Mijn zoontje doet dit al een hele lange tijd en hij weet dondersgoed dat het niks oplevert maar dat maakt het niet altijd minder. Ik vind het nogal lomp om over een ander te 'oordelen' dat zij hun kind niet goed opvoeden.
Echt Uhm: mijn man en ik worden door anderen soms aangesproken dat ze ons 'te' consequent vinden. Volgens mij kun je niet te consequent zijn, maar goed. Onze zoon heeft nog nooit zijn zin gekregen met een huil- of driftbui. Toch heeft hij ze regelmatig gehad hoor. Met name in de tijd dat hij nog net niet kon praten (maar wel bijna) en de eerste periode met alleen losse woordjes. Het is dus bij hem vooral een fase geweest die met frustratie (niet goed genoeg kunnen communiceren) te maken had. Dat ging echt tot hoofdbonken aan toe. Hij heeft me een enkele keer zelfs gebeten. Inmiddels heeft hij het veel minder hoor, maar soms nog wel eens dat hij met huilen zijn zin probeert te krijgen. Ik snap er niks van, want als ik iets irritant vindt en wat dus NIET werkt bij mij... Maar toch steekt het af en toe de kop op. Volgens mij is het dus echt niet alleen maar opvoeding maar ook een deel karakter. (Heeft ie van mij, ik heb ook karakter... Een rotkarakter )
Grappig dat je dat weet van jezelf. Ik heb zelf geen idee hoe ik toen was; ik denk dat het verder wel meeviel want bij ons thuis was er echt een reden tot uit-huis-plaatsing. Bij zulke scenes werden we naar de andere kant van het huis geslagen net zo lang we braaf ons mond hielden en met onze armen over elkaar zaten stil te zijn (en ondertussen stikte van tranen en verdriet). Het is dus voor mij maar de vraag hoe dit mooie ventje zich gaat ontpoppen. En ja, ik hoop dus dat ik daar achter ga komen ! Alle ruimte en vrijheid; binnen de kaders van opvoeding natuurlijk. En nee, ik zeg ook niet dat mams/paps toe had moeten geven. Ik zeg alleen: tjeuz, wat produceerde dat kereltje véél geluid, zonder verder waardeoordeel. Ik verwonderde mij. Ook om de 'nijdige' reactie op een zucht. Mensen zijn tegenwoordig te snel van de flos, chill.
Ja E. Doet het ook. En het Maakt me geen drol uit Wat een ander faam van denkt. Wie Weet was dat kind heel de Ochtend al aan het vervelen.
Uhm nee die van mij doen dat echt niet. Heb er drie en de oudste twee doen wel eens boos als ze hun zin niet krijgen, maar krijsen doen ze niet. De jongste is er nog te klein voor.
Wat ik me afvraag, en dit is niet als commentaar bedoelt maar echt als interesse..... Ik weet eigenlijk 99 van de 100 keer al aan Tobias' gehuil waar hij 'last' van heeft. Gaat dat op latere leeftijd over of zijn niet alle kindjes zo duidelijk?? (sorry dat ik zo vaak reageer, maar met een schreeuwend kind in de supermarkt lopen is een van mijn nachtmerries voor later, dus ik ben graag goed voorbereid )
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje arrogant van je, dat je denkt dat jouw kind dat nooit gaat doen. Altijd dat veroordelen van andere ouders :x pfff.... Daar word ik nou een beetje moe van. Je weet toch niet wat de beweegredenen van die ouders waren? Of wat eraan vooraf is gegaan? Soms zijn kinderen gewoon boos. Ieder kind krijst weleens in zijn leven. En meer dan eens Er zijn belangrijkere dingen om je druk om te maken.
Ehm, pardon...????? Ik zeg hier dat niet-opgevoede kinderen het VAKER doen. Niet dat kinderen die vaak een driftbui hebben niet opgevoed worden. Wel goed lezen, voor je conclusies trekt.... En ja, ik heb ervaring met een stevige peuterpuber.
Nou niet 'a la Hansje' maar toch zeker wel heel erg aan het huilen en aanstellen. Toen mijn oudste 2 jaar was en ze geen worstje meer van mij mocht in de super. Nou huilen, krijsen pfffffff. Ik heb haar genegeerd. Kwamen er nog 2 omaatjes: ach ze heeft het niet naar haar zin in de supermarkt. Nou nee hoor, ze krijgt gewoon haar zin niet! De keer er op wilde ze het weer doen. Toen heb ik haar heeeeel streng toegesproken en toen was het klaar. Daarna heeft ze het nog 1x keer gedaan in de apotheek. Met op de grond liggen en al terwijl er 6 man stond te kijken. Ik heb toen gezegd dat de medewerkers van de apotheek vast blij waren dat ze de grond aan het dweilen was. Toen ik weg ging zei ik: zo, ben je klaar? Toen heeft ze het nooit meer gedaan. Tot aan een paar weken terug dat ze bepaalde schoenen niet mocht ofzo. Nou, toen heb ik haar met haar 7 jaar en al zo in de hoek gezet, midden in de winkel. Kom nou, helemaal gek geworden, pffff.
