Hi meiden, Ik weet het, ik moet eigelijk ontzettend blij zijn maar op de een of andere manier ben ik gewoon zo bang dat ik weer van die roze wolk wordt afgeschopt dat ik niet kan genieten van het goede nieuws... Decembet 2013 een 10 weken MA geconstateerd en ben nu zoo onzeker... Iemand tips??
't is gewoon ongelofelijk moeilijk om te genieten als het eerder mis ging. Ik heb voor deze zwangerschap drie miskramen gehad en werd iedere keer moeilijker om ervan te genieten. Dit keer zo weinig geloof in de zwangerschap dat nog geen enkele buikfoto gemaakt heb, voel me als ik het vertel nog steeds een leugenaar, ... ga zo maar door. Maar ik probeer wel te genieten. Ga regelmatig even liggen met handen om mijn buik, want daar zit toch echt wel ons klein wondertje! En ik probeer te geloven dat alles goed gaat tot het tegendeel bewezen is! Ik hoop dat jij die rust toch ook een beetje kan vinden en kan proberen om ervan te genieten! Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens!
bedankt voor je lieve reactive Lutty. Ik ga het proberen... Wat fijn dat het bij jou nu goed gaat en je bent al over de 12 weken! Komt allemaal goed meid Met hoeveel weken heb jij de 1e echo gehad?
Ik heb met 7 weken een eerste echo gehad. Vroeger zou ik je sowieso niet aanraden omdat dat je net onzekerder kan maken i.v.m. onduidelijk beeld of nog geen kloppend hartje. Hier trouwens 'hormoonbabytje', ontstaan uit vruchtbaarheidsbehandeling en bij ons op de fertiliteit doen ze sowieso op 4 en 5 weken HCGbepaling in het bloed, op 6 weken was niet nodig omdat het goed gestegen was en op 7 weken standaard eerste echo. Mijn 14 weken zijn eigenlijk ondanks de onzekerheid echt omgevlogen, grotendeels dankzij de vermoeidheid, als je nachten hebt van meer dan 14 uur, dan is een dag snel om
Snap je gevoel helemaal... Hier had ik een vmk met 6.4wk en een MA met 11.3wk gehad voordat ik zwanger was van mijn zoon. Ben eigenlijk echt tm ongeveer 24 weken angstig geweest dat het geluk ons weer afgenomen zou worden. Echt tips heb ik niet voor je, maar wat ik wel kan adviseren is blijf er over praten met je partner, dat heeft mij zelf toen ook erg geholpen. Het besef dat ik echt blijvend zwanger was kwam bij mij pas echt op het einde van de zwangerschap. maar direct ook het besef dat ons kleine mannetje er daadwerkelijk heel snel zou zijn. En natuurlijk niet geheel onbelangrijk GEFELICITEERD!!!
weet heel goed hoe je je voelt had dit weekend weer een positieve test 5 weken na de mk en ik ben zoo bang om weer teleurgesteld te worden.. weet niet of ik het nog eens aan zou kunnen... hen geen tips voor je maar lees wel mee in dit topic mischien heb ik er ook wat aan ! gefeliciteerd met je zwangerschap
Herkenbaar hoor. En ik heb ook gebaald dat ik deze keer niet kon genieten. Voelde me ook schuldig naar onze mini. Ik heb extra echo gehad en kon altijd bellen met vk. Verder heb ik veel afleiding gepland, zowel buitenhuis met vrienden als ook gewoon thuis (leuke film, lekker avond in bad). En vooral de gedachte dat de kans op 2x pech zoveel kleiner is dan 1x pech en 1x succes!!! En wat mij t meest hielp wa de gedachte dat ik nergens invloed op heb maar wel op t stressniveau vd baby. En dat als het goed zou gaan met de baby ik dan extra goed kon zorgen door zo min mogelijk te stressen. En dat maakte dat ik bij stress gelijk dacht asn dat kleine mensje, me dat blij maakte en ik er weer ff tegenkon. Ondertussen al weer 13 weken en een beetje en t genieten komt nu wel meer. Sterkte en hoop op mooie echo's voor je!
Herkenbaar.. Moet zeggen dat het genieten nu wel aardig lukt. Maar dat is ook pas sinds ik de kleine voel eigenlijk. Toen nog wel een aardige spanning gehad tot de 20 weken echo. Na die goedkeuring viel echt een last van onze schouders af. En voel de kleine nu ook dagelijks. Schiet nog wel een beetje in de stress als ik hem bijv de ochtend en middag niet gevoeld heb. Bij buikpijn of bloedverlies schrik ik ook. Heb volgens mij ook echt een abonnement bij de verloskundige zodat ik hem weer even kan zien en het hartje even kan horen! Dat stelt me wel gerust gelukkig.
bedankt voor alle reacties. Fijn om te weten dat dit onzekere gevoel normaal is. Ml zegt steeds: je moet toch gewoon blij zijn dat het ons weer gelukt is?! Maar ja, vorige keer heeft mijn lichaam mij 3 maanden voor de gek gehouden dus ik vertrouw het gewoon niet meer.... zooo vervelend... Ik ben nog heel pril zwanger (I know!) en heb haast geen symptomen behalve zo nu en dan gespannen borsten en tepels. Volgens mij is dat bij ieder zw anders wat je voelt en hoe je het voelt toch? Ooo, laat die eerste echo maar komen en toch ben ik er zo vreselijk bang voor....
