Vandaag is het cd13 en het follikel was 17,5 mm. Dus vanavond de triggershot en dan woensdagmiddag de inseminatie. Ondanks dat dit de zesde IUI is, merk ik dat ik het toch wel weer spannend vind. Elke IUI betekent voor ons toch een betere kans dan zelf proberen (vanwege het zaad). Ik heb de eerste poging met 150 ie Gonal-f gespoten. Als remmer kreeg ik Orgalutran, dat spoot ik dan vanaf cd7. Ik had die eerste poging op een gegeven moment 3 follikels, maar dat vonden ze toen te weinig voor een punctie. Dus dat werd een escape-IUI. Met de kennis van nu hadden ze toen beter wel een punctie kunnen doen... Want ik heb daarna nog een poging gedaan met 225 ie Menopur en daarna een poging met 300 ie Menopur en de meest recente poging, waar ik nu dus middenin zit, is met 75 ie Menopur. Al deze rondes had ik maar 1 follikel die doorgroeide. Dit protocol in Voorburg wordt gehanteerd, is het korte antagonist protocol. In Leiderdorp is het protocol heel anders. Daar werken ze ook met een kort protocol (dus vanaf je menstruatie en niet in de cyclus daarvoor al). Maar in Leiderdorp begin je dus vanaf cd1 al met onderdrukken met een zgn. agonist (Decapeptyl) ipv. een antagonist. En dan na een paar dagen beginnen met de FSH. In Leiderdorp geloven ze niet in hoge doses FSH. Ik neem aan dat ze dus tot 300 ie FSH gaan. Maar ze geven wel combinaties. Ik zou daar Puregon/Menopur krijgen in combinatie met Elonva. Wat goed dat jij toestemming hebt gekregen voor echo's in NL! Ik ga er al helemaal vanuit dat ik de echo's in Nederland zelf zal moeten betalen. Maar ik kan natuurlijk gewoon toestemming vragen van mijn verzekering. Nee heb je... Ik denk dat jij inderdaad zelf mag weten waar je de echo's doet in NL. Maar ik zou dat voor de zekerheid nog maar even navragen bij PNO.
Dag meiden, ik ben benieuwd hoe het jullie allemaal vergaat. Het zijn immers (weer) spannende dagen voor enkelen van jullie.... Wij zijn gisteren weer in het UMC geweest voor een informatief gesprek rondom eiceldonatie. Eerst werd het afgelopen ICSI-traject nog weer kort doorgenomen. Nogmaals werd benadrukt dat de kansen op een kindje van onszelf zeer klein zijn. Dat dat de reden was waarom ze het maar 1 keer met ons hebben willen proberen. Volgens deze arts zouden we alleen via ECD nog kans kunnen maken op een kindje van onszelf. Dat klinkt dan zo hard... Tegelijkertijd werd ook meteen duidelijk hoe lastig zo'n ECD-traject is. Waar haal je een donor vandaan? Ik heb twee zussen die beide donor zouden willen zijn (allebei al drie kids hebben), maar ook beiden net boven de 40 zijn. Eigenlijk doen ze sowieso geen traject met oudere donoren, maar in enkele gevallen maken ze een uitzondering... Alleen zijn de kansen dat het dan lukt slechts 10%. Dat is zooooo weinig! Mijn vriendinnen zijn ook al eind 30 of wel jonger, maar hebben dan nog geen kinderen en dan kom je ook niet in aanmerking als donor. Op de donorbank hoef je niet te wachten, want het duurt jaren voor je aan de beurt bent. En zelf een onbekende donor werven via internet zien wij echt niet zitten. Dit traject lijkt het dus niet te gaan worden. Mijn jongste zus laat haar bloed nog wel onderzoeken op amh en fsh. Dat wachten we nog ff af, maar ik heb er weinig hoop op. Nu zijn we dus in afwachting van onze intake in Dusseldorf in juli en/ of de afspraak in Gent in augustus. Maar als ik de arts van gisteren mag geloven moeten we daar ook weinig verwachting van hebben, hoewel ik nog wel hoop houd. Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat het net om ons steeds meer sluit: staan wij straks echt met lege handen?? Eigenlijk kan ik me dat gewoon niet voorstellen. Wil ik dat ook niet, maar hoe reëel ben ik dan? Het zijn vragen die me bezig blijven houden. Tegelijkertijd probeer ik me te richten op alle leuke dingen ons leven. Het leven is mooi en met z'n tweeën nog veel mooier. We proberen al het goede ( en dat is veel met ontzettend lieve familie, vrienden en collega's om ons heen) vast te houden en te blijven waarderen. Een kindje van onszelf zou zo ontzettend welkom zijn! We zouden er zo goed voor zorgen en het zou een enorme bezegeling van onze liefde zijn, maar als dat niet voor ons in weggelegd, dan wil ik ook niet in een diep zwart gat vallen. Daarvoor is het leven toch te mooi!! Nou ja, zo probeer ik een evenwicht te vinden tussen mijn liefste toekomstdroom en een 'second best scenario' dat wellicht dichterbij is dan ik ooit had kunnen voorzien. En tussendoor dan maar weer aan het werk. Dat leidt mijn anders niet stoppende gedachten af... werkse allemaal! Ik hoop dat het jullie momenteel goed gaat!!
