Jouw punt is inmiddels ook meer dan duidelijk hoor.... En ja, als je je kindje voeding geeft en je partner zit aan de andere tiet: dan JA, ik sta hierover veroordelend in het leven. Maar of dat bekrompen is???
hier sluit ik me bij aan. ik heb wel gezegd dat mocht mijn kindje prematuur geboren worden ik wel bv zou geven. Maar met mijn hongerige 8 ponder was dat niet aan de orde. Doen wat goed voelt! Of dat nou bv of fv is.
Bij mijn eerste heb ik heb geprobeerd om borstvoeding te geven.. Dit was echt helemaal niks voor mij.. Heb het 3 weken volgehouden en ben overgestapt.. zo heeft hij toch een goede start gehad
Een tevreden moeder is een tevreden kind. Ik ben anti bvmaffia, ondanks dat heb ik zelf wel 14 maanden bv gegeven. Ik zei eerst tot ik ga werken, toen tot 6 maanden toen tot ze tanden krijgt toen tot een jaar en met 14 maanden was ik het helemaal zat en ben ik er mee gestopt. Gaf op het eind nog alleen s nachts en voor het middagdutje. Ik heb me heel prettig gevoeld bij de bv vond het zo makkelijk, maar voedde echt alleen privé. Dus niet in restaurants of met volle bak visite. Ik ben er op een gegeven moment mee gestopt omdat ik me er niet meer prettig bij voelde dat ik boven bv aan het geven was terwijl visite beneden was en iedereen die natuurlijk wist wat je aan het doen bent. Ik ben dus gestopt omdat ik me er niet prettig meer bij voelde. Als je je er direct niet prettig bij doet zou ik er direct mee stoppen (eventueel na het een kans te geven of gewoon na de geboorte beslissen) ik denk dat je beter spijt kan hebben van iets wat je heb gedaan dan van iets dat je niet heb gedaan. Succes met het maken van een keuze! Follow your heart, iT knows the way!
Nou, bekrompen zou ik het niet noemen, nee :') In principe ben je in dit geval gewoon seksuele handelingen aan het verrichten, bezig met voorspel, waar je kind bij betrokken is. Als je bekrompen bent als je dat niet als iets positiefs kunt zien.. Tja. Ik ben echt niet preuts en ik kan heel wat hebben, maar dit lijkt mij ook veel te ver gaan.
Wat een gezeur! Laat iedereen lekker doen waar ie zin in heeft en laten we elkaar niet zo afvalllen en veroordelen. Gatver, en dit zijn nou (as) moeders onder elkaar!
Als je je er niet goed bij voelt, dan doe je het niet. simpel. en je niet schuldig gaan voelen door al die BV-praatjes van dat het beter is, gezonder, betere hechting, makkelijker bla bla. echt bullshit. is allang bewezen dat BV helemaal niet zo veel gezonder is. kinderen zijn niet gezonder, slimmer enz. en hechting met je kind is met BV echt niet beter als met FV hoor. bij de eerste wilde ik al geen BV geven. toch onder druk van de verpleegkundigen in het ZH en de verhalen die ik las, overstag gegaan. wat een ellende zeg. ik vond het echt helemaal niks. ik lag gewoon half overspannen te wachten tot de kleine een kik zou geven. want, dan "moest het weer gebeuren". Ik voelde me super ongemakkelijk en kon echt niet van mn kleine genieten. snachts kwam ze elke uur. "hoort erbij" en "even doorzetten" krijg je dan te horen. tot de kleine ook nog eens in een suikerdip kwam, ondanks dat ze volgens iedereen genoeg en goed dronk. niet dus. ik moest haar bijvoeden met FV. dus BV, en dan nog FV erbij. even niks te doen en dan begon het gedonder weer. toen ik het flesje in mn handen had, kwam er gewoon een rust over me heen. kind was rustig, ik was rustig. tegen het advies van de kraam in, ben ik geheel over gegaan op FV. wat een rust. kind kwam weer aan en kwam nog maar om de 3 uur. kon weer gaan en staan waar ik wilde. nee,dat deed ik niet met BV en zou ik dus ook nooit kunnen. flesje met heet water mee, koud water, voeding en klaar. binnen een minuut was snachts haar flesje klaar voor gebruik. doen waar je je goed bij voelt en je niet om laten lullen door mensen die je een slecht mama gevoel geven. beter een ongestreste FV-mama dan een gestreste BV mama
hier ook geen stuwing gehad. bij de eerste paar dagen BV gegeven en zo gestopt. niks aan de hand. ze voelde een beetje alsof ze onder de blauwe plekken zaten maar meer niet. bij de 2e geen BV gegeven en ze waren hoogstens 2 dagen iets gevoelig. maar echt niet pijnlijk. heb ook geen compressen of zo gebruikt. niet nodig.
