Ik kan me goed voorstellen dat je het zwaar vind. Je hebt tenslotte niet zelf voor een hond gekozen. Wij hebben 2 honden, waar ik dus wel zelf voor heb gekozen. En ik vind het af en toe ook pittig. Zeker nu ik weer zwanger ben is het best een opgave om steeds haren te ruimen en ze uit te laten (ik heb flinke bi). Ik ben gek op mijn honden, maar als je niets met honden hebt is het dubbel zo zwaar. Probeer eens met je man te praten of hij wat meer van de zorg over kan nemen.
Jeetje zeg, wat een reacties. Ts kiest samen met haar vriend voor een kindje, ze heeft nooit gekozen voor een hond. Ik heb ook geen hond omdat ik in alle dingen die bij het hebben van een hond komen kijken, geen zin heb. Natuurlijk is het dan zwaar voor ts Respect dat je het beessie zo goed verzorgt, tegen je eigen zin in!
Ehm, ze heeft gekozen voor een man met een hond Neemt niet weg dat het inderdaad niet altijd leuk en makkelijk is. Na de laatste post van Ts begrijp ik haar verhaal ook beter.
Thanx meiden, ik zat hier alweer bijna een potje te grienen. vanwege de "pittige" reacties. ja, ik doe echt mijn best en nee, wist niet waar ik aan begon. zomaar in een avontuur gestapt. zo ben ik dus. maar ik pak het wél aan! en af en toe baal ik dan. van de hond, van het ver weg zitten van mijn familie. even huilen en balen en uiten en dan weer verder gaan. erg fijn om steunende reacties te lezen.
wat een reacties zeg pffff!!!!! allemaal heilig lijkt wel ik ben gek op beesten maar moet er echt niet aandenken om ze fulltime in huis te hebben!!!! en dieren en kinderen kan je zeker niet met elkaar vergelijken kom op zeg!!! geen advies maar vind het wel dapper hoor gewoon eerlijk uit komen voor je gevoelens.
Haha, maar ik kan me zo voorstellen dat je in de eerste instantie kiest voor de man.... En dan pas later de hond je hebt nou eenmaal hondenliefhebbers, en de wat minder hondenliefhebbers.
Ontzettend stoer van je dat je helemaal naar Spanje bent gegaan voor de liefde! Die hond er "gratis" bij wat minder. Goed dat je met de man hebt afgesproken dat hij meer verantwoordelijkheid gaat nemen! Hopelijk heb je er dan wat minder last van!
Is ook zo. Op dat moment kan je de wereld aan, daarna zit je ermee zeg maar. Ik snap het ook wel. Dit was een baalbericht en niet het zoveelste, hoe kom ik van de hond af bericht.
Dat maakt het niet minder sneu voor de hond.... Maar wel hulde voor je man...die doet hem niet weg...
ik schreef het inderdaad een beetje om van me af te schrijven, mijn gevoel een beetje te ventileren, misschien wat herkenning. dat is altijd fijn en lucht op. fijn dat mensen het begrijpen, dat scheelt de helft. voel me nu alweer wat lichter. het is gewoon nu en dan dat dit gevoel weer wat sterker naar boven komt. meestal als ik moe ben, of emotioneel. nu spannende tijd want ik krijg straks mijn eerste kindje, een keizersnede, in een "vreemd land", en vlak daarna gaan we ook nog verhuizen. er komt veel op me af en dan merk ik dat ik minder "ruimte" heb voor de hond. ik weet zeker dat hij heel lief gaat zijn met de baby en ik vind het ook leuk voor haar dat ze straks de hond om haar heen heeft. het is dus heus niet allemaal negatief heel de tijd. maar toch een terugkerend "item" zo nu en dan. en ja, mijn man had wel wat beter mogen nadenken voordat hij een hond nam. hij wil er hierna ook geen één meer. vanwege de zorg, de vakanties, etc. en dat terwijl de hond echt zijn "kind" is.
Ik ben echt een honden liefhebber ( nou ja, zeker die van mezelf ) Maar ik begrijp je wel. Je kindje gaat de hond vast super vinden...tenminste..hier zijn ze gek op de hond. En de hond op hun. Misschien als je dat ziet ga je het beestje ook meer als gezinslid zien.
Heel eerlijk, ik vind het dan geen taak om jou op te zadelen met de lasten van zijn hond. Als het zijn hond was, is het ook zijn verantwoording om er voor te zorgen grotendeels, dus hij mag die keer extra stofzuigen voor die haren, en niet jij.
