Ik pak de popcorn even erbij. Dit is weer zo'n 'ik doe het beter' topic aant worden. Laat elkaar in zijn waarde. Ligt echt lang niet altijd aan de opvoeding. Mijn oudste is rustig en kan ontzettend goed helpen en luisteren. De jongste is echt een draak en heeft scheit aan iedereen en alles. Als baby zijnde had ze al een 'ik wil het en ik wil het NU!' karaktertje. Honger? Je had geen sec de tijd om die fles te maken. Het was van lief kalm naar hysterisch krijzen in 0,001 sec.
Goed punt. Ik woon in zo'n land en de keren dat ik een kind ergens meemaak wat zó hysterisch is als TS beschrijft zijn per jaar op één hand te tellen. En ik wil helemaal niet bagatelliseren hoe moeilijk het bij sommige 'pittige' kinderen is, mijn oudste heeft dus wèl asd, adhd en sid...dus als er ééntje is die moeilijk te corrigeren is, is het mijn kind wel. Maar het lukt uiteindelijk wèl, het duurt alleen 100x langer dan bij een 'normaal' kind, maar het lukt uiteindelijk wel. Kwestie van hele lange adem hebben en 99.9% van de tijd consequent zijn. Verder ook met Tuc, Edelweiss en Adi eens, mijn kinderen weten allemaal dat sommig gedrag gewoon niet geaccepteerd wordt....en hysterisch doen 'om niks' hoort in hetzelfde rijtje als anderen slaan of schoppen, brutaal zijn, spugen, dingen bewust vernielen en ga zo maar door. Het kan soms verschrikkelijk moeilijk zijn weet ik uit ervaring maar ik denk toch echt dat het vaak mede (!!!) door de opvoeding komt en niet alles afgeschoven kan worden op het karakter van het kind. Mijn mening.
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik wil één ding zeggen: TO you ain't see nothing yet... (En daarmee wil ik niet zeggen dat je als ouders machteloos bent of niet hoeft in te grijpen. Maar je kunt niet van tevoren zeggen dat je kind dat nooit zal doen. Mijn oudste kan ook behoorlijk een keel opzetten. Als dat ergens 'extern' gebeurt, pak ik haar op en ga ik naar huis. Dus ja een kind kan zo reageren, hoe 'goed' je ook opvoedt, maar nee dat hoef je niet toe te laten. Maar oordeel zelf pas als de tijd daar is.)
Wat ik mij dan afvraag als ik jou mening lees is hoe het komt dat in gezinnen, waarbij over het algemeen, de kinderen toch op dezelfde manier worden opgevoed, er zoveel verschil zit tussen kinderen. Ik ben juist van mening dat karakter bijna alles bepaald en opvoeding maar een klein deel.
Hier wordt het gewoon niet getolereerd, klaar! EN dan heb ik het over hysterische situaties in de supermarkt iod. Dat is gewoon krijsen omdat hij/zij haar zin niet krijgt en daar heb ik simpelweg geen boodschap aan. Ze weten dat ook en natuurlijk horen wij ook vaak "mag ik dit, mag ik dat" en als het antwoord "nee" is, dan volgt er ook wel een "tgggg", "waarom niet", "ik mag ook nooit wat" en dan lopen ze mokkend achter ons aan. Gaan ze door met zeuren, dan ga ik op hun ooghoogte staan en zeg ik duidelijk dat ik wil dat ze nu ophoudt te zeuren. Het antwoord was nee en dat blijft ook nee. Ze weten dan dat ik het meen en meestal is het dan ook klaar. Maar goed, dit is op een leeftijd dat je dat kan doen.....3 en 5,5.
Die prikkels idd. Mijn zoontje is in een bekende omgeving op zijn best, gisteren waren we even in een winkelcentrum verderop en 3 speelauto's ( waar je een muntje in kunt gooien), een speeltuintje, een ijsjeskraam en een snoepwinkel en heel veel spelende kjnderen was het helemaal mis.
Maar is dat niet het hele punt? Ik heb verschillende kinderen met verschillende karakters en daarom voed ik ze juist NIET hetzelfde op. Ik hoop bij allemaal wel op hetzelfde 'eindresultaat' , maar de aanpak is dus per kind héél verschillend.
