Nou heel persoonlijk, ik kom wel eens moeders tegen die zwaar onopgevoede kids hebben, schreeuwen in de supermarkt, brutaal, baldadig, noem maar op. Die moeders blijven rustig en zeggen nee jantje niet doen schat, nee dat wil mama niet hebben enz. Maar sorry hoor sommige kinderen maken het echt te bont en het respect is ver te zoeken, die kinderen kunnen echt wel een tik gebruiken! Btw ik ben het er echt mee eens dat er een GROOT verschil is tussen een corrigerende tik, en slaan! Mijn kind haalt ook kattenkwaad uit maar dat hoort erbij. Maar als ze te ver gaat en over de grens kan ze ook wel een boze mama verwachten. Voor een kind ia het belangrijk te weten waar de grens ligt en wat de gevolgen kunnen zijn als die overschreden wordt. En het ligt aan de OUDER hoe die dat wil oplossen. Ik ben ouderwets, ik hou van duidelijkheid en van orde. En tja de ander vind het niet belangrijk dat zn kind die kwaliteiten bezit. Slaan keur ik niet goed, maar kom op een corrigerende tik? Ja als het echt nodig is in het ergste geval kan ze misschien ook wel 1 verwachten op de vingers of op de pamper!
Dames, Zullen we on-topic blijven en reageren op de vraag van Nora1983? Bijvoorbaat dank! Met vriendelijke groet, Beheer Zwangerschapspagina.nl
Ik denk dat de grap wel gemaakt is haha. Wel een beetje sneu misschien over zo'n serieus onderwerp uiteindelijk.
Ik herken het en heb het zelf ook wel eens gedaan. Ik weet niet meer precies hoe oud ze was maar waarschijnlijk zelfs jonger. Natuurlijk deed ik het niet expres, maar het gebeurde voor ik er erg in had. Ze was aan het huilen en huilen en met het verschonen gaf ik haar ook een tik. Ik weet niet meer precies wat er gebeurde. Ik had er ook spijt van. Ik vind overigens dat er niks mis mee is met een corrigerende tik. Als ze kruipen en ergens aanzitten wat niet mag geef ik ook na een keer of 3 een tik op de vingers. Ze kroop toen ze 9 maanden was dus de eerste corrigerende tik zal ze wel met een maand of 10 hebben gehad. Ze had donders goed in de gaten dat het niet mocht! Ze moet ook leren wat wel en niet mag. Maar dat verschilt misschien ook per kindje. En het is een (zachte) corrigerende tik en niet slaan.
Ook al weet een kindje dat iets niet mag, de drang om het uit te proberen is groter, dit is iets heel natuurlijks en heeft ieder kind. Staat ook in het CB boekje Alles waar zij niet aan mag zitten om het gevaarlijk, breekbaar oid is, haal ik van haar lengte weg, zodat ze er niet bij kan. Op laatjes stoppers, lekker gemakszucht maar ik doe het wel, ik ga niet continu nee zeggen, of dat mag niet, etc. Werkt op mn zenuwen en bij het kind ook hahahaha
Ik vind slaan en een corrigerende tik beide niet acceptabel. Wanneer ik het niet met mijn ogen en stem afkan moet ze even op de gang (zodat ik kan afkoelen). Ik stel wel duidelijke grenzen, maar ik vind dat je met slaan of een tik de zaak alleen maar erger maakt... Bedenk jezelf eens hoe jij je zou voelen als je de wereld aan het ontdekken bent en je krijgt een tik... Daar wordt je toch heel onzeker van ?
Nou als ik soms kijk hoe kinderen zich gedragen dan zijn ze alles behalve aan het ontdekken. Soms zijn ze gewoon aan het uittesten. Dus tja het is hoe je het zelf bekijkt ja.
een dreumes gaat grenzen opzoeken. Wij als ouders zijn er voor om veiligheid te bieden! Dat betekent een corrigerende tik als hij dreigt de vaas van tafel te meppen. Dat is ook een stukje veiligheid voor de dreumes zelf (scherven enz).
Ik ben dus van mening dat je dit met je ogen en stem kunt doen en eventueel het handje of armpje vastpakken...
Ik herken heel erg die frustratie met het verschonen. Hier was het een periode echt niet te doen! Ik heb wel een geschreeuwd naar hem, daar had ik dan erg spijt van. Een tik heb ik nooit gegeven en zal ik hopelijk ook nooit doen. Het woordje opvoedkundig vind ik erg misplaatst, want in mijn ogen heeft het niks met opvoeden te maken, maar inderdaad met onmacht. Dat is niet erg, want we zitten allemaal wel eens met onze handen in het haar, maar het is in mijn ogen nooit in het belang van het kind om een tik te geven.
Langs de ene kant kan ik een corrigerende tik wel begrijpen maar langs de andere kant helemaal niet. Ik begrijp gewoon het nut ervan niet? Stel jij geeft een corrigerende tik als je kind zich niet laat doen tijdens verschonen, wat doe je dan als je kind u een corrigerende tik geeft omdat je hem/haar gaat verschonen? Jij doet het wanneer je kind iets doet wat u niet bevalt, dan is het logisch als je kind het ook doet als jij iets doet wat je kind niet bevalt. Dat leer je je kind er eigenlijk mee aan. Word het dan een zacht boksbalgevecht of de kracht van de sterktste? Zoals emil zou zeggen Met verschonen en andere dingen moet je gewoon heel duidelijk zijn. Ik draai hem om als hij zich omdraait met verschonen. Zeg hem dat ik een luier verschonen ook niet leuk vind om te doen en doe gewoon mijn ding, ik ben er duidelijk in en het resultaat is dat hij zich best goed laat doen. Zonder tikken, zonder geschreeuw maar door duidelijk te zijn. Een baby en kleine dreumessen moeten nog veel leren en dat is door te herhalen, herhalen en te herhalen maar vaak is de magie nog te groot om te luisteren wat je soms wel even gek kan maken maar je moet ook afleiden, niet uitdagen en gewoon "nee dat mag niet" zeggen maar wegzetten en iets anders in de handen geven. Zo nodig aan de andere kant van het huis, neer ze terug gekropen zijn zijn ze die magie al vergeten. Hier luistert hij nu best goed, heeft nog nooit iets afgebroken en wij maken het hem soms zelfs moeilijk. Op de salontafel liggen wat sierspullen van ons, daar mag hij niet aankomen maar er ligt 1 dingetje bij wat hij wel mag nemen, helemaal tussen die sierstukken in en hij weet het perfect. En dit zonder tikken en geschreeuw
Uittesten hoort erbij en is ook een vorm van ontdekken. Kinderen zoeken grenzen op en voor dat je.echt boos.word heb je het.kind.eigenlijk al tever laten gaan.
Je moet gewoon zeer duidelijk zijn, herhalen, geduld maar ook begrip hebben. Als ik hem anderhalve maand geleden in de winkel op de grond zette kroop hij voorruit en hij ging en ging en ging zinder 1 keer te kijken waar ik was. Als ik hem nu op de grond zet kruipt hij en stopt hij vaak om te kijken waar ik ben en komt dan terug in mijn buurt kruipen. Die anderhalve maand geleden had hij dat vermogen nog niet, nu wel. Dit komt door de leeftijd. En het luisteren thuis kwam meer en meer rond die 15 maandensprong en met de 17 maanden nog beter. De magie begint kleiner te worden, of de wil om zichzelf tegen te houden begint groter te worden. Die hersentjes zijn er nu klaar voor. Oke als hij 2 jaar is word dat gedeelte in de hersenen waarschijnlijk weer zwart maar dan moet ik maar weer geduld hebben