Het kan van alles zijn: even voeten stampen, handen over elkaar, even niet willen praten, huilen, wel erover praten enz. Afhankelijk van de situatie en van het kind. Wij geven altijd aan dat we begrijpen dat X boos is omdat ..... Maar ik zeg ook: je mag best boos zijn, ik begrijp dat, maar schreeuwen accepteer ik niet. Je mag best boos zijn maar je houdt NU op met gillen en schreeuwen. Eigenlijk dezelfde reactie als ik zou geven als ze zouden slaan, bijten, spullen gooien. Dat zou ik ook niet negeren..
En ik ben van mening dat dit wel goed zal komen en niet om zij karakter maar om jij/jullie dit van meet af aan zo aanpakken..laten merken dat je boos mag zijn en dat er nog zoveel leuks is. Denk dus dat het bij jullie zover niet komt. Boos zijn of huilen is iets heel anders dan hysterisch of een driftbui
Ik heb zelf nog geen kinderen,maar wel veel ervaring via gastouderschap. Hier mogen de kinderen best even "boos" zijn, maar dan wel even op zichzelf (als het mokken niet op te lossen met afleiden oid. Dat proberen we eerst) Niet gillend en krijsend in t midden van de aandacht. Zonder publiek geen voorstelling. Maar nu moet ik zeggen dat die "voorstelling" hier eigenlijk bijna nooit meer is dan een boos gezicht enwat gemok. En ja, dat mag best. Iedereen is toch wel eens boos? Alleen niet gillen etc. Verder weten ze ook dondersgoed dat ze naar bed gaan als we denken dat ze moe zijn. "Heb je pijn of ben je geschrokken?" "Nee" "dan hoef je niet te huilen, want als je huilt dan ben je?" "Moe *snik snik*" "en als je moe bent ga je naar?" "Bed!" Is hier een vaak gevoerd gesprek. Meestal is het dan snel over. En als t kind echt gewoon moe is en er niet uit kan komen dan gaan ze gewoon echt naar bed en hebben dat dan ook echt nodig! Ze slapen al snel en zijn daarna weer als een zonnetje! Ik denk dat bijna elk kind wel een keer een flinke uitbarsting krijgt. Het is ook gewoon onderdeel van een fase! Het karakter van het kind en de reactie van de ouders maakt ook veel verschil. Als je een keer toegeeft aan de driftbui en dus maar de snoepjes koopt.. Tja dan kan je de driftbui vaker verwachten, want het geeft blijkbaar succes!
Dankjewel! Hier heb ik echt iets aan. Mijn jongste zoon kan heel boos worden en gillen. Het is dan heel lastig hem daaruit te krijgen. We benoemen altijd wel dat we begrijpen dat hij boos is, maar een alternatieve manier om zijn boosheid te uiten hebben we hem nog niet geboden.
Wauw wat laag om Hansje hierbij te halen. Inderdaad wacht maar tot die van jou op die leeftijd is. Elk kind is namelijk anders!! Niet elk kind is gelijk!! Ook iets om bij stil te staan! (nee die van mij hebben het nooit gedaan trouwens).
Hoe begrijp je dat hij boos is? Heb je hem dan gevraagd waaróm hij boos is? Je hebt van die ouders die standaard zeggen: 'Ik begrijp dat je boos bent'. Waardeloos vind ik dat.
Hmm naar niemand verkeerd bedoeld!!! Maar ik denk dat het ook heel veel aan het karakter afhangt van de ouders en het kind. Wij zijn beiden heel erg rustig, stil,.... En ons zoontje ook Als je als ouders een drukker karakter heb breng je het ook over naar je kind en karakter is ook een erfelijk. Je kan een druk kindje wel opvoeden zonder dat het gaat krijsen maar daar is veel meer werk bij nodig dan wij zullen moeten doen bij ons zoontje. Waar wij aan gaan moeten werken is om ons zoontje assertiever te maken. We moeten hem nu al helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen. We doen er wel alles aan en het zal ons lukken daar ben ik zeker van. Maar in elk gezin is er iets wat gemakkelijk gaat maar ook iets waar je meer werk aan hebt. Naar niemand verkeerd bedoeld he Ow ja tuc, Ik geef je wel gelijk maar het antwoord is niet echt naar u bedoeld. Wel deel ik je mening. D Maar ik dacht aan dit toen ik je bericht las
We zeggen er dan natuurlijk ook bij 'omdat je niet meer kunt spelen omdat we gaan eten' of wat de reden ook is.