Hoi lita, allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij dus snap heel goed dat je nog niet blij durft te zijn en nog niet kan genieten. De beste tip die ik je kan geven: accepteer dat je je zo voelt en probeer wat meer ergens anders mee bezig te zijn, hoe moeilijk dat ook is. Ik vond het ook zoo spannend, de eerste echo met 7 weken gehad, die was gelukkig goed maar ik kon pas genieten vanaf de tweede goede echo met 11 weken. En nu geniet ik helemaal en ben ik niet bang meer dat het nog fout gaat. Ik ben alle verloren geniet weken aan het inhalen! Sterkte meid. Is even afzien, maar er komt een moment dat je ervan kan gaan genieten. Tot die tijd, accepteer je gevoelens en vecht er niet tegen!
Bedankt voor het delen van jouw ervaring Ipje.. en ook jij proficiat met je zwangerschap! Wat fijn dat het nu allemaal goed gaat met jou en de plakkerd Kreeg je met 7 weken een inwendige echo?
Ja ik kreeg met 7 weken een inwendige echo. Laat je het even weten als je de echo gehad hebt hoe het ging? Veel succes en probeer wat te ontspannen!
Hoi Lita, gefeliciteerd! Het is zo dubbel, he, eigenlijk ben je erg blij maar er hangt een soort schaduw overheen lijkt het wel. Ben maar een paar dagen verder dan jij en had ook een MA, kan dus ook moeilijk genieten. Bij elk steekje in de buik vraag ik me af of het normaal is. Ik durf helemaal niet meer te plannen of zo, uit angst dat ik toch teleurgesteld wordt. Ik kijk ook uit naar de echo, alleen de laatste keer had ik bij de 8.5 weken echo kloppende hartjes en was het pas bij de tweede echo mis. Het helpt niets, we moeten afwachten. Ook al is dat heel moeilijk ( elke keer op WC stiekem toch kijken of er geen bloed aan het papier zit enzo...) sterkte meid. Inderdaad is de kans op een tweede miskraam statistiek gezien klein...
hej Lita! wat fijn dat je weer zwanger bent!! Ik zit ook in exact hetzelfde schuitje. In november een MA gehad, dacht toen ruim 12 weken zwanger te zijn, maar bleek rond 10.5 te zijn gestorven. Toen in april weer zwanger en afgelopen weken zijn een hel geweest. Vanochtend hadden we dé echo waar we al die tijd al bang voor waren, maar alles bleek goed te zijn! Ik heb met 8 weken ook nog een inwendige echo gehad. Ik heb eerlijk gezegd geen wijze woorden voor je. Het enige wat mij soms wat kon helpen was te bedenken: 1) de wereld is overbevolkt dus blijkbaar gaat het vaak goed 2) de kans dat het weer fout gaat op exact zelfde moment is absurd klein 3) alle mensen die je ziet zijn ook ooit zo kwetsbaar klein begonnen. Neemt niet weg dat ik veel heb gehuild en ieder gevoel in mijn lichaam heb geanalyseerd; als ik me moe en misselijk voelde was ik daar chagrijnig over en als ik me even beter voelde dacht ik weer dat het dan vast fout zou zijn...crazy! Leef per dag, leef in het moment, zorg goed voor jezelf en probeer afleiding te zoeken. Ga vooral niet op fora over miskramen etc lezen!! Positieve gedachtes. veel sterkte!!
Mijn eerste zwangerschap eindigde in een MA. Daarna heb ik moeite gehad met zwanger zijn tot ik het kindje voelde. Dat geluk had ik telkens bij 14/15 weken. Ik snap je bezorgdheid, want je voelt je zo 'bedonderd' door je eigen lichaam. Ik hoop,dat je volgende echo goed is en je snel wat vertrouwen kunt krijgen in deze zwangerschap. Ik moet bekennen dat ik deze zwangerschap met 9 weken een extra echo heb laten maken, gewoon om de extra zekerheid te hebben dat het hartje nog klopte
oohh.. ik ben nu al bang voor mijn volgende zwangerschap.. en zit hier nog met dood vruchtje in mijn buik op de bank.. Ik lees mee
Dag meiden, Ooo, jullie zijn al allemaal zo veel verder dan ik ... bedankt voor alle steun. Ik probeer nu vooral te denken van: zolang ik geen bloed zie zal het wel goed zijn.... de kans op nóg een MA is idd wel aanwezig maar zeer klein. Vertrouwen moet ik hebben dat de natuur deze keer wel zijn werk doet (pleaseeee!!!). @ettol - ik wil ook mee doen aan de overbevolking!! hahaha Ik wil denk ik ook pas liever met 8 weken of zo een 1e echo... @Bjanc - wat naar voor je. Succes met het verwerken en zoals je hier ziet, veel meiden maken het mee en het komt in meesten gevallen allemaal goed. Knuf en sterkte!
Bij mij duurde het eigenlijk totdat ik de baby voelde bewegen dat ik het geloofde en de 20 weken echo hielp ook, bij de eerdere echo's dacht ik steeds.. Tja het zal wel, ik k reken nergens op! Herkenbaar dus! Sterkte en hopelijk is dit een mooi plakbabietje
Pfff, weet niet of ik het tot dan uithoud met dit onzekere gevoel... :x Had je wel een goed gevoel over de zw? Ben zo bang dat mijn "negatieve" gevoel niet helpt... maar is zoo moeilijk om de knop om te zetten.