'Denk dat het zeker wel beter was geweest als ze die 4 kantjes voor zich zelf had gehouden en in die brief bij de juiste feiten was gebleven. ' Smurfjesmama, dit had inderdaad ook gekund, maar nog vind ik dat ze dan eerst mijn toestemming had moeten vragen daarvoor. Maar ik snap wat je bedoelt. Nu ga ik echt slapen (hoop ik), welterusten allemaal
Nikki, het is ECHT niet relevant of ik meao, hbo-v of natuurwetenschappen heb gestudeerd. en dat staat er ook in..... Ik lijk maar niet weg te komen he. Maar nu ben ik echt weg!
Dat is vrij normaal hoor, dus ook dat zou ik niet persoonlijk opvatten. Welterusten en hopelijk zie het morgen allemaal weer wat positiever in.
Dat denk jij, maar daar heeft je specialist wel een doel mee gehad. Het zegt iets over je niveau en je kennis, wat weer wat zegt over andere dingen, etc, etc. En daar hoef je je echt niet gekwetst of verraden door te voelen, want jij bent dat toch? Voor een duidelijke diagnose is een inkijk in wie je bent, waar je voor staat, soms nodig. Ik vind dit niet zo gek eerlijk gezegd.
Precies. Mijn opleiding en beroep staat ook in mijn dossier, inclusief een korte familiehistorie. Waarom daar een issue van maken?
Jatobe, jammer dat je je zo in de hoek gezet voelt en dat je onwaarheden leest. Ik zal proberen de andere kant te belichten. Allereerst, als ik een brief van vier kantjes zou aanleveren, zou ik opnieuw mogen beginnen. Dat is echt niet nodig, je moet binnen twee kantjes je verslaglegging kunnen doen. Verder ben ik het met je eens dat weinig relevante voorgeschiedenis hooguit in steekwoorden genoemd hoeft te worden. Ik erger me ook rot aan pagina's vol met labuitslagen en andere screendump. Maar. Sommige dingen moet je je niet zo over opwinden. Allereerst het delen van details met je behandelend specialisten. Dat is nou net het doel van de brieven - het behandelteam op de hoogte stellen van de wederzijdse bevindingen. En geloof me, ook je neuroloog en je longarts willen weten of je Cushing hebt, want ook voor hen is dat relevant. Cortisol, hetgeen je bij Cushing teveel hebt, heeft invloed op ongeveer alles. Dus ook huidafwijkingen, gewichtsschommelingen en je psychisch wel en wee, om maar wat te noemen, kunnen allemaal te maken hebben met Cushing. Er is dus meer relevant dan je misschien denkt, juist bij interne aandoeningen. Ook zaken als miskramen of een oogafwijking, om maar wat te noemen, kunnen in een op het eerste gezicht onlogische wijze bijdragen in de grote puzzel die geneeskunde soms is. En dan nog het verwijt over je opleiding. Afhankelijk van de situatie kan dat wel degelijk van belang zijn. Ik schrijf bijna altijd iets over opleiding en/of beroep op in de status, omdat het veel zegt over iemands dagelijkse lichamelijke belasting bijvoorbeeld, mogelijke blootstelling aan gevaarlijke stoffen, of bij cognitieve klachten het gebruikelijke niveau van functioneren. Ook moet je ervan uitgaan dat misschien later een andere arts het over moet nemen. Die heeft op basis van dergelijke informatie wat meer idee over hoe hij uitleg bij je moet insteken, bijvoorbeeld hoeveel achtergrondinfo je nog nodig hebt (als bioloog of verpleegkundige al een stuk minder dan als taalkundige) of welke parallellen kunnen helpen in de uitleg. Gewoon om de behandeling persoonlijker te kunnen maken. Net zoals ik het in de status noteer als iemand vertelt dat ze op het punt staat om oma te worden, of iemand een belastende taak als mantelzorger heeft. Sterker nog, het is aangetoond dat het vermelden van persoonlijke details het behandelteam meer betrokken kan maken, en zo de veiligheid ten goede komt, bijvoorbeeld bij een operatie. Of dit soort details ook in de brief komen, hangt af van de relevntie van dat moment. Ik hoop dat je eruit komt met je specialist!
