Ik verbaas me er elke keer weer over hoe ongeïnteresseerd mensen kunnen zijn. Vandaag met een groepje moeders (7 andere moeders) van mijn dochters' klas bezig geweest voor een kermiswagen en er was werkelijk niemand die mij heeft gevraagd hoe het gaat met mijn zwangerschap Kan het zijn dat het zo is dat het meetelt dat dit mijn derde kindje wordt en er steeds minder interesse is? Wel is het zo dat dit een "nakomertje" is en onze andere twee al wat ouder zijn, maar dan lijkt het me zelf dat je dan juist wat eerder zou kunnen vragen hoe het gaat of ben ik nu gek? (Het is een zeer gewenst derde kindje en men weet dit ook) Dit gebeurt heel vaak en niet alleen vandaag. Eerlijk gezegd voel ik me wel vaak bekeken (men kijkt of ze een buik zien) maar wel een soort van genegeerd (vragen niks erover) Dit gevoel wordt wss ook verergerd door die hormoontjes, maar ik vind het niet leuk. By the way wordt er door een enkeling aan mijn man wel soms gevraagd hoe het met de zwangerschap/mij gaat. Wie herkend dit? En hoe voel je je hieronder?
Hmm nee valt wel mee eigenlijk. Maar het is wel vooral Fam. En m'n vriendinnetjes die vragen hoe het gaat. Voor de rest heb ik het eigenlijk een beetje verborgen gehouden gezien de situatie. Niks op Facebook ofzo gezegd en durf pas sinds een weekje m'n buikje te laten zien. Vond het wel lekker als niemand het wist.
Ehm het is al zo gedurende mijn hele zwangerschap (fam en vrienden vragen het wel maar de rest gewoon niet) Ben inmiddels bijna 33 weken en men kan dus niet echt meer om mijn buik heen...
Oh das niet leuk. Zeker als je trots op je buikje bent en er het liefst graag over wil praten. Maar uiteindelijk gaat het er om dat jullie gelukkig zijn en dat je je vrienden en familie hebt. Ik zou me er niet zo druk om maken wat vage kennissen er van vinden. Het zou heel normaal zijn lijkt me dat ze er wat over vragen. Zou in elk geval wel mijn redenatie zijn. Maar zo niet lekker in hun eigen wereldje laten
Hier is het juist andersom... vrienden vragen wel regelmatig hoe het gaat maar mijn bloedeigen familie niet. Terwijl ik ze gewoon zie/spreek. Ben inmiddels 27 weken van de eerste maar er is weinig intresse getoond wat vaak best wel zeer doet. Snap je gevoel helemaal.
Het is hier hetzelfde helaas! Met name schoonfam(zussen) Hier is het de tweede zwangerschap bij de eerste kwamen ze regelmatig langs ook steeds weer op babykamer kijken e.d. nu bij 37 wk moesten ze voor iets regelen bij ons zijn toen meteen maar ff gekeken. Bij de eerste kwamen ze na de geboorte ook vaak langs op de raarste tijden en de kleine steeds weer willen vasthouden. Hebben al besloten dat ze dat nu ook niet hoeven te doen. Vooral omdat ook deze zwangerschap niet soepeltjes verloopt en hun nul interresse tonen nu! Soms grrrrrr!!!! Vrienden collega's en verdere familie vragen wel regelmatig hoe het gaat
Ik heb dat ook ervaren met mijn derde zwangerschap en nu met de vierde ook... Het is net alsof twee perfect acceptabel is, maar dat bij meer de reactie ontstaat: 'ja ja, nu weten we wel dat je kinderen kunt krijgen'
Herkenbaar... Hier lijkt het er op dat men 2 kinderen genoeg vindt. Sommigen reageerden ook helemaal niet leuk op het bericht dat wij ons derde en zeeeer gewenste kindje verwachten. Vooral mijn zwager en schoonzus, die negeren het gewoon compleet, heeeel apart. Jammer, maar ik heb besloten me er niks meer van aan te trekken.
Wat vervelend! Ik herken het helemaal niet. Iedereen is bijna net zo geïnteresseerd in deze zwangerschap als in mijn vorige 2. Zeker met de warmte van afgelopen week vraagt iedereen aan me of ik het nog trek, of ze misschien de andere 2 een keer moeten opvangen, etc. Ik geniet er nog steeds met volle teugen van.
Tja verwachtingen van andere mensen hebben. Zelf heb ik dat niet. Kennissen zijn nu eenmaal niet zo lyrisch over mijn zwangerschap dan ik zelf en mijn familie zijn. En eerlijk gezegd vroeg ik zelf ook niet gauw hoe het met een zwangere ging. Maar daarbij zal het hebben meegespeeld dat we zelf nogal lang moesten wachten op een zwangerschap en ik de enthousiaste verhalen even niet zo nodig hoefde te horen.
