Ik denk dat je niet assertief genoeg bent. Je hebt je daar de hele avond groen en geel staan ergeren, maar het tegen de verkeerde geuit. Het hele gebeuren is niet op een voor jou bevredigende manier opgelost en daarom zit je er zo lang mee. Probeer voor jezelf te bedenken wat je het liefst had gezien en hoe je dat (samen) voor elkaar had kunnen krijgen. Sta wat meer op je strepen, willen die andere ouders niet dat de stekker eruit getrokken wordt, prima, maar dan zorgen ze er voor dat hun kind op de kleintjes let. Willen ze dat niet, dan gewoon die stekker eruit.
Ik denk wel dat dat kan. Was je daarvoor anders? Het feit dat je geen steun hebt gehad is denk het allerergst geweest. Dat geeft je het gevoel dat je niet serieus genomen wordt en daar wordt je alleen maar onzeker(der) van.
Klopt. Je hebt gelijk. Maar dat is -denk ik- ook waarom ik het niet los kan laten. Ik heb niet gehandeld zoals ik wil handelen. Ik heb me staan ergeren terwijl ik wilde genieten van een leuke avond. En dan zie ik andere ouders wel genieten en dan word ik boos: vooral op mezelf, omdat ik doe wat niet mijn taak is. In plaats van genieten van het enthousiasme van mijn kind sta ik een andermans kind halt toe te roepen.
Ik ben altijd wel onzeker geweest, maar toen ik ouder werd kon ik daar wel mee omgaan. Ik heb nu vaak het gevoel dat ik overmand word door emoties, alsof mijn keel dichtgeknepen wordt. Stom hè? Ik ben toen min of meer verplicht om de betreffende student terug te nemen in de lessen. Ik heb me erg onveilig gevoeld.
Dat bedoel ik met kijken waar de pijn zit.. Als je emoties onverwerkt hebt kunnen die op de gekste momente naar boven komen! Zijn wel heftige dingen trouwens! Zeker zonder steun
Nee hoor dat is niet stom. Het is heel vervelend voor jezelf. Belachelijk ook dat die leerling terug moest bij jou in de klas. Wellicht is een assertiviteitscursus iets voor je, mij heeft het wel wat geholpen in het eerder en duidelijk aangeven wat me dwars zit.
Ik heb er eigenlijk al een tijd niet meer over nagedacht. Ik kreeg het gevoel dat het zo moest en dat ik anders geen goede docent zou zijn, dat ik niet flexibel genoeg was en niet goed functioneerde. Misschien moet ik toch eens uitzoeken of dit een trigger is geweest. Sindsdien ben ik lichamelijk ook erg aan het kwakkelen: diverse ontstekingen, hernia, e.d.
Nou zo raar is het niet zoon heeft op twee scholen gezeten en bij beiden scholen was er alcohol. Bier en wijn. Met kerst gluwwijn. Dat vind ik niet raar. Dat met die spring kussen is wel apart dat had anders op gelost moeten worden. Per groepje springen, zo veel kinderen per keer en de grote bij de grote en de kleintjes bij de kleintjes Wissel om de vijf minuten. Had mij denk ook druk gemaakt als het zo onveilig was. Maar met dit soort dingen moet je wel wat makkelijker zijn. Je let op je eigen kinderen en de andere ouders op die van hen. Of je nu nog boos mag zijn ach meis boos zal het woord niet zijn het is meer piekeren wat je nu hebt het piekeren om wat er voorgevallen is, Als je daar vaker last van hebt kun je hulp vraen of met iemand gaan praten om te kijken wat je er aan kunt doen.