Goed gezegd Zonnestraal! Tegenwoordig bootst de flesvoeding heel er de bv na. Dat BV altijd gezonder is is ook niet helemaal waar, het hangt ook van het dieet van de mama af. Ik heb zelf BV gegeven en vond het he-le-maal niets... Ik was zo blij dat hij de fles aanvaarde... Die afhankelijkheid, dat lange voeden, schaamtegevoel om op openbare plaatsen te voeden, pijn (in het begin), ... Ik was een wrak en stresste al 2 uur op voorhand als we weg moesten omdat ik voeden in het openbaar (ik heb nogal een zeer grote cup en dan nog vol melk dat was echt geen zicht en kon ik echt niet discreet doen) gewoon verschrikkelijk vond. Als het niets voor jou is, is het gewoon niets voor jou. Punt. Je kan het proberen, maar je moet je er op voorbereiden: cursus volgen, boeken lezen, borstpomp eventueel al in huis halen en vooral: mentaal op voorbereiden.
Nou, 'je moet je erop voorbereiden' vind ik echt nogal overdreven hoor. Ik heb van tevoren geen boek gelezen, geen kolf in huis gehaald en al helemaal geen cursus gevolgd. Allemaal onzin. Het is gewoon de natuur: je kind aanleggen en laten drinken. That's all. Gewoon een kwestie van voornemen en doen. En dat wil je of dat wil je niet.
ik heb bij de eerste de borst gegeven voor een paar dagen, t lukte echt niet, kind ging zelfs geel zien in de kraamweek, ik wil dat gewoon niet meer, ik geef gewoon deze kleintje ook gewoon flesvoeding, en ik ga me ook niet schuldig over voelen,
Ik kan TS niet adviseren over wat wel of niet te doen, maar wil wel even mijn ervaring meegeven; Bij mijn dochter kon ik me er tijdens de zwangerschap ook niet veel bij voorstellen. Ik dacht; we gaan het maar proberen, en als het niks is dat stop ik er ook zo weer mee. Vervolgens hadden we allebei veel complicaties na haar geboorte, waardoor zij op de nicu lag en ik op de ic. Elkaar toen dus een paar dagen niet gezien, en in het begin was ik ook te ziek om te kunnen kolven. Twee dagen na haar geboorte, nog op de ic, toch begonnen met kolven, omdat een verpleegkundige dat voorstelde. Ook toen weer een 'we zullen wel zien' gevoel. Maar er kwamen enkele druppeltjes! En ik was zoooo trots. Het voelde goed dat mijn lichaam dat nog kon, na alles wat er gebeurd was. Ik ben blijven kolven, dochter heeft helaas nooit aan de borst leren drinken. Ze was al aan het flesje gewend voor ze aan de borst kon wennen, helaas. En mijn productie liep altijd achter, door die moeilijke start en het niet hebben van de stimulans van een baby die aan de borst drinkt. Maar toch heb ik het 5 maande gedaan, ben veel verder gegaan dan ik van tevoren ooit had gedacht ('s nachts kolven na haar voeding, avonden cluster-kolven, lactatiedeskundige, maanden domperidon slikken voor meer productie, oxytocine neusspray, noem het maar op!). En ik heb er nog steeds hele mooie herinneringen aan, ja zelfs terwijl het 'machinaal' gebeurde! En nu ik weer zwanger ben hoop ik zoooo enorm dat deze baby straks lekker aan de borst wil en gaat drinken! Dus, nee ik ga je echt niet zeggen: je moet, want het is JOUW keuze. Maar ik wil je wel meegeven: het kán je reuze meevallen, en je hoeft het ook niet per se allemaal vooruit te beslissen. Je kan het ook per dag aankijken.
Dat was hier alles behalve het geval, mijn dochter dronk prima, maar ik moest wel echt leren aanleggen etc. Mede door verkeerde begeleiding (baby tegen borst rammen door verpleegkundige in ziekenhuis en kraamzorg), ging dochter ook minder goed happen en dat leverde best wat problemen op. Met juiste voorbereiding had ik dit denk ik kunnen voorkomen.
Ben ik mee eens Purk. En ook dat bv wel even een dingetje is: komt niet meteen op gang, stuwing, kloven etc. Je erop voorbereiden dat bv geven niet alleen maar een roze wolk is.
In aanvulling op Emily ook nog een stukje ervaring van mij: ik ben zwanger geworden na een lange weg in de medische molen. Eigenlijk durfden we al niet meer te hopen op een kindje. Voor mij voelt het nu ook wel een beetje als 'genoegdoening': mijn lichaam kan niet zo goed (=understatement) zwanger worden. Maar borstvoeding geven kan het als de beste. En daar ben ik trots op! En die stuwing en paar kloven, die heb ik voor lief genomen. Was trouwens zo weer voorbij. Van het herstel na de keizersnee had ik meer last (maar ook dat zou ik morgen weer overdoen als dat nodig zou zijn).