Ik wil heel graag jullie (ongezouten) mening horen. Ik begin namelijk steeds vaker te twijfelen over mezelf; of er iets aan mij mankeert ofzo. Vanavond was er op de school van mijn kindje een afsluitend themafeest. Het werd georganiseerd door de oudervereniging en de leerkrachten doen niets. Nu hadden ze voor de kinderen een stormbaan gehuurd, maar natuurlijk willen daar ook kleuters op. Hoe geweldig is dat! Op een gegeven moment was het zo verschrikkelijk druk - een vader stond alleen langs de zijkant tegen de grote kinderen te zeggen dat ze uit moesten kijken voor de kleine kindjes - en regelmatig ging er een kleintje huilend vanaf (want onder de voet gelopen en/of een grote erop gesprongen). Na een praatje met die man bleek dat hij niet alleen daar moest staan, maar andere hulpouder (moeder) die stond gewoon leuk te wezen aan de voorkant en wijntjes te drinken en te kletsen met andere ouders. Ik raakte geïrriteerd en ben die vader gaan helpen, net als nog een paar moeders, maar het was geen doen: zeker 20 kinderen tegelijk op dat ding. Eén moeder riep dat de stekker er dan maar uit moest, waar andere ouders het niet mee eens waren. (het was volgens hun totale onzin!) Ik ben al twee uur thuis met mijn kindje, maar ik merk dat ik het niet naast me neer kan leggen. Ik ben zo verschrikkelijk boos en ik vind het zo schandalig dat één vader de kinderen van een ander in toom moet houden. Wat zegt dit over mij? Ik bedoel: wat zegt het dat ik twee uur na thuiskomst nog boos ben? Dat ik het niet van me af kan zetten? Ik merk dat ik vaker moeite heb om mijn emoties in bedwang te houden. Tips zijn welkom!
Ik zou me ook vreselijk ergeren alsof hun t niet boeit dat hun kind gevaar loopt. Niks mis met jou, des te meer met hun
Ik vind het begrijpelijk dat je boos/geïrriteerd ben over deze situatie, maar om daar nu (2 uur later) nog boos over te zijn tja dat zou ik niet hebben, maar de een kan iets makkelijker los laten dan de ander. Dus niks mis met jou hoor!!
Bedankt voor jullie reacties, maar ik heb op zo'n moment (en nu nog) het gevoel dat ik niet in orde ben ofzo. Loslaten is inderdaad een probleem. Kun je dat leren?
Ik zou ook boos zijn hoor, maar zo lang denk ik niet. Vind het trouwens wel raar dat er wijn geschonken wordt op een afsluitingsavond op een basisschool, daar zou ik nog bozer om zijn.
Ik zou ook enorm boos zijn Ik kan ook moeilijk dingen los laten. Wat ik vaker merk op het school plein is dat als kinderen enthousiast de school uit gerend komen er nog wel eens iemand valt. En dat werkelijk iedereen ohhhh roept en blijven staan ... niemand zal zich even over het kind ontfermen ... Zo is mijn zoon dus ook een keer gevallen en hadden zich erf pijn gedaan en lag op de grond te huilen .. ik had het nog niet gezien er stapte gewoon ouders over hem heen !
Ja.... Kijk eens of meditatie of yoga iets voor je is. Daar leer je dat soort dingen. Verder niets mis met je, zou ook kwaad zijn en zeker een klacht indienen desnoods samen met anderen.
Bedankt voor je reactie. Ik ben blij dat ik niet de enige ben. In het geval van jouw zoontje zou ik ziedend zijn, vrees ik.
Vind ik echt heel vreemd en niet thuis horen op zo'n feest. Je mag hier al niet eens met een peuk op het plein komen.. en die mensen gaan dan allemaal met hun kroost op huis aan? heel raar.
Bedankt voor je tip. Dat zou me misschien wel helpen. Soms denk ik ook dat aan mijn grens zit. Ik heb het gevoel alsof ik heel primair reageer en omdat ik het niet onder controle krijg, voel ik me erg onvolwassen.
Oh herkenbaar. Ik kan dingen ook moeilijk los laten. Ben ook nog eens snel van mijn stuk te krijgen. Heel vervelend soms.
Vervelend voor je, maar bedankt dat je me het gevoel geeft dat ik niet alleen zo ben. Voel jij je niet rechtlijnig of stram ofzo?
Als het alleen om dit onderwerp gaat denk ik gewoon dat het je raakt dat mensen zo nonchalant met de kids omspringen en dat kan ik mij voorstellen. Als je altijd heel lang boos blijft moet je eerlijk bij jezelf naar binnenkrijgen waar de pijn zit en ( als het nodig is) daar met iemand over praten?
Ik merk inderdaad dat ik vaker moeite heb om mijn emoties in goede banen te leiden. Ik ben vreselijk onzeker. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen beter, leuker, liever, socialer, mooier, intelligenter, enzovoort is. Ik denk dat mijn gevoelens en gedachten niet correct zijn; in geen enkele situatie. Voor de duidelijkheid. Ik heb een lieve man en een geweldig kindje.
Vorig jaar heeft een student mijn leslokaal 'verbouwd' uit boosheid. Ik heb weinig steun gehad aan mijn werkgever. Niet lang daarna heb ik een bedreigend telefoontje over seksuele intimidatie gehad op mijn privénummer. Zou dat mee kunnen spelen in het ervaren van mijn gevoelens denken jullie?
Stram of rechtlijnig dat gevoel heb ik niet. Maar dit wel. Ik kan dan ook vaak denken kwam ik raar over, wat denken ze van me etc.
Dank je. Ik heb juist het gevoel dat ik degene was die ongezellig was. Ik stond kinderen van een ander aan te spreken en te corrigeren.