Mag ik ook op de lijst? Ryanne, 23 jaar, ronde 17, 1ste ronde mm, pcos geconstateerd, clomid 50 mg gekregen, op cd 10 waren er 9 follikels van 8 mm, 1ste kindje, maandag tweede echo.. Hopen dat er eitjes gegroeid zijn! ik weet nog niet wanneer m'n nod is
Hoi dames, Wat een goed nieuws hier allemaal zeg, gefeliciteerd voor de nieuwe zwangeren! Gisteren precies op de uitgerekende datum zijn wij ouders geworden van een prachtig meissie. Het was zeer pittig, maar alles gaat heel goed met ons. Het is wel heel veel wat op je afkomt. De dag is zo gevuld!
Leden Daantjuh, 29 jaar, 1e kindje Knutselkitty, 24 jaar, 1e kindje Joyce01, 28 jaar, 1e kindje xElles, 27 jaar, 1e kindje Benthe1986, 28 jaar, 1e kindje Vissie85, 29 jaar, 1e kindje Rosavise, 23 jaar, 1e kindje Aimee85, 28 jaar, 1e kindje. Junyor,33 jaar, 1ste kindje Truelove, 27 jaar, 3e kindje Wevin, 27 jaar, 1e kindje Meissie86, 27 jaar, 1e kindje AHL, 25 jaar, 1e kindje Annemiek89, 24 jaar, 2e kindje Fantaa, 24 jaar, ?e kindje Nicje, 30 jaar, ?e kindje Catmommy, 24 jaar, 1e kindje Ryanne1991, 23 jaar, 1e kindje Behandelingen Daantjuh, Gonal F, Pregnyl, Utrogestan caps. Knutselkitty, Clomid 100mg, volgende ronde Gonal F en Ovitrelle xElles, Clomid 150mg Joyce01, Clomid 150mg Benthe1986, Clomid 100mg, volgende ronde menopur + ovitrelle Vissie85, Clomid 50mg Rosavise, 25mg clomid gehad, volgende ronde 50mg Aimee85, Nog geen behandeling gestart Junyor, Gonal F 62,5 IE & Pregnyl 5000 IE Truelove, 50mg Clomid Wevin, 50mg Clomid Meissie86, ? 4e ronde na MK AHL, Clomid 50mg Annemiek89, nog geen behandeling gestart Fantaa, ? Nicje, afwachten bloedonderzoek Catmommy, Chlomid 50mg Ryanne1991, 50mg Clomid Zwanger Rosalinde (Bevallen!) Blondie84 Nana84 (Bevallen!) Lasvegas Ana Leigh Klets Leen82 MariaP86 Meisjeje Hajar Troela84 Misses13 Lets Wevin Vissie85 Ahl Let op. Wil je op het lijstje, of een wijziging doorgeven? zet deze in een kleurtje en ik zal het zo snel mogelijk wijzigen (soms kan het met edit, soms post ik een nieuwe.)
Hoi allemaal, Zeer waarschijnlijk heb ik ook PCOS, maar zit nog erg in het begin van het hele traject. Heb al veel gegoogled op het onderwerp, maar was op zoek naar een (actief) forum en dat lijk ik hier gevonden te hebben. Heb erg veel behoefte om mijn verhaal te delen met anderen. Voel me nogal eenzaam tussen alle moeders en zwangeren in mijn eigen omgeving... Mag ik meeschrijven/lezen? Groetjes!
Tuurlijk Light. Welkom! heb je de boodschap een beetje kunnen laten bezinken? Had je het aan zien komen? Die klap komt hoe dan ook altijd gemeen aan!
