Ik wilde even mijn verhaal kwijt. Omdat ik het even gewoon een keer van me af wilde schrijven. Dus alvast sorry dat ik jullie ermee lastig val Een jaar geleden heb ik mij ingeschreven hier op de pagina. Toen gelukkig met mijn man en onze 2 kindjes. Het begon te kriebelen voor een 3e. Mijn spiraal ging eruit. We deden nog niks bijzonders en we lieten het aan het toeval over. Toen ineens een half jaar later....de bom barstte....de relatie was over. Alles voorbij alles anders. In de begin periode hebben we zelf samen alles kunnen regelen. Inboedel verdeling ouderschapsplan enz enz. We kwamen er zonder ruzie uit. Nog enige tijd hebben we samen in 1 huis gewoond omdat ik geen woonruimte kon vinden. Alles ging goed en netjes...tot hij een nieuwe vriendin kreeg. Onder invloed van haar heeft hij mij toen echt geprobeerd kapot te maken. Uiteindelijk kon ik verhuizen. Alles meegenomen wat van de kinderen en van mij was. Hem achter gelaten in een zo goed als leeg huis. Nu zit ik met mijn kindjes heerlijk op mn plek. Mooi huisje (al is het nog lang niet af) fijne buurt, en vooral veel rust. Maar nu komt t dus....ik heb nog steeds een kinderwens. Natuurlijk was dit in mijn ideaal beeld met dezelfde man maar de kinderwens is er nog steeds. Ik heb inmiddels een nieuwe vriend. En zoals je dat doet bij daten heb je het over allerlei dingen. Zo ook over kinderen. Ik heb er 2 hij heeft er 1. Hij heeft nooit een wens voor meer kinderen gehad en dat gaat ook niet veranderen. En daar zit ik dus een beetje mee in mn maag. We zitten nog in het begin van onze relatie maar bij mij blijft t knagen. Niet dat ik nu ineens direct een kindje wil maar ergens wilde ik de optie openhouden. Ppppfff jeetje ik hoor mn hoofd gewoon malen hahaha. Sorry hoor moest het heel even van me af schrijven. Natuurlijk zitten er nog meer kanten en delen in het verhaal maar dit zijn de grove lijnen.
Wat fijn te horen dat je nu op je plekje zit en dit hebt overwonnen! Als jij echt nog een kinderwens hebt, en je vind hem echt leuk, zou ik het toch met hem bespreken en anders kun je beter nu de relatie beëindigen dan over een tijdje denk ik. Moeilijk, maar doe wat je hart je ingeeft.. Dat kan niemand voor jou beslissen, behalve jij zelf.
Dat is nu dus ook precies mijn probleem. Ik ben erg gek op hem. Echt heel erg gek. En nu denk ik dan....kan ik me over mn kinderwens heen zetten? Of zal t altijd blijven kriebelen??
Ja dat snap ik inderdaad. Je bent dus erg gek op hem. Kijk het nog even aan (wonen jullie al samen?) anders toch jou gevoelens op tafel leggen en kijken wat hij zegt..
Nee we wonen niet samen. Ben ik ook voorlopig niet van plan. We wonen een kleine 2 uur rijden van elkaar en we zien elkaar enkel in t weekend. Het gekke is ik wil er eigenlijk niet over nadenken want dan moet ik aan de toekomst denken en voor nu geniet ik nog van het moment. Maar aan de andere kant zal ik wel moeten want ALS bij mij die kriebels blijven wat dan....
Pfff ik heb geen kinderen, maar het idee dat ik meerdere kinderen bij verschillende mannen zou hebben lijkt mij vreselijk. En hoe is dat voor de kinderen onderling? Ik kan je niet adviseren, maar wens je heel veel sterkte in je keuze....
Je kunt er beter nu goed met hem over praten dan over een paar jaar tot de conclusie komen dat je nu beter bij hem weg had kunnen gaan omdat jullie er niet uit gaan komen. Die kriebels gaan niet zomaar weg denk ik. Toen ik ging scheiden wist ik zeker dat ik nog een kindje wilde. Ik had die kriebels echt heel erg. Nu ik dat kindje ook gekregen heb, voelt het voor mij compleet. Ik zou er echt een gesprek aan wagen. Het kan natuurlijk zijn dat hij in principe geen kinderen meer wilde, maar dat hij nu hij in een nieuwe relatie zit, het toch eigenlijk ook wel heel leuk vindt. Misschien moet hij aan het idee wennen dat hij mogelijk nog een keer vader wordt.
Zonnetje, weet je wel hoeveel kinderen tegenwoordig leven? Heel veel in gemengde gezinnen. Je zult het zo vast niet bedoeld hebben. Ts, moeilijk hoor, maar jullie zijn ook nog niet zo lang samen. Geef het nog even wat tijd.
Ik denk (hoop) dat het niet zo bedoeld is, maar het klinkt nogal denigrerend. Het leven loopt idd niet altijd zoals gehoopt.
