Echt wel,voor mij een wens want heb me altijd met minimaal 3 kindjes gezien. Nu is het wel echt "klaar" en kunnen we genieten van een compleet gezin!
Volgens mij weet TS wel wat ze gaat doen, waarom anders stoppen met de pil? En haar kinderwens is duidelijk. Geef aan dat je t kindje houdt en dan zie je vanzelf of je t alleen of met zijn 2-en gaat doen. Alleen komt t vast ook goed! Dan kom ik gelukkig uit een hele andere omgeving, waar in veel gezinnen de opvoeding en werk 50/50 is verdeeld tussen de ouders. Mijn vriend draagt zeker net zoveel bij aan de opvoeding als ik.
Je weet al wat je wilt! Het wondertje houden...dat is wel duidelijk uit jouw verhaal. Het is een lastige situatie en jammer dat ik zo vaak lees dat er veel relaties bestaan waar partners niet geheel open naar elkaar zijn. Ik zou me geen relatie kunnen voorstellen waar je niet alles maar dan ook echt alles tegen elkaar kan zeggen. Ik wens je veel sterkte in je beslissingen. En ik zag ook iemand iets zeggen dat een vader niet belangrijk is?? Uuuh ik weet niet hoor, maar die zijn echt wel belangrijk. Misschien heb ik dan een moderne man..heb ik bewust voor gekozen. Hij gaat er snachts wel uit en doet veel met onze zoon. We werken allebei fulltime dus mag hij net zoveel als ik doen! Koken, de was, noem het maar op! Het is geen 1980 meer dat de man thuiskomt van ze werk en geen kopje op tafel verzet! Heb ik al genoeg gezien bij me ouders...kansloos een man die absoluut niet zelfstandig is. Ik wil absoluut niet negatief overkomen naar de mensen die er alleen voor staan! Veel beslissingen zijn dapper begrijp me niet verkeerd. MAARRR ga niet zeggen dat een man nutteloos is want dat is zo een ONZIN!
Nou de TS zeg helaas niks meer ondanks de meestal goed bedoelde reacties. @new Miracle. Ik denk dat een groot deel van de meiden hier echt wel heel graag de partner er bij zou willen houden. Maar soms wordt je zwanger in de periode dat je eigenlijk nog niet aan kinderen toe bent en besluit je het kindje wel te houden. Helaas zijn er dan mannen die erg dwars gaan liggen en vreselijk gemeen worden. Dan kan je soms beter er voor kiezen even wat afstand te nemen. Maar hoe dan ook is een vader heel belangrijk in een evenwichtige opvoeding van het kind. Al is dit natuurlijk een ander verhaal want de TS heeft vrij bewust het Risico genomen.
Ik ben het met mijn voorgangers eens. Je wilt graag een kindje. Wat ik ook logisch vind op jouw leeftijd (bedoel niet dat je oud bent hoor ) Persoonlijk denk ik ook dat relaties waarin zo verschillend wordt gedacht over zo'n belangrijk onderwerp bijna gedoemd zijn te mislukken. Jullie zijn al zo lang samen. Het klinkt misschien egoïstisch, en ik ben het ook niet eens met de manier waarop je zwanger bent geworden, maar je kunt dan nu ook maar beter voor je eigen geluk gaan. Als ik het goed lees wist hij dat je bent gestopt met de pil, dus hij had ook zijn broek aan kunnen houden he. Zwanger worden is altijd de schuld van de vrouw zeker! Natuurlijk kun je dit alleen! Volg je hart! Met of zonder hem. Sterkte meid!
Bedankt voor de reacties. Het wordt er nog niet beter op. Ik voel me schuldig en verantwoordelijk, maar ben ook boos omdat hij zegt ook verantwoordelijk te zijn, maar niet zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik ben gestopt met de pil, daar was hij van op de hoogte voor degenen die dit willen weten. De reden was dat ik graag kinderen wilde, en waarschijnlijk angst om nooit moeder te worden door de abortus. Een soort angst dat je gestraft wordt door niet weer zwanger te worden. Daarnaast was ik jaren eerder eens gestopt met de pil en duurde het 15 weken voor ik ongesteld werd, dat jaar werd ik maar 3 keer ongesteld. Ik weet dat veel dames vinden dat dit allemaal bullshit smoesjes zijn. Maar dat was mijn reden om te stoppen. Mijn vriend vind blijkbaar dat de verantwoordelijkheid van niet zwanger worden compleet bij de vrouw ligt. Dat geeft hij tenminste als antwoord, want hij is niet verantwoordelijk ondanks dat hij geen voorbehoedsmiddel heeft gebruikt, toch? Het is lastig om een relatie te verbreken die verder goed is, als je tegen de nu moet het wel bijna leeftijd zit en het krijgen van kinderen niet een gesprek onderwerp kan zijn. Dom? Ja zeker dom achteraf. En nu? Ik weet het niet........Het feit blijft dat de vrouw altijd verantwoordelijk is, verantwoordelijk voor de keuze, voor het kind (ja dat weet ik heus), ook voor de man, want wij kiezen uiteindelijk voor hun. En als je relatie goed loopt dan is dat fijn, maar wil ik een kind een vader geven die het kind niet wil? Had ik dat eerder moeten bedenken? Ja. Maar helpt dat nu? Nee...