Mooi advies geef je MadeInUsa schrijf ik het zo goed. Ooit een boek gelezen en daar in werd een beetje voor mij duidelijk wat het inhoud om arts te woorden. Het boek hete dokters van Erich Segal en de decaan begon in het boek met. Ze konden er slechts zesentwintig afdoende genezen. Moesten ze echt vijf jaar lang zwoegen en zweten voor een beroep dat voor achtennegentig procent uit gissen bestond? De studenten luisterde onthulst toen de deken hun vertelde dat zelfs de meest briljante dokters. Nog maar bitter weinig wisten van alle ziektes die het menselijk lichaam konden teisteren. Gaat nu niet omdat boek maar dat boek heeft mij wel wat duidelijk gemaakt. Het boek zelf is geschreven in de tijd geest van de jaren 50/60/70. Dus in deze tijd ouderwets misschien zijn er ziektes. Bij gekomen die te genezen zijn maar geneeskunst bestaat denk voor nog steeds voor een groot deel uit gissen. En kleine aantekeningen hoe klein dan ook wat jij ook zegt, Kunnen een puzzel compleet maken. En ik raad veel mensen aan dit boek te lezen het is deels romantisch geschreven maar vond het wel realistisch.
Ik sluit me aan bij MadeinUSA. Dingen die voor jou en mij misschien niet van belang lijken te zijn, kunnen medisch wel degelijk relevantie hebben. Of heb je liever dat je bij de volgende arts, die jou achtergrond niet kent, medicatie voorschrift die contra indicatief is terwijl hij dat niet weet? Of een behandeling start terwijl jou lichaam dat niet kan verwerken en dus niet aanslaat? Mijn dossier heeft ook mijn achtergronden opleiding e.d. Mijn relatie en ongetwijfeld ook de verslavingsproblematiek van mijn man en ik weet haast zeker dat die aantekening er ook staat in het dossier van mijn dochter. Ik vind dat ook redelijk normaal, en ik heb ook geen bezwaar tegen mijn electronisch dossier. Het kan alleen maar in mijn voordeel werken.
Nou zijn er sinds de jaren 50 toch echt wel mega stappen gemaakt. Vooral op het gebied van klachten vermindering en verlengen van het leven. Snap dat to het vervelend vind dat er onjuiste en niets toevoegende gegevens in de brief staan. Maar zoals madeinusa al mooi uitlegt heeft het een functie dat alle behandeld artsen van je voor geschiedenis op de hoogte wordt gesteld.
Daar ging het niet om speciaal. Maar ik maakte duidelijk en dat geld nog steeds ook al is er heel veel verbeterd. Dat veel gis werk is en mis je een puzzel stukje je grote foute kunt maken. Daarbij in het einde van het boek was het eind jaren 70 en werd er een experiment van het zoontje van de hoofdrolspelers van het boek behandeld met een experiment medicijn. ( illegaal) Twee ouders arts die zelf hun kind niet konden helpen en een oud vervelend en verwend studie genoot benaderde die met een bepaald enzyeem bezig was voor een bepaalde ziekte, Als je het boek zou lezen wat ik je zou aanraden zal je denk meer begrijpen van wat ik bedoel. Het kind kreeg een leveraandoening die nog niet te behandelen was. Ze hadden ook al computers. Maar echt ouderwets. het is een Amerikaans boek. Harvard gestudeerde artsen. Die studie genoot was buiten arts buiten dienst zeg maar ook een ph D een soort scheikunde professor. zijn artsen studie deed hij daarna. Man werd psychiater zijn vrouwe gyn. Beide behandelde de geneeskunst al anders dan de oudere generatie. Ze keken verder dan de oude methode. En zelfs werd actieve levens beëindiging behandeld in het boek. Tijdens hun eerste studie jaren overleden er een paar proef honden. Een student kon het niet over zijn hart verkrijgen dat die dieren behandeld werden voor de medische wetenschap. HIj beëindigden het leven van zijn doodziekenbroer. die na een auto ongeluk bij zijn moeder op schoot in coma raakte. Hij zat nog bij zijn moeder in de buik. ze zaten er zonder gordel. dit boek is een soort over gang van wat nu nog van toepassing is. Het is door de auteur geschreven maar mede bekeken door artsen. Zo dat het een realistischer beeld naar voren zou komen. De eerste jaren van het studeren was een hel voor de studenten pakken tentamens. Alleen al over een bloedcel konden ze een examen doen van een boek werk lang. Zo veel informatie moet een arts leren. En als ze klaar zijn met hun studie begint het pas echt. De praktijk. formulier hier formulier daar. Het verschil is met nu dat 98 procent met de computer gedaan woord van bloeduitslagen urine onderzoek tot k onderzoeken via de mri. ect ect.
