Ik vind ook dat ik wel iets te eisen heb, twijfel alleen hoeveel. Ik denk bijv ook aan een percentage van de winst straks. Dat vond hij niet onredelijk. Ja ik weet niet wat ik aan kan. Dat zal de tijd moeten leren vrees ik. Eisen om met zijn 3en in therapie te gaan.. Maar het is niet dat zij de consequenties niet zien, zich niet verschrikkelijk schuldig voelen. Allebei. Ze weten t heel goed. Stoorzender zit er zo in dat zij niet degene wil zijn die de oorzaak is. Zij geeft hem dus alle tijd en ruimte, ook als hij niet voor haar kiest. Maar nu hij kiest voor haar zegt zij geen nee. Ze geeft ook wel aan dat ze ook geen garanties verder kan geven. Ze kennen elkaar natuurlijk eigenlijk niet. Het klikt kennelijk gigantisch, maar de realiteit kan natuurlijk heel anders zijn. Dat beseft zij heel goed. En hij, tja ook wel. Maar hij zegt verder te kijken dan de verliefdheid en denkt dat er een aanzienlijke kans van slagen is. En die kans op geluk wil/kan hij zichzelf niet ontzeggen.
Ik zou die vrouw eens uitnodigen bij mij thuis en haar samen met mn man op de bank laten zitten, kunnen ze samen uitleggen hoe ze het voor zich zien, kapot bedrijf, kapot gezin, maar wel een toekomst voor hun samen? Gebaseerd waarop? Overtuig me maar, en ik zou haar dan ook even haarfijn uitleggen wat ik van haar zou verwachten naar mijn kinderen toe, want zij heeft geen kinderen, maar begint dus wel een relatie met een man die kinderen heeft, en een stiefmoeder zijn is echt zwaar. Geloof me, dan verwijnd de roze wolk wel hoor... Ze moet zich wel realiseren dat ze een man binnen haalt met een behoorlijke rugzak, zowel financieel als emotioneel. Daarbij zou ik mn man al niet meer hoeven en inderdaad net als wat jij doet de dingen in gang zetten die een leven voor mezelf met de kinderen mogelijk maken. Dikke kans dat hij er met een paar jaar alleen voor staat...
Dat heb ik ook gezegd tegen hem. Ik heb haar nummer ge-eist. Vandaar dat ik dit allemaal weet. Ze is peuterleidster.. ook weer zoiets waar ik als de dood voor ben. Ze is gigantisch goed met kinderen Ik heb haar ook met al deze vragen bestookt. Ze vindt t enorm moeilijk, weet het niet. Maar ze is verliefd en het voelt als meer dan een verliefdheidje. Ik heb foto's gestuurd van de kinderen. Van hem met de kinderen. Ze was in tranen. Hij heeft mij gevraagd haar niet lastig te vallen. Het een kans te geven. Het hun te gunnen. Wat levert het mij, ons de kinderen op als ik zijn geluk kapot maak..? Hij is zo iemand. Hij zou het mij namelijk ook gunnen en niet vechten als ik zo'n keuze zou maken. Ook al zou hij kapot zijn. Zo is hij. Zo is zijn moeder ook. Die heeft ook niet meer gevochten, ze zag dat zijn vader de keuze al had gemaakt.
Zoals ik al zei, ik wil nu niets liever dan haar zich zo schuldig laten voelen dat het tussen hun niets wordt. Dit is zó anders dan wanneer hij zonder verliefdheid weg zou gaan. Ik zal haar altijd haten, iig hele nare gevoelens bij haar, maar ook bij hem houden, over onze relatie.
Maar ja, is het zo raar haar te laten zien en inzien en voelen hoe het straks wordt. Het lijkt erop dat ze dat wel beseft. En het dus ook nog niet weet, of ze dat uiteindelijk wil. Maar ja, zij heeft niets te verliezen.
Anderzijds als ik hun/hem dit niet gun, om het uit te proberen, zal hij mij dat misschien altijd blijven verwijten? En staat dat ook weer tussen ons in? Persoonlijk zou ik dat minder erg vinden Als we toch uit elkaar gaan. Ik kan niet eisen dat hij voor mij vecht. Ik heb t wel gevraagd (gesmeekt ), maar ik kan dat niet eisen.