Lieve Cristina, niemand hier vindt je dom, of vindt dat je bullshit redenen hebt gehad. Je reden lijkt heel duidelijk en begrijpelijk, namelijk het hebben van een hele sterke kinderwens. Volkomen normaal in jouw situatie. Durf te gaan genieten van je zwangerschap, geef je vent de ruimte, wie weet draait hij echt wel weer bij. Ik denk dat je deze reacties hebt gekregen omdat het lijkt alsof je allang de keuze hebt gemaakt voor jou en je kleintje, maar dit zelf nog niet durft toe te geven aan jezelf. Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel, het zal vast niet makkelijk worden de komende maanden, maar je vindt echt je weg wel weer, met of zonder je vriend.
Hoe kun je dit nou niet negatief bedoelen?? Ik weet niet wat jij voor relatie hebt, maar hier worden zowel de lusten als de lasten gedeeld. Mijn vriend ging/gaat er gewoon ook uit 's nachts (gelukkig **knock on wood** niet meer zo vaak nodig nu Thijmen 6 is). En doet en deed minstens net zo veel als ik met Thijmen en in het huishouden. Je hebt toch samen een kind?
Uiteraard ben je verantwoordelijk, net als je vriend overigens, maar schuldig voelen is echt niet nodig. Het is gelopen zoals het is gelopen en het enige dat je nu kunt doen is verder gaan. En ja jij kiest of je dit kindje wel of niet houdt, maar vervolgens kiest je vriend of hij wel of niet wil blijven. Daar ben jij dan weer niet verantwoordelijk voor. Als hij kiest om weg te gaan als jij dit kindje houdt, dan is dat zijn keuze! En op dat moment blijkt of je relatie ook in slecht weer goed kan zijn.
Ik snap je schuldgevoel wel hoor dat is ook best logisch want jij maakt een keus waar jij mee kan leven maar dat is nu niet precies hetzelfde als wat je vriend denkt. Het voelt al het kiezen tussen twee kwaden aan de ene kant een abortus en aan de andere kant je vriend opzadelen met een kind dat hij niet wil. Even erbuiten gelaten of dat de werkelijkheid is zo voelt het wel. Heel simpel. Jij wilde graag een kindje. Je hebt tegen je vriend gezegd schat ik vind dat we lang genoeg hebben gewacht en wil graag een baby. Hij wist dat je gestopt was en dat je een baby wilde en ik neem aan dat je vriend niet nog in de ooievaar geloofd en weet hoe ze er komen. Hij had dus geen sex kunnen hebben of zich kunnen beschermen.men waarom geen sterrelisatie als ie wist dat hij geen kids wouw. 1 waarschijnlijk had ie er de ballen niet voor en was et wel lekker makkelijk, en 2 dan was hij jou zeker kwijt want jij wil wel kinders. Verder moet je misschien wel proberen er rekening mee te houden dat je vriend niks snapt van al die gevoelens omdat het niet in hem maar in jou zit. En als hij straks die kleine ukkepuk in z'n armen heeft dat hij dan wel bijdraait. Mannen zijn gekke wezens overigens kan dat moment ook al wel bij een echo komen hoor met 12 weken ziet de kleine er al uit als een minimensje
Heb alleen je beginverhaal gelezen.. Lijkt me een erg lastige situatie! Maar jij wil geen abortus dat is wel heel erg duidelijk uit je verhaal. Mijn advies is daarom ook; hou je kindje! Je kindje is er nu dus denk niet na over 'had ik misschien dit of dat moeten doen' want dat heeft geen zin. Het is er en jij bent er blij mee dus probeer ervan te genieten! Hoe of wat met je vriend, daar kom je later wel uit, of niet, maar het zal vanzelf duidelijker worden, hoe moeilijk het ook is. Ik wens je heel erg veel sterkte en natuurlijk ook een heel fijne zwangerschap!
