Ik zou er ook niets mee doen. Zijn vrienden zijn kapot van zijn overlijden en moesten in hun emoties iemand de schuld geven. Dat is zij geweest. Is het netjes? Verre van. Maar mensen doen soms rare dingen. Het is jouw verantwoordelijkheid niet en daarbij wil je ook geen contact meer met haar. Ik zou het dus lekker laten rusten.
Jij bent echt een onwijze lieverd! Die brief is wreed, onhandige actie, maar niet jouw actie. Ik zou het loslaten. Als die vrouw er iets mee wil zal ze jouw vrienden wel contacten denk ik.... Twee ouders verloren, vreselijk...heel veel sterkte... En denk nu maar aan jezelf en je familie, veel belangrijker...knuffel!!!
Nee ik zou het zo laten. Dat die vrienden zo'n nare brief hebben gestuurd daar heb jij helemaal niets mee te maken. Jouw naam staat er niet onder en jij hebt er niet om gevraagd. Bovendien heeft die vrouw sinds zij vertrokken is geen contact meer met je gezocht en dat zou ik nu dan ook zo houden. Als ze jou zelf benadert kun je het haar uitleggen maar ik zou het niet op eigen initiatief doen. Gebeurd is gebeurd...
Bedankt voor jullie reacties, hier kan ik iets mee! Ik denk dat het toch beter is als ik er niets meer mee doe, al druist die acties wel tegen mijn principes in. Ik had haar sowieso nooit verteld wie die brief geschreven heeft en troosten wil ik haar zeker niet. Wat mij betreft mag ze lekker wegkwijnen van schuldgevoelens om wat zij mijn vader heeft aangedaan, maar zijn dood heeft zij niet op haar geweten. Maar dat moet ze dan zelf maar uitvogelen en het hare doen met die brief. Ik ben hier inderdaad niet verantwoordelijk voor en heb er geen behoefte aan weer contact met haar te zoeken. Dank voor jullie condoleances!
ik zou het laten zoals het is. gebeurd is gebeurd, en zoals al gezegd is waren dat echte vrienden van je vader die ook door een rouwproces moeten. Bedenk wel dat die vrouw ineens contact met jou op kan nemen n.a.v die brief. Misschien niet onverstandig om lichtjes voor te bereiden wat je haar nog wilt zeggen, zodat ook jij al je emotie en frustratie en boosheid kwijt bent, zodat het hoofdstuk daadwerkelijk gesloten kan worden. Sterkte !
Dit. Ik begrijp je wel, maar jij bent niet verantwoordelijk voor de acties van andere mensen. Sterkte!
Ik zou er niks mee doen om 'n hele simpele reden. Zij dacht toen ook niet aan jullie.. Waarom zou jij nu wel aan haar denken? Sorry hoor, maar wat zij gedaan heeft is nog veel erger dan een brief uit boosheid en verdriet.
Ik hoop eigenlijk stiekem wel dat zij contact opneemt en ik het een keertje kwijt kan. Maar dan wel nu ik er toch weer mee bezig ben en niet over een paar maanden als ik alles weer afgesloten heb. Maar haar kennende is ze veel te laf om dit te doen, dus ik verwacht het niet.
Ten eerste , het spijt me van het verlies van je vader. Ik wil jou en je familie heel veel sterkte toewensen. Ik zou deze vrouw wel een brief sturen. Straks denkt ze dat het van jullie komt , ik zou echt niet willen dat mensen dat dachten over mij. Daarin kan je gerust zeggen dat je het niet eens bent met de manier waarop ze je vader verlaten heeft. Maar dat zijn ziekte niet haar schuld is en zeker zijn dood niet. Maar wat zou je vader willen? Zou je vader willen dat jij je daar in gaat mengen? Of had hij liever gehad dat je dit liet rusten? Misschien helpt dit in je beslissing...
Dat laatste heb ik me ook al afgevraagd. In het begin was hij natuurlijk zo boos dat hij deze actie volledig had ondersteund, maar later wilde hij ook niets meer van haar weten. Maar ik denk dat hij die brief stiekem nog wel had kunnen waarderen. Hoe langer ik er over nadenk hoe minder het mij iets uitmaakt of zij denkt dat ik achter die brief zit. Haar mening heeft voor mij geen enkele waarde (meer), dus van mij mag ze over mij denken wat ze wil. En anders moet ze er maar mee komen, maar dat gaat ze never nooit niet doen.