Volgens mij heeft mijn dochter nogal last van heimwee als we op vakantie zijn. We zijn nu in een huisje op Texel en ze is echt onuitstaanbaar. Dat is tot nu toe elke keer zo geweest als we op vakantie gingen. Ze is super humeurig, huilt om een scheet, wordt heel snel boos/driftig, eet weinig, is heel vermoeid, wil niks. Echt vreselijk. Ik vind het best lastig, want voor mij gaat de lol er zo ook wel een beetje af. We doen alles al zoveel mogelijk als thuis, maar dat helpt dus weinig. Ik zou er bijna niet meer van op vakantie gaan . Zo, nou, dat ei ben ik ook weer kwijt.....
Wat vervelend Wat zegt ze er zelf over? Zegt ze thuis te missen? Misschien slaapt ze wel heel slecht? Daar worden kids (en volwassenen) ook heel humeurig van. Neem je haar eigen kussen en beddengoed mee? Geur van thuis helpt misschien met slapen?
Oei lastig...kan ze uitleggen wat ze precies voelt of is het haar gedrag wat jouw opvalt als je op vakantie bent? Ik herken het heimwee hebben alleen in de in van: niet durven logeren zonder papa en mama. Zolang wij erbij zijn gaat ze overal heen.
@ Fafa & Tuc: Ze kan erg slecht praten en al helemaal geen gevoelens uitdrukken. Het is dus niet dat ze daadwerkelijk zegt dat ze thuis mist (alhoewel ze vanmiddag toen ze uit bed kwam ineens zei "huis toe, oma toe"), maar het is vooral haar gedrag waaraan ik het merk. Met logeren bij opa en/of oma heeft ze geen moeite zolang haar broertje er ook bij is.
Hmm het lijkt dan idd de plek waar ze is. Dat ze zich dus niet "thuis" voelt. Als ze er niet over kan praten is het lastig om iets te bedenken waardoor ze zich misschien iets prettiger voelt omdat je zo geen feedback van haar krijgt.
Onze meid is wat ouder, maar ze heeft er ook wel last van, zeker toen ze nog wat jonger was. Ik denk niet dat het heimwee is, want ze vindt op vakantie gaan wel erg leuk. Ik heb niet het gevoel dat ze thuis mist. Het is meer dat je de vaste structuur van thuis kwijt bent. Je gaat later naar bed, staat later op, overdag doe je andere dingen dan thuis, we gaan elke dag wel ergens naar toe, gaan soms uit eten. Ik denk dat kinderen last hebben van het onvoorspelbare, het niet weten waar ze aan toe zijn, een andere omgeving waar alles onbekend is. Ik denk niet dat het heimwee is in de zin van graag terug naar huis willen, hier in ieder geval niet.
@ Tuc: Ja, dat maakt het extra lastig inderdaad. @ Jippie: Mwah, hier valt dat wel mee. We staan om nagenoeg dezelfde tijd op en ze gaan ook rond dezelfde tijd naar bed. Verder is het dagritme ook vrijwel gelijk aan thuis. Het is bij haar echt de onbekende omgeving.
Ja moeilijk is dat hè? Maar bedenk dat ze er eigenlijk zelf ook niet zoveel aan kan doen. Die gevoelens overkomen haar op dat moment en als je er dan niet over kan praten reageer je je op een andere manier af. Ik snap dat dat voor jullie allemaal niet leuk is. Ik neem aan dat je haar al goed voorbereid voordat jullie gaan? Aftelkalendertje, picto's etc?
Bij ons heeft de jongste last van heimwee. Erg onhandig, want ik ben gek op reizen en vakanties.... Het begon toen hij 1,5 was. Hij is duidelijk uit zijn hum op vakantie: veel huilen, vaak verdrietig, weinig spelen. Alles van te voren vertellen en hem goed voorbereiden maakt trouwens niks uit en het begint ook pas na een dag of 2. Daarvoor geniet hij van al het nieuws. Gelukkig duurt het meestal maar een week en daarna kan hij wel genieten van de vakantie. En nee dit heeft niet met het wennen aan de plek te maken, want vorig jaar tijdens onze reis door Thailand was het ook ineens over terwijl we iedere paar dagen naar een ander guesthouse gingen. En het sufste is... Aan het van de vakantie wil hij niet mer naar huis! Anyway, ik hoop dat het erg tijdelijk is, want het drukt een behoorlijke stempel op de vakanties....
Hier helpt voorbereiden ook niet, dat hebben we uiteraard gedaan, maar evengoed had ze heimwee. We zijn inmiddels weer thuis (we gingen maar een weekje weg) en vanmorgen was ze ook helemaal van de leg omdat we naar huis gingen. Constant huilen en maar roepen dat ze naar opa en oma wilde. Zielig . Nou ja, ik hoop maar dat het met de jaren minder wordt. Ze heeft er overigens geen last van als we met de hele familie weg zijn. We gaan wel eens een weekend weg met mijn vader, stiefmoeder, zusje, broertje en aanhang en dan is alles prima. Het is dus volgens mij echt een combi van uit de vertrouwde omgeving zijn en het missen van familie.
Zou het helpen bijvoorbeeld foto's mee te nemen waar opa en oma op staan? Of een huisdier? Of zal dat het juist erger maken? Bij onze middelste is er een periode geweest dat als papa aan het werk ging zij echt van slag was, ookal wist ze dat hij weer terug kwam etc. Foto's kijken hielp eigenlijk heel makkelijk (op iPad bijv). Heb nu een fotoboekje voor de kids en daar kijken ze geregeld in, maar ook op een 'niet happy' moment vinden ze dat fijn. Of dat nu op vakantie is, of gewoon bij het niet lekker in hun vel zitten.
wat vervelend Am.. !! Hier merk ik wel dat Sanne gewoon meer aandacht wil als wij alletwee tijd hebben zoals bv op vakantie.. dan heeft ze ineens door dat er aandacht te verdelen is en eist ze die dus op. Verder kan ik me zo voorstellen dat het met Ayla vooral te maken heeft met veranderingen moeilijk kunnen verdragen ? Of vergis ik me.. ? Nou ja hopelijk toch nog een beetje kunnen genieten ? Foto`s kunnen wel verhelderend werken denk ik trouwens
@ Kris: Ja, ze is sowieso al niet zo goed met "anders dan anders" en als we dan dus in een vreemde omgeving zijn en óók nog geen bekende personen in de buurt (behalve ons dan natuurlijk), dan vindt ze dat dus echt heel vervelend.