Nee ik zeg niet dat ze het goed vindt...ik ga er vanuit dat haar kinderen en de jouwe niet slaan. Dus ik probeer mijn punt duidelijk te maken van waarom de kinderen niet slaan maar af en toe wel hysterisch eorden. Beide zijn dingen die ik en jullie niet acceptabel vinden. Ik denk dus dat men heel duidelijk overbrengt dat je dus niet mag slaan en schoppen, maar dat het hysterisch worden onbewust misschien toch eerder geaccepteerd wordt.
Als je dat artikel goed leest dan wordt er al een nuance aangebracht. Ik citeer: " Dat wil echter niet zeggen dat moeders bij elke kreet van de baby naar de kinderkamer moeten rennen. Ze moeten ook aan hun eigen behoeften denken. Ik denk overigens niet dat driftaanvallen in de supermarkt oid helemaal te voorkomen zijn. Maar dat de frequentie waarin het voorkomt wel met opvoeding te maken kan hebben. Al zijn er dan nog een heleboel factoren waar je als ouder niks aan kan doen. Mijn kind kreeg prednison vanaf 1jr en 9 maanden tot de 2,5 en had heel erg veel last van driftbuien. Ik heb me regelmatig wanhopig gevoeld zowel thuis als in het openbaar en opmerkingen en kritiek krijgen van andere mensen deed heel veel pijn. Je kan dus niet zomaar oordelen over de opvoeding van kinderen die zich zo gedragen er kan zoveel aan de hand zijn.
Helaas, slaan doet ze ook, als ze echt des duivels is, of zeer gefrustreerd. Hier geldt dus ook -> het wordt (uiteraard!) niet geaccepteerd, maar het gebeurt toch.
*kauwt rustig verder op haar popcorn* zeer vermakelijk zo op de saaie zondag, hoe mensen tegen elkaar in gaan, uitleggen hoe zij de opvoeding vinden van zichzelf en anderen en dat de ander het altijd fout doet omdat het 'anders' is. wel laten huilen, niet laten huilen, wel straf, geen straf, wel waarschuwen, niet waarschuwen. kom op, iedereen is anders en iedereen pakt het anders aan. let it be. 1 ding hebben we allemaal gemeen, hoeveel we ook verschillen van elkaar; we houden van onze kids en hebben alles voor ze over
amen en uiteindelijk roozjuh hebben we vast iets niet goed gedaan volgens onze kinderen als ze zelf volwassen zijn geworden en mogelijk ouder zijn.
Volgens mij ben jij de enige die hier een popcorntopic van probeert te maken en vraag ik mij werkelijk af wat dit voor een nuttige bijdrage is.
Ik snap het idd ook niet. In dit hele topic heb ik maar 1 of 2 afzeikreacties gezien, maar vind het best meevallen.
dat er een nutteloze discussie bezig is hoe je een kind moet opvoeden. wel laten uitrazen op de grond of niet. wel straf geven of niet. wel waarschuwen of niet. wat maakt t uit hoe een ander het doet? kinderen worden allemaal groot en gelukkig(hoop ik) en dat is toch waar we t allemaal voor doen?
En ik denk eerlijk gezegd dat je invloed van het opvoeden onderschat en misschien gewoon heel makkelijke kjndjes hebt. Waarom zou het anders alleen bij mijn jongste gebeuren?
Wat nou nutteloos...voor jou misschien maar voor mij iig niet. Ik lees graag andere meningen en inzichten..dan ga jij toch een ander topic lezen? Naar mijn gevoel wordt hier gewoon een verschil van mening en inzicht besproken en is er nergens sprake van een popcorntopic.
Nee hoor, niet vaag ik begrijp je wel en ben het ook zeker met je eens dat je met opvoeding maar ten dele karakter kan veranderen. Nature EN nurture geloof ik helemaal in. En het gaat mij ook meer om het veranderen van vervelend gedrag naar acceptabel gedrag dmv opvoeding waar mogelijk. Maar ik geloof dus niet dat kinderen als 'blanco engeltjes' worden geboren, ze zijn allemaal vanaf het eerste huiltje al zó verschillend.
Daarbij zal de bui bij het ene kind sneller over zijn als je het negeert en bij het andere kind als je het juist niet negeert Maar als mijn kind zo de supermarkt zou terroriseren omdat ze straf heeft... Dan is ze nog niet klaar En ze heeft ook weleens midden in een gangpad op de grond gezeten, voor straf. Iemand vond het zwaar belachelijk... Maar toen we bij de kassa stonden.. Stond diegene d'r kind vol volume uit te foeteren omdat hij niet luisterde. Nouja, dat is dan weer niet mijn ding