Ja hoor, mijne kan soms ook gaan gillen. Dat kan gaan om een boodschap die ze uit de kar heeft gepakt en ik weer terug leg. Of als we te lang stil staan bij de kassa, dan gaat ze uit een stukje verveling zitten gillen. Ik negeer het meestal maar een beetje, dat werkt bij haar het beste.
Had ik dus ook de eerste jaren met mijn autistisch kindje. Kreeg gewoon hartkloppingen en het zweet brak mij uit bij de gedachte alleen al. Nu de laatste paar jaar een stuk beter al, maar ik ben 's avonds dus wel gesloopt meestal.
Ja dat is hier wel eens gebeurd en ja dan laat ik haar even krijsen en dan probeer ik met haar te praten en eventueel een oplossing te bedenken maar ze krijgt absoluut niet d'r zin. Het hoort bij het opvoeden. Waar ik me meer aan erger is dat er mensen zijn die denken dat ze zich ermee moeten bemoeien en denken dat hun MIJN kind wel stil kunnen krijgen.
Hmm openingspost antwoord...ja de longen uit hun lijf. Negeren helpt soms, maar soms ook met gillend en krijsend kind onder de arm naar huis.....
Eeum ze doen het niet vaak maar ja mijn kids kunnen ook gillen... En ik ben op z'n zachtst gezegd echt not amused als iemand anders denkt zich ermee te moeten bemoeien en dan vervolgens ook nog zeggen dat je kind het nooit doet... Daar zou ik pas op reageren met pffffff! De brutaliteit! En dan het ook nog hier vertellen in de verwachting dat iedereen het met je eens is... Ps normaal verkondig ik m'n mening niet zo duidelijk op dit forum maar ach hormonen enz en dit schoot echt ff in het verkeerde keelgat!
ohhh ik zie ze soms in de supermarkt en dan denk ik altijd dat krijg ik ook nog! maar ik weet nu al dat als het zo ver is en iemand die het nodig vind om zich er mee te bemoeien kan gelijk een opmerking terug verwachten waarom moeten mensen zich toch altijd met een ander bemoeien
alleen ts gelezen. Ja hoor en mijn dame kan dat ook in de supermarkt. Nu wordt het na 20 maanden eindelijk iets minder. Personeel weet er van haha. Die staan ook verbaast dat ze zich nu redelijk gedraagt. Aanhouder wint, en ze krijgt haar zin nu niet en nooit niet. Nee is nee en als er iets afgepakt wordt, krijgt ze het echt niet terug omdat ze begint te gillen. Ik ben er ook niet van onder de indruk en maak me al helemaal niet druk om wat andere vinden. Ze was een huilbaby, dus iedereen wist het altijd beter. Nu heeft ze het nog maar 2 a 3x in de week, al dan niet in de supermarkt, of ergens in een winkel. Het was dagelijks meerdere keren per dag. Kleine meid was een en al frustratie. Nu kan ze wat meer duidelijk maken, maar als ze haar zin niet krijgt kan ze nog een gillende/ krijsende draak zijn. Jammer voor de omstanders.
Hier ben ik ook 'bang' voor voor later.. Wij waren zelf ook zo.. Ging mama weg? Niet bang er achteraan hoor.. Hier was t: "Dag mama!" En we liepen zo de andere kant op Ik heb ML al een aantal keer betrapt op de uitspraak: "Dat gebeurt ons niet".. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor hij daarvan terug komt Mijn dochter lacht nu ook om het woordje nee.. Expres ondeugend doen en gaan zitten lachen.. Pff, wordt nog leuk De beginselen van het opvoeden hihi..
Mijn dochtertje van 6 maanden in een overvolle bus gister. Ze was moe Geloof me, die van mij heeft een paar stembanden waar Mariah Carey nog jaloers op zou zijn. Ik kon haar maar niet kalmeren... Pfff het zweet brak me uit. Iedereen keek! Dan maar met de auto voortaan.
Nou ik reis veel met het Ov... En als je ziet hoe vaak een kind begint te gillen als eht een volle metro ingereden wordt.... Zeker als het druk is zit zo'n kind tussen alleen maar benen... En gilt vervolgens de hele boel bij elkaar. Zie je kind dan maar weer eens rustig te krijgen... Meestal is het spontaan over nadat er js uitgestapt (En ja, ik vind het ook heel erg vervelend maar ik kan me toch ook goed voorstellen dat zo'n humpie ECHT niet blij is! Dus dan zet ik hooguit m'n muziek wat harder.. En als ik al kijk is dat meer uit medeleven met kind en ouder dan dat ik er iets lulligs bij denk )
Hmm hier wisten mensen het zelfs te presteren om me op m'n schouder te tikken met het advies dat ze vast moest eten... Laaiend werd ik daarvan. Supermarktpersoneel was 1 en al begrip trouwens.. Die zagen wel dat het altijd hetzelfde liedje was als ik boodschappen deed. Inmiddels zijn alle kassadames nog steeds gek op d'r. Ze huilt niet meer, haalt wel af en toe streken uit en is gek op plakjes kaas en worst en bovenal: ze zet niet de winkel op stelten en is leuk-bijdehand en adrem.) Dus.. Adem in, adem uit.. Het gaat steeds beter!
Nee. Zou eens het lef moeten hebben om zich zo te gedragen. Ik zie het ook weleens in de winkel. Persoonlijk krijg ik dan vaak het gevoel dat het ouders zijn die hun kinderen niet dr baas kunnen zijn. Beetje verwend.
Buiten het huis zijn mijn kinderen altijd heel rustig en accepteren ze wat ik zeg. Maar thuis gillen ze wel eens de boel bij elkaar, vooral als ze een 'b*tch fight' hebben om speelgoed of iets..
Ja... mijn eerste kindje is echt nooit zo geweest maar de 2e pfffff. En dan hebben ze echt dezelfde opvoeding dus je kan er ook gewoon niks aan doen! Sommige denken echt dat het aan de opvoeding ligt en soms is dat zo maar vaak is het ook karakter van het kind!
Even flauw, maar als het over het eigen kind gaat is het karakter, en anders opvoeding. Hahaha. De wereld in een notendop.
Over het algemeen krijst ze niet. Maar af en toe wel is de leeftijd. Rn boeit me dat? Nee hoor trek me niks van anderen aan en ook niet van mijn dochter, ze heeft gewoon te luisteren heel simpel. Ik leg haar gewoon uit waarom niet en als ze het dan nodig vind om te gillen doet ze haar best maar