Wauw....mijn mond valt open. Ik zou echt zo hard m'n best moeten doen om niet gigantisch uit m'n plaat te vliegen. Nee ik denk dat ik eerst volledig uit m'n plaat ga (dat is ook je goed recht na dit nieuws!) en hem de volle laag geef. Om daarna te kalmeren en aan een goede oplossing te werken. Hoe moeilijk ook, jullie kinderen zijn de grootste verliezer in dit verhaal en zij moeten zo goed mogelijk voorzien blijven. Dat betekent contact met mama en papa. Ik zou wel zeeeeeer goede afspraken maken! En mijn eerste eis zou zijn dat zij de eerste maanden tot half jaar geen enkel contact met ze heeft. Het is al moeilijk zat dat papa bij mama weggaat en dan hoeven ze niet direct geconfronteerd te worden met een nieuwe vrouw. Buiten dat, laat ze eerst maar bewijzen dat ze echt serieus zijn in hun relatie voor de kinderen erbij betrokken worden. Als de kinderen zich aan haar hechten en het blijkt niet serieus, krijgen ze een tweede klap te verduren. Kan hij vinden wat hij wil hiervan, als hij echt het belang van zijn kinderen voorop stelt dan heeft hij dat te accepteren. Ik zou ook vaste dagen afspreken dat de kinderen bij jou en hem zijn. Hou zoveel mogelijk een vaste structuur aan. En hoe moeilijk ook, betrek hem wel in alles wat met de kinderen te maken heeft. Ik vind je heel moedig en heel sterk overkomen. Respect daarvoor! Heel veel sterkte.
Ik ben ook compleet uit mijn plaat gegaan. Een paar keer. En dat zal misschien nog wel een paar keer gebeuren. 1x werd een van de kinderen er wakker van, in tranen. Ze hebben echt wel door dat er iets speelt nu. We gaan ze het dus ook op korte termijn vertellen en we moeten zorgen dat zij zich niet schuldig gaan voelen oid. En dat is zeker mijn eis. Voorlopig mag hij de kinderen alleen bij mij thuis zien, hij mag komen oppassen.
Jeetje meid....moeilijk hoor. Weet je: wellicht is therapie heel goed. Voor jou! Om hiermee om te kunnen gaan. Om al je kwaadheid kwijt te kunnen zodat je het op niemand af gaat reageren. Want stel dat zij het met z'n tweeen WEL gaan redden: dan wil je met hun normaal om kunnen gaan. Voor de kinderen... En het klinkt misschien heel rot: maar zij klinkt niet als een slecht persoon. Je wil haar haten: natuurlijk! Maar dat is korte termijn. Dat is nu kwaadheid en onrecht en verdriet... Op de lange termijn is een normale omgang heel gewenst. En als ze echt samen doorgaan is het voor de kinderen juist heel fijn om een normaal persoon te zien. Niet een feeks... Hoe oud zijn de kinderen?
super knap van je en je hebt echt groot gelijk, hier wordt je toch echt stront ziek van al die onzekerheid
Ik heb je hele topic gelezen, en ik vind dat je er ontzettend volwassen erin staat. En ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen, dit gun je niemand.
Omwille van de kinderen moeten ze beide uiteindelijk door een deur gaan en samen ouders zijn voor hun kinderen, of de ouders nu gescheiden zijn of niet, jeetje meid ik heb je beide topics gelezen, bij de eerste topic had ik gevoel, van pff gelukkig hij kiest voor jullie het komt met misschien therapie wel goed, maar nu jeetje, hij kiest haar hoe denkt die dat de bekokstoven, een recentelijk ex van een werknemer nog wel. denk die daar geen problemen over te krijgen, tja natuurlijk dan maar die werknemer ontslaan (ik zeg een vervolg he ) maar dan ook wat tegen jou zegt dat jij haar niet die foto,s mag sturen, nou sorry hoor zij mag best de feiten zien wat die allemaal mee neemt in zijn rugzak naar haar toe, mijn beste advies om nu te geven is, schop hem zo snel mogelijk de deur uit, laat hem maar bij zijn moeder of vader zitten, dan kan jij rustig nadenken over het nu verder moet gaan, en hij ook, ik denk dat beste oplossing is, hij kiest toch voor haar, je wilt hem dan toch niet meer als dan toch niet goed klikt ? t idee dat als mij vent zoiets zou doen en elk dag na werktijd gewoon nog thuis komt, :x ik zal willen dat die weg is, desnoods slaap die maar in de berging
Mee eens!! Ik heb op mijn eigen verzoek de kinderen van mijn vriend na 5 maand pas leren kennen. En dan nog, als het tussen mij en zijn kids niet zou klikken, zouden we samen het volwassen besluit nemen dat hij voor zijn kinderen ging kiezen, en ik een stap terug zou doen. Maarja, hier was het verschil wel dat hij al gescheiden was en op zichzelf woonde toen ik wat met hem kreeg. Dus zijn scheiding stond los van mij. Deze vrouw heeft daar echt een duidelijke rol in gehad, bah fijn hoor zo'n stiefmoeder voor je kids.... en dan ook nog 1 die goed met kinderen is :x
Daar zou hij bij mij niet mee aan hoeven komen. Wat een piepexcuus. Klinkt mij teveel alsof hij echt geen moeite meer wil doen om na te denken over hoe hij jullie relatie mee kan helpen redden, laat staan dat ook nog eens uit te voeren.