Het is niet makkelijk, Broos. Ik zit weer in een boos-modus. Ik ben boos dat werkelijk iedereen zomaar zwanger raakt en dat mijn lijf zoiets vanzelfsprekends niet kan. Ik ben boos omdat mijn vriend ook nog eens traag zaad heeft. En er heerst ook nog ongeloof. Alsof het allemaal niet over mij gaat, alsof ik in een slechte film zit. Ergens heb ik sterk het gevoel dat ik best nog wel vruchtbaar ben. Ik word zeer regelmatig ongesteld en heb volgens mij meestal een eisprong (ik temp en gebruik testjes). En zó slecht is het zaad van mijn vriend nou ook weer niet. Het is in ieder geval goed genoeg voor IUI. Er zijn dus eieren en ook zaad. 1+1=2, zou je denken.... Ik stort mij ook op mijn werk en ik wil er niet de hele tijd mee bezig zijn, maar dat is lastig als je steeds naar het ziekenhuis moet. We krijgen nu zoveel voor onze kiezen. We moesten knopen doorhakken en dat is moeilijk als je steeds weer iets anders te horen krijgt. De IUI-inseminatie was op dinsdag in Voorburg en daar zei de vp vrolijk dat ik niet de eerste zou zijn die van een escape-IUI zwanger wordt. En woensdag zaten we bij het MCK voor de intake voor de ICSI. Daar werd ons gezegd dat wij echt een wonder nodig hebben. En nog een week daarvoor zijn we er zo'n beetje weggestuurd bij de intake over eiceldonatie, omdat we nog helemaal niet alles hadden geprobeerd.
Nu wij eerst een poging willen doen bij MCK, en daarna eventueel in Dusseldorf, is onze intake in Gent niet meer zo prangend. De afspraak staat voor 30 juni aanstaande (let op: de afspraak is niet met de beroemde dr. De Sutter). Ik wil best ruilen met iemand die de afspraak pas later heeft. Stuur mij anders even een pb als je interesse hebt! Ik weet eigenlijk niet zeker of ze het in Gent wel goed vinden dat twee mensen van afspraak ruilen, maar ik zal morgen wel even bellen om het te vragen.
@broos wij kregen in febr 2012, na 2 mislukte icsi pogingen, dat mijn eitjes te oud waren + het slechte zaad van mijn man, om zwanger te worden van mijn eigen eitjes. onze beste optie zou ecd zijn. Na veel huilen en verwerken zijn we gaan kijken wat we graag zouden willen. We hebben ons op de wachtlijst bij het UMC laten zetten voor ECD. We hebben oproepen via internet geplaatst en we hebben zelfs met ons verhaal in mijn geheim gestaan. We wilden namelijk zo wie zo niet naar het buitenland voor een donor. We hebben zelfs even gekeken naar adoptie, maar tegen de tijd dat we aan de beurt zouden zijn, zouden we al te oud zijn om een baby te mogen adopteren. In juni 2012 hebben we een donor gevonden, wat klikte. Je moet heel goed op je gevoel afgaan en kijken wat voor antwoorden je krijgt op de vragen die voor jou belangrijk zijn. Op dat moment zijn we afspraken gaan maken in het ziekenhuis en we hebben de donor ook eerst ontmoet. ik moest eerst nog 20 kilo afvallen waardoor ons traject 5 maanden langer heeft geduurd. Als de arts groen licht geeft kom je eerst allebij nog bij een psycholoog in het ziekenhuis om te kijken hoe je in het leven staat en dan met name hoe je eventueel gaat reageren als dit traject ook misloopt. De donor mag zich namelijk tot de pregnyl prik nog terug trekken. de donor word ook helemaal doorgelicht. Uiteindelijk kregen we begin juni 2013 groen licht om met ecd traject te gaan beginnen. Onze cyclussen werden op elkaar afgestemt en begin september was de punctie van de donor. Een paar dagen later was de terugplaatsing en het wachten was begonnen. We zouden