Mwah zou bij een dreumesje eerst eens proberen of negeren beter werkt. Ik geloof dat de 'stop hiermee ik wil dit niet methode' maar voor een zeer select groepje kinderen echt werkt
Hier dus ook. Hier zijn ze bijna 5 en nee, nog nooit een histerische krijspartij meegemaakt buiten huis. Thuis weleens wel, maar dat ga ik echt niet negeren, overdreven krijsen en uit plaat gaan om 'onzin' accepteer ik niet. Zo gedraag je je gewoon niet, net zoals het onacceptabel is om anderen te gaan bijten of slaan uit boosheid. Als ik eerlijk ben denk ik dat ze het wel vaker zouden doen als ik dat gedrag zou negeren. Daarmee zou het lijken dat het acceptabel is dat je hysterisch wordt als je je zin niet krijgt. De emotie erachter is natuurlijk acceptabel, wij proberen ze te leren hoe ze de boosheid dan wel kunnen uiten. Met huilen uit verdriet of boosheid heb ik minder moeite, dat is de pure emotie wat eruit moet.
Ik heb dat nergens gezegd hoor...ik heb enkel gezegd dat ik DENK dat het een mate van consequent zijn is omdat ik in mijn omgeving nogal eens bemerk dat er een verschil is in wat ik consequent vind en wat wen ander consequent vindt. Maar ik denk dat degenen die zeggen dat er bij hun kind niks tegen te beginnen is zich niet zo aangevallen moeten voelen. Dan accepteer jij toch dat je kind zo is en dan heb je daar waarschijnlijk ook niet zo'n moeite mee, dus dan is dat toch prima? Ik geef aan hoe ik het doe en waarom dat hier niet gebeurd en dan minimaal 5 reacties eronder waarin men uit gaat leggen waarom dat bij hen niet werkt..is niet nodig toch?
@ Tuc als ik dit doe krijst ze gewoon door helaas. pas als ik haar in de gang zet stopt ze ermee omdat ze doorheeft dat het echt geen zin heeft en niet leuk is om alleen te zitten. denk je dan dat het aan mijn manier van zeggen, of aan m'n kind ligt? (serieuze vraag)
maar het grootste deel hier zegt dat hun kind het doet en blijkbaar geen land mee te bezeilen is? Sorry maar dat is toch niet normaal en iets waar ik echt van op kijk. En dan dat een draai om je oren niet word geaccepteerd anno 2014, maar een krijsend klein kind wel dan? Wat voor kinderen brengen we dan voort vraag ik me af.
Dit dus....wij accepteren beide dit gedrag niet. Dus gebeurt het ook niet. Ik grijp al in voordat ze überhaupt de kans krijgen het op het krijsen te zetten.
Maar als jij haar in de gang zet ben je dus thuis..das al een andere situatie dan in een winkel Ik kan dat moeilijk vanaf mijn beeldscherm beoordelen..weet niet waarom jouw dochter hysterisch wordt en waar het mee begint?? Begint ze gelijk te krijsen of is ze eerst alleen boos?? Boos zijn mag he en als ze boos wordt wat jij dan zegt?
Niet het hele topic gelezen, maar ja hier hebben ze dat weleens gehad ja. De oudste niet vaak tot zelden, de middelste geregeld en de jongste tot nu toe een keer. Meestal hangt het hier samen met moe zijn en dan van alles willen wat niet kan/mag/lukt op dat moment.
