Rillingen krijg ik van jouw opmerking... Heb je enig idee hoe ver iemand heen is, als je besluit om een eind aan je leven te maken? En hoe nog veel zieker je bent als je het in je hoofd hebt dat je kind beter af is op die manier? Ziek ben je dan. Net als een lichamelijke ziekte. Maar niet zichtbaar. Mijn beste vriendin heeft zelfmoord gepleegd. Zij was verre van een mislukkeling Eerder een hele sterke vrouw dat ze het nog zo lang heeft volgehouden...
Man is overleden. Moeder is wat ik had gelezen bij haar kind in het ziekenhuis. Hopelijk overleefd het kindje het en mankeert het niks.
Arm mannetje wat verschrikkelijk zeg hopelijk komt hij er weer bovenop en hou hij er niks aan over. Je moet inderdaad wel erg ver heen zijn om dit je kind aan te doen.
Lees net een stuk waar dit in staat: Het jongetje zou de val hebben overleefd omdat zijn vader vermoedelijk de klap opving. Het kind raakte zwaargewond, maar is buiten levensgevaar, meldt het Algemeen Dagblad. Volgens de krant hadden de vader en de 31-jarige moeder heftige relatieproblemen. De vader zou het kind niet meer mogen zien en zou daarom gesprongen zijn.
Dat je zelfmoord pleegt is tot daaraan toe. Maar wat heeft dat kind daarmee van doen? Blijf daar dan lekker vanaf. Daarom vind ik die vent een mislukkeling, niet omdat hij zelfmoord pleegt maar wel omdat hij een kind meeneemt. Oh en trouwens: ja, ik weet hoe dat is. Ik heb het meerdere keren geprobeerd, om een eind aan m'n leven te maken. Maar ik heb daar nooit een kind bij betrokken
Nou ik heb echt geen medelijden met deze man hoor. Als je zover heen bent dat je geen uitweg meer ziet.. en je springt.. maar hoe haal je het dan in je kop om je kind mee te nemen. Gezien de situatie zou het meer geweest zijn 'als ik mijn kind niet mag zien van jou dan zorg ik ervoor dat jij hem nooit meer ziet'. Ziek, gestoord en in geen enkel geval 'zielig voor die man'. Een laffe, respectloze en misselijkmakende daad is dit.
Ik heb wel medelijden met die vent. Hij was blijkbaar zover heen dat hij het idee had dat er geen andere uitweg was dan dit zichzelf en zijn kind aan te doen. Ik praat het hiermee niet goed natuurlijk.. Maar om te zeggen ik heb geen medelijden met hem vind ik heel hard zonder de situatie te kennen. Verschrikkelijk voor het kind en voor de moeder, en natuurlijk de rest van de familie... Wat een nare situatie..
Het kan zijn dat het een situatie was waarbij hij dacht, als ik hem niet krijg, dan krijgt niemand hem. Maar net zo goed kan het een situatie zijn waarbij hin gedacht heeft, ik wil mijn kind het lijden besparen. In het eerste geval is het puur egoïstisch. In het tweede geval eerder pure wanhoop. Situatie 1 kun je hard veroordelen. Situatie twee is vooral heel erg triest.
+1! Ik begrijp niet dat er mensen zijn die deze man zitten goed te praten... Hoe erg de ruzies met zijn ex ook waren en wat er ook gebeurd is, je kind zoiets aandoen mag NOOIT! Puur egoïsme is dat. Als je het dan niet meer ziet zitten, maak je maar een eind aan je eigen leven en laat je kind(eren) er buiten. Alsof een kind dit zou willen
Misschien heb ik dan wel een 'kronkel' in mijn hoofd, maar ik kan mij er ergens wel iets bij voorstellen dat je in bepaalde situaties zo zou kunnen handelen. En nee, daarmee wil ik het niet goedpraten of iets, maar ik kan het mij wel indenken vreemd genoeg. Ik hoop dat het jongetje er bovenop komt en dit weet te verwerken. Niet alleen nu, maar ook later als hij hoort van dit hele voorval. Verschrikkelijk
Nou inderdaad! Ik snap dat niet hoor, dat allemaal goedpraten als een ouder de kinderen meenemen in de dood! Lekker makkelijk om het maar af te schuiven op problemen of depressies of instanties. Puur egoisme! Ik ben zelf door een heel, heel diep dal gegaan, alleen met mezelf bezig geweest en de problemen die er speelden, maar NOOIT is er een haar op mijn hoofd geweest die er aan gedacht heeft mijn kinderen mee te nemen in de ellende. Altijd hield ik mijn verantwoordelijkheidsgevoel houden. En dat heeft me uiteindelijk gered!