via de post tehoren krijgen of de resterende embryo's ingevroren, we hadden er nog 3 over, konden worden. Gelukkig konden ze alle 3 ingevroren worden want 2 dagen later werd ik ongi. TP 1 was mislukt. omdat ik verder nog een eigen regelmatige cyclus had met een eisprong werd er nu voor gekozen om de tp te doen in mijn eigen cyclus. In oktober 2013 had ik de tp van de 1e cryo en zie mijn onderschrift. wij zijn er erg gelukkig mee. We weten nog niet of we het laatste rietje gaan gebruiken, we worden over 5 weken alweer 40 jaar, maar wie weet. Probeer alle opties open te houden. Je hoeft ze niet te gebruiken, maar de weg er naar toe duurt vaak zo lang. Je bent zo minimaal een jaar verder als je een donor hebt gevonden. Praat veel met elkaar. Alles bij elkaar kan het een behoorlijk zware domper zijn, worden op je relatie. Dit is niet een traject waar je aan denkt als je stopt met de pil. Wij hebben onze problemen ook gehad en hebben daar ook hulp voor gezocht. heel veel succes in het maken van jullie beslissingen een hele dikke knuffel van kniffel
Hallo allemaal, Hier alles prima. Rustig afwachten of de IUI gelukt is. Vandaag bericht gehad uit dusseldorf dat ik daar mag komen voor een intake op 9 oktober. Daar ben ik wel erg blij mee. Is een fijn idee dat als de IUI's niet lukken dat ik dan meteen terecht kan in dusseldorf. Ik ben blij dat ik door jullie verhalen meteen contact heb gezocht daar. Ik wil zo min mogelijk tijd verliezen. Iedereen die de komende tijd moeilijke beslissingen moet nemen, wens ik heel veel sterkte.
Kniffel, wat word ik toch vrolijk van je tikkende banner. Succes met je allerlaatste loodjes. Lamarisik snap je overweging voor het MCK totaal niet? Gaan ze daar ook stimuleren met 450 ie gezien je op de 300 niets doet? Ik zou het hele reis bezwaar over boord gooien en in DD verder gaan. Het is slechts een advies natuurlijk. Clau wat fijn dat je mag komen in oktober. En in de tussentijd ben je onder de pannen met iui. Wonderen blijven bestaan, dus ik hoop dat je in okt gewoon af kunt bellen.
hallo meiden. het is weer een tijd geleden dat ik hier geschreven en meegelezen heb. Ik heb me de afgelopen weken bewust een beetje terug getrokken omdat ik het een en ander op een rijtje moest zetten en om alles wat over me heen kwam te verwerken. Ik heb echt even heel diep in de put gezeten. Ondertussen kreeg ik steeds meer (overgangs)klachten; opvliegers, haaruitval ( heb nu echt een kale plek op mijn hoofd, maar misschien is dit stress??) maar tegelijkertijd een opgezette buik, hele pijnlijke borsten en misselijk maar ik voelde me niet zwanger ( vorige keer wist ik het direct).. Zou het dan toch?? Ik had vorige week vrijdag ongesteld moeten worden ( maar mijn cyclus was al eerder onregelmatig) dus vanmorgen toch maar met bonzend hart een zwangerschapstest gedaan. En wat denk je? Gewoon hartstikke zwanger...Ik kan het gewoon niet geloven. De arts gaf mij onlangs 5-10% kans op spontane zwangerschap en bij de laatste meting had ik een FHS van 26. Er is dus echt hoop!! Ik denk toch dat de accupuntuur hier een beetje bij geholpen heeft. Hierdoor werd mijn cyclus direct regelmatig en voelde ik me veel energieker. Nu wil ik nog niet te vroeg juichen, het is nog zo pril en er is natuurlijk altijd nog de kans dat het mis gaat. Maar ik hoop dat jullie een beetje hoop kunnen putten uit deze wonderlijke wending. Succes en sterkte iedereen de komende tijd met eventuele behandelingen!