Ik denk niet dat dat komt omdat het je 3e zwangerschap is. Ik ben voor de eerste keer zwanger er ervaar dezelfde dingen als die jii ervaart. Bijna niemand vraagt hoe het gaat.. mensen staren naar m'n buik etc etc.. en als straks de kleine er is willenn ze vast en zeker allemaal op bezoek komen. Kun je dan eens haarfijn uitleggen dat je daar geen zin in hebt.
Ik ben nu bijna 28 weken zwanger van de eerste, en vind het bij mij ook reuze mee (tegen?)vallen met de hoeveelheid 'hoe gaat het' vragen. En dat vind ik eerlijk gezegd ook helemaal niet erg... Mijn familie is goed op de hoogte en voor de rest is de zwangerschap toch ook het belangrijkst voor mij en mijn man... Als wij maar weten dat het goed gaat, vind ik het prima.
Hier ook hoor. Er wordt wel eens gevraagd; hoe gaat het? Het gaat echt goed nu dus als ik zeg; "het gaat heel goed", dan is het gesprek over de zwangerschap eigenlijk ook gelijk klaar, haha. Ik vind het niet erg hoor, moet zeggen dat ik er zelf ook minder mee bezig ben nu. Soms moet ik echt er even voor gaan zitten en lekker een tijdschrift er over lezen of bewust even gaan liggen om onze uk te voelen. Soms zou je het zelf vergeten
Hier bij de tweede zwangerschap ook een stuk minder interesse, kaartjes en cadeautjes! Nu ook in juni uitgerekend dus iedereen gaat ook maar zomaar op vakantie. Ouders (zijn weer terug) vrienden, schoonouders (gaan 2 weken de dag na mijn uitgerekende datum) Valt me enorm op dat mensen vooral met zichzelf bezig zijn. Nu ik tegen het einde loop beginnen wel mensen die nooit bellen ineens te bellen om te vragen hoe het gaat, maar dat is eigenlijk een verkapte even horen of je nog niet aan het puffen bent!
Wat vervelend zeg! Elke zwangerschap is bijzonder, of het nou je 1e, 2e of 6e zwangerschap is! Dit is pas mijn 1e zwangerschap, maar mijn zus is ook zwanger van haar 3e (heeft een meid van 13 en jongen van 10), maar aan haar wordt nog steeds overal gevraagd hoe het met haar gaat, ook op school door andere ouders.
ook wel herkenbaar, ben zwanger van de 3e, en zelfs van mijn beste vriendin hoor ik niks, komt misschien omdat ik wat ouder ben, en zij heeft al kinderen waarvan er al 1 op de middelbare school zit, andere fase zeg maar... Maar goed, het is niet anders, mijn collega's vragen wel regelmatig, leven echt mee...dat vind ik wel weer leuk..
Hier zwanger van de 2e en zelfs sommige familie leden vergeten het te vragen. Heel erg vervelend en verdrietig, aangezien ik bij mijn zoontje dood gegooid werd met berichtjes enz.
Een vriendin van me is afgelopen december dus bevallen en gedurende haar zwangerschap heb ik geregeld gevraagd hoe het met haar en haar zwangerschap gaat. Nu ben ik zwanger en vraagt ze er nooit naar. Het is niet zozeer dat ik vewachtingen heb van mensen, maar omdat ik zelf wel de interesse toon in anderen en zelf anders ben valt het je wel op dat er bar weinig van anderen uitgaat. Eerlijk gezegd kwetst mij dit wel. Het lijkt wel iets van : ikke ikke ikke Net zoals die hele groep met moeders gisteren van school, waarvan er geen een is die iets vraagt....
ja hier ook zwanger van nummer 3 (4) en familie/vrienden collegas en buren het is allemaal minder als bij de eerste(toen heel veel kaartjes en cadeau`s en berichten).....nu nog maar 1 kaartje gekregen?!!! Ik merk wel dat ik er zelf ook heel anders in sta als bij de eerste, toen kon het nergens anders over gaan dan over zwanger zijn en nu heb ik toch echt een veel drukker leven met 2 kleintjes en denk ik er zelf ook minder vaak aan...mensen willen ook graag hum mening geven als je zwanger bent over hoe het allemaal wel niet zal zijn, gebroken nachten,bevallen enz..en als je er al 2 hebt lopen kunnen ze daar ook niet mee aankomen omdat je dat natuurlijk allang zelf hebt ervaren....en ik merk ook dat 3 gewoon voor veel mensen een erg groot gezin is.....sommige zijn echt in shock.....lachen is dat!!
Ook hier de derde via n lange weg en amper mensen die wat vragen. Ja sinds 30 weken of t er geen twee zijn en toch wel nu moet bevallen ivm grote buik. Geen enkele felicitatie s meer deze zw!