Van twee moeders en een vader. Het DNA dat in die mitochondriën zit is afkomstig van een donor (vrouw). Dat doen ze door de eicel te nemen van een donor. Daar zitten die mitochondriën van de donor dus ook in. Even voor de duidelijkheid: dat DNA is niet uniek voor elke persoon. Sterker nog: iedereen heeft in de vrouwelijke lijn 100% hetzelfde mitochondriale DNA. Vervolgens halen ze het DNA dat wel voor ieder mens uniek is uit de gedoneerde eicel. Dat bevindt zich in de celkern. Ze halen het er met kern en al uit. Vervolgens stoppen ze de celkernen van een eicel (moeder) en een zaadcel (vader) in de gedoneerde eicel. Het DNA dat het embryo uniek maakt als mens, is dus 100% afkomstig van zijn vader en moeder (twee ouders). Ik moet zeggen dat ik deze techniek kwa ethische aspecten redelijk vergelijkbaar vind met embryoselectie. Daar ben ik op zich niet tegen. Ik vind er wel iets positiefs in zitten om door een interventie te voorkomen dat je kind een ernstige ziekte krijgt. Niet omdat mensen met een ziekte minder waard zouden zijn, maar wel omdat het leven voor mensen zonder zo'n ziekte vaak een stuk aangenamer is en dat is toch wat iedereen wil voor zijn kind? Het nadeel zit 'm wat mij betreft in de vraag hoe je bepaald welke eigenschappen/ziekten wel en niet in aanmerking komen en wie dat bepaald. Daar schuilt inderdaad het risico van het creëren van een supermens. Daar ben ik bij deze techniek trouwens veel minder bang voor dan bij embryoselectie, omdat daarbij echt op heel veel genen geselecteerd kan worden. Dat is bij deze techniek helemaal niet mogelijk: er kunnen alleen bepaalde ernstige stofwisselingsziekten uitgesloten worden.
Heb ik ook.. Ik kan me zó voorstellen dat als je inderdaad een donor nodig hebt, het geweldig kan zijn om toch ook wat van jou DNA aan je (toekomstige) kindje mee te geven. Aan de andere kant.. Hoeveel invloed heeft het? Op de embryo's en op latere leeftijd? Als het echt veilig is, nu en later, dan zou ik er ook helemaal voor gaan! En tja, eng en er moeten ergens grenzen getrokken worden? 20 jaar geleden was IVF waarschijnlijk ook heel 'eng' (en laten we het maar niet over ICSI hebben ). De technologie ontwikkelt, daar mogen we dan toch ook gewoon gebruik van maken? Kijk, als we het nu zouden hebben over baby's klonen, omdat je je eerste zo leuk vindt en er daar graag 'nog eentje' van wilt; dát gaat te ver, maar dat gevoel heb ik hier totaal niet bij. Bij embryo-selectie overigens ook niet, tenzij dat geen medische reden heeft (bijvoorbeeld mensen die heel graag een meisje willen en jongetjes dus niet terug laten plaatsen, maar in de prullenbak gooien). Ik ga nu een héle stomme vergelijking maken, maar als je allergisch bent voor gluten, kies je er dan voor om maar gewoon helemaal nooit meer brood te eten, of probeer je glutenvrij brood?
Volkomen mee eens. De mensen die zeggen dat het te ver gaat hebben waarschujnlijk niet in de MMM gezeten.
Dit dus precies.. ze willen geen super humans creeëren maar ouders die drager zijn van een erfelijke dodelijke ziekte de kans geven om een gezind kind van zichzelf op de wereld te zetten.
Klopt.ik vind het namelijk niet natuurlijk en zou het zelf niet overwegen ookal duurde het bij de eerste 2 jaar voordat ik zwanger raakte. Er is naar mijn mening nog te weinig bekend over de lange termijn gevolgen.(gezondheid van de baby) Edit, betekent niet dat ik het andere niet gun. Heb bijv meegedaan met moeders voor moeders.
Even los van jouw persoonlijke motivatie, want dat is natuurlijk jullie keuze even wat feiten: De eerste ivf baby is al ouder dan 35 jaar en zelf moeder geworden. De eerste zwangerschap door ICSI kwam tot stand in 1991, en de baby werd geboren in 1992. Anno 2005 zijn er wereldwijd al meer dan 400.000 kinderen geboren na bevruchting via ICSI. Het aantal IVF/ICSI behandelingen in Nederland is in tien jaar gestegen van ruim 11.000 in 1996 tot 15.000 in 2005. Dat is een toename van veertig procent. De kans op een (doorgaande) zwangerschap steeg van 17,6 procent in 1996 tot 24,4 procent in 2005. Dit is inclusief de behandelingen met ingevroren embryos. In 2005 was 1 op de 43 pasgeborenen een IVF- of ICSI-kind. Dat is de afgelopen jaren alleen maar meer geworden. En er is dus wel degelijk meer bekend over die technieken. Bij ons duurde het niet 2 jaar voordat ik zwanger zou zijn geweest. Wij zouden nooit kinderen hebben gekregen. Dat is dus een heel ander dilemma.
tja, ik denk er twee dingen bij, de eerste is, wat goed dat dit kan, maar de andere kant is ook waar ligt de grens ? hoe dan ook vind ik het eng en ik krijg een beetje het idee dat als het daadwerkelijk ooit uitvoeren ze een soort proefpersoon hebben, maar dan in vorm van een jong leven, maar goed een echte mening vormen kan men nog niet, pfff lastig nieuwsstukje
Dit is toch geweldig? Als je een donor nodig hebt kun je dus toch iets van jezelf meegeven! Er wordt toch niet geselecteerd op mooi, sportief of intelligent? Als hier gezonde kindjes uit voort komen en wij de keuze 'donor' moesten overwegen zou ik hier dolblij van worden!