Wat een reacties zeg Oei. Ik kan me het heel goed voorstellen dat je dit als een probleem ervaart! Zo makkelijk ga je ook niet besluiten om dan de man van je leven maar te laten lopen omdat hij toevallig een hond heeft, dus die krijg je erbij kado. Anderen krijgen er een nare ex, rare hobbies of soms stiefkinderen bij kado. En die schrijven hier toch ook? Hebben we dan ook zulke meningen of is het de aaibaarheidsfactor van de oude hond die het hier opeens zielig maakt? Maar ik vind dat je het vooral met je vriend moet bespreken. Je bent nu hoogzwanger, je eerste kindje, je hebt geen idee wat het leven straks gaat zijn, en die hond voelt nu natuurlijk als een extra obstakel. Misschien kan je een beetje omdenken? Een hond moet uitgelaten, maar je baby wil straks ook lekker veel uitgelaten worden Heerlijk wandelen, of in een parkje laten scharrelen terwijl jij de baby draagt of duwt. Als hij vaker uitgelaten moet worden dan dat mogelijk is, zou ik overwegen om misschien iemand in te huren die dat voor zijn werk doet? Is dat iets belachelijks? Ik heb zelf 2 katten, die worden door een vaste oppas verzorgd als wij op vakantie zijn bijvoorbeeld. Maar ja, die zijn verder zeer makkelijk en onderhoudsarm, zeg maar
ja dat denk ik ook hoor. voor haar zeker leuk. (reactie op Bossi) Perzik, bedankt voor je reactie trouwens, ik zie aan mijn man ook dat hij het pittig vind hoor. hij wordt er ook wel eens moe van. onze hond heeft sinds een jaar plasproblemen en soms moeten we wel 2/3 keer per week een zonde in doen om zijn plas er uit te laten. wie zit er dan op de koude stenen vloer de poten vast te houden en zijn hoofd te aaien? juist.. ik. hij laat ook vaak druppeltjes lopen en dan ga je weer met de dweil.. het is eigenlijk een oude man die je in huis hebt. in de vorm van een hond ja mijn man mag ook wel iéts meer doen in de verzorging inderdaad. en straks misschien wat hulp inschakelen geen slecht idee. misschien een buurmeisje of zo.. aan de andere kant houdt het me fit, altijd aan de wandel, strakss gaan we ook beneden wonen dus ben je ook sneller buiten
Alsof je de man van de dromen laat lopen, want hij heeft een hond. Wat had ze dan moeten doen? Zeggen; Lieverd, ik wil alleen met je verder zonder hond, het is de hond eruit of ik eruit? Die reacties had ik hier dan wel graag willen lezen... TS; ik snap heel goed dat het moeilijker is aangezien je zelf geen bewuste keuze hebt gemaakt om een hond te nemen. Je hebt de voordelen en nadelen niet kunnen afwegen en die kom je nu soms tegen. Als je de intensievere taken zou verdelen zal je merken dat je er meer ontspannen instaat. Je man kan de hond uitlaten en meer met hem spelen. Jij kan dan zijn eten geven en kleinere rondjes lopen zodat je je sociale contacten ook op peil houdt. Want je zal zien dat als de hond weggaat, je contacten ook teruglopen. Je komt ze minder tegen. Eten geven is niet lastig toch, je moet zelf ook eten. Een balletje door de kamer gooien is ook te doen. Je man kan ook best een keer extra stofzuigen, mocht het te erg worden met de haren. Zeker straks, als je kleine gaat kruipen is dat fijn.
Ik ben dol op mijn hond, mijn maatje. Maar ik was waarschijnlijk ook niet altijd happy geweest als mijn man al een kat had gehad. Leuk en lief bij een ander, maar niet bij mij. Ik hoop dat dit je oplucht en je lief voor hem bent, want het beestje kan er niks aan doen natuurlijk. Hij hoort bij je man en indirect heb je dus ook voor hem gekozen.
" Hij hoort bij je man en indirect heb je dus ook voor hem gekozen" zeker weten. mee eens. "Alsof je de man van de dromen laat lopen, want hij heeft een hond. Wat had ze dan moeten doen? Zeggen; Lieverd, ik wil alleen met je verder zonder hond, het is de hond eruit of ik eruit? Die reacties had ik hier dan wel graag willen lezen... TS; ik snap heel goed dat het moeilijker is aangezien je zelf geen bewuste keuze hebt gemaakt om een hond te nemen. Je hebt de voordelen en nadelen niet kunnen afwegen en die kom je nu soms tegen. Als je de intensievere taken zou verdelen zal je merken dat je er meer ontspannen instaat. Je man kan de hond uitlaten en meer met hem spelen. Jij kan dan zijn eten geven en kleinere rondjes lopen zodat je je sociale contacten ook op peil houdt. Want je zal zien dat als de hond weggaat, je contacten ook teruglopen. Je komt ze minder tegen. Eten geven is niet lastig toch, je moet zelf ook eten. Een balletje door de kamer gooien is ook te doen. Je man kan ook best een keer extra stofzuigen, mocht het te erg worden met de haren. Zeker straks, als je kleine gaat kruipen is dat fijn." +1 sorry ik weet niet hoe je dat doet, citaat opnemen. dus doe het even zo "...." nee het lastigste vind ik schoonmaken, de haren altijd en dat hij soms aandacht van me wil als ik er even geen "ruimte" voor heb. meestal zit ik dan zelf "vol" met mijn eigen dingen. dan voelt de hond als iets of iemand die iets van me wil, ipv van dat ik hem juist als uitlaatklep zie. er zzijn vriendinnen van mij (wél geboren hondenliefhebsters) die dan zeggen: "ooh dan kan hij je fijn gezelschap houden", of "het is je maatje". maar zo voel ik het echt niet. ik zie dat het een goeie en leuke en lieve hond is. ik lach ook om ´m etc. maar mijn maatje? nee. dat is dan het verschil denk ik met mij, die wel haar best doet voor de hond, en iemand die echt vanuit zijn tenen gek is op beesten. ik denk dat dát het grote verschil is
Heb alleen je OP en de laatste pagina gelezen, ongetwijfeld zijn de reacties niet mals. Ik begrijp je ergens wel. Wij hebben ook een hond, de aanschaf was een weloverwogen beslissing en het is een schat van een hond, die ik voor geen goud kwijt zou willen. Maar... de laatste vijf, zes weken van mijn zwangerschap, poeh... Overal haren, viezigheid etc. etc. Dikke onzin, nu ik eraan terugdenk kan ik me ook niet meer voorstellen dat ik zo dacht, maar ik ergerde me groen en geel aan het dier... Succes!