Eindelijk, mijn vrouw is zwanger!

Hallo,

Na een traject van meer dan 4 jaar MMM zijn mijn vrouw en ik eindelijk zwanger!
ik begrijp dat hier vooral vrouwen posten, maar ik heb aan dit forum veel gehad met betrekking tot onzekerheden en vragen waarmee ik mijn vrouw niet lastig wilde vallen. Het leek me leuk om eens de andere kant van het verhaal te laten horen.

Mijn vrouw en ik besloten een jaar of 7 geleden dat het wel eens tijd werd om aan kinderen te beginnen, beide hadden we er al een huwelijk op zitten, mijn vrouw heeft een kind uit vorig huwelijk die grotendeels bij ons woont.
Maar wat bleek, ze werd maar niet zwanger. Mijn aanname was natuurlijk dat het aan mij zou liggen, zij heeft immers al een kind. Na zo'n anderhalf jaar proberen - niet heel serieus - gingen we maar eens langs de huisarts. Deze gaf aan om vooral nog maar eens door te oefenen, maar nu wel wat gerichter qua timing.

Zo gezegd, zo gedaan, helaas zonder resultaat. Uiteindelijk de stap genomen om door te laten verwijzen naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Ik met lood in mijn schoenen, ik was immers de beperkende factor. Daar zijn we onderworpen aan allerlei onderzoeken. Het bleek dat ze geen afwijkingen konden vinden. Echter bij mijn vrouw werd een infectie geconstateerd en een moeilijk doorgaanbare eileider. Maar dit was niet bezwaarlijk om toch het traject in te gaan. Infectie was behandeld en in principe was één goed werkende eilijder voldoende.

Zo startte wij in het IUI traject. Achteraf een grote tijdsverspilling. We hebben 6 pogingen ondergaan, waardoor we door allerlei omstandigheden bijna 2 jaar mee bezig zijn geweest (te veel eiblaasjes, te weinig, etc etc)
Uiteindelijk zijn we verder gegaan met IVF.

Mijn vrouw aan de hormonen, ik heb mijn bijdrage geleverd door maanden lang niets te drinken, veel te sporten, veel slapen. Al was het maar zodat mijn vrouw niet het gevoel had dat ze de enige was die offers maakte.

Na de eerste punctie bleek dat we 4 goede embrios hadden, we hebben dus 4 terugplaatsingen gehad, allen zonder succes. Wat waren de zware tijden, vooral die wacht weken. Heel erg zwaar. En ik heb het idee, erg onderschat.

Tussendoor eind 2012, gewoon nog even spontaan zwanger!!! Helaas stopte dat na 5 weken. Pijnlijk.

De tweede IVF poging had het Radboud besloten op andere medicijnen over te gaan, niet vanwege de betere resultaten, maar vanwege de kosten!!! Mijn vrouw reageerde daar niet goed op, uiteindelijk hebben we daarvan maar 1 embrio overgehouden. De groei van de follikels ging vanaf moment 1 al niet snel genoeg met die hormonen, zels niet bij een maximale dosering.

Deze poging was helaas ook zonder resultaat. We hebben gevraagd of we niet een aangepast traject in konden, met de hormonen van de eerste poging, of wellicht onderzoeken of er verder nog andere zaken waren die anders zouden kunnen. Hier bij werden we niet echt gehoord en we moesten vooral niet denken dat het aan de nieuwe hormonen lag dat het niet meer lukte. Dat was de druppel.

We waren al tijden niet meer tevreden over het Radboud, er werd niet naar ons geluisterd, in onze ogen waren de verpleegkundigen niet allemaal erg bekwaam, ze stelden ons zelf vaak vragen hoe en wat, medische vragen waarop wij toch echt geen antwoord wisten. De wachttijden waren altijd erg erg lang. Zelfs als je smorgens om 8 uur een afspraak had, jawel minimaal een half uur uit loop.
En dan nog het ergste, als je naar de afdeling voortplanting geneeskunde moet in het Radboud, wordt je eerst over de afdeling met dikke buiken geleid, waar na je een ijzeren hekje open moet doen (kinder hekje) om een betonnen trap af te gaan naar de kelder, waar dan de 'mislukkelingen' zitten. Heel vreemd en erg confronterend, keer op keer.

Lang verhaal kort, we zijn voor de derde en laatste poging naar een andere kliniek gegaan - Geertgen in Elsendorp. Daar hadden we vanaf moment 1 een heel goed gevoel bij! je was altijd in gesprek met kundige artsen en we werden serieus behandeld, met een op ons aangepast programma.

Eindelijk was het zo ver, de punctie, 14 eicellen! hoppa dat hadden we nog nooit gehad. Helaas was het merendeel niet te bevruchten. Uiteindelijk zijn het er 2 geworden, deze hebben we beide terug laten plaatsen (na lang overleg en af gewogen te hebben).