Ja hoor mij kinderen doen het ook ik negeer het meestal dan stopt het van zelf. Elk kindje zoekt een grens bij zijn ouders, en iedere ouder gaat er anders mee om
Aks hij hier huilt zonder gegronde reden dan leid ik hem af zodat hij vergeet waarom hij huilde. Stel ik doe hem een luier om en hij word boos dan leg ik een doekje op zijn gezicht en begint hij zelf al kiekeboe te spelen. Zo doe ik het met alles als er iets moet gebeuren, hetgeen wat moet gebeuren gebeurd ook maar met wat afleiding laat hij zich weer doen. Toen hij op de kermis begon te huilen hebben we hem even vastgepakt. Gezegd dat we begrijpen dat hij verdrietig is maar dat we eerst wat gaan wandelen en eten. In de wandelwagen gezet en ons ding gedaan. Hem ook ondertussen afgeleid door van alles aan te wijzen en te vertellen. Dus niet terug de draaimolen op omdat hij huilt, dit gebeurd nu niet, morgen niet, nooit niet! Alleen als hij lief en flink is mag hij op de draaimolen maar dat wil niet zeggen dat hij 100 rondjes mag als hij lief is Die kleintjes begrijpen meer dan wat we denken dus opvoeden begint al ver voor de peuterpuberteit. Ja de moeilijke tijd gaat voor ons nog komen maar ik denk niet dat het heel serieus gaat zijn. Hij heeft een heel rustig karakter. Maar alles kan veranderen he. Maar ik leer hem nu al aan dat huilen bij die toestanden geen enkel nut heeft, ik troost hem even en doe mijn ding inclusief hem afleiden. Laten huilen doe ik wel niet, ik troost hem dan, hij krijgt er alle begrip voor maar moet ook leren dat je door het huilen niet kan genieten van de leuke momenten. Geniet van je rondje op de draaimolen ipv te huilen als het langzamer begint te gaan of er eens af moet
Misschien begeef ik me nu op glad ijs, maar het in stand blijven van zo'n gedrag heeft naar mijn mening voor een deel te maken met acceptatie ervan. Stel dat het kind tijdens de driftbuien alles om zich heen zou slopen, thuis/in de winkel/ speeltuin. Dan zegt niemand: daar valt niks tegenin te brengen, en zorgen vrijwel alle ouders ervoor dat dat gedrag heel snel stopt. Ik schaar hysterisch schreeuwen om zin te krijgen onder dezelfde noemer _ onacceptabel gedrag.
Oke dat kan...ik vind dat niet per se..het ligt helemaal aan de situatie en de reden en de bezigheden. Ik heb juist vaker het gevoel dat ouders bang zijn wanneer ze iets stoppen dat hun kind dan wint oid. Ik heb dat gevoel niet..soms is de situatie ernaar om dat wel te doen en ik maak er ook geen wedstrijdje van wie zn zin krijgt...ik heb daar denk een totaal andere visie op.
Ja dat bedoel ik ook...zo zie ik dat iig voor mijn kinderen Sydneys..zo'n kermisvoorbeeld is toch prachtig opgelost...afleiden in bij een dreumes een heel goed opvoedmiddel. Juist omdat jij dus niet de wedstrijd voert wie zn zin krijgt maar de situatie voor beide partijen leuk laat zijn!
Oh ja hoor. Waar ik me aan erger is niet het schreeuwende kind an sich, maar de compleet empathieloze stoïcijnse ouder die gewoon doorgaat met winkelen en het kind COMPLEET negeert. Óf ertegen gaat schreeuwen, echt; zulke oudere kan ik wel wat!:x Ik leidde mijn kind op zo'n moment af, nam hem bij me, suste hem troostte hem. En als dat niet hielp, dan gingen we lekker naar huis.
Ja zo bedoel ik het ja We zullen wel moeilijkere tijden meemaken maar ik denk en hoop dat dit het begin is van een goede maar leuke begripvolle opvoeding. Zo leren we hem dat er ook nog veel ander leuks is dan een rondje draaimolen bijvoorbeeld Zo zou ik het ook in de supermarkt proberen als hij huilt. Afleiden door te zeggen van "hee kijk bananen en kiwi's hmmmm die nemen we mee naar huis" maar bij zijn karakter kan dat wel. Hij is snel uit een situatie gehaald. Ik begrijp dat dat bij veel kindjes waarschijnlijk niet werkt