Fijn dat je na een poos van ellende toch de kracht hebt gevonden om op te krabbelen. Wel zou ik de periode met je exman goed afsluiten voordat je aan een nieuw avontuur begint. je zit nu zeker in een lastige keus, maar wie weet knap je na enkele weken enorm op je date af en ben je er klaar mee. Of juist het tegenovergestelde dat het de man is waar je gelukkig mee wilt worden, en hij ook met jou. Zo hij terugkomt op de kinderwens. Het kan nog alle kanten uit meid laat de tijd zn gang gaan! En laat het op je afkomen! Veel plezier/liefde/sterkte&geluk!!
Ik zou het even rustig aankijken. Je zegt dat je voorlopig nog niet van plan bent om met je vriend te gaan samenwonen. Tegen de tijd dat je er klaar voor bent om te gaan samenwonen, kun je je kinderwens alsnog in vervulling laten gaan, toch?
Jullie hebben het erover gehad ik neem dan aan dat je toen hebt aangegeven dat je eventueel in de toekomst misschien nog wel kleine zou willen? Hoe reageerde hij hier toen op? Als jullie relatie goed is, kun je het altijd even vragen. Het is juist een van de belangrijkste dingen in een relatie dat je open kan zijn naar elkaar toe. Als je het nu niet vraagt krijg je misschien ook nooit antwoord erop en vraag je, je straks over een paar jaar misschien wel af, wat als ik nou wel gewoon die vraag gesteld had? Had hij dan misschien ja gezegd? Dus vraag het hem, of leg in ieder geval uit dat jij wel met dit gevoel rond loopt.
Ts goed nadenken wat je wil, hij woont nu ook nog op 2 uur rijden van jullie, misschien dat dit ook (onbewust) knaagt. En ook wel/niet een kleine met hem en geen open optie hierop voor in de toekomst, zou ik er persoonlijk wel over nadenken en met hem in gesprek gaan, of dit voor nu geld of dat hij over paar jaar als alles goed loopt en je samenwoont er anders tegen aan gekeken gaat worden. Ook na wat je mee hebt gemaakt met je ex en zijn nieuwe vriendin, zal ook een rol nu meespelen, mede omdat jullie eerst bezig waren voor een kleine en in ene patsboem het over was. Daar kan onbewust ook de kinderwens nog door bestaan en sluimeren. Als ik jouw was zou ik me eerst verder gaan verdiepen in de relatie, maar uit ervaring als het blijft knagen betekent dit meestal dat er meer aan de hand is, en dit (onbewust) een trigger is om toch dieper hier op in te gaan omdat dit voor jou toch heel belangrijk punt is. wees eerlijk naar jezelf en je vriend en bekijk of er opties in de toekomst zijn dat hij dan ook ervoor durft te gaan. Of dat je dit een plekje kan/gaat geven.
Dat is natuurlijk een vraag die in het algemeen niet te beantwoorden is. Maar goed als ik even voor mijzelf spreek, mijn eigen situatie. Ik heb 2 broertjes mijn broertjes en ik hebben alle 3 een andere vader. Ik zeg altijd tegen m'n moeder ach je hebt het in ieder geval 3x geprobeerd . Zonder gekheid, wij hebben er alle 3 werkelijk nooit een tel last van gehad, totaal niet. Ts volg je hart meis !
Ik zou het toch bespreken..beter gelijk uitspreken dan nog jaren hoop zeg maar.l daarnaast over wat zonnetje zei ben ik het helemaal mee eens. ZIJ moer er niet aan denken..nee ik ook niet. Mag je toch zeggen?? En her argument dat veel kinderen zo opgroeien doet er toch niet toe..dat maakt het niet ineens de standaard. Nee ik weet dat ik geen garantie heb dat mijn man en ik eeuwig bij elkaar blijven..maar kindjes komen er dan van mij sowieso niet meer...dat wil ik niet voor mijn kinderen.
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties. Ik ben er al een paar dagen flink mee bezig en ik kijk wel hoe alles loopt. Eigenlijk ben ik ook wel blij dat het nu zo is. Ik kan aan mezelf werken en als de jongste straks naar school gaat heb ik nog meer tijd voor mezelf wat ik ook wel erg lekker vind. Ik snap ook wel wat zonnetje zegt....ik had vroeger het ideaal beeld in mn hoofd van 3 kindjes met 1 papa maar t leven loopt nu eenmaal anders. Dit wil niet zeggen dat het makkelijk is. Ik kies op t moment nog nergens voor. maar ik weet uit ervaring dat een samengesteld gezin niet direct een probleem zou moeten geven.
hij heeft al een kind zeg je? hoe gaat hij dat dan doen straks als jullie gaan samen wonen? hij gaat 2 uur verder verhuizen.. weg van zijn kind? of jij gaat zijn kant op.. jouw kinderen die 2 uur van papa af wonen.. dat vind ik best wel erg
weet je wat erg is? dat kinderen ontvoerd worden naar een ander land, honderden kilometers. Dat kinderen vermoord worden in Brazilië voor het wk door de oproerpolitie. dat er vanmorgen in de krant stond dat een 8jarige meisje(!!) gestorven is tijdens haar huwlijks nacht door seksuele handelingen door haar 40 jarige man!! DAT is erg en niet dat iemand 2 uur rijden van elkaar vandaan woont... TS: ik zou persoonlijk geen relatie kunnen opbouwen met iemand die geen kinderwens heeft/meer heeft, hoe leuk die persoon ook is.