Ik zit zelf in de verpleging en ik weet dat het de normaalste zaak van de wereld is dat in brieven de voorgeschiedenis van de persoon vermeld wordt. Dus inderdaad, de hele geschiedenis. Soms staan daar voor de hulpverleners relevante zaken bij, zoals gedrag of karakter onderdelen die als belangrijk om te weten worden bestempeld. Het is bij een diagnose belangrijk om het hele plaatje te kennen, niet alleen het onderdeel van ziekte. Mensen willen niet als ziekte, maar als persoon gezien worden. Jouw inzicht staat daar haaks op. Hoe dit wettelijk qua privacy zit weet ik niet 100 %, ben wel benieuwd wat de uitkomst is. De hele toekomst van het elektronisch patiëntendossier is erop gericht dat elke arts overal inzage in heeft toch? Dat is dan toch hetzelfde? Klopt het dat ik begrijp dat je meer problemen hebt met zaken die zij op een bepaalde manier hebben opgevat? Ben je bang om als 'gek' bestempeld te worden, of dan men je niet serieus neemt? Want persoonlijk geloof ik niet dat men iets opschrijft wat een patiënt niet gezegd heeft.
Het gaat erom of de arts fouten heeft gemaakt en dat denk ik niet. Ik begrijp dat zo'n brief confronterend is, maar bedenk goed wat je wilt en kunt bereiken met een vervelende klachtenprocedure.
Ik vind t echt heel vreemd, dat je al meteen zegt dat je denkt dat een arts geen fouten heeft gemaakt. Waarom kan dat niet? Dus ik lieg? Medische missers bestaan dan ook niet voor je? Sandana, ik heb zelf ook in de verpleging gewerkt. En ik merk dat jij klakkeloos deze manier van denken overneemt. Bestempelen van iemand moet je juist niet doen. Ze zouden moeten terugkoppelen aan patienten of bepaalde informatie die als zo belangrijk wordt bestempeld, wel correct is. Daarnaast zijn er genoeg voorbeelden van mensen die ooit (mij trouwens niet overkomen, laat dat duidelijk zijn voor t geval iemand dat weer gaat denken) ergens psychische hulp hebben gekregen, bij de huisarts komen voor iets anders en meteen daar weer een stigma krijgen. Heel slecht vind ik dit. Er staan dingen in mijn brief die NIET kloppen en sommige dingen gaan andere artsen totaal niet aan. Er zijn ook heel veel tegenstanders van het EPD, waarschijnlijk om redenen die mensen wel kennen. Ik zou dan ook graag alle fouten en missers willen weten die een arts gemaakt heeft en wat patienten van zijn sociale omgang vinden als ik een arts wordt toegekend voor een bepaalde vraag. Zouden artsen daarmee akkoord gaan denk je?
Doet arts niet voldoende onderzoek is het niet goed, maar blijkbaar is het ook niet goed als ze diep in je medische gegevens duiken om te achterhalen of hun vermoeden klopt. Je medische verleden inclusief psychische aspecten zijn erg belangrijk om bepaalde diagnoses te kunnen stellen,
Lovely, een werksituatie uit 2009 is NIET relevant voor het stellen van een mogelijke diagnose naar cushing (door astmamedicatie) in 2014..hoe zie jij die relevantie?
Stel die vraag aan je behandelende arts? Daarnaast geef je aan dat het een vermoeden is, dus nog geen diagnose. Wie weet wou de arts wel een algeheel plaatje van je hebben, waardoor sommige dingen helder worden voordat er een diagnose gesteld kan worden, misschien met innhun achterhoofd dat het ook iets anders kan z7jn? Wat in jouw ogen misschien niet relevant is kan voor de arts wel relevant zijn. Maar zoals ik al zei vraag het de arts eens zelf?
Als het slechts medische informatie is zou ik het ook niet erg vinden. Zijn het echter slechts interpretaties van "gedrag" of sociale achtergrond, dus zonder objectieve vaststelling, kan ik me voorstellen dat je boos bent. Vooral als je je hierin helemaal niet herkent en er dingen instaan die je zelfs nooit gezegd hebt. Ik zou die punten aanhalen en uitleggen hoe het dan wel zit. Medische missers bestaan zeker wel en het labelen en diagnosticeren van een ziekte op basis van niets komt helaas ook voor. Dus ja, ik zou hier wel mee verder gaan. Dat alle artsen nu alles weten over de medische achtergrond zou ik echt niet erg vinden.