Zoals al vaker gezegd, de honden zijn het probleem niet! Als je deze wegdoet krijg je eeuwig spijt. Jouw man moet een flinke schop onder zijn kont krijgen, en daarbij gaan praten over zijn daadwerkelijke probleem. Dit is geen leuke situatie meis, sterkte.
Ik denk dat als je de honden weg doet je man wel iets anders vindt om zich aan te ergeren. Hij klinkt als het probleem..
Wat heb je eigenlijk voor honden? De honden wegdoen heeft geen nut. Jou man heeft een flinke schop onder zijn reet nodig en hij moet even volwassen worden. Als de dingen even niet zo makkelijk gaan kun je toch niet zomaar kappen met iets,hop kerel zet je schouders eronder en doorgaan! Ik weet dat je honden niet met kinderen mag vergelijken,maar toch doe ik het even...wat als je kind een verstandelijke handicap blijkt te hebben,of een ander iets waardoor die moeilijker in omgang is,zet je die dan ook eruit? Vrienden van ons hebben een jachthond,een voordat er kinderen kwamen waren ze constant bezig met trainen en commando's... Nu is daar minder tot geen tijd voor,wat ze wel doen is dagelijks fietsen met hem zodat hij zijn beweging heeft...en ja soms hebben ze het moeilijk en ook spijt dat ze hem in huis hebben genomen maar hem wegdoen,nooit.. Hun hebben destijds die keuze gemaakt en nu maken ze het beste ervan...
Ik ben het eens met de meesten hier, en zou mijn honden dan twee weken ergens anders even onder brengen. Even tot rust konen en mijn man eens flink de waarheid zeggen, maar wel in een normaal gesprek. Wel vervelend, maar hier is zeker meer aan de hand. Heel veel succes!
Dit wilde ik net schrijven. Als de honden weg zijn zoekt manlief wel weer iets anders om gemeen tegen te doen.
Dat het niet loopt met de huizen is heel vervelend, maar hij heeft voor jou de kids en automatisch door jou te kiezen ook voor de honden gekozen. Afreageren op dieren is nooit goed, de dieren kunnen door de stress door hem, in ene zich tegen de kinderen richten, als je man zichzelf niet wordt en normaal gaat doen, en zich eens om jou ook bekommert inplaats van alleen zichzelf, zal hij ook inzien dat het niet aan de honden ligt. De honden kunnen er niks aan doen, je man met zijn acties/reacties wel door volwassen te worden en anders te gaan kijken naar de problemen en dit aan te pakken en jou eens te gaan verzorgen/ helpen met alles wat je mee hebt gemaakt. Je man moet zich eens gaan richten tegen de mensen die jullie aan het lijntje houden met het kopen van het huis, en sancties daar tegen gaan stellen. Het is al niet normaal dat jullie door hen het huis door je neus is geboord. Sterkte met alles
Off topic: waar staat TS voor On topic: honden niet wegdoen! Zij mogen niet de dupe worden van jullie ergenissem en frustraties. Wat hebben jullie een bewogen tijd achtet de rug! In nog geen 1,5 jaar twee kids in huis, en dan mega veel stress met verkoop huis en jullie droomhuis. Wat een tijd poeh! Ik zou er overspannen van raken Wat meer ventileren of luchtverfrissers in huis tegen de lucht waar je man last van heeft. En verder hebben jullie geloof ik gewoon behoefte aan rust! Denk dat jyllie daar aan moeten werken en als die rust er is je man ook weer minder oovliegend is! Sterkte meis!
Ts is de enige die zelf kan inschatten of het goed is voor de honden om ze weg te doen ja of nee. Ik zie hier een reactie van iemand die zegt dat iemand spijt heeft aan honden te zijn begonnen,maar ze niet weg zal doen, nou....als ik spijt had dan zou ik ze echt niet houden, dan zouden er toch irritaties blijven,wat ook niet goed is voor de honden. Ze verdienen een tehuis waar beide baasjes goed voor ze kunnen zorgen. Daarnaast vind ik je man op het matje roepen ook wel simpel gezegd, zijn gevoel doet er ook toe( veel mannen hier onder de duim?)Als jou man echt geen hondenliefhebber is en zich altijd zal blijven ergeren aan de honden en jij daarnaast zelf te weinig tijd hebt voor de honden wat wel zo zal blijven dan zou ik ze een beter tehuis gunnen. Dit moet je tegen elkaar afwegen. Zullen jullie na de problemen weer dol op de honden kunnen worden en is dit een tijdelijk gevolg van alle problemen die jullie hebben gehad dan zou ik ze houden. Of zoals sommigen hier zeggen is tijdelijk afstand doen om te kijken hoe het dan gaat, misschien een goed idee.
