Chloe gaat af en toe met vriendjes of vriendinnetjes spelen na school, soms daar en dan weer hier echt superleuk! Maar dit gebeurd niet elke dag, hoeft natuurlijk ook niet en ik ben niet zo' 'n mama die op de voorgrond treed op het schoolplein en natuurlijk komt het vaak voor dat wij niet kunnen of hun niet kunnen tja dat hoord erbij toch? Wel zielig af en toe want Chloe's vriendinnetje(even oud,buurmeisje maar in een andere klas) is een heel ander meisje, veel meer op de voorgrond zeg maar net als haar moeder, ik noem zoiets altijd de populaire moeder van het schoolplein en zij speelt dus wel bijna elke dag bij andere kindjes thuis en gaat dan eerst naar Chloe om te zeggen....ik ga naar die en die na na nanana en loopt dan weg Chloe huilend achterlatend, ik wil ook met iemand spelen Tuurlijk zijn het kinderen maar ik weet soms niet zo goed wat ik dan tegen Chloe moet zeggen als ze zo ontroostbaar is.....thuis is het natuurlijk zo weer over en speelt ze vrolijk verder maar hoe reageren jullie in dit soort situaties?
Pffff lastig, niet leuk dat dat kindje dat doet. Het is aan haar moeder om haar dochter daar op aan te spreken. Mijn dochter speelt ook wel eens ergens of komen er kindjes hier, maar ook lang niet elke dag of elke week. Of als je niet kunt gelijk een andere dag afspreken?
als het buurmeisje zo doet zou ik zeggen: joh ik vind het helemaal niet leuk als je zo onaardig praat. Gewoon aanspreken op het gedrag.
Ja weet je ik vind het gewoon heel moeilijk omdat het mijn kind niet is en volgens mij vind haar moeder het wel best of ze ziet het niet omdat ze zelf ook zo is Het meisje is eerlijk gezegd totaal niet lief en ontzettend bazig en ze krijgt het altijd weer voor elkaar om Chloe aan het huilen te krijgen door haar zin door te drijven, ruzie te maken of te gaan dreigen met zaken als nou dan ben je mijn vriendinnetje niet meer enz..... Er zijn ook momenten dat ze heel leuk kunnen spelen hoor maar meest van de tijd is het strijd met elkaar omdat zij erg jaloers is..... Het lijkt nu of ik alleen maar loop af te geven op Chloe vriendinnetje maar dat is totaal niet zo hoor maar Chloe is gewoon heel anders en meest van de tijd erg lief, vrolijk en betrouwbaar! Merk nu ook dat ze de vriendjes en vriendinnetjes waar Chloe af en toe naartoe gaat gaat bewerken in de zin van morgen ga ik daar spelen en jij niet en kaapt op die manier de kindjes voor Chloe's neus weg, ik vind dat zo zielig en ben zo bang dat Chloe niet genoeg voor zichzelf opkomt dat het haar straks echt vriendjes en vriendinnetjes kost!
Dit. Helemaal niet raar om op een normale toon te zeggen dat je dat niet zo aardig vindt. Je kunt het ook met je dochter bespreken, dat zij iets bedenkt om dan terug te zeggen. Want zo gaat dat meestal wel, als ze wat bedrevener worden.. 'Ja nou, maar ik bladiebla'
Het lijkt ons buurmeisje wel :-D. Die van ons heeft ook zulke nare streken, maar omdat ze naast ons woont, is ze hier wel vaak, dus ik zeg er wel regelmatig wat van! Ze komt ook altijd klikken, of zelfs dingen verzinnen die helemaal niet gebeurd zijn. Ik accepteer dat niet van mijn eigen kinderen, dus ook niet van het buurmeisje. Ik zeg dan ook: ik was er niet bij, dus weet niet wat er is gebeurd en dat interesseert me ook niet. Gewoon samen oplossen! Grappige is dat haar moeder laatst opmerkte: ze klikt de laatste weken zo. Terwijl ik dacht: de laatste weken??? Dat doet ze al jaren . Haar ouders zijn gewoon te laks om die kinderen op te voeden, maar als ze bij ons zijn, probeer ik ze toch wel te corrigeren. Ze hoeft niet zo naar te doen tegen mijn kind!
Herkenbaar... Vooral het 2e stukje. Onze dochter heeft ook zo'n buurmeisje/vriendin. Wanneer ze hier is of naar doet als ik erbij ben, corrigeer ik haar gewoon. Zie die moeder wel eens raar kijken, maar dat is dan maar jammer.... Er speelt veel jalouzie naar mijn idee. En het meisje geeft het niet van een vreemde.... Wanneer dochter met een nieuw vriendinnetje heeft gespeeld, regelt de moeder nog dezelfde week een speelafspraakje met hetzelfde kind. Van de week kwam mijn dochter thuis, ze ging meteen naar haar kamer om een kroon te maken. Dus ik zeg "oh een prinsessenkroon?" Niet dus, ze moest van het vriendinnetje een kroon maken en de volgende dag aan haar geven anders mocht ze nooit met met haar spelen en zou ze al haar vriendinnen afpakken 😱 Ik probeer dochter te stimuleren neer met andere kindjes te spelen in de hoop dat de "liefde" voor het meisje vanzelf wat minder wordt....
Dat probeer ik dus ook, het meisje zegt ook altijd als ze haar zin niet krijgt, dat ga ik lekker vertellen hoor, en Chloe ging dan huilen maar nu heb ik haar eindelijk zover dat ze zegt, nou ok ga maar vertellen dat vind ik helemaal niet erg!
