Wat leuk om te lezen! Hier is het een beetje andersom. Ik hou mijn man goed op de hoogte van mijn klachtjes. Hij daarentegen is heel stoer. Maar...dat mag natuurlijk niet ongemerkt voorbij gaan. En dus is het regelmatig: "Ik pak even een paracetamol hoor." Waarop ik vraag: "Waar heb je last van dan?" Krijg ik als antwoord: (op stoere toon) "Ja, ik heb hoofdpijn. Al een paar dagen hoor!" *Proest* Verder wordt het huishouden hier sinds de zwangerschap goed verdeeld. Ik hoop dat ik zo op hem mag blijven rekenen. Het enige minpuntje is dat mijn man er 's morgens om 5.30 uur uit moet. Hij wordt zelf niet snel wakker van de wekker, dus meestal por ik hem dan. Toen ik daar wat van zei, zei hij: "Ja, dan weet je hoe het voelt. Ik moet er toch ook zo vroeg uit. Daarop heb ik hem voorgesteld om hem iedere keer als ik moet plassen, of wakker wordt van zijn gesnurk, of wakker wordt van de pijn in mn bekken, ook wakker te maken. Sinds dien wordt hij opeens toch zelf wakker van zn wekker, haha! Ik vind dat ik de beste vent ter wereld heb getroffen en we hebben veel lol om en met elkaar. 't Is toch vooral heel leuk die verschillen tussen mannen en vrouwen?
O ja, als hij uit zijn werk komt laat ik hem altijd lekker een half uur met rust. Kan hij op de bank of de tuin in om even bij te komen. Dat werkt voor ons allebei heel goed om de rest van de avond alles samen te doen!
Whahahaha ik wil mijn man ook met alle liefde en plezier een half uur met rust laten tijdens her afruimen, vaatwasser inruimen en tafel/keuken schoonmaken nou dat kan ik op m'n buik schrijven, en daarop is momenteel plek zat voor al die momentjes
vanochtend ook weer.. zucht steun kreun mn schouders... hij begreep niet waarom ik daar zo hard om moest lachen zo vroeg in de ochtend
Gelukkig ervaar ik het hier heel anders. Misschien omdat ik nog helemaal geen klachten heb (22+6), en vertroetel ik hem juist een beetje. Dus, 'nog iets drinken lief?' 'Zal ik dat even van boven halen?' 'Ga maar zitten, ik kook wel' etc. Ben meestal uurtje eerder thuis dan hij, doe dan een kort slaapje op de bank zodat ik weer fris en fruitig ben als hij thuis komt. Ik bedoel, hij kan ook niet ruiken hoe het is om zwanger te zijn? (Dacht tot deze zwangerschap zelf dat al die zwangere vrouwen zich enorm aanstellen, en dat denk ik stiekem nog steeds best vaak). Alles wat ik zelf kan heb ik hem niet voor nodig. En verder doet vriend veel dingen uit zichzelf: zwaar tillen etc. Hij is een schatje!
Kom je vanzelf wel achter als je wat verder bent. Ik vond het ook allemaal wat overdreven en ik heb het ook onderschat. Maar op het einde ga je jezelf nog vervloeken met dat vertroetelen. Tenzij je het dan terugkrijgt natuurlijk..
Ik ken de verhalen precies! hier net zo, manlief werkt niet eens 40 uur en die doen een beetje lampjes in elkaar bouwen en dus vry rustig werk. Nu is die kapot en gebroken savonds...ik ben nu dan pas 11 weken zwanger en heb geen klachten dus ik klaag nu ook nog niet. Maar ik heb een zoontje van 6 maanden en ben daar druk mee en ook ik werk nog. En doe het huishouden etc. Maar ik weet dat dit niet gaat veranderen, ook als ik 35 weken zwanger ben!!! Toen ik net bevallen was van me zoontje, een paar weken later, kreeg manlief heel last van buikklachten en moest daarvoor ook naar het ziekenhuis. Hy reed gewoon zelf (ik ging wel mee voor de zekerheid) onderweg in de auto zei die, nou ik denk dat je maar beter kunt bevallen want die weeen kun je weg zuchten........................nou echt waar ik wou zyn hoofd er echt aftrekken gewoon!!! en wat kan ik er nog steeds boos om worden zeg!!!!!! Ik weet niet hoor, maar toen ik aan het bevallen was, kon ik geen auto ryden hoor?!?!?!?! Maargoed, hy heeft het toch altyd zwaarder en moeilijker als een vrouw, want zwanger zyn, ja ag je ben maar zwanger hoor het is geen ziekte. je draagt alleen een kindje bij je, en meer niet. Ohhhhhh op zulke momenten haat ik hem echt!!!
Wat ben ik blij met mijn schat als ik dit zo lees. Echt, hij hielp me altijd al in huis (we werkten beide veel), en dat is nu nog steeds. Daarnaast is hij ontzettend meelevend. Ik heb op zich een makkelijke zwangerschap, maar nu toch wel redelijk vermoeid en soms erge hoofdpijn, en dan is ie zo lief. Ook in het begin toen ik erg misselijk was, niets dan begrip en behulpzaamheid. Hij geeft wel regelmatig aan dat hij blij is dat hij niet zwanger hoeft te zijn. En ja, hij heeft ook wel eens wat, maar over het algemeen is het echt geen pieperd.
Denk dat je beter kunt bevallen, die weeën kunnen je tenminste wegzuchten sooooo ik geloof ook dat ik not amused zou zijn met zon opmerking!
Klopt, ik ook niet!!! Heb me mond maar gehouden want anders was het niet goed gekomen. Later natuurlijk wel ff duidelijk gemaakt dat dat niet zo zit en dat ie niet spoort :x