Ik heb het meegemaakt werd gedwongeb Tegen mn wil om abortus te doen Was 21 en ik had 3jaar een relatie Hij wou het niet schelde me verrot alles Voor ik wist want door alle prive omatandigheden Was ik depresief pijn verdooft had k een abortus Op die tafel liggen overkomt mij nooiit never meer Het is een levende hel !!! Alkes zie je en maak je mee Je mag niet eens je echo Zien want ze willen niet je Je eigen bedenkt .... Mn relatir was erna voorbij !! 1maand later kreeg mn huis Lag maanden in bed ben depri geworden Medicatie alles heb nog steeds een trauma van Want ik wou het kind houden Heb ook 8weken voor mn kind gevochten Mja verloor de strijd Dit was mn eerste zwangerschap Dr is geen dag ik niet eraan denk K vraag me af was het een hij of een zij Hoe zou mn leven toen zijn geweest Wat zou de babynaam zijn Hoe zou die eruit zien Hij/zij zou nu 7 zijn en ga ma door Mij. Advies opdondere met kerels die zou makkelijk denke Hun hoeven niet hun benen wijd met Ijzeren pinnen in je vagina en 4spuiten drin Hun gaan door met hun leven twihl Jij dr kapot aan gaat Mn derde kind was ik 24 alleen zwanger en tot hij Een werd alleen geweest heb alles zelf Gedaan gekocht ect en is zkr te doen Mn zoon kwam niks te kort kwestie van sparen
Ongelooflijk!! Onder welke steen moet jij geleefd hebben wil je zoiets zeggen? Ik ben totaal niet van de negatieve reacties, maar jij maakt het toch wel erg spannend!! Misschien heb jij nog maar weinig meegemaakt in je leven, maar niet bij iedereen gaat het zo makkelijk. Juist deze kinderen zullen straks sterk zijn. En lang niet zo wereldvreemd als jij! Pfff ongelooflijk!!
Ik vind het goed dat je je vriend van tevoren hebt laten weten dat je gestopt bent met de pil. Dar betekend dat hij donders goed wist wat het risico was. Ook al ben je maar 3 keer per jaar ongesteld, toch weet je zelf dan toch ook wel dat je zwanger kunt raken? Je bent immers toch wel vruchtbaar. Jammer dat hij dan niet zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik hoop dat jij hier ook niey van weg zult vluchten voor hem. Ik heb het idee dat dit kindje meer dan welkom is bij jou. Twijfel alsjeblieft niet en ga voor je kindje, die heeft je nu al nodig!! Sterkte, maar ik weet zeker dar je het aan kunt!
Hoi Cristina, Wij vrouwen zijn op de wereld gezet om kinderen te dragen en baren. Mannen zijn er om dat waar te maken. Wanneer jij zwanger word als vrouw, dan is dat kind van jou en jou alleen. Het is leuk om een partner te hebben, maar uiteindelijk doe je het toch zelf. Het is misschien een beetje vervelend voor het kind later om niet zijn papa te hebben, maar dan nog, jij bent er om die leegte in te vullen. Ik heb 7 jaar een relatie gehad met een jongen die over een paar maanden gaat trouwen met een meisje uit zijn eigen geloof. Ik ben nu iets meer dan 4 weken zwanger, maar ik ben positief omdat het kindje van mij is. Jij moet nu sterk zijn voor het kind in jouw buik en je niet laten onderdrukken door een man. Het is jouw lichaam en jouw keuze en als jij er zeker van bent dat jij het alleen kan, dan moet je dat gewoon doen. Steun van de overheid heb je, steun aan jezelf moet je opbouwen en ik weet zeker dat je ook steun hebt van de meiden (incl. mij) van het forum. Maak je niet zoveel zorgen en doe waar je zelf in gelooft! Ik ga mijn kindje (hopelijk <3) ook zelf opvoeden en ik ben 24 en student. Tja, het wordt moeilijk, maar dit is gewoon een geschenk van daarboven die zeker weet dat ik het zelf kan, anders was ik nooit zwanger geraakt na 5 jaar proberen. Sterkte en groetjes.
Dit is toch wel een grote grap.. Dat je ergens in gelooft is prima, maar die eerste zin van jou is te dom.. dat er nog mensen zijn die zo denken Wat is het doel van de vrouw als ze geen kinderen KAN krijgen..?!
Dan adopteert ze een kind die een andere vrouw heeft gebaart om haar te helpen. Het is niet ouderwets, maar het past in deze situatie. Niet gelijk zo boos doen, het was niet aanvallen bedoeld. Hoor.. En hoezo een grap? Ik laat Christina alleen weten dat het uiteindelijk niet zo erg is om alleen een kind op te voeden, of eng. Het hoeft niet altijd perfect te zijn, want ook dat kan fout gaat. Raar dit.