Ik snap jullie beiden, Ingrid verwoord het heel goed. Ik vind het wel heel erg dat de huisarts nog niet gebeld heeft. Zelfs als hij nog op de uitslag van de specialist zit te wachten kan hij zijn assistente even opdracht geven om jou dit te laten weten. Sterkte met wachten en ik hoop dat het "niks" blijkt te zijn.
Het is niet dat ik hem zijn plezier niet gun. Het is gewoon de manier waarop. Hij vroeg mij of ik het erg vond of hij wat later thuis zou zijn waarop ik ja antwoorde. Ik gaf duidelijk aan het niet fijn te vinden. Zijn reacties waren lacherig en nonchalant. Tja, het is nu eenmaal verplicht he, haha. Dat was het trouwens niet want dit waren kaarten van klanten die hadden afgezegd. Dus zeker geen werk meer maar gewoon voor de lol. Nee, ik had dit gewoon niet verwacht van hem.
Soms denken mannen anders dan wij vrouwen. Als we ja zeggen denken zij nee. Zeggen wij nee doen ze ja. Als hij thuis komt zal je het met hem even moeten uit praten. Dat van de ha is on prettiger denk ik. Nu zit je nog een dag in onzekerheid. wel denk ik als het slechter nieuws was de ha je het al had laten weten die kans acht ik wat groter. Misschien heeft de ha wel een spoed geval er tussen door gekregen en heeft de tijd niet meer gehad om te bellen. Hoop op goed nieuws voor je en praat straks met je man dat je teleur gesteld bent.
Heeeeel eerlijk gezegd vind ik het niet echt terecht. Je man is weg, of hij nu, of een paar uurtjes later thuis is, maakt dan toch niks meer uit? Er is in principe toch niks veranderd tov gister? Ik zou zelf zoiets hebben van, ja hij kan er ook niks aan doen, kan er beter toch iemand plezier hebben. Maarja, dat is mijn persoonlijke mening.
Ik begrijp ook wel wat van beide kanten; het is inderdaad nog allemaal niet duidelijk MAAR ik zou mij ook onwijs storen bij de lacherige/nonchalante houding van je partner. Hij moet niet zo casual doen terwijl jij zo in de rats zit. Enig medeleven is hem vreemd??? Ik herken het ook wel in mijn eigen partner (helaas) en ik zou ook teleurgesteld zijn als hij net doet alsof er niks aan de hand is en lekker lol aan het maken is terwijl jij je van alles in je hoofd haalt. Daar zou ik toch wel iets van zeggen tegen hem. Desnoods via de WhatsApp - en het liefst net voor Guus natuurlijk, dat hij ook een baggergevoel krijgt. Hij heeft jou dat immers ook aangedaan. Kijk; dat je een leuke avond wilt hebben omdat er 'nog' niks aan de hand is, oké, prima (al is dat eigenlijk niet prima, maar ik zou het hem ook niet kunnen verbieden), maar dat hij zo rot reageert tegenover jou zodat jij het gevoel krijgt dat je er alleen voor staat... Tja, dat zou voor mij echt te ver gaan. Ik zou zijn avond ook zoveel mogelijk proberen te vergallen Maar ik ben misschien wat extremer daar in.
+1 + ik had hem echt waar van pissigheid door de telefoon naar huis getrokken. Ik ben daar ook wat extreem in, ik gun hem alles maar als ik met zoiets zou zitten en hij zou zo reageren.... Zou ik echt boos zijn. Voor mijn gevoel vind hij een stom concert dan belangrijker als mij. Lekker vrouwelijke benadering, Maarja, newsflash, ik BEN ook een vouw. Of je nu wel of niets iets al weet, je hebt zijn steun nodig.
Sluit ik mij bij aan. Mannen komen echt van een andere planeet en denken anders dan wij, benaderen dingen anders dan wij. Dus ik zou het niet te 'persoonlijk' opvatten in die zin dat hij niet om je gevoelens geeft. Maar waarschijnlijk weet hij er even geen raad mee en is dit zijn manier om er mee om te gaan. Dat wil niet zeggen dat hij zich niet óók vreselijk ongerust kan maken, het is gewoon niet zo duidelijk. Praat met hem hierover zonder te aanvallend te doen, anders klapt hij misschien dicht. Nogmaals sterkte meid! 🙏
Weten jullie wat het is.......ik klap dus dicht door dit soort reacties. Ik kan het nu niet opbrengen om ' normaal' te doen. Het miet wel vanwege de kids maar het gaat zo moeilijk. Ik ontloop hem nu echt even. Ik heb altijd angst gehad om mij aan mensen te hechten. Nu gaat dat echt goed en had ik heel sterk het gevoel dat ik kon vertrouwen op de mensen in mijn omgeving. Voor mijn gevoel heeft hij mij flink laten zitten. Dat geeft een barst. Ik ben een ex- hypochonder en tja, ik zal mij altijd meer zorgen blijven maken. Gek genoeg merk ik dus nu, dat wanneer er echt wat aan de hand is, dat ik rustig ( voor mijn doen ) onder kan blijven. Ik ben behoorlijk trots op mijzelf. Ja , neemt niet weg dat ik gewoon bang ben voor de grote K, ik mijn kids al op mijn begrafenis zie enz. Maar ik denk dat dit logisch is. Ik kan mijzelf ook echt goed stoppen met deze gedachten. Alleen hij weet dat ook. Hij is ook bang voor 'K'. En dan zo lacherig doen. Dat kwetst.
Haha. Ja maar weet je wat het is, het moet uit hem zelf komen. Ik kan hem wel naar huis trekken maar dan zal ik toch het gevoel blijven houden dat hij niet zelf ervoor gekozen heeft.
