Tja, deze regel geldt hier ook voor beiden, maar mijn dochter wordt tóch hysterisch hoor als haar dat zo uitkomt. Dan kan je die regel wel hebben, maar mijn dochter heeft daar geen boodschap aan... In een hysterische bui tegen haar zeggen dat ik het niet acceptabel vind is als iets zeggen tegen een muur. Achteraf zeggen dat ik haar gedrag niet acceptabel vind snapt ze prima op dat moment maar weerhoudt haar er echt niet van om het rustig nog eens te doen.
Nee eigenlijk niet.....maar ze lopen dan mopperend mee. En mopperen dat interesseert me eigenlijk vrij weinig, vind dat altijd wel grappig. Getuigd van karakter De jongste kan wel hysterisch doen als ze oververmoeid is en mama vind dat ze vandaag wel een powernapje kan gebruiken. dan kunnen de buren wel mee genieten. Het gaat hier ook niet perfect allemaal hoor, maar hysterisch doen omdat je je zin niet krijgt....nee, dat wordt hier niet geaccepteerd.
Dit dus... ja ze gaat wel eens uit dr pannetje en ja dat is ook wel eens in de winkel gebeurt maar nu ze wat ouder wordt weet ze dat het totaal geen effect (in ieder geval niet in haar voordeel) heeft en gebeurt het niet meer.
1 keer heeft mijn oudste een drama gemaakt in de winkel inclusief krijsen om iets wat ze niet kreeg. Ik ben vervolgens gewoon verder boodschappen gaan doen terwijl zij midden op het gangpad aan het brullen was. Heeft misschien 5 minuten geduurd, maar op dat moment kan ik echt geen kant op met haar en ze lijkt erg qua karakter op mij. Dan is haar even laten gewoon de beste keus. Ze bedaarde toen ze besefte dat ze eigenlijk een klein beetje voor gek stond 😁 Er kwamen zelfs mensen die het knap vonden dat ik mijn poot stijf hield en streng bleef ondanks het gillen. Gillen of krijsen doet mij nou echt niks, de mensen die zich eraan storen houden de oren maar dicht. Hoort erbij. Ik kan het niet uitstaan als ouders pakken koek openrijten zonder betaald te hebben om hun kind stil te houden. Dan maar een woedeaanval!
Nou na 2 kinderen en 3de opkomst hoef jij me het niet meer uit te leggen hoor. Geloof dat ik het wel aardig onder de knie heb. Streshormonen op de lange termijn ja...iedereen heeft stresshormonen en die heb je ook nodig om te overleven. Jij trekt alles wel heel erg uit zijn verband!
Ja, ons mannetje heeft daar ook een handje van. Zodra iets niet op zijn manier gaat begint hij hard te gillen. Het enige dat ik daaraan kan doen, is het het negeren. Wanneer hij klaar is met gillen stopt het negeren en krijgt hij een knuffel. Volgens mij kan ik niet meer doen dan dit. Er zijn dagen dat hij het niet doet en dat het een engeltje is, maar zeker wanneer hij zich niet lekker voelt zet hij het snel op een gillen als hij zijn zin niet krijgt. Wanneer hij in het winkelwagentje zit en er uit wil bijvoorbeeld. Tja... balen dat anderen er last van hebben, maar ik voel me echt vreselijk op zo'n moment. Vooral omdat er dan dus mensen zijn die mij (stilletjes) veroordelen om mijn schreeuwende kind. En dat terwijl ik dat gedrag dus juist NIET beloon door hem zijn zin te geven. Ik ben dan dus bezig met de opvoeding.
Hihi gewoon dit er bij denken (ben het dus met je eens, joh met bijna 3 kinderen wat weet jij er nou van)
Die 'deskundige' zegt toch zelf dat het gaat om het evenwicht.. En of het nou noodzaak of uit opvoedingsoogpunt is, huilen doen ze toch wel. Zo heeft iedere deskundige weer haar eigen standpunt.
Maar dan ben ik benieuwd...en oprecht benieuwd wat jij zou doen als 1 van de 2 kinderen ipv hysterisch worden om zich heen gaat meppen. Neem aan dat dat een grens is die jij niet acceptabel vindt? Laat je dat dan ook net als het hysterisch worden of wat doe je dan?
