Lastig om mee om te gaan. Op mijn werk zaten een paar collega's ontzettend te vissen de hele tijd. Één vroeg rechtuit of ik al zwanger was. Ik heb toen gezegd: wat voor antwoord verwacht je nu van mij? Als het zo is en je weet het nog niet, dan ben ik er kennelijk nog niet aan toe om wereldkundig te maken. Ben ik niet zwanger, dan komt zo'n vraag best hard binnen. Je weet zelf ook heel goed dat je het niet voor het zeggen hebt als het gaat om in verwachting raken. Excuses alom In andere gevallen zei ik alleen iets van: ach, je hebt het niet voor het zeggen hè... Om je alvast voor te bereiden: Eenmaal zwanger gaat iedereen vragen of je al weet wat het is. Bij 10 weken zwangerschap.... En zeg je "nee", dan 'wil je het niet zeggen'. Zucht... En heb je een kindje op de wereld hebben gezet, dan kan je in je kraambed al vragen verwachten of en nog één komt.
Jup zovaak.. Zaterdag nog, we hadden het over onze trouwdag, zegt er 1; en dan gauw kindjes maken he.. ja tuurlijk.. Of, wanneer komt jullie kindje nou eens? Lijkt me zo leuk... Ja ons ook denk ik dan.. Echt, soms moet ik de tranen gewoon weg slikken..
Na ons trouwen hebben wij 2 jaar gewacht, in die tijd is het ook heel vaak gevraagd. Wij waren nog volop bezig met van elkaar genieten en waren er nog helemaal niet mee bezig. Opvallend kregen wij een aantal keer de reactie "eindelijk" toen wij onze eerste zwangerschap aankondigden. En nu (nog geen 3 maanden na MA waarbij ik zoveel bloed heb verloren dat ik wekenlang niet normaal kon zitten/lopen) wordt ook al gevraagd of het geen tijd is voor een nieuwe poging. Alsof je het kan plannen, 1 keer klussen en dan zou het maar raak moeten zijn.
Wat erg al die bemoeienissen. Bij ons denkt iedereen dat wij geen kinderen willen, pure zelfbescherming na een aantal voorvallen: Sm die zegt: we hebben onze zoon niet op de wereld gezet om niet voor klein kinderen te zorgen. 😳 Als ik geen alcohol drink bij een feestje: oohhh heb je wat te vertellen En ga zo maar verder. Zal m'n leeftijd wel zijn...
Wat een verhalen! Ik schrik daar echt van, hoe kunnen mensen bepaalde dingen zeggen/ vragen. :x:x Veel mensen denken niet na wat ze zeggen of vragen, ze hebben er geen weet van. Maar bepaalde opmerkingen zijn gewoon ronduit kwetsend, asociaal en absoluut niet kunnen. Het lijkt in de ogen voor veel mensen gewoon vanzelfsprekend, maar ja dat is het niet. Ik ben dan nog redelijk gespaard gebleven wat betreft echte gemene opmerkingen. Wat moet dat erg voor jullie allemaal zijn! We mogen best voor onszelf opkomen! nare opmerkingen hoeven we echt niet te nemen, want je hele dag/ moment/ week/ weekend of wat dan ook verpest zijn door zo'n opmerking.
wij hebben nu met geluk via een draagmoeder een prachtige dochter waar we super trots op zijn en zeer blij mee zijn enz.. en dan vragen mensen of je het traject nog een keer in gaat voor een 2de. nee ben blij dat we het geluk hebben gehad om via deze weg een prachtige dochter te mogen krijgen maar wat een opmerkingen komen hier voorbij zeg.. mensen weten duidelijk echt niet hoe het is en dat niet altijd alles maar zomaar vanzelf aan komt waaien.
Ik denk dat de meesten zich er niet bewust van zijn dat het ook eens niet kan lukken als je dat zelf wilt, of niet zo snel. Het is wel erg plat in jouw geval om zo te worden aangesproken maar zeer waarschijnlijk heel onbewust ervan hoe ze je kwetsen.