Dit dus.... En ik heb zo het vermoeden dat ie over een paar maanden met hangende pootjes voor de deur staat. Verliefdheid is allemaal leuk en aardig, maar is ook eindig. Komt bij dat ze elkaar niet eens kennen, en dat is voor een relatie toch best wel handig als je dat wel doet. Appen met elkaar is niet te vergelijken met daadwerkelijk praten met elkaar. Ik wil jou en de kindjes in ieder geval heel veel sterkte wensen
Jij bent echt in een verschrikkelijke nachtmerrie gekomen, dit is de meest enge scenario waar je in terecht kan komen in je relatie. Ik wens je veel kracht en sterkte toe!
Tja, ik vind het ook lastig. Maar hij is een enorm gevoelig mens. Hij heeft - ondanks dat hij altijd heel veel vrouwen heeft kunnen krijgen - maar weinig echte vriendinnetjes gehad die iets voor hem betekenen. En blijven betekenen. Ik kan niet in zijn hoofd kijken. Maar ik ken hem wel al heel lang. Als ik de meest positieve eigenschappen van hem moet beschrijven zijn dat dat heeel erg trouw en heeel erg eerlijk. Hij is niet vreemd gegaan. En ik weet dat hij dat nog steeds is en zal blijven in de toekomst. Ik heb hem gisteren nog proberen te verleiden . Hij zei dat hij dat niet kon. Technisch gezien wel, hij vindt mij nog steeds mooi en geweldig, hij geeft enorm om mij. Maar hij heeft nu mentaal voor haar gekozen. Ondanks dat ze praktisch gezien helemaal nog niets hebben, elkaar nog niet hebben aangeraakt. Maar seks hebben met mij zou voor hem nu voelen als verraad naar haar en oneerlijk naar mij ivm valse hoop en dat hij dan misschien aan haar denkt, wat oneerlijk is voor mij. Hij is niet echt een standaard man dus, waar de standaard regels voor gelden.. ofzo Tja, hij is ook slap en egoistisch.. dat wel. Maar ik weet dat er wel een kern van waarheid zit in zijn gedrag en keuze.. Hij gelooft dat de kans heel groot is dat onze relatie vroeg of laat toch niet gaat werken. En voor deze relatie is er kennelijk meer hoop voor hem om gelukkig te worden (en misschien ook evt daarna alleen of met iemand anders). Jammer genoeg was dit voor hem nodig om de knoop door te kunnen hakken.. Helaas op dit moment en in deze vreselijk ingewikkelde constructie
Hij heeft duidelijk gekozen. Zoals je hem beschrijft gaat hij ook echt niet over 1 nacht ijs en kiest hij hier (ondanks dat het de moeilijkste en langste weg zal zijn) wel bewust voor. Meer dan accepteren kan je nu niet. Ik denk dat het voor jezelf nu het beste is om in te zien dat dit het gaat zijn. En dat je er nu alleen nog maar het beste van kunt maken. Dat hij je dit aandoet is ontzettend verdrietig en vervelend. Maar het maakt hem niet per definitie een slechte man. Ik zie hem voor me zoals mijn eigen man (en dat is even slikken eerlijk gezegd!!) Een trouwe man (hoe gek dat in deze situatie ook klinkt), een eerlijke man, een lieve vader, een harde werker en een gevoelsmens. Of het met haar gaat werken weet je niet. Maar dat het voor jullie samen (in ieder geval) NU niet meer gaat werken: dat is duidelijk. Heel triest, heel verdrietig...voor alle partijen. Want als ik aan mijn man denk zou hij ons dit ook nooit aan WILLEN doen. Maar een gevoel kun je ook niet meer zomaar uitschakelen. Of het ECHT is wat 'zij' hebben: geen idee, maar zo voelt het voor hun nu wel. Anders had hij deze keus nooit gemaakt. Hij denkt in ieder geval niet met zijn ***, want een vreemdganger is hij niet.
Wat een nachtmerrie, wat is dit vreselijk voor je!! Ik vind je echt een hele sterke vrouw, ongelooflijk hoe je hiermee omgaat, echt heel knap!! Het is nu in ieder geval wel duidelijk voor jou (hoe erg het ook is) welke keus hij maakt. Het is goed dat hij je in alles zal helpen en steunen om dit zo goed mogelijk te regelen voor jou en de kinderen. Ik heb echt zoveel bewondering voor je, hoe sterk je hieronder blijft, tuurlijk je moet wel, maar ik weet niet of ik het zou kunnen. Maar 1 ding snap ik eigenlijk niet zo goed en dat is wat een ander zich ook afvroeg, hoe komt hij aan haar nummer? En hoe staat haar ex hierin, weet hij dit?