Hoe pakten jullie Rapley aan? Echt zoals het beschreven staat? Dus nooit iets aangeven, nooit iets prakken/fijn maken, echt alles zelf laten doen? Of ging je af en toe ook een hapje geven o.i.d.? Ik ben voor Rapley, maar ik merk dat het voor mij contra-intuïtief is om nooit te helpen. In het begin van de borstvoeding ben je ook actief: om de 3 uur aanleggen (of vaker als baby zich meldt), helpen met aanhappen, etc. En als je baby gaat lopen, en als je peuter gaat fietsen, dan help je toch ook een handje? Als je baby moeite heeft om in slaap te vallen, dan zeg je toch ook niet: "zoek het maar uit". De kunst is om niet meer te helpen dan nodig is en niet op de dringen. Ik ben benieuwd hoe dat dan echt gaat volgens de regeltjes en hoe lang het dan duurt totdat ze wat binnen krijgen. Ook merk ik dat Rapley erg lastig is met een peuter die aandacht wil. Zit je net met de baby op schoot, moet de peuter naar de WC. Dan is het weer verstoord voor de baby (hij moet wachten), maar je kunt de peuter ook niet laten staan. In de kinderstoel kan mijn zoontje nog niet zitten. Dus hoe doe je dat?
ik vind persoonlijk dat wanneer je met een methode bezig gaat, je niet perse altijd met handen en voeten gebonden bent aan die methode. Wij deden in principe alles met rapley, maar in sommige gevallen kwam het gewoon beter uit om iets klein te maken/beetje prakken of op een lepeltje geven. Ik vind het altijd een beetje overdreven om daar nou ontzettend rigide mee om te gaan. Maar dat ben ik.
Bijvoorbeeld met peer. Is knetterglad en ze kreeg daar echt geen milimeter van binnen omdat het altijd uit haar handjes gleed. Ja dan ga ik echt niet zitten toekijken en dan ging ik echt wel even helpen. "officieel' zou ze dan nog niet klaar zijn voor peer.
Ja, dat vind ik ook, maar ik vroeg me af of ik nou niet te makkelijk afwijk... vandaar mijn vraag! Bedankt voor je antwoord. Ik kijk zeker ook naar mijn kind. Mijn dochter lustte sommige dingen wel fijngemaakt maar niet in stukjes, en sommige wel in stukjes, maar niet fijngemaakt.
Ik doe precies wat ik makkelijk vind. Soms een stuk, soms een prak. Ik denk de moeder aap het kind ook wel hielp en niet alleen in een boom liet zitten.
Ik doe nu een beetje van allebei. Wij zijn met 4 maanden begonnen met bijvoeden, maar ik was toen niet bekend met de rapley methode. Dus zijn wij begonnen met potjes en/of gepureerd eten. Pas sinds zo'n 1,5 maand geleden hoorde ik bij het CB over rapley. Tegen die tijd konden we ook beginnen met brood en dat doen wij dus rapley. De fruithapjes in de ochtend doen wij sindsdien ook rapley. Maar.....alleen tot hij er genoeg van heeft. Blijft er fruit over dan geven we dit in stukje aan hem. Het avondeten geven we tot dusver ook 'gewoon' van een lepeltje. Ook de oppassen (oma's en zus) zijn niet bekend met rapley en voelen zich er ook niet bij op hun gemak. De 3 dagen dat hij bij de oppas is, krijgt hij dus gewoon kleine stukjes eten in de mond of van een lepeltje. De 4 dagen thuis dus fruit en brood rapley en dat gaat hartstikke goed!
Ik gaf gewoon dingen aan hoor, en ik maakte ook wel eens appelmoes bijvoorbeeld, dan hielp ik met een lepeltje. Het hoeft echt niet zo zwart/wit. Ik eet zelf toch ook wel eens soep, vla of appelmoes? Of stamppot ofzo, ook net een babyhapje Volg je gevoel!