Zo kwam het wel op mij over, is een beetje moeilijk achter een scherm om iemand z'n 'toon' te lezen. Excuses.
Zo dochter van de pc gerukt en kan nu vol op mee kletsen. Ja was mijn eerste antwoord ja blijft mijn antwoord. Echt heel erg krijsen in de super niet maar wel om iets te krijgen wat ze willen dat heb ik al vaak genoeg goed opgelost een ik doe grote boodschappen zonder kinderen! !! Als ze wel mee zijn mogen ze hun producten uit kiezen. Van ga jij alvast de kaas voor mama halen. Ja en je mag de spullen op de band leggen en ja ja mag mee helpen afrekenen. En toch kan het dan nog wel eens mis gaan maar ik zeg altijd voor ik de winkel in gaat je gedraagt JE. Oudste vond het leuk om midden in de supermarkt weg te lopen. Of uit zijn buggy te klimmen of de verkeerde kleur bus. en toch koos ik die bus wel. Maar ik ben ook eerlijk was blij als het de juiste kleur bus was dat scheelde even wat strijd. Als ik strijd met mijn kinderen kan voorkomen zal ik het proberen maar soms ontkom je er niet aan en vaak zeuren ze aan je hoofd op een moment dat het niet uit komt. En soms heb ik zin om mee te stampen en schreeuwen en heb dat ook wel eens gedaan daarna kon ik vaak met de kinderen er om lachen dat werkte perfect soms voor een driftbui. Nu zijn ze nog klein. Hoe reageer je als je kind voor de derde keer geschorst van school thuis komt???
Uh ja! Momenteel zitten we in een heule leuke fase (NOT) Gelukkig is het nog niet in een winkel voorgekomen, maar wel op straat of thuis. Vandaag heeft het me 1,5 uur gekost dat hij zijn puzzel op had geruimd. Ik heb heel wat smoesjes en schreeuwerij voorbij horen komen in die 1,5 uur, waarom hij niet kon opruimen. Mama, ik moet eerst even drinken, mama ik kan dat niet, mama heb pijn vinger, mama ik wil een koekje, mama ik zit niet lekker. Uit eindelijk heeft hij zonder te protesteren netjes opgeruimd en is mijn geduld goed op de proef gesteld.
dat zegt ze toch ook niet. Het kan soms gewoon over minimale verschillen gaan, ik zie soms heel goed waar het mis gaat, terwijl de ouder het op zich heel goed bedoelde. Communiceren, al voor 'spannende' momenten zoals op zaterdagmiddag boodschappen doen met het hele grut kan al veel doen. Hoe klein ze ook zijn, ik leg uit wat ik verwacht en wat mijn plannen zijn. Ik zeg ook bijna nooit nee maar zeg liever dat ik zus of zo niet fijn vind of niet wil dat ze dat doen. En zo nog tig dingen..
Ik weet van die keer in de supermarkt niet meer waar het over ging. Hij zal wel een andere kant op gewild hebben dan ik ofzo, gezien het geit dat ik besloot hem in de kinderwagen te stoppen. Maar over het algemeen weet ik (of liever: wist ik, het speelt nu niet zo meer) altijd wel waarom hij het op een krijsen zet. Maar aangezien dat meestal te maken had met iets wat niet mocht of juist wel moest, schoot ik met die kennis niet veel op. Ik ga een kind namelijk niet zijn zin geven vanwege zeuren / krijsen / gillen / stampvoeten / hoofdbonken etc.
Uhmmmm ik mag hardop zeggen dat ik erg goed opvoed. Ik ben consequent en duidelijk en juist daarom verlegd ze haar grenzen juist tot het extreme Hele pittige fase zitten we nu in en ze heeft zo'n eigenwijs karakter waar ik niet mee akkoord ga Hoort er even bij
10 minuten? Ik wou dat ze hier zo kort waren vanmiddag 3 kwartier! Omdat ze buiten wilde eten ipv binnen aan tafel.
Weet je wat nou zo irritant is: mensen die automatisch maar gaan oordelen als je kind enorm overstuur is. Niet alles is wat het soms lijkt. Mijn zoon heeft autisme. Hoevaak hij wel niet zwaar overstuur is geraakt in de winkel. Gelukkig kan hij nu praten en gaat het heel veel beter. Maar ik denk dat ik rijk had kunnen zijn als ik een tientje had gekregen voor iedereen die heeft gedacht dat ik mijn kind niet onder controle zou hebben.