Zomersproet, je hebt gelijk. Inderdaad veel mensen zijn zich het er niet van bewust. Toch is het vaak goed als ze (ligt er aan wie) dan de waarheid horen, op deze manier weten ze gelijk wat voor invloed hun woorden hebben. De meeste mensen willen ook geen ander kwetsen. Soms krijg je ook zogenaamde adviezen van mensen (bijv. dat je op vakantie moet gaan of dat als je het loslaat, het pas lukt), adviezen die bij bepaalde stellen mogelijk geholpen heeft, maar bij de meeste stellen echter niet. En het helemaal loslaten is onmogelijk. Maar ja, die mensen bedoelen het goed, en dan vind ik het geeneens zo erg. Ik het advies zelf dan met een korreltje zout, en ergens vind ik ook fijn dat ze met je meedenken en meeleven. Maar bepaalde opmerkingen (bijv. van het verkeerde gaatje bij de aankondiging met ivf te beginnen) zijn ronduit onbeschoft en grof!!!! Iedereen kan begrijpen dat dat behoorlijk kwetsend is. Kortom de ene opmerking is de andere niet. Zelf was en ben ik altijd voorzichtig met vragen stellen. Ik zou bijvoorbeeld nooit tegen iemand zeggen van ''Wordt het niet eens tijd voor kinderen'' of ''Willen jullie geen kinderen of zo?''.
Mee eens PukjePuk, ik vind het gewoon niet kunnen als je iemand zomaar, vanuit het niets naar een kinderwens vraagt. Het is nog weer anders als een goede vriendin/zus of een andere vrouw waar je goed mee overweg kan, het vraagt, maar het erge is, dat het meestal vage kennissen zijn, die het in hun bizarre hoofd halen je daarnaar te vragen. Kan ik met mijn pet niet bij hoor, echt niet. Je kent iemands verhaal niet, misschien is iemand al jaren bezig en doe je iemand heel veel pijn! Gisteravond weer iemand, een vriendin van mijn schoonzus, die ik dus AMPER ken. 'Nog geen tijd voor gezinsuitbreiding?' :x
Ik herken je gevoel.. Om mij heen is ook iedereen zwanger of ze hebben kinderen.. Eerst zei ik altijd oh nog niet mee bezig, maar nu naar anderhalf jaar zeg ik: helaas heb je dat niet altijd zelf voor het zeggen he.. Dan snappen ze meestal genoeg en hebben ze het er niet meer over. Ik heb in ieder geval geleerd dat ik dat nooit aan iemand zal vragen. En er heerst naar mijn idee ook zo'n taboe op het feit van niet zwanger kunnen raken..
Oja ps: als ik nog 1 keer van iemand hoor "laat het los dan komt het van zelf" dan verander ik denk ik in kill Bill en krijg ik een zwaar hysterische aanval haha.. Een van m'n nichten is momenteel 6 maanden zwanger en elke keer zegt ze: ja jij maakt je er te druk om en je wil te graag, dan krijg je blokkades en dan gaat het nooit lukken.. Dan denk ik: oh och sorry meid dat het bij mij niet komt aanwaaien. Hoe kun je er nou niet mee bezig zijn als je om de paar dagen een echo voor je ei moet laten maken, hormonen moet slikken, ovulatietesten moet doen, om de dag seks moet hebben, temperatuur bij moet houden etc etc.. Pff die onwetendheid van mensen
Dat is exact mijn antwoord! 3x per week een echo, elke dag op de goede tijd spuiten, temperaturen? Hoezo even niet aan denken?? Verder te veel problemen en bijkomende ziekenhuisopnames gehad om het nog stil te kunnen houden. Maar toppunt is wel dat m'n zus me vertelde dat ik beter m'n wijntje kon laten staan want volgende week is toch je nod? WAT? Hou je mijn cyclus bij?? Dus stilhouden dat de iui niet doorgegaan is en we alweer verder mogen is er ook niet meer bij. Mochten we eenmaal zwanger zijn dan hebben we samen al afgesproken dat we zeggen dat het weer niet gelukt is en we naar de volgende poging moeten...
