Op de dag dat we onze 20 weken echo hadden... We kwamen thuis met een gezonde uitslag en prachtige foto's! Helemaal verliefd en in de wolken. Wij zijn naar de stad gereden om taart te kopen en spontaan de familie gebeld om in de avond even een gebakje te doen bij ons. Mijn oma klonk erg vermoeid aan de telefoon en zei dat opa erg moe was. Maar hij wilde wel graag erbij zijn. Dus afgesproken dat we dan daar naartoe kwamen met de taart. Daarna belde mijn moeder om te vertellen dat ze bij opa de hoop hadden opgegeven. Ze hadden een paar weekjes ervoor kanker gevonden maar hij werd zo snel zwak dat een chemo of andere onderzoeken hem al fataal zouden worden. Het had geen zin meer. Dat hadden ze die dag te horen gekregen. Dus daar heb je mijn slechte nieuws en goede nieuws tegelijk. Zo vreemd en bizar dat leven en dood zo ducht bij elkaar liggen. In mijn buik zat een gezonde vrolijke stuiterbal en van mijn opa moesten we afscheid gaan nemen. Heb je daar wat aan?
Je moet inderdaad meteen met de deur in huis vallen maar wel duidelijk zijn. Voorbeeld van mij (worst case scenario) slecht nieuws gesprek was bij het ontvangen van het nieuws dat ons tweede dochtertje was overleden in de buik. De hele tijd was de verloskundige van het ziekenhuis op zoek geweest naar een hartslag met de ctg/echo. Op een gegeven moment had ze een hartslag. Hij was te snel om van mij te zijn maar ik twijfelde daaraan. Was niet overtuigd, ondanks ik wel heel graag gerust gesteld wilde zijn. Maar de verloskundige had de CTG vast gemaakt. Toen de gynaecoloog kwam en hij keek met de echo zei hij vrij direct: "Ja , dat is foute boel hé". Euh.... dan mag je dus onzeker gaan vragen aan de verloskundige of je zojuist goed hebt begrepen dat je kind dood is. Het antwoord was ja. Dus ben direct, duidelijk, volledig en lief! De gynaecoloog begon later wel uit te leggen hoor, maar in eerste instantie, die eerste zin wat dus dé mededeling moest zijn, was mij totaal niet duidelijk. Dezelfde gynaecoloog (en verloskundige) trof ik ook weer bij de keer dat ik bij 32 weken voor een CTG ging bij de volgende zwangerschap omdat ik opmerkelijk veel harde buiken had. Toen kwam hij ook binnen met "Ja die CTG is niet fraai, he" Tja... hoe moet ik dat nou weten. Het hartje klopte dus hij was prachtig in mijn ogen. Geen geweldige slecht-nieuws-brenger.
Ik kreeg vanochtend een smsje van mijn broer dat het logeerweekendje van mijn dochters daar niet doorgaat omdat hij onverwacht naar het buitenland moet. Zowel de meiden als mijn man en ik hadden ons erg verheugd op het logeerweekend, dus ik vond het wel 'slecht nieuws', maar absoluut geen heftig nieuws Hij bracht het heel to the point, wat ik fijn vind. Er had niets anders gehoeven, behalve als hij het nieuws helemaal niet had hoeven brengen
Oh nog een 'luchtige' (ik heb ook wel verhalen van heel slecht nieuws hoor, maar ik dacht dat je die juist niet nodig had?): Ik vind bloed prikken echt verschrikkelijk. Tijdens mijn zwangerschap moest ik bloed laten prikken. De verloskundige was alleen eventjes vergeten te zeggen dat het nuchter moest, dus ik moest nog een keer. Zegt ze: "Ja, geeft toch niet he?" Ik kon wel janken
Het als geen slecht nieuws, want ik wist het zelf eigenlijk al...maar wel zeer ontactisch. Ik moest bij het diagnostisch centrum zijn voor een echo om te kijken waar mijn onregelmatige cyclus vandaan kwam. Dus eerst echo en daarna moest ik ook bloedprikken. Kom ik bij het bloedprikken. Die vrouw kijkt op het formulier en ziet dat ik ook een echo had. "En? Was het mooi?" Vroeg ze. Toen keek ze nog eens en zag ze dat ik kwam voor onderzoek naar PCO. Wat het ook uiteindelijk bleek te zijn.
