Heb trouwens niks terug gehoord, en dat is maar beter ook.
@ mamabri, ik snap jou wel hoor.. ik denk alleen niet dat ik me er beter door ga voelen Eerder zoals petrova zegt dat ik heb toegegeven.. en eigenlijk ben ik dat wel beu.. Nee ze heeft zelf niet gevraagd om een uitnodiging.. het boeit haar echt niks.. en het stomme is.. ik baal er gewoon van dat dit mij weer wat tegenzit.. Ik ga nog even nadenken over het kaartje Maar ben bang dat ik me aan mijn principe hou.. Maargoed, ik ben dus geen draak.. maar tis meer een geval van voor je eigen gevoel.. Thanks Mama1991, love u!!
Ik zou zeggen tegen je moeder dat ze haar uitnodiging dan maar effe doorstuurt of doorgeeft. Zeker als je haar 't kaartje kan tonen dat je grootmoeder je stuurde en 't feit dat de kaarten op zijn. Je moeder komt immers sowieso (neem ik aan) en heeft die kaart dus na 1 keer lezen niet persé meer nodig.
Nee, hoor, je bent zeker geen draak, en als het om "zomaar iemand ging" een vriendin, of een kennis etc, zou ik ook zeggen: niks sturen! Maar goed, omdat het je oma is bekijk ik dat dan weer net anders, al begrijp ik best dat jij het beu bent hoor.
Haha ik zei al tegen mn moeder, trek hem maar onder de scanner door haha Of idd gewoon een cheap ass kaartje kan ook of een briefje, 4 juli gaan wij trouwen. om 1 uur. punt.. bla bla @mamabri, ik snap jou echt wel hoor En ik baal er ook best van, ik heb maar 1 oma.. en mijn oma die niet meer leeft moet echt een schatje zijn geweest.. soms vind ik het oneerlijk dat zij er niet meer is.. Tuurlijk zit ik er wel mee, ik ben nogal een pleaser, ookal kom ik vaak over als een harde tante.. ik ben dat eigenlijk niet, een soort van muurtje is dat, die ik niet goed kan laten zakken.. Maar dit soort dingen grijpen mij wel aan.. Ik kan anders wel echt een kleuren kopie maken van onze trouwkaart.. of is dat niet netjes genoeg ik weiger namelijk wel om een nieuwe kaart voor haar te bestellen..