Ik had de neiging om zijn tas voor de deur te zetten met een briefje er op: veel plezier bij je moeder. Ik heb het maar niet gedaan. We hadden van de week net een gesprek gehad waarin ik heb aangegeven dat ik soms diepgang mis. Begrijp mij niet verkeerd, hij is juist een goedzak eerste klas die altijd zal helpen. Daarom kwam dit zo rauw op mijn dak.
Maar is dat 'lacherig' doen niet juist zijn manier van omgaan meet een stressvolle situatie dan? Wat ik al eerder zei, we regaren allemaal anders onder bepaalde omstandigheden, zeker mannen hebben daar een handje van. Dat hij 'lacherig' doet wil natuurlijk niet zeggen dat hij van binnen zich geen enorme zorgen maakt en ook heel gespannen is. Ik ben een keer op een begrafenis in lachen uitgebarsten, puur van de spanning en zenuwen. Niet helemaal hetzelfde, maar misschien begrijp je mijn punt. Als je dat in het achterhoofd houdt en je eigen (hyperchondrie) verleden terwijl je een gesprek met hem aangaat zal het vast wel loslopen. Neem het niet te zwaar op, ik krijg nou niet de indruk dat je vriend een lamzak is. Anders zou ik het zeker wel zeggen.
Heb ik dan weer minder last van, mannen zijn en blijven toch met regelmaat botte horken die een hint pas snappen als je hem erin ramt
Nu zul je aan mij niet veel hebben, maar als ik in zo´n situatie als jij had gezeten, had mijn man echt niet naar huis hoeven komen hoor. Waarom dan? Om met z'n tweeen op de bank te gaan zitten stressen en doomscenario's te bedenken? Nu ben ik ook altijd al het liefst op mezelf geweest. Maar hij was al weg, en dan kunnen die paar laatste uurtjes afsluiting er toch ook wel bij? Hij wilde dit gewoon afmaken met zijn collega's. Laat hem. Je zit nog in een situatie die onzeker is, dus misschien valt het allemaal wel mee. Zeker daarom, had ik hem gewoon daar gelaten en hem zelfs veel plezier gewenst. Ik zie de meerwaarde echt niet, waarom hij gelijk naar huis had moeten sjezen hoor.
Ik snap je teleurstelling, zeker omdat je duidelijk hebt aangegeven dat je graag wil dat hij naar huis komt. In zijn geval had ik dan niet van de avond kunnen genieten, maar mannen hebben over het algemeen minder last van een schuldgevoel. Ik hoop dat jullie het kunnen uitpraten en dat er niets gevonden wordt bij je onderzoeken!
Nee, niet om op de bank te gaan zitten stressen en doemscenario's te bedenken. Maar wel om er gewoon voor iemand te zijn. Dat is toch de basis van een relatie? Een situatie die onzeker is is voor mij het ergst. Hij hoeft niet naar huis te sjezen. Hij was al 2 dagen weg voor het werk. Naar Guus Meeuwis, voetbal kijken (2 dingen waar hij geen fan van is), waar hij heen mocht omdat er mensen uitvielen, is geen werk. Even een vraagje. Wanneer jouw partner zich zorgen maakt of hij misschien wel kanker heeft of niet, dan zou jij dus gewoon naar een feestje gaan?
Ja je bent terecht teleurgesteld. En dat moet hij ook weten. Denk dat je in kindertaal desnoods maar moet laten weten hoe je voelt.. Maaaaarrr.....ik begrijp hem ook Heel goed! de uitslag is nog niet gelijk zo verontrustend dat jeleven totaal op de kop staat... Neemt niet weg dat ik jou stress wel kan begrijpen hoor. Ik denk dat ik hem had laten gaan, maar wel na die tijd een duidelijk gesprek hebben samen.
Nee, het is echt geen lamzak. Normaal gesproken niet iig . Maar dit was ook zeker geen lacherig doen om de spanning.
Ik ben net naar de ha geweest. Uit de echo kwam dat hij niets kon zien doordat er teveel weefsel zat. De mammografie gaf echter niets aan. Dat was een goed teken. Omdat er toch wel wat te voelen was moet ik even mijn menstruatie afwachten en dan kijken. Mocht het er dan nog zijn dan vragen we een second opinion aan. De ha was ook niet te spreken over de radioloog. Die heeft mij door zijn botte gedrag (snel snel snel, geen antwoord geven op vragen en niet eens een hand kunnen geven bij weggaan) heel erg onzeker gemaakt. Hij zei letterlijk: ik voel het wel maar ik kan het niet zien door het weefsel. Wat heb ik daar aan? Nu ga ik het maar loslaten. Dit lukt mij best redelijk. Neemt niet weg dat ik mij gewoon heel erg teleurgesteld voel in mijn partner. Ik heb het hem net gezegd. Hij zei direct: door gisteravond? Dus hij wist het heel goed. Ik heb hem letterlijk gezegd dat ik mij enorm in de steek gelaten voel door hem. En dat dit niet op te lossen valt door een simpele sorry. Dat heeft hij dus ook niet gezegd. Hij heeft helemaal niets gezegd. Het deed hem erg veel. Dat zag ik wel. Misschien vinden een aantal van jullie het overdreven. Ik niet. Voor mij voelt het gewoon zo. Dat gevoel kan ik niet zomaar wegzetten. Als hij met mij overlegd had, dan had ik hem echt wel gezegd ga gewoon maar. Maar nu is hij finaal over mijn gevoelens heen gewalst. Hij kon 'mij' schijnbaar heel makkelijk parkeren en zelf lol maken. Dat is behoorlijk kwetsend.