Onze dochter heeft een prikkelverwerkingsstoornis (en waarschijnlijk nog wat andere problemen,ze wordt momenteel getest bij het GGZ) en alleen met haar naar de supermarkt gaan is een hel. Als ik er aan denk dat ik met haar naar de AH moet krijg ik al de zenuwen en breekt het zweet me uit. Corrigeren helpt (nog) niets..
Wat ik meer bedoel is dat een pittig kind een karaktertrek is en grenzen blijven opzoeken is ook een karaktertrek. 2 karaktertrekken waaraan mijn kinderen ruimschoots voldoen haha. Het ene kind wordt ook sneller boos dan het andere en 1 kind pikt dingen sneller dan het andere. Maar hysterisch worden is in mijn ogen geen karaktertrek. Snap je waar ik het verschil in zie
Ja en ja, wij hebben een heel pittig kind dat dus serieus als hij in een winkelwagen moet de hele bende bij elkaar gilt en krijst. Negeren, boos toe spreken niets helpt. En helaas waren er ook die keer mensen die mij even haarfijn uitlegde dat als dat haar kind was geweest dat ze hem zou klappen. Geloof mij ik had heel veel moeite om haar niet voluit neer te klappen. Denk je niet dat ik mijzelf niet rot voel dat mijn kindje dat doet?? Denk je dat ik nog überhaupt kan nadenken over wat ik allemaal nodig heb? Gelukkig zijn er vaak ook lieve mensen die mij een knipoog geven en zeggen "ga zo door meiske je doet het prima, hij mag wel even weten wie hier de ouder is" of " Zo wat een volume laat mij raden die heeft zijn zin niet gekregen" Dat soort dingen geeft je als moeder kracht om door te zetten en niet in janken uit te barsten.
Nou dat zie ik echt anders hoor maar ik ga me niet verder niet bemoeien met deze discussie, want volgens mij hebben sommigen overal wel wat op aan te merken.
JA helaas heeft ze dat weleens gedaan en hahahhahahha ik dacht ook dat gaat mij noooooit gebeuren helaas......
Daar is bij ons dus ook sprake van... En verder deel ik Tuc's mening wel. Hysterisch is echt anders dan boos/verdrietig/driftbui of sowieso een emotie. Een emotie is toch meer iets wat ineens op komt zetten in een golfbeweging die stijgt, even aanhoudt en dan omlaag gaat. Wanneer het een blijvende golfbeweging is of er maar 'dit' hoeft te gebeuren is er sprake van iets anders dat dwars zou kunnen zitten (slecht humeur, rotdag, naar voorval, psychisch/lichamelijks iets gaande). Maar meer dan een half uur echt hysterisch krijsen; tja. Ik weet het niet. Ik moet toch echt zeggen dat ik ze zoals vandaag echt nog nooit gezien heb. Dus de ouders die hier roepen dat hun kinderen dat ook allemaal doen; ik ben jullie nog niet tegen gekomen
Is ouderschap een wedstrijd dan? Moet je je bewijzen als ouder door de baas te spelen? Ik snap het niet.
Ja ik begrijp je zeer zeker. Hysterisch worden heeft geen nut en dat moet je je kind van jong af aanleren. Het is in mijn ogen aangeleerd gedrag. En dit leer je een kind aan door het compleet te negeren, het maar te laten doen, altijd zijn/haar zin te geven, door zelf agressief te reageren, door terug te gaan schreeuwen, door te betuttelend te doen. Door veel dingen eigenlijk maar al die dingen probeer ik niet te doen en ook nog nooit gedaan. Ik vind het ook vreselijk als ouders zo tegen hun kindje bezig zijn. Maar hij is ook nog maar anderhalf maar toch staan die dingen om mijn "niet doen" lijst. Heb vorige week wel geschreeuwd! Ik had zijn tandjesluier onder hem opgeplooid, trok hij die ineens weg, ik zat te schreeuwen alsof ik een spin zag. Gelukkig moest hij ermee lachen (liet wel de luier los)
Interessant topic. Ik houd m'n hart vast, als Eva op mij gaat lijken wat dat betreft, oei... Ze is nu nog een engeltje, maar ik maak me geen illusies.