Ik heb soms het idee dat het aan mij ligt en er zijn dagen bij dat ik me echt rot voel want dan ben ik alleen maar aan het politieagentje spelen tussen de strijd van Chloe en haar vriendinnetje en 80 procent word veroorzaakt door het vriendinnetje! Die dan elke keer boos en huilend wegloopt naar huis nadat ik haar terechtwijs... Heb het er een keer met de moeder over gehad over hoe ze zich gedraagt en dan zie ik haar kijken en denken van nou nou het ligt toch niet alleen aan mijn dochter??
Dat andere meisje is gewoon dominanter en misschien sociaal gezien iets verder/anders. Kleuters kunnen behoorlijk hard zijn. Ik vind het óók een zaak om jouw dochter te leren zich hiertegen te wapenen. Afgelopen jaar was t hier met vriendinnetjes vaak hard tegen hard en kregen ze ruzie. Ze moeten dat dan samen proberen op te lossen. Maar als de een dominanter is dan de ander, dan matcht het gewoon niet zo goed. Dat is niet perse de schuld dan van de ander of van de opvoeding.. (kan wel deels hoor) Nu gaat t veel beter onderling vind ik, al richt de oneerlijkheid en zin proberen te krijgen zich nu hoofdzakelijk richting mij
Is ook zo maar ze kunnen niet met en niet zonder elkaar, echt dikke vriendinnen zijn het en gaan niet uit elkaar zonder een kus en een knuffel....tja heel dubbel dus
wat het meisje zegt vind ik helemaal niet raar of onaardig. zo praten bijna alle kinderen na school en soms wisselen ze ook van speeldate. ik ga met die spelen; met wie ga jij spelen? met M. oh ik wilde ook met M spelen? ik ga dat vragen. of ik weet het nog niet, mama met wie kan ik afspreken? ik weet het niet. ah M? nou misschien schat ga maar vragen... oh hij heeft met die en die afgesproken; ik ga dan K vragen... soms lukt het niet inderdaad, soms mag hij of degene met wie hij afspreekt niet. dat is geen ramp. even heel erg baalen. maar duurt wel een halfminuut. zoontje huilt echt niet als een vriend met iemand anders afspreekt. hij spreekt dan met iemand anders af. of gewoon met mama naar huis. ik snap niet waarom je zo iets onaardig vindt en zelfs denkt om het meisje of haar moeder aan te spreken. je dochter moet zelf toch een date regelen? ik heb tot nu toe in half jaar geen kindje mee gemaakt dat aan het huilen was omdat ze niet mocht afspreken met een specifiek kind. het is een beetje chaotisch hoe het werkt en soms heb je iemand soms niet.
Nou...belize, even lezen. Dat na na nanana is wel degelijk pesterig/neerbuigend bedoeld. En zelfs als het niet zo bedoeld is (???), dan nog kan het zo wel overkomen. En daar mag/moet een kind wel op aangesproken worden, anders leren ze het nooit.
nou wat dan arevinol? bij zoontje komen kindjes heel blij en vertellen dat ze gaan met die en die gaan spelen en springend blij en van alles daarbij. of dat ze samen daar en daar gaan en wat leuks ze allemaal gaan doen. mijn zoontje zegt ook weleens dat zij lekkere ijsje gaan eten. meestal krijgt hij ook iets in de trant weer terug. zo praten zij. overdrijvend en genietend etc. ze zijn klein kinderen. met heftige uitspraken en gevoelens. het is gewoon blijdschap vind ik.
Ik vind het een heel verschil hoor: iets enthousiast vertellen of bewust gemeen om een ander kind jaloers te maken! En je buurmeisje opdragen om een kroon te maken omdat ze anders al haar vriendinnen afpakt, getuigt van een naar karakter en niet van normaal gedrag! Hier doet het buurmeisje vooral zo uit jaloezie. Inderdaad altijd de baas willen spelen en als ze dat niet voor elkaar krijgt, komen de gemene streken om de hoek kijken. Vorig jaar was mijn dochtertje hier nog best gevoelig voor, maar nu veel minder en dat trekt het buurmeisje niet zo goed. Die eindigt regelmatig brullend thuis, omdat ze haar zin niet krijgt. Ik geloof echt wel dat dat aan de opvoeding ligt. Als ze maar hard genoeg krijsen, krijgen ze alles voor elkaar. Zelfs met haar zusje met z'n 2-en op de voorstoel, omdat hun vader geen zin heeft in gedoe. Er wordt daar ook altijd met alles wedstrijdje gedaan. Zeer vermoeiend! En altijd "ik heb lekker gewonnen". Ik zeg dan regelmatig: "je hoeft niet overal een wedstrijdje van te maken, want dan krijgen jullie toch ruzie". Maar ja, zo schieten ze lekker op hè, als de zusjes elkaar de tent uit concurreren! Het enige voordeel van het feit dat het het buurmeisje is: als het weer eens alleen maar ruzie is, dan kan iedereen weer naar hun eigen huis.
ik denk dat er meer aan de hand is.bijvoorbeeld dat het sfeer waarin afspraken geregeld wordt niet echt goed is? bij ons school als een kindje huilt komen er 3 kindjes om te kijken troosten wat er is. het komt niet zo vaak voor.
Als ze ergens 'nanananàh' achter zeggen is dat meestal niet alleen bedoeld om spontaan hun blijdschap te delen. Hoeven mijn kinderen in ieder geval niet te zeggen, dan spreek ik ze daar direct op aan. Dat vind ik heel wat anders dan een kind wat enthousiast vertelt dat hij/zij ergens anders gaat spelen of vertelt dat het straks een ijsje gaat eten. Ik denk tenminste dat TS nananana bedoelt zoals in deze oude reclame, en niet als een soort vrolijk zingend deuntje. https://www.youtube.com/watch?v=50z25um6b5A