Dit was ook mijn gedachten toen ik de reacties doorlas. Ik vind het ook wat kort door de bocht. Vooral de opmerking: 'kies je voor mij of de honden' vind ik boekdelen spreken. Ik denk dat je man zich misschien niet zo gesteund voelt, maar dat is jou niet aan te rekenen hoor. Na de bevalling ging het ook niet goed met mij en kwam er veel bij mijn vriend op zijn schouders. Hij heeft een tijdje ook onredelijk gedrag vertoond. Niet zo zeer naar ons toe, maar een kort lontje naar anderen. Jullie hebben veel meegemaakt in een korte tijd en soms loopt de emmer dan even over. Ook bij je man. Jullie moet hier samen uitkomen. Vraag aan hem om na te denken over wat hem echt dwars zit, dat je niet gelijk een antwoord hoeft, maar er later in de week op een rustig moment op terugkomt. Met twee kleintjes is het al pittig genoeg en je hebt ook nog een paar honden waar je aandacht aan moet geven. Ik begrijp het wel, maar praat het gedrag van je man tegenover de honden niet goed. Niet alleen de honden krijgen stress, maar ook je kinderen wanneer je man zo loopt te bulderen tegen de honden. Geef elkaar even een time-out, misschien dat hij even een weekendje weg kan en dat een van jullie ouders of andere familie of vrienden jou kan helpen. Geef in ieder geval aan dat je grens bereikt is met hoe hij de honden behandeld en dat dat nu klaar is. Sterkte meis! Vind het erg jammer voor je, je moet een beetje kunnen genieten van je baby en niet dat dit een schaduw werpt over deze tijd.
Beste Sandana. Ik wil als eerst zeggen dat ik precies weet hoe je je voelt. Baby, verhuizing en huisdieren, dit allemaal zorgt voor zoveel stress. Vind het heel erg voor je en dat je je zo radeloos voelt. Ik spreek uit ervaring, heb zelf 2 grote papegaaien die extreem veel zorg vergen. Het komt over alsof jullie helemaal niet communiceren. Waar ik aan zat te denken, is het mogelijk dat je de honden even voor een weekje naar je familie of een kennel brengt en alles in een rustige omgeving met je man bespreekt. Eerst iets ontspannens doen, gewoon even afleiding. Ik denk dat je man dan in staat zal zijn om jouw kant aan te horen en misschien vertellen hoe hij ziet dat deze situatie aangepakt moet worden. Hoe denkt hij dat jullie toekomst eruit zien? Vertel ook hoeveel de honden voor je betekenen...wie weet misschien raak je toch een gevoelige snaar bij hem en wilt hij zich wel aanpassen? Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie een goede oplossing als gezin vinden, wat het ook is. Het is jullie beslissing en luister niet naar mensen die je veroordelen. Zij hoeven niet met een chagrijnige man te leven!
Ik maak geen vrienden maar ik vind dit verhaal 'zoeken naar' een goede reden om ze op te laten ***. Een soort van vooraankondiging en om van je schuldgevoel af te raken als ze straks op Marktplaats staan. Als mijn man namelijk zoiets doet of zegt dan kan hij heeeeel ver de bomen in vertrekken. Mijn hond hoort bij mijn gezin. Je kinderen doe je ook niet weg als ze stinken of in de weg lopen dus dat is dan echt een mentaliteitsprobleem en dan mag je jezelf ook geen liefhebber in hart en nieren noemen..
Even serieus he, jij zet dus je huwelijk die hopelijk voor het leven is, op het spel voor een hond? Een dier wat met met een jaar of 13 weg is! Je zegt tegen de vader van je kinderen dat hij kan vertrekken En hoe ga je dat aan je kinderen uitleggen? Mama heeft de hond boven jullie vader gekozen, vandaar dat jullie nu 2 huizen hebben? Echt kortzichtig dit. TS zou JUIST een dierenliefhebber zijn als ze een goed tehuis zoekt voor de honden ipv dr man eruit te zetten. Die beesten hebben er niks aan als ze continu afgbekt worden. Enneh, ik heb ook altijd gezegt dat mn beesten boven alles gaan. Dat is veranderd toen ik kinderen kreeg. Ik doe alles voor die beesten, maar mn gezin staat toch echt bovenaan. Boven de hond. En staat de hond bovenaan, dan is er iets goed mis.....
TS: Ik zou ze nog niet weg doen. Daar krijg je spijt van. Ik zou eens een goed gesprek aan gaan met je man. Desnoods de honden evsn uit logeren sturen. Wachten tot jullie in rustiger vaarwater zitten. Ik heb een periode gehad dat het echt superdruk was en er veel tegenslagen waren. (Ik was ook nog eens zwanger). En ja, ook mijn beesten moesten het "ontgelden". (Nee, ik mishandelde ze niet) Ik snauwde ze af, ze stonken, ze waren lastig enz. Ik kon me irriteren aan elke smak en stap die ze maakten. Van mij konden ze op dat moment weg. Het was ook supersneu voor ze en dat wilde ik ze niet aan doen. Dan konden ze beter ergens anders zitten waar ze het beter zouden hebben. Maar goed, ik heb probleembeesten dus die breng je niet zo gauw ergens anders onder. En nu is het allemaal rustig en kan ik ze weer verdragen. Ik ben blij dat ik ze niet weg gedaan heb. Daar had ik echt spijt van gekregen