Uh, heb wel eens echt slecht nieuws gehad maar denk dat dit wat luchtiger is voor in een klas: Vorige maand moest onze auto voor de apk. We dachten: oh ja, dat moet nog even, bandjes gelijk laten wisselen en weer doorscheuren met dat ding (meer een formaliteit eigenlijk). Krijgen we dus te horen dat ie NIET door de apk is. Kosten reparatie: 500 euro. *slik* Aangezien we sowieso al een andere auto wilden dit jaar hebben we de niet goedgekeurde auto ingeruild en een andere gekocht (nieuwer en groter dan de oude). Wij blij. Wil mijn man iets instellen op de navigatie, valt het hele ding uit. Eindeloos geprobeerd weer aan de praat te krijgen. Helaas. Wij naar de dealer. Navigatie moest vervangen worden. Kosten: minimaal 550 euro.... Daar werden we ook niet blij van! Net al een bak geld uitgegeven aan de auto, je weet dat er een kleine op komst is en dan krijg je dat er nog eens bij. Wat ik zelf 'fijn' vind bij dit soort gesprekken is dat mensen duidelijk en eerlijk zijn en vooral ook vertellen waarom iets is. Ook bij erge slecht nieuws gesprekken zoals ziekte. Begrijpen is de eerste stap in het proces van verwerken.
Klopt, maar daarmee wilde ik alleen even aangeven dat het belangrijk is (onbenullig of belangrijk nieuws maakt dan niet uit) om direct/to the point, maar vooral ook duidelijk en volledig te zijn. Met 1 dubieuze zin (in mijn geval) ben je er niet vind ik.
Ik denk eerlijk gezegd juist dat het hele doel van de opdracht is dat mensen wél met echt slecht nieuws komen. Dus niet van 'minimale impact', waarbij je het 'luchtig' houdt. Dit is typisch een opdracht waarbij ze willen dat mensen zichzelf zijn, zichzelf open stellen voor anderen en zichzelf laten zien. Het gaat dus nooit werken als je jezelf niet wil laten zien en met een verhaal van een ander komt. En wat is er in 's hemelsnaam mis met het nieuws over overlijden van een familielid? Iedereen zal vroeg of laat familieleden moeten missen door overlijden. Ik zou dat voorbeeld gewoon nemen.
Wow...wat een ontzettende flater is dat... Hier. Ik was zwanger en had een afspraak. Helaas kreeg ik een miskraam. Word ik een week later gebeld waarom ik niet op de afspraak was. Zeg ik dat ik een miskraam heb gehad. Ze schaamde zich dood. De afspraak was ook gewoon door het ziekenhuis afgezegd.
Echt slecht nieuws? Hier dan.. Eind oktober had mijn man steeds erge hoofdpijn, de dokter stuurde hem door naar de spoedeisende hulp, ct. scan gehad en allerlei onderzoeken maar konden niks meer dan een lichte ontsteking in zijn bloedwaarde vinden. De volgende ochtend was hij letterlijk doodziek, kon zijn bed niet meer uitkomen, overgeven en ruim 39 graden koorts op de vroege ochtend. De dokter is gelijk bij ons gekomen en een ambulance gebeld.. In het ziekenhuis dachten ze al vrij snel aan hersenvliesontsteking, via een ruggespraak vocht afgenomen en op kweek gezet, gelijk aan de anbibiotica. Na 5 dagen was hij zo in de war.. Je begreep niks van zijn verhalen. Ik dacht dat het kwam door alle medicijnen en vele morfine. Maar na een mri bleek hij allemaal pus in t hoofd te hebben, direct overgeplaatst naar een ander ziekenhuis waar hij gelijk geopereerd is, stuk schedel konden ze niet meer terug plaatsen omdat de hersens al zo geïnfecteerd waren dat ze uitpuilde (had geen dag langer moeten duren zei de arts later) Het was kritiek, lag op de ic.. Gelukkig geen verlamming, en alle andere ellendige dingen die hij over kon houden! Nog wel steeds erg moe, kan niet lang praten, spierkracht moet weer helemaal opnieuw opgebouwd worden, en conditie is ver te zoeken.. Schedel is vorige maand terug geplaatst. En dat allemaal na een wortelkanaalbehandeling! (Oké het is niet officieel maar wel hoogstwaarschijnlijk) Zulk slecht nieuws bedoel je ? t was iig 1 grote nachtmerrie
Oh, bedoelde jou niet speciaal hoor! Ik voelde me zelf een beetje suffig met mijn verhalen, terwijl ik juist ook mijn geheugen aan het afzoeken was naar 'light' slecht nieuws
Ik was 12 jaar en mijn vader had een hartstilstand gehad [FONT="]Wat was het nieuws? Mijn vader is dood Wie bracht het nieuws? Mijn buurvrouw Hoe werd het gebracht? Overstuur Wat ging goed en wat kon anders?[/FONT] Ik denk dat iedereen op dat moment overstuur was...geen idee of dat anders kon. Het is zo gegaan en dat was op dat moment goed. Ik kan het me trouwens allemaal zo nog voor de geest halen die situatie. ook daarna. Mijn zusje was op turnen ( in een andere stad) en daar moesten we dus ook naartoe....vreselijk.
