Vandaag vertelde de juf van de psz dat ze dochterlief van 3 jaar geobserveerd hebben en dat ze eigenlijk geen contact maakt met leeftijdsgenootjes. Binnenkort een gesprek. Ons is ook wel opgevallen dat ze teruggetrokken is en niet houdt van nieuwe situaties, groepen kinderen en volwassenen etc. Maar met bekende kindjes thuis speelt ze wel. Iemand ervaring? Hoe is het later gegaan? Vond het toch even vervelend om te horen, maar kan moeilijk inschatten hoe zorgwekkend het is of het wel meevalt allemaal...
Hier hetzelfde gehad. Er was een logopedist op haar psz geweest die de kinderen heeft geobsedeerd. En hij zag dat onze dochter zich precies gedraagt als jouw dochtertje. Zijn advies: ga naar een kinder psycholoog. Zodat ze haar kunnen observeren. Wij naar de HA voor een verwijsbrief. Hij zei erbij dat hij het eigenlijk niet nodig vind. Op 1 of andere dag is ze spontaan veranderd! Doet goed mee in de groep, heeft vriendjes en vriendinnetjes, gaat spontaan naar de juffrouw om trots haar jurk te laten zien, ze geeft duidelijk aan wat ze wel en niet wilt.. Ze voelt haar helemaal vrij.. Hier heeft het bijna 1 jaar geduurd voordat ze zich vrij voelde. Je kan het beter even aankijken. Vaak komt het vanzelf goed. En dan is het beter dat je geen actie hebt ondernomen want dat zou meer spanningen kunnen veroorzaken bij zo'n peutertje.
Hier ook zo eentje. Maar dat is allemaal bijgetrokken. Rond de 2,5-3 jaar het heftigst. Daarna ging het steeds ietsje beter. In de kleuterklas ging hij steeds beter om met andere kinderen/situaties/groten. En nu in groep 3 bloeit hij echt helemaal op.. Net direct panieken
Holey moley Vroegah was je gewoon verlegen... klaar. Tegenwoordig moet je naar de psych? verstandig van de HA en jullie dat je dat niet hebt gedaan. Kijk, echt een contactstoornis is wat anders, maar als ze één op één wel lekker speelt is dat gewoon haar ding: voelt ze zich prettiger bij een wat "intiemere" setting. Nou, prima toch?
Hebben jullie wel het idee dat ze lekker in haar velletje zit? Als dat zo is dan zou ik haar echt niet verder laten onderzoeken. Iig niet om alleen de redenen die je noemt. Ze is wat verlegen, zijn wel meer kinderen.
Nou, mijn zoontje is nog steeds erg verlegen. Op de psz heeft hij almaar gehuild bij het afsheid en hij was erg op zichzelf maar ze hebben nooit een onderzoek aangeraden. Nu zit hij op school, nog steeds heel verlegen maar het gaat al beter en hij speelt nu met kindjes. Maar toch zal hij ze uit schaamte/verlegenheid niet groeten op straat, niet zelf op ze afstappen, gaat hij niet spelen waa veel kindjes zijn enz. Maar ook vanuit school wordt het alleen als verlegenheid gezien.
Zat net te denken ook zo'n topic te openen, herkenbaar dus.... Op de psz zei hij de eerste weken geen woord terwijl hij al heel goed kan praten, nu zegt ie dan wel wat maar zit nog steeds aan de juf vastgeplakt. Met liedjes zingen doet ie wel leuk mee maar als ze (buiten) gaan spelen staat ie er heel verloren bij en als ie mij aan het hek ziet staan komt ie gelijk huilend naar me toe rennen...thuis zit ie vervolgens vol verhalen en hij vindt het er wel heel leuk zegt ie. Hetzelfde bij judo, alle kindjes spelen en rennen door elkaar heen... behalve zoontje. Thuis en op visite speelt ie gewoon leuk met andere kindjes, 1 op 1 is dat dan vaak. Dat ie de kat uit de boom kijkt en wat verlegen is is niet zo gek, hebben mijn man en ik ook wel...maar als ie al wat gaat spelen en wij lopen weg om even wat anders te gaan doen (als is het naar de wc of om iets te pakken bijvoorbeeld) begint ie gelijk te piepen/huilen en hij raakt nu soms gewoon lichtelijk in paniek als er (vreemde) kindjes te dicht in z'n buurt komen en dat baart me toch wel wat 'zorgen'...weet dan ook niet zo heel goed hoe daar op te reageren?!?