En wat deed je toen? Mijn jongste werd al krijsend van de honger geboren, maar echt niet dat ik dan als een gek een fles ging maken. Lekker even laten krijzen toch. Zelfs vanaf kleine baby sta ik niet enkel in dienst om hun van alles te voorzien op het moment dat ze beginnen te schreeuwen.
Ja, zo doe ik dat ook bij de oudste 2, maar bij de jongste heeft dat nog geen invloed en die krijst vrolijk verder. Soms pak ik hem onder mijn arm en dan zie je ze kijken, maar ja, op de grond laten liggen is ook zowat he.
Niet aan mij gevraagd, maar ja, bij kleine baby's liet ik dan, zover als redelijkerwijs mogelijk was, toch wel alles vallen. In mijn ogen is er bij baby's geen "lekker laten krijzen". Iig zeker niet tot ze wat ouder zijn en dan ben ik nog geen voorstander van laten krijzen.
Ik kan me niet herinneren dat ze dat hebben gedaan op die leeftijd. En als ze het gedaan hebben, heeft het dus niet veel indruk op me gemaakt, haha! Maar zo jong is afleiden of negeren het beste lijkt me....
Als ik mag antwoorden: ik DENK dat het komt omdat men zelf denkt dat de opvoeding hetzelfde is..maar de praktijk toch anders blijkt. Ik hen nl zo'n gezin met 2 totaal verschillende kinderen en beide geboren met een eigen mening. De regels voor beide kinderen zijn precies hetzelfde, maar de manier waarop ik hen die regels leer zijn heel anders. Men ziet een zelfde opvoeding bv als: ik ben bij beide consequent en waarschuw 2 keer en dan gaan ze in de hoek of op de trap. Bij het ene kind werkt dit, bij het andere werkt dit juist als een lap op een rode stier. Opvoeden is naar mijn menimg constant kijken naar je kinderen en methoden aanpassen.
Tja en vind het belangrijker om mijn kinderen mee te geven dat mama er voor ze is als ze mij nodig hebben en niet pas als het mama uitkomt
Mee eens. Voor mijn beide kinderen gelden uiteraard dezelfde regels en ik ben tegen beiden even duidelijk over wat ik verwacht en welk gedrag niet acceptabel is. Maar ze zijn zo verschillend qua karakter dat ze ook totaal verschillend reageren op situaties. We zijn nu bijvoorbeeld op vakantie, gewoon op Texel en in een huisje. Mijn dochter is gelijk helemaal van de leg en vervalt direct in moeilijk gedrag; veel huilen, schreeuwen, gooien, slaan, dwars doen. Mijn zoontje heeft nergens last van....
Ja, dat klopt uiteraard, maar ik denk er toch gewoon wat anders over, ik geloof er ook niet in dat een mens kan veranderen ( wel tot op zekere hoogte, maar niet op grotere vlakken). Ik geloof er bijvoorbeeld niet in dat een psychopatische seriemoordenaar niet was gaan moorden als hij een andere opvoeding had gehad. Andersom wel trouwens, een opvoeding kan heel veel verkeerd doen, maar ik geloof niet dat je door alleen opvoeding een 'slecht' karakter kunt veranderen in een 'goed' karakter. Ik wil hier natuurlijk niet mee zeggen dat opvoeding overbodig is en het mag zeker consequent zijn, maar ik vind dat het niet alles is. Hmm, ik hoop dat het niet net zo vaag overkomt als ik het zelf nu vind klinken haha, kan het niet duidelijk onder woorden brengen.
Ja hier ook zo hoor! Het komt hier altijd over dat ik veel strenger ben tegen de oudste, maar dat komt omdat ik veel duidelijker moet zijn tegen haar. Ze hebben bijvoorbeeld net geknutseld.....ik kan tegen de jongste zeggen: Ga je even opruimen. Maar de oudste moet ik echt bij me roepen, zorgen dat we even 1 op 1 contact hebben en zeggen: Ga je NU even opruimen. Dat komt veel strenger over, maar ik zeg hetzelde. De jongste hoort mij namelijk wel en reageert er op. De oudste hoort het niet, is veel te druk met andere dingen en reageert er niet op.