Hier wisten ouders, schoonouders en broer en zussen dat we het MMMtraject in gingen. Toen ik positief testte wilde ik dat ook absoluut niet meteen delen, het is zo allemaal al medisch genoeg en je wil toch "iets" hebben en voor ons was dat "iets" ons geheimpje, het feit dat we even onder ons tweetjes konden genieten. Toen ik de vraag kreeg hoe het was (gelukkig vroeg niemand zo héél rechtuit of het gelukt was) zei ik gewoon steeds, nog steeds veel naar Jette (fertiliteit) voor onderzoeken, vaak bloed prikken en last van de hormonen, allemaal erg vermoeiend. Daarmee had ik niet gelogen, maar ook niet echt de waarheid gezegd en dat antwoord voelde toen goed voor mij, misschien voor jou ook een idee?
Bij mij vroegen ze 2 maanden na de geboorte van mijn dochtertje: wanneer komt er een tweede? Dat vind ik best een egoïstische vraag. Vele mensen wisten hoe mijn zwangerschap verlopen was (erge bekkeninstabiliteit, ze hebben mij daarom ingeleid) en toch vragen terwijl men weet dat je lichaam ook tot rust moet komen. Achteraf weet ik wel beter. En ook dat je erboven moet staan. Ken overigens wel vrouwen die 6 weken na hun bevalling weer zwanger waren. Maar betekend niet dat het bij iedere vrouw zo is. Precies hetzelfde als bekende mensen, bijv buurtgenoten, vragen om aan je buik te mogen voelen. En dan op hun teentjes zijn getrapt als je dat niet wilt enof dat niet fijn vind. Is ook erg egoïstisch als ze dat vragen.
Jeeee...ik schrik echt van een aantal opmerkingen; wat grof en onbeschoft! Ook hier al jaren opmerkingen over waar die kinderen toch blijven. Heb ze lang weten te 'parkeren' door ze weg te wuiven met opmerkingen dat we nog volop met z'n tweeën genieten, dat we niet weten of we wel kinderen willen en dat het nu nog niet past in ons leven. Was eigenlijk een soort van zelfbescherming aangezien ik altijd al het gevoel c.q. de angst had dat het niet zomaar zou lukken bij ons (en helaas is die angst inmiddels waarheid geworden, zit in de medische molen). Meest kwetsende opmerkingen vind ik toch wel in de trant van "je hebt ook niet het figuur om zwanger/moeder te worden"...(ik heb ondergewicht) Nu we in het medisch circuit zitten vind ik de opmerkingen ook steeds lastiger worden, ook al zijn ze niet (altijd) slecht bedoeld. Er zijn maar heel weinig mensen die weten dat het niet lukt. Heb er altijd van gedroomd om anderen, vooral mijn ouders, ermee te verrassen, maar voel nu ook steeds meer de behoefte om het wel te vertellen...maar ben dan weer bang dat mensen dáár weer steeds vragen over gaan stellen!
Dit is de reden waarom wij het in de openheid hebben gegooid. Niet elke opmerking was dom bedoeld, meeste gewoon belangstellend.. Maar het deed wel zeer. Dus toen eerlijk vertelt hoe het zat. Mijn broer zei ook ooit eens " je moet het loslaten" Toen heb ik gezegd " oké broer.. Loslaten.. Elke maand hang ik een aantal dagen in de stijgbeugels.. Vervolgens zie ik mijn gyn vaker tussen mijn benen dan mijn man.. Ik miet vrijen! Op commando en als het een zw is verlies ik het weer.. Ik wil het wel loslaten.. Toe maar.. Vertel jij mij maar hoe.." Hij heeft het nooit weer gezegd..