Recente berichten in mijn inbox: * je wordt niet uitgenodigd voor een gesprek * dit project gaan we niet financieren * mam heeft weer een hernia * mijn service heeft een belachelijk hoge prijs * programma's waarvoor je licenties had verdwijnen doodleuk na een wijziging in OS die we al drie jaar geleden hadden moeten doorvoeren Misschien heb je daar iets aan.
Lijkt me veel nuttiger voor je opleiding om gewoon een keuze te maken uit wat je zelf hebt meegemaakt. Er zijn echt wel meer mensen die veel hebben meegemaakt, dus ik denk dat je daar niet zo zwaar aan hoeft te tillen. Natuurlijk wil je niet alles direct in de groep gooien, dat snap ik ook, maar je kunt iets uitkiezen waarbij je het aardig oppervlakkig kunt houden. Als je maar iets gaat bedenken wat gevoelsmatig verder bij je weg staat is denk ik het hele doel van de opdracht om zeep geholpen.
Ik snap wat jij (en een aantal anderen) probeert te zeggen. Het feit wil alleen dát ik juist heel erg open ben. Ik probeer ook altijd open te zijn en te blijven en merk dat mijn klasgenoten zoiets hebben van: pfffffff, nee he, komt zij weer aanzetten met haar heftigheid. Daar zitten mijn klasgenoten (van 19-22 jaar) totaal niet op te wachten en dat merk ik. Het is dus voor mij verstandig om minder open te zijn of in ieder geval iets wat minder een bom is om te laten ontploffen tijdens zo'n les. Het is immers maar een eerstejaars les - geen vierdejaars eindopdracht. Verder weet ik gewoon dat een deel van mijn klasgenoten alles uit hun duim zuigen puur omdat ze ook iets te delen willen hebben en dan lopen ze het lokaal uit van: whahaha, ja ik zei dat, maar dat is helemaal niet zo, maar ik moest toch wat zeggen. Nou ja, daarbij voel ik mij niet echt prettig als ik mij open stel voor zaken die écht slecht nieuws waren voor mij. Zoals het verliezen van een dierbare, een verdachte niet vervolgen, een huis kwijtraken etc. Nogmaals; Ik zocht lichtere voorbeelden van slecht nieuws die ook mij zijn overkomen, maar die ik eigenlijk alweer vergeten was omdat er wel degelijk heftiger slecht nieuws in mijn leven was Het is elke keer alleen maar ik, die de heftige situaties deelt. Vandaag een keer niet. De APK vind ik ook een goede! Die herken ik ook (bij mijn vriend dan).
Slechte nieuws wat ik in december te horen kreeg was dat mijn functie kwam te vervallen en ik dit onder weg naar de stad om mn laatste sintboodschappen te doen, telefonisch te horen kreeg. Achteraf snapte ik wel waarom het zo aangepakt is maar op dat moment was ik flabbergasted.
Hier gisteren eentje. Een huis bezichtigd, bod gedaan, tegenbod gekregen, ons eindbod neergelegd en toen belde de makelaar: het huis staat onder water, verkoper mag waarschijnlijk niet verkopen..... of te wel, geen huis Het is geen drama, maar wel vreselijk irritant, aangezien dit al de 2e keer is in korte tijd.
Aangezien je het niet te zwaar wilde hebben (daar helaas heel wat voorbeelden van, was trouwens allemaal s'nachts en telefonisch dat ik het nieuws kreeg): De slechte uitslag van het zaadonderzoek bij mijn man. Ik was op mijn werk en werd gebeld door mijn man. Op dat moment waren we allebei heel rustig en wisten we nog niet wat het precies zou inhouden (namelijk ruim 2 jaar ellende). Heel rustig verder gegaan met werken en ondertussen het nieuws een plekje gegeven. Maar of je dit als voorbeeld in de klas wilt gebruiken...
Dat begrijp ik. Fijn dat je de op deze manier een "slecht nieuws gesprek" herinnerde, die je zelf hebt meegemaakt. Zo hou je het toch bij jezelf. En nog even: als al die andere meiden dingen uit hun duim zuigen en met zo'n houding uit het klaslokaal lopen, zegt dat meer over hen dan over jou hoor.