Inderdaad.. ik kan me voorstellen dat iemand het leven niet meer ziet zitten en geen uitweg meer ziet. Maar wat ik me niet kan voorstellen is dat ik mijn kind mee zou willen nemen de dood in. Als mijn man de volledige voogdij zou krijgen (als we gescheiden zouden zijn) dan zou ik dat natuurlijk verschrikkelijk vinden. Maar haar leventje beeindigen?? NOOIT Krijg echt de rillingen als ik er zo over nadenk
Idd. Ben diep gegaan. Maar heb ook nog nooit een moment gedacht neem mijn kinderen mee in mijn ( ellende). ' En toch ergens kan ik het diep van binnen begrijpen niet dat het nu gebeurt is maar ik mij wel kan voorstellen als je je hopeloos voelt je ook niet meer logisch NA kan denken, Vind het vandaag echt een heftig verhaal dit het is ook een heftig verhaal. Hoop dat kind gezien zijn jonge leeftijd later niet meer weet wat er echt is gebeurt. Dan bedoel ik het naar beneden gaan. Dat hoop ik voor het kind en dat het ja denk dat we het er allemaal over eens zijn dat kind er ( goed uit komt) het arme schaap.
Dus omdat jullie door een heel diep dal zijn gegaan en geen 1seconden gedacht hebben over iets als dit(gelukkig maar), betekend dat dat een ander dat dus ook niet kan hebben??? Er zijn heeeel veel geestelijke ziektes en aandoeningen. Neem bijvoorbeeld een psychose. Wie weet zat die man in een psychose.... Er moet iets heel erg verkeerd zijn als je dit doet. Zo'n persoon kan je dus niet beoordelen alsof hij gewoon dacht zoals wij nu doen. Er is vast heel veel meer, kan ook niet anders. Er is namelijk weinig info bekend.....
Precies! Ik heb ook nergens geschreven dat ik het "zielig" vind of dat ik "begrip" heb voor deze man. Dat bedenken jullie er zelf bij. Als je je kind, je meest dierbare bezit, met je mee de dood in wil nemen, dan is er geen sprake meer van rede. Wat hierboven al beschreven is, hij kan wel een psychose hebben gehad. Dan staan mensen zo ver buiten de realiteit dat elke vorm van normaal denken verdwenen is. Dit is een tragedie voor het hele gezin. Afschuwelijk dat er niet op tijd hulp geboden is
Dat mensen die uit elkaar gaan en samen kinderen hebben het is gewoon allemaal fatsoenlijk regelt. Vaak worden er kinderen meegenomen door een van de ouder gewoon omdat ze het nooit mogen zien en dus idd soort van vraak. Ze nemen wel je kinderen af en moeders hebben nu eenmaal meer rechten heb ik het idee. Ik en mijn partner hebben elkaar beloofd mochten we ooit scheiden om wat voor rede dan ook de kindjes hier niet de dupe van te laten worden. Vind dat zo egoïstisch bah. Keur dit niet goed want het is gewoon ziek als je sls ouder je eigen kind vermoord of überhaupt poging doet
Moeders hebben helemaal niet meer rechten als vaders, dat stukje is al heel lang achterhaald! Vaders hebben in veel gevallen de laatste jaren meer rechten wat dit soort zaken mede als gevolg heeft! Rechters nemen tegenwoordig steeds vaker de wet letterlijk zonder naar de uitzonderingen te kijken (die in de wet eronder staan) je moet als vader behoorlijk wat bewezen gedaan hebben wil je geen gezag en omgang krijgen! Voorbeeld: vader en moeder gaan uit elkaar, vader ontvoerd kind met hulp van ouders, door een bemiddelaar komt kind terug, vader wordt opgepakt voor dealen van harddrugs aan minderjarige, vervolgens voor grootschalige harddrugs smokkel, nog niet veroordeeld en op schorsingsvoorwaarden vrij. Heeft gezag gekregen omdat vader anders geen ouderschapsplan wilde tekenen en vond dat als er niets ondertekent was hij zich ook niet aan de afspraken hoefde te houden. Ondanks alles krijgt vader wederom omgang, omgang loopt niet (vader heeft geen empathie en interesse en kind wil niet) maar wordt wel mee door gegaan want een gezaghebbende ouder heeft recht op omgang met zijn kind! Vader heeft een psychische achtergrond en heeft meerdere malen kenbaar gemaakt na confrontatie dat hij daadwerkelijk bezig is geweest om uit het leven te stappen met kind! (Dan neem ik even niet mee dat kind zware medicijnen heeft, aangezien harddrugs ansich al dodelijk is voor kinderen). Zo ken ik nog wel meer verhalen, waaruit blijkt dat vaders eerder meer rechten hebben dan minder en allemaal in extreme gevallen. Als je als moeder niet meewerkt krijg je dwangsommen, wordt je uit het gezag gezet of wordt de hoofdverblijfplaats van het kind veranderd. Als je wel meewerkt krijg je een kapotgemaakt kind, en denk maar biet dat je er zo hulp voor in kan roepen, want daarvoor heb je toestemming van de andere gezaghebbende ouder nodig werkt die tegen, heb je pech! Ik vind het verschrikkelijk om het gisteren te lezen, zeker aangezien het niet zo ver weg is. Gezin stond sinds vorig jaar onder toezicht, er worden alleen 2 verhalen verteld: jeugdzorg geeft aan dat vader en moeder niet meer samenwonen daarbij wordt verteld/geïnsinueerd dat vader geen omgang meer mocht hebben met het kind, en door familie en bekenden wordt gezegd dat ze wel samenwoonde. Ik hoop enorm dat het kindje goed hersteld en een normaal leven kan hebben. Wil de moeder daar heel veel sterkte bij wensen!