Mijn dochter moest als peuter ook niet veel van leeftijdgenootjes hebben. Ze is een paar maanden voor ze 4 werd pas naar de psz gegaan, eerder was ze er niet aan toe. Het ging gelijk prima, ook op school nu, ze speelt met iedereen, is heel sociaal en ligt goed in de groep.
Slaat gewoon nergens op wat ze je tegenwoordig willen aansmeren. Logopedist denk "ze willen het beste voor hun kind dus gaan ze akkoord met een kinder psycholoog" doen ze vaak alleen zodat je gaat betalen, zei de HA ook. Wij als ouders weten het meest over ons kind, en kennen ons kind als de beste. Het is gewoon echt een fase. Bijna ieder kind heeft er last van. Maar uiteindelijk bloeien ze allemaal op en dan spreken ze alleen maar goed over je kind. En tuurlijk zijn er kinderen die baat hebben bij een psycholoog. Maar vaak moeten ze 50 kinderen er heen sturen, om er toevallig 1 kind bij te hebben die het echt nodig heeft
Ken de situatie natuurlijk niet precies, maar als dit doorverwijzen naar een kinder psycholoog zuiver en alleen gebaseerd is op wat je schrijft vind ik het grote onzin. Ieder kind heeft zo´n zijn persoonlijkheid, niet iedereen is extrovert en sluit zich meteen makkelijk aan bij grotere groepen en/of vreemden. Mijn dochter is ook meer in haar comfort zone als ze bij bekenden is of met één op één kontakt, dan is ze zelfs heel bazig en haantje de voorste...in een voor haar vreemde situaties klapt ze weer dicht als een oester... Ik zou me maar geen zorgen maken hoor.
Bedankt voor jullie reacties. Denk eigenlijk een beetje hetzelfde en maak me maar niet te veel zorgen. Ja, had misschien liever dat ze wat sneller kon ontspannen zodat ze lekker kon spelen op de psz met de andere kindjes, maar goed, ze is nog maar 3... Heb ook het idee dat pushen averechts werkt. Ben allang blij dat ze de psz steeds leuker begint te vinden, was aanvankelijk een drama... Nogmaals thanks!! Ben wat gerustgesteld
Hoeft nog niet direct iets te zeggen; ze willen een gesprek. Kan zijn dat ze het zelf nog een tijdje in de gaten willen houden. Of dat ze je toch voor de zekerheid door willen sturen. Dan is altijd nog de keus aan jullie of je er idd iets nu mee wil doen. Ik denk wel dat een PSZ in kan schatten of een kind gewoon wat 'verlegen' is of waarbij het contact maken nog in ontwikkeling is, of een kind waarbij het echt moeizaam gaat en waar wellicht hulp nodig is... Net zoals je als ouders vaak wel voelt of het 'niets' is, of dat er meer a/d hand is.
Leuke tip; ga kamperen! Iedereen zegt elkaar gedag en de hele dag door maken kinderen contact met elkaar. Je kunt zelf nog zoveel stimuleren/pushen maar kinderen hebben soms veel meer invloed op elkaar, ook positief!
Ja, de camping is een goed idee! Gaan we toevallig ook doen deze zomer, al zitten we wel comfortabel in een huisje . Gesprek ging goed. De juf gaf aan dat dochterlief wel erg afwijkend gedrag vertoonde (nooit uit zichzelf contact zocht met andere kinderen, alleen individueel gesprekjes aanging met de juf bv. bij naar wc gaan) en dat ze haar altijd moest aansporen om mee te doen. Ze was wel helemaal verrast toen ik zei dat het thuis in kleine gezelschappen wel goed gaat. Nou ja. Ik denk dat ze zich gewoon nog steeds niet helemaal fijn voelt en dat vind ik wel jammer natuurlijk. Hopelijk wordt dat beter. Over psycholoog o.i.d. is niet begonnen, maar denk ook wel dat men aanvoelde dat we daar nu in elk geval niet voor open staan. Zelf wilden ze nog meer haar stimuleren om mee te doen.