Dat is omdat mijn vriend, zeker na het gesprek bij het MCK Leiderdorp, de toegevoegde waarde van DD (nog) niet ziet. De arts bij het MCK vertelde dat meer dan 225 ie FSH gebruiken geen zin heeft bij poor responders, en dat er geen bewijs is dat behandelingen as assisted hatching en flushing werken. Ook dhea zou volgens haar niet werken. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Daarom hebben we ook afgesproken dat we in ieder geval 1 supergestimuleerde poging in DD gaan proberen. Vanmorgen ben ik gebeld door dr. Scholtes en ik mag beginnen zodra wij er klaar voor zijn. Ben wel een beetje bezorgd over het behandelplan bij het MCK. In Voorburg kreeg ik altijd een uitgangsecho op cd3, zodat ze konden kijken of er een cyste zat. En helaas zat er bij mij 3 keer een cyste, zodat ik die ronde niet eens mocht gaan spuiten. Ook kijken ze hoeveel follikels er klaar liggen en werd er bloedgeprikt, aan de hand waarvan men ook kon besluiten een poging al dan niet door te laten gaan. Bij het MCK krijg pas de eerste echo op cd8, en wordt er ook geen bloed geprikt. Daarnaast moet ik Decapeptyl spuiten, waarvan ik heb gelezen dat dit bij poor responders de boel totaal plat kan leggen. Voordeel van dit protocol is dat ik geen dominante follikel zal hebben omdat ik al op cd1 begin met platleggen. Nou ja, we zullen zien. De medicijnen liggen al klaar dus we gaan ervoor... @Kniffel: tijd niet gezien hier! Leuk om van je te horen. ECD-verhalen lijken zeldzaam te zijn hier, ik vind het fijn om te lezen hoe dit traject anderen is vergaan. Heel veel succes verder!
@Kniffel: wauw, van harte! Genieten! @Stella04: jij ook van harte, weer zo'n mooi hoopgevend verhaal, keep them coming en ik hoop dat ik er op een dag ook eentje aan kan toevoegen.
Gefeliciteerd Kniffel, een zoon! Geniet van jullie lieve kindje. MI87, jij gaat ook hard he? Lamaris, ga je aankomende poging wel in DD aan de slag? En je hebt de medicatie voor de poging in het MCK ook al liggen. Je kunt kiezen dus. Spannend en succes!
Knuffel, bedankt voor jouw uitgebreid ECD-verhaal. Ontzettend fijn om te lezen dat deze ingewikkelde procedure jullie nu een zoon heeft gebracht! Ik hoop dat alles goed gaat met jullie beiden en wens jullie heel veel geluk met jullie zoon! En dan Stella, wat een positief nieuws breng jij! De wonderen zijn de wereld niet uit! Ik hoop dat je kunt gaan genieten van je zwangerschap, hoewel ik snap dat dit in het begin best eng is. @ Lamaris, moeilijk hè al die keuzes die je moet maken en dan ook nog samen op 1 lijn zitten. Ik snap je vriend wel dat hij volledig vertrouwt op de artsen in het MCK. Zij zijn immers specialisten, waarom het dan elders gaan zoeken? Doordat jij op dit forum zit ga je verder denken, maar als je dat niet doet dan klinkt Dusseldorf inderdaad ver weg en wellicht onnodig. Het is overigens de reden waarom ik mijn man regelmatig stukjes voorlees of zelf op het forum laat lezen. Zo proberen we gelijk op te gaan in onze gedachtengang. Overigens is de gang naar DD voor ons natuurlijk sowieso makkelijker, omdat we in Nederland gewoon zijn 'opgegeven' en verder geen opties hebben behalve ECD. @Clau, samen met Klaasje hoop ik dat jouw afspraak in oktober niet nodig is. Hoe ervaar jij alles tot nog toe? Je klinkt steeds heel opgewekt. @Klaasje, M187 en de andere zwangeren, hoe vergaat het jullie? Hier alles okay. Ik heb het gevoel baat te hebben bij de vitamines die ik moest gaan slikken van de huisarts. Heb wat minder klachten en heb daardoor meer energie. Dat voelt weer als vanouds. Gelukkig maar... Gistermorgen en gistermiddag was er iemand die mij persoonlijk wilde vertellen dat ze zwanger was van haar eerste kind. Ik vind het aan de ene kant heel fijn dat mensen om mij heen rekening met mij/ ons houden. Ik merk aan alles dat iedereen ons dit ook zo ontzettend zou gunnen. Tegelijkertijd vind ik het heel naar om te weten dat mensen van tevoren al heel erg zenuwachtig zijn om mij hun blijde nieuws te moeten gaan vertellen. Ik ben nu zo iemand waar de mensen 'rekening mee moeten houden'... Een uitzondering, bah, dat vind ik geen fijn idee!
Stella, jij ook nog gefeliciteerd! Wow! Wat een hoopgevend bericht! Broos, fijn dat de vitamines hun ding doen! Je goed voelen in dit proces is ook erg belangrijk! En ik herken het maar al te goed. Dat mensen zenuwachtig zijn om jou het nieuws te vertellen. Zelf kreeg ik er een radar voor en voelde ik al paniek opborrelen omdat ik snel doorhad wanneer iemand van plan was om het te vertellen. En ik meteen dacht ojee hoe kan ik 'blij' reageren als het zo is... Dat vond ik steeds moeilijker worden. Klaasje, ja het gaat vreselijk hard! Nu aftellen geblazen. Maar jij gaat ook mooi zeg! Nog een maandje en ben je op de helft! Super!