Ik heb in het begin redelijk vaak dingen vastgehouden omdat ze gefrustreerd raakte omdat het uit haar handen glibberde. Maar zij pakte mijn handen en had de regie. Ik help haar nu heel soms wel eens met rijst bijv. Dan pak ik even een lepeltje, wil ze liever zelf eten dan eet ze zelf. Maar meestal gaat haar mond wagenwijd open, net een vogeltje ... Ik houd me aan de basisprincipes waarom ik voor deze methode heb gekozen. Dus pure smaken en structuur (al hebben we in het hele begin geprakt geprobeerd maar gelukkig weigerde ze dat) en de regie bij het kind. En dan doe ik gerust het iets anders dan dat het "hoort". Sowieso is er voor mijn geen enkele methode "heilig" en pas ik het altijd aan op mijn dochter.
Dank voor jullie reacties, goed om dat te lezen!! Mijn zoontje toont nog maar heel weinig belangstelling voor vast voedsel. Hij pakt het bord (en wil dat op de grond gooien), maar niet het eten. Pakken, voelen, smijten, in de mond stoppen en weer uitspugen, aan likken... niets van dit alles. Ik gaf hem vandaag een stuk gekookte aardappel in de hand die dat kneep hij fijn, maar hij pakte er niet nog één. Ik moet toegeven dat hij meestal heel moe is als we eten. Ik wil hem nu eten gaan geven voordat ik voor onszelf ga koken. Maar dat betekent wel dat de hele middag na het slaapje aan koken en eten opgaat. Voor fruit heeft hij trouwens ook niet echt interesse en dat krijgt hij wel als hij fit is. Ik ga morgen eens zelf grove appelmoes (zonder toegevoegde suiker uiteraard) voor hem maken. Mijn dochter vond dat erg lekker toen.
Wij gebruiken meestal de rapley methode maar lang niet altijd hoor. Onze jongste heeft vanavond echt heerlijk zitten genieten van worteltjes en bleekselderij op de rapley manier. Ook banaan gaat prima. Maar de rest van het gezin at spinazie (uit de diepvries). Daar valt niet veel rapley op toe te passen. En ik wilde wel gewoon dat hij ook die smaak een keer zou proeven. Dat heeft hij dus op een lepeltje gehad. Vorige week heeft hij gepureerde rode biet met appel op. Dat kan op zich best met rapley, maar doe rode kleurstof vond ik toch weer iets te spannend. Wat ik in ieder geval niet doe, is het lepeltje in de mond stoppen. Ik houd het even tegen de lippen zodat hij de smaak binnen krijgt. De spinazie vond hij duidelijk niks, dus dan dring ik het niet op. Maar die rode biet vorige week vond hij zalig. Elke keer dat ik de lepel voor zijn mond hield, kwam hij zelf naar voren om te happen. Niet helemaal rapley, maar hij geeft het in ieder geval zelf aan.
Ik vind dat je het mooi hebt beschreven in je beginpost. Natuurlijk help je je kind als dat nodig is en het erom 'vraagt'. Toen ze in het begin gefrustreerd raakte van gladde peer zei ik ook niet "sorry meisje, op bladzijde 57 van het boek van mevrouw Rapley staat dat ik hem niet voor je mag vasthouden, jammerdebammer" Nee, dan geef ik haar een peertje aan. Lekker eten meid. Kijk, zo'n methode moet natuurlijk een duidelijke lijn uitzetten. Met "kijk maar wat je doet, een prakkie af en toe kan ook best" verkoop je natuurlijk geen boeken Dus nee, hier in de geest van Rapley voedsel geïntroduceerd, maar echt niet 100% volgens de regels.
Als je kind erom vraagt, kan je helpen, maar vraagt het er echt om? Mag ik dan vragen hoe? Hier nooit gevoerd met een lepel, ik had geen vogeltje. Weleens geprobeerd (omdat hij tussen 12 en 18 maanden niks at) maar ik had een groen plafond... Hij pakte trouwens alles op: glad fruit depte ik af.