Dankjewel voor het warme welkom Hoewel ik het had zien aankomen, vind ik het toch allemaal wel heftig... Even kort mijn verhaal: Als puber had ik al een grote 'moederwens', maar ook al de angst dat moeder worden niet zomaar zou lukken. De angst werd groter toen ik op mijn 17e nog niet ongesteld was. Via de huisarts een doorverwijzing naar de gynaecoloog, maar net een paar weken voor de afspraak werd ik ongesteld (Ik was toen 18). Afspraak ging niet door en ik ging vrijwel meteen aan de pil. Vorig jaar augustus gestopt met de pil (inmiddels 30 jaar). Ik riep al jaren dat kinderen voor mij niet hoefden, dat werk en studie vóór gingen, maar dat was meer een soort van 'indekken' omdat ik een slecht voorgevoel had. Wekelijks de vragen 'wanneer die kinderen nou eens komen' heb ik helaas na ons trouwen 3 jaar geleden daarmee niet kunnen voorkomen...(die naïviteit van mensen is toch bijzonder) In oktober werd ik ongesteld en in december dit voor het eerst gemeld bij de huisarts. Die wijtte het toen nog aan stress. In maart weer terug naar de huisarts, maar omdat ik de dag ervoor (zul je altijd zien) ongesteld was geworden zei de huisarts dat het nu wel 'vanzelf' op gang zou komen. Dat was niet het geval dus in mei kreeg ik een doorverwijzing naar een zogenaamde eerstelijnsgynaecoloog. Intussen had ik al veel gelezen dus ik herkende de 'rozenkrans' op de echo onmiddelijk. Twee weken later kon ik terecht in het ziekenhuis, met knikkende knieën weliswaar vanwege de angst voor alle onderzoeken (Ik was zelfs niet naar het bevolkingsonderzoek voor een uitstrijkje geweest, zo bang en preuts was ik). De onderzoeken waren inderdaad allesbehalve een pretje... Nu is het wachten op de uitslagen en de volgende afspraak begin juli. Mijn man heeft inmiddels ook een potje moeten inleveren. Ik ben bang voor de uitslagen (zou het nog iets anders dan pcos kunnen zijn? Ik heb immers verder geen symptomen...) en voor wat komen gaat. De arts zei namelijk van alles tijdens het onderzoek maar ze liet niet los wat dit dan eventueel betekent... De verhalen hier geven mij hoop. Ik hoop dan ook dat ik de komende tijd hier, naast wat hulp en steun, vooral goede berichten mag vinden!
Welkom light.. De meeste hebben hier geen zichtbare symptomen. Maar het is wel een intensief traject en je gaat (als het tegenzit) een hoop tegenslagen te verwerken krijgen. Het is soms even zoeken naar de juiste dosis medicatie. Maar uiteindelijk komt het bij de meeste wel goed. Er zijn al een hoop zwangere in dit topic! elles ik had eigelijk een beetje over je heen gelezen. Maar wat balen dat je deze ronde alsnog moet afbreken. Heb je eindelijk groei... Maar misschien zijn 3 eitjes teveel van het goede. Stel je voor dat die eitjes zich ook nog zouden delen
Wat daan zegt; je gaat een intensief traject in. Even zoeken naar de juiste en juiste dosis medicatie. Misschien en hopelijk werkt clomid voor je. Er zijn meiden die in de eerste ronde gelijk zwanger raakte en ons 'minder gelukkigen' zijn bv al aan spuiten toe... En daarmee makkelijker gezegd dan gedaan maar probeer t gewoon te 'ondergaan' Want je kan er op voorhand helemaal niets van zeggen en jezelf alleen maar gek maken.
Mooi gesproken benthe. Light, herkenbaar, ik werd ook pas heel laat ongesteld.. Ik was heel verdrietig na de diagnose maar ook wel blij want eindelijk wist ik wat het is en dat er oplossingen zijn. Eindelijk kon ik beginnen straks. Probeer daar hoop uit te halen
Ja, 'gewoon ondergaan'...daar ben ik niet zo goed in Dat vind ik nu ook het lastige, dat ik moet afwachten en niets kan doen (ja, aankomen, maar dat is een onmogelijke opgave aangezien ik dat al 31 jaar probeer). Kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan dat ik niet eerder met de pil ben gestopt, gezien mijn leeftijd. Maar ach, dat is allemaal achteraf. Vast ook herkenbaar voor anderen Ben wel een beetje geïrriteerd dat de huisarts mij valse hoop heeft gegeven dat het allemaal vanzelf wel goed zou komen (de gynaecoloog dacht daar duidelijk het hare van) en mij niet op m'n 18e al heeft laten onderzoeken. Ik realiseer me dat het een pittig traject gaat worden en schommel nu een beetje tussen hoop en vrees. Ik hoop in ieder geval dat er geen gekke uitslagen komen uit de onderzoeken bij mij en mijn man. Fijn trouwens, jullie reacties. Hoopgevend maar toch ook realistisch.