Resultaat: Zwanger!

Op 7 april hadden we de eerste echo in het behandelcentrum, dit was met iets meer dan 7 weken. Twee kloppende hartjes!

We durven alleen niet blij te zijn, waarom zou het nu wel goed gaan vraag je jezelf steeds af.

Met 10 weken naar de VK. Weer een echo, uitwendig. En alles zag er goed uit, beide waren door ontwikkeld. Afspraak gekregen voor de gyneacoloog bij het CWZ.

Daar zijn we met bijna 12 weken geweest, weer alles goed.
Zou het dan toch.....?

Ik ben nog heel erg lang bang geweest, veel gegoogled, en dat was misschien wel het domste wat je kan doen. Dat er uberhaubt nog baby's geboren worden lijkt wel een wonder dan hahaha.

Tussendoor nog een pret echo laten maken met 13 weken. Alles op DVD en een uitleg gekregen van wat alles was. Dit was zo leuk! Je zit echt op een roze wolk.

Maar iedereen kent het, na een paar dagen slaat steeds de twijfel toe. Ik vind het heel moeilijk om hier mee om te gaan en wil mijn vrouw er niet mee lastig vallen.

Maar ik voel niet wat zij voelt. Ik moet maar af gaan op de signalen die ik op vang, maar ik ben er net zo bij betrokken en zeker zo onzeker over. Gelukkig begint ze te groeien en aanstaande vrijdag hebben we weer een afspraak bij de gyneacoloog. Ben hier wel erg nerveus voor. Wat als.....?

Maar goed, de afgelopen 4!! echo's is alles goed geweest, dus waarom nu niet. Wel liep er steeds eentje een enkele milimeter achter, maar niets om ons zorgen over te maken werd op het hart gedrukt.

We hebben ook zo'n doppler en heel af en toe luisteren we even, ik wil het liefst iedere dag, maar mijn vrouw wil dat niet, dus doen we het 1 a 2 keer per week. Het lukt ons nog steeds om beide hartjes te vinden, eentje van de twee is vaak erg moeilijk, deze ligt volgens ons iets naar achteren en de andere ligt echt dichter bij de buikwand. Maar het lukt.

met 12 weken was de ene 170 en de ander 160, afgelopen zondag was de een 162 en de ander 154, Dat klopt dus ook ongeveer. Heel gaaf.

Goed, tot zover het lange verhaal van de man van de vrouw

Ik hoop dat het jullie niet verveelt haha.


Gail & Ray

 

Bedankt voor de reacties!

Wat betreft die doppler, we hebben lang getwijfeld. Ik denk ook dat als we het een keer niet zouden kunnen vinden, vooral ik dan in paniek raak.

Niet handig wat dat betreft, maar het is ons nog steeds gelukt om beide hartjes te vinden, soms wel heel moeilijk.. Maar wij zijn niet echt opgevers Anders hou je zo'n traject ook niet vol haha.

Ja ik heb veel gelezen hier, maar altijd de kant van de vrouw. Nu ben ik een man, maar wij hebben ook gevoel Ik ben vanaf moment 1 betrokken geweest hier bij, ben iedere afspraak en echo meegeweest en dat zijn er veel geweest. Was soms heel lastig te plannen met werk, maar ik vond dat het moest.

We zijn nu meer dan 14 weken en mijn vrouw is eindelijk van de misselijkheid af, maar ze is nog steeds heel erg moe. Haar buik is al groot, maar dat begon met 6 weken al! Dan zijn het vooral de darmen, maar nu zit de baarmoeder ook al hoog, net onder de navel! Zal wel met de tweeling te maken hebben. Al krijgen we het nog niet altijd voor elkaar om dat ding te voelen haha.

Gisteren beweerde ze dat ze een 'por' van binnen uit voelde.. Dat zou wel heeeeeel gaaf zijn. Ik praat al de hele avond tegen ze als we in bed liggen, maar ik geloof niet dat het veel uit maakt

Ik zal jullie zeker op de hoogte houden, zoals ik al zei, a.s. vrijdag een afspraak bij de gyneacoloog. Heel spannend.

Erg lief, thanks

 

Dan vonden jullie het vast ook niet fijn te horen dat Geertgen afgelopen week een faillisement heeft aangevraagd

Dat vonden we echt rot om te horen, maar goed. Maar hopen dat we er niet meer naar toe hoeven!

Ik ben een prater Mijn vrouw is in onze relatie de 'stille' haha.
Maar om kei harde death metal af te spelen bij d'r buik vind ik weer net iets té

 

Wat een leuke reacties hier zeg! Word er helemaal happy van. Ik wist niet dat het zo apart was dat mannen hier iets plaatsen.

Ja, we willen wel weten wat het wordt. Als het twee jongetjes worden, kunnen we ons voorbereiden op een bende herrie en drukte hahaha.