Toch apart dat ik nergens kritiek heb gegeven over de manier waarop die vrouw haar kind(eren) opvoed of haar sowieso ergens om veroordeel maar wel lees dat ik maar arrogant ben en kapsones heb Je kent me niet eens, dus zwam niet zo. Het zegt meer over jou dan over mij, MissLuke. Hoe kom je er in vredesnaam bij dat ik zou zeggen dat die mensen hun kind niet goed hebben opgevoed? Waar lees je dat? Het enige wat ik heb gezegd is dat dat kind extreem veel herrie maakte en hysterisch deed. Dat is niet een invulling of waardeoordeel, dat is wat ik zag. Niemand heeft de ultieme waarheid en zeker niet wat opvoeden betreft, anders zouden er niet zoveel verschillende meningen, discussies of boeken zijn. Als er iemand niet snel oordeelt, ben ik het wel. Probeer het zelf ook eens voordat je anderen gaat 'haten en bashen' voor iets wat jij zelf naar eigen gedachtes hebt ingevuld. Of is dat te onvriendelijk voor je?
Ik snap niet waarom het aantal kinderen een bewijs zou moeten zijn dat je niks meer kan leren wat betreft de opvoeding
Ik snap echt je probleem niet meid. Ik liet ze soms even huilen wanneer ik gewoon even mn eten af wilde maken, mn bordje leeg wilde eten of mn kinderen gewoon even wilde verzorgen. En ja ik geloof dat dat juist was, en nee het was niet urenlang maar iets van 5 of 10 minuten of wanneer het echt extreem krijzen was korter. En at the end kan ik gewoon met drie kinderen rustig boodschappen doen, eten ze gewoon hun eten zonder gezeik, gaan gewoon zonder gedoe slapen en doen het goed op psz en op school.. al zullen ze vast zwaar beschadigd zijn van binnen.
Maar denk je dan juist niet dat het aan karakters ligt? Mijn oudste 2 worden ook niet hysterisch, mijn jongste wel. Heb ik dan de oudste 2 wel goed opgevoed en ben ik dat bij de jongste ineens verloren of ligt het toch aan het karakter van het kind? Ik keur het niet goed, maar dat wil niet zeggen dat het ook niet gebeurd he?
Nee, kijk, als mijn dochter hysterisch wordt grijp ik haar ook bij haar lurven en neem haar, desnoods overdwars en ondersteboven, onder mijn arm, maar die hysterische bui heeft ze dan al, dát kwaad is dan al geschied. Het is dus geen kwestie van mijn schouders ophalen en denken "Ach, actie ondernemen is zinloos". Ik probeer slechts aan te geven dat het hebben van een regel niet betekent dat iets dan ook niet gebeurt. Mijn zoontje heeft nog nooit een hysterische bui gehad, maar dat komt dus niet doordat ik een regel heb dat hysterie niet geaccepteerd wordt. Dat komt gewoon omdat hij als persoon anders in elkaar steekt dan mijn dochter.
Ze zegt toch niet dat ze hysterisch worden wel goed vindt? Dat maak jij ervan. Alleen dat zij het niet goed vindt maakt niet meteen dat het niet gebeurd. Mijn zoontje krijgt dus ook wel eens midden in een supermarkt een hysterische bui omdat hij bijvoorbeeld geen eigen winkelkarretje mag van mij. Dat is voor hem al reden genoeg om op de grond te gaan liggen krijzen, accepteer ik dat? Zeker niet! Maar ondertussen gebeurt het al wel. Met hem praten of in discussie gaan heeft op dat moment geen zin, dus waarschuw ik 1 keer dat hij op moet houden anders gaat hij im de buggy ( als ik die een keer mee heb) of desnoods onder mijn arm mee de winkel door, maar dan krijst hij evengoed lekker verder hoor.
Dit heeft mijn zoon dus gedaan, in de supermarkt. Hij wou iets pakken, maar er stonden mensen voor hem. Hij vroeg eerst netjes of hij er langs mocht, maar ze reageerden niet en toen, tja complete paniek bij hem. Er liep ook nog een andere vrouw achter hem langs en ineens sloeg hij haar. Zij had het niet door. Maar ik zag het wel en daar heeft hij ook wel zijn 'straf' voor gehad. Maar alleen voor het slaan en niet voor de paniek. Het is gelukkig nooit meer gebeurd, dus ik denk dat hij wel heel goed begrepen heeft dat dit echt niet kan.