Te moe zijn om normaal te kunnen denken en functioneren is afschuwelijk! Wat is normaal? Het is iig niet abnormaal. Vlak voor ik er compleet doorheen zat, stopte mijn zoon van de ene nacht op de andere nacht met de nachtvoedingen (2 jaar) en slaapt sindsdien elke nacht door! En dan vergeet je het ook zo gauw. Twee dingen nog: Kan je voeden op jouw verzoek als jij naar bed gaat? (Hier haalde dat niks uit, maar bij sommigen werkt het wel). Ik zie dat je oudste op school zit? Kan je meeslapen in de ochtend en middag met de jongste? Ik pakte op gegeven moment ieder moment om bij te slapen. En weet je zeker dat je geen tekorten hebt op vitamine- en mineralengebied?
Ik werk 4 dagen, op mijn vrije dag slaap ik wel altijd in de middag nog even. Daarnaast probeer ik in het weekend wat extra te slapen. Mijn schoonmoeder heeft een ernstig herseninfarct gehad en daardoor is mijn man vaker van huis. Dat zorgt niet echt voor meer rust zeg maar. Voeden op mijn verzoek heeft nooit effect gehad 's nachts. Zorgde er alleen maar voor dat hij een keer extra kwam. Ik ben wel aan het overwegen om mijn man hem een flesje te laten geven voor hij naar bed gaat. Zoonlief kan wel eens doorslapen (8uur in totaal) maar nooit van 11 tot 7, altijd van 8 tot 4. Ik denk sowieso dat ik wat voorzichtiger met mezelf moet zijn. Ik voel me nu verantwoordelijk om als ik thuis ben ook ng van alles te willen doen. En daardoor loop ik mezelf gewoon voorbij. En stom genoeg, misschien weer regelmatig gaan sporten. Tijdens mijn zwangerschap merkte ik dat ik daar uiteindelijk van opknapte. Ook dieper sliep als ik sliep. Dat scheelt natuurlijk ook.
Sporten helpt zeker. Het is vaak lastig om die spiraal te doorbreken. (Moe dus geen fut om te gaan sporten.) Maar als je eenmaal geweest bent voel je je vaak fitter èn slaap je inderdaad beter. Je kan je man echt de fles laten geven, maar je kan ook 'haal-en-breng-service' voorstellen. Dan hoef je niet te kolven. Als je liggend voedt, hoef je er eigenlijk niet eens echt wakker voor te worden. Hooguit even op je zei gaan liggen. Maar als het mama-honger is, zou het inderdaad kunnen dat je het juist doorbreekt door een week lang niet te gaan. Wij hebben bij de oudste er uiteindelijk (ook rond deze leeftijd) voor gekozen om niet meer te voeden. Wel met gehuil, al brak mijn hart. Maar ik kon niet meer. Na een week was het over. En eerlijk waar: onze zoon was ook duidelijk minder moe toen hij ging doorslapen.
Lijkt me erg drastisch om man te laten relacteren Maar papa kan in elk geval alle niet-borstgerelateerde troostacties in de nacht overnemen, en kind gewoon naar mama schuiven als de borst nodig is. Jouw tip van bloedtest lijkt me een hele goede: heel veel zware vermoeidheid bij jonge moeders heeft vaak een diepere oorzaak (als die oorzaak er niet is maakt één nacht flink slapen inderdaad al een wereld van verschil).
Mijn man is op een gegeven moment ook een voeding gaan overnemen. Zonder te voeden dan dus. We wilden inderdaad kijken of ze zonder de nachtvoedingen kon, en als ik haar ging troosten dan werkte dat gewoon niet, dan wilde ze melk. Dus geprobeerd of het mijn man wel lukte, en dat ging eigenlijk heel goed! Ja, het was wel even een tijdsinvestering voor hem, maar uiteindelijk werd ze niet meer wakker en konden we dus allebei weer langer slapen. Dochter was toen ook ruim 1 trouwens en ze had toen ook al een periode gehad waarin ze ineens klokje rond sliep, maar de nachtvoedingen waren er ineens weer ingeslopen. We wisten dus wel dat ze het 'kon'.
En, hoe reageerde je man? Heb je het al besproken? Ik ben zelf schildklierpatiënt, dus ik sta goed onder controle en ik heb nu geen tekorten (schildklier, vitB12 enzo). Maar ik ben moe moe moe moe moe van mijn zoontje met astmatische aanleg die me steeds wekt. Dus je kunt ook gewoon moe zijn. En ik heb aan 1 nacht goede slaap ook niet genoeg om bij te komen. Dat gezegd hebbende, een check op je schildklier kan zeker geen kwaad! Komt vaak op na een geboorte. Je mag mij je waardes van het bloedonderzoek PB'en (TSH en FT4, vraag de getallen) en dan kan ik je laten weten of het goed is (huisartsen doen vaak veel te makkelijk over schildklierafwijkingen).
Volgens westerse standaard is het 'niet normaal', maar in de rest van de wereld is het wel de norm. Dat gevoel van falen kennen we allemaal wel denk ik. Wij vrouwen zijn wel zo perfectionistisch dat we alles zelf willen doen
We hebben in gezamenlijk overleg besloten om het ritme te doorbreken. Mijn man is de afgelopen 2 nachten opgestaan en troost onze zoon in bed. We hebben de eerste nacht melk aangeboden, maar zoonlief weigerde resoluut. Hij heeft dus (zeer waarschijnlijk) geen honger. Nu troost mijn man dus heel geduldig. De wijkverpleegkundige heeft gisteren gebeld en vond het een goed plan. Absoluut wel troosten, maar wel de gewoonte doorbreken. We houden zijn gewicht wel in de gaten en het moet op korte termijn wel beter worden, maar we willen alletwee meer rust en ritme in de nacht. Vanochtend was zoonlief wel al om 5.45 wakker, maar dat accepteer ik maar even. Ik heb de eerste nacht bijna door alles heen geslapen, de afgelopen nacht moest ik echt moeite doen om in bed te blijven, maar het heeft me toch al goed gedaan. Mijn man staat er ook helemaal achter, hij was het ook zat, zag dat ik het niet meer trok en vond dat het gewoon niet meer werkte. Ik heb dus goede hoop.
Het lijkt echt te werken. Afgelopen weekend wel elke keer om half 6 wakker. En dan ook echt, maar wel de hele nacht doorgeslapen. Zaterdagnacht is hij wel wakker geweest, maar dat was ook een hele intensieve dag. Afgelopen nacht netjes op tijd in bed en ik heb hem er om half 7 uitgehaald om te drinken voor we om 7 uur moeten opstaan. Helemaal heerlijk dus! We gaan hier dus mee door. Ik denk dat we er eigenlijk allemaal aan toe waren. Ik vind dat onze zoon er ook goed op reageert. Al met al, het gaat super.
Fijn dat je man zo goed helpt en dat je bij kunt slapen. Ik weet hoe vermoeiend het kan zijn, na bijna 7 jaar gebroken nachten slaap (alledrie de kids begonnen met 2 jaar met doorslapen) ik sinds een paar week weer heel de nachten door en jeetje wat een verschil! Succes!