Leuk om te lezen dat jouw kind alles zelf pakt/pakte! Mag van mij ook, graag zelfs. Nee, hij vraagt er niet om. Hij heeft totaal geen interesse voor vast voedsel. Zelfs een broodkorst pakt hij niet op. En iets in zijn mond steken, al is het maar van: "Hee, wat is dat? Eens even voelen met de mond.." Nee, dat doet hij ook niet. Maar ik vind toch dat je door moet in de vaart der volkeren op een gegeven moment. Zo was ik zelf laat met fietsen (ik kon fietsen, ben hard gevallen en wilde toen lange tijd niet meer). Toen ik 6 jaar was, heeft mijn moeder mij bewust (weer) leren fietsen, omdat je gewoon moet kunnen fietsen als je in Nederland woont. Ik ga het eten zeker niet opdringen, maar ik geef het hem wel in de hand of een hapje met een lepeltje. Als hij de mond dicht houdt, dan is dat zo. Ik moet zeggen dat ik Rapley veel lastiger vind met een 2e kind. Je hebt eigenlijk geen vrije minuut meer over. Mijn dochter gaf ik 's middags groente, speciaal voor haar gekookt. Ik ontvelde tomaten en paprika's. Zat ik met haar op schoot aan tafel met een schort om. Voordoen hoe ik de groente at enzo. Nu zitten we met het hele gezin aan tafel. Hij op schoot is lastig, want dan kan ik zelf niet eten. Het is eigenlijk al te laat voor mijn zoontje; hij is dan al moe. Natuurlijk heeft hij dan geen zin meer om iets nieuws te proberen. Ik neem me elke dag voor om het om 17.00 uur vast te geven. En elke keer mislukt het. Ik vergeet het of het komt er niet van.
Ik heb het boek nooit gelezen of gezien. Dus ik weet niet precies wat de methode inhoud, haha! Ik ben gewoon stukjes gaan geven die in haar vuistje paste. Met 6 maanden at ze ook nog niet zoveel hoor. 2 maanden later ging er al heel wat naar binnen. Volkomen normaal dus dat jou zoon nog niet zoveel met het eten doet. Dat moet groeien. Als we wel eens iets in haar mond proberen te doen.. dan weigert ze vaak. Soms wil ze dan niet eens meer eten. Dus dat werkt hier echt niet. Ze heeft nu fruit weiger periode.. en als ik dan het fruit op haar lipjes smeer en ze proeft dat.. dan vreet ze het op. haha! Dus waarschijnlijk niet volgens de regels, maar het helpt wel. Yoghurt mag ze niet zelf eten. Ondertussen geven we wel het lepeltje aan haar en doet ze het zelf in haar mond. Maar als we het laten lepelen komt er niets van de yoghurt op de lepel maar alleen op het plafond, de vloer, haar hoofd en de rest..
Wij zette haar vanaf 6 maanden gewoon in de kinderstoel trouwens. Dat kan vast geen kwaad voor een kwartiertje. Kun jij zelf ook je bord leegeten.
Nooit geweten dat vogeltjes van een lepeltje eten Wij deden bij de oudste avondeten alleen van een lepeltje geven, zo zijn we zelf ook groot geworden. fruit sneed ik meestal in stukjes en at ze met een vorkje. De jongste moest eerste niks van hapjes en lepels weten, toen gaf ik haar dingen in de hand. Niet om Rapley maar omdat ze dan wel at. later at ze wel van de lepel. dat vind ik persoonlijk ook veel netter als ze zo rond het jaar gaan worden. Methodes zijn niks voor mij, zorgen dat mn kinderen iets binnenkrijgen wel.
Hoe? stukje fruit proberen te pakken, mislukt telkens, frustratie-huiltje (huuuuu, huuuuu, huuuu), mama aankijken met wanhopige blik (ja, dat kan een 6 maanden oude baby), mama pakt fruit, baby grijpt met twee handjes vol enthousiasme mama's hand en trekt die naar zich toe en begint aan fruit te knagen. Lijkt me duidelijk toch? Je hoeft niet te kunnen praten om om hulp te vragen
hier ook rapley gegeven, wat betekend: niks prakken, glad maken/pureren. Ik vind dat gladde voedsel van een lepeltje eigenlijk weinig met bijvoeding/hapjes te maken hebben...heeft dezelfde structuur als melk. Wel heb ik wel eens stronkjes/stukjes aangegeven. Niet bewust...gewoon van hee kijk eens. Maar was wel heel streng met het gladmaken e.d. 1 van de oma's kan niet tegen baby's die stukken eten en had dan een gepureerd peertje klaar staan als wij kwamen...ja sorry...gooi er wel yoghurt door als smoohtie voor de oudste maar hij krijgt gewoon stukken. Met avondeten vroeg ze ook of we het wilden fijn maken omdat ze dat eng vond...ja sorry kijk dan de andere kant maar op.