Er reed vandaag een brandweerwagen langs met loeiende sirene. Ik begon meteen te janken omdat ik het zo mooi vond hoe andere automobilisten netjes ruimte maakten voor de brandweerwagen...
Blij dat ik niet de enige ben! Hij had zijn cadeau al eerder gehad dus dat probleem had ik gelukkig niet
Zo gênant om te moeten niezen in de bus en dan niet meer op kunnen/durven staan ivm de natte plek die je achterlaat
Geweldig dit....ik heb eigenlijk heel veel momenten hihi... Inderdaad kei onredelijk naar manlief toe. Jankend bij de merci reclame, slappe lach met de scheten al vliegend om je oren en dan eindigend met een natte broek...tja, zwanger zijn is zooo charmant haha
Jaaaaa dit herken ik Zo stond ik met de tranen in mijn ogen op het station naar een blinde man met een geleidehond te kijken. Vond het zoooo ontroerend
toen ik boodschappen ging doen in de supermarkt waar mijn man werkt. Mijn man was thuis. De parkeergarage inrijden (=betaald) uitstappen en tot de conclusie komen dat je je schoudertas vergeten bent. Vervolgens met je domme hoofd denken: Ik betaal het parkeerkaartje en rijd wel even terug naar huis. Gelukkig was er een collega van mijn man die aanbood de boodschappen voor te schieten. Maar ik wilde eerst mijn man om toestemming vragen. Dus de telefoon van de winkel gebruikt om hem te bellen. Tot 3x toe het nummer verkeerd ingetoetst (maar toch overtuigd blijven dat het het goede nummer is) Toch even het nummer aan zijn collega's gevraagd. Thuis gekomen was ik ontroostbaar en heb een half uur tegen m'n mijn aan gelegen en liggen huilen.
Hier ook weer een scheetincident.. Mijn man praat sinds de terugplaatsing iedere avond tegen mijn buik. Enorm schattig en meestal doet hij dit gezellig samenzweerderig onder de deken. Even een momentje voor hem en z'n kind. De laatste tijd lig ik tijdens het praten steeds meer moeite te doen om mijn scheetjes binnen te houden. Tot het een keertje niet lukte.. Silent and killing.. Hij wist niet hoe snel hij onder de deken vandaan moest komen!
Uhmmm de afstandsbediening van de tv op de slaapkamer met lakens en al in de wasmachine stoppen... en je daarna afvragen waar dat rare geluid nou vandaan komt tijdens het wassen
Yes! Heb er ook 1... Vanmiddag winkelen in de stad. Bij het terug komen bij de auto zoek ik mijn sleutel. Niet te vinden, nergens! Toen keek in naar de autodeur....heeft de sleutel een dikke 3 uur in het slot van de deur gezeten...oeps! Moest een eerst ff heel hard lachen met een vriendin...vertel het maar even niet aan mijn vriend haha
Oowh hier ook al meerdere schaam momenten! De scheet schaam momenten zijn ook hier niet meer te tellen. Daarnaast ben ik zooo onredelijk en chagrijnig richting mijn man, schaam me later zo, maar ben dan nog te koppig om het toe te geven Daarnaast met 10 weken flauwgevallen in een overdekt speelparadijs, man en dochter waren ergens aan het spelen terwijl ik eten ging halen. Kom ik weer bij... allemaal mensen om me heen, lag ik daar op de grond met een jurkje aan en benen omhoog... Ik voelde me zooooo opgelaten, iedereen kon me dr recht voor kijken Later dacht ik, ach t is hier groot niemand herkent me... Nou de rest van de middag ben ik aangesproken door mensen die vroegen of ik me inmiddels beter voelde! Laatst ook enorm gehuild omdat mijn man wegging naar zn werk... de tranen bleven maar komen. Hij voelde zich helemaal opgelaten en bleef maar vragen waarom huil je nou????? Maar ik moet echt gaan! of moet ik blijven?? Ik heb m maar gauw weggestuurd want ik kreeg dr ook nog eens de slappe lach bij omdat ik mezelf zooo belachelijk vond Onze dochter zat me aan te kijken met een blik van... je spoort niet mam
Ik had vaak geheugenverlies. Niet zo handig op een zaterdag aan de kassa met een kar vol boodschappen met alleen een pinpas. Ik was ook altijd nat daaronder hahaha! Ik weet nog steeds niet wat het was en waarom.
Zaterdag in de supermarkt willen betalen met mijn identiteitskaart en dan verwonderd staan kijken als er staat "kaart ongeldig".
waar ik me nou echt voor schaam is dat ik elke ochtend maar dan ook elke ochtend met een rot humeur op sta. mijn man kan niks goed doen en het ergste vind ik onze dochter ook niet :S ik heb echt dik een uur nodig om even fatsoenlijk wakker te worden en weer normaal op aarde te komen :O normaal echt geen last van. ben bang slecht slapen eerste zwangerschap daarna tot onze dochter de eerste 2,5 jaar wakker hebben kunnen zijn snachts combi man die of thuis komt in de nacht of weg gaat in de nacht voor werk dat ik gewoon echt slaap te kort heb...
Ohja, zwangerschapsdementie! Een boodschappenlijstje maken op je laptop, je laptop dichtklappen, in de auto stappen, bedenken dat je vergeten bent het boodschappenlijstje naar jezelf te mailen waardoor je hem op je telefoon kunt bekijken, terug naar binnen, laptop opstarten, lijstje naar jezelf mailen, de auto weer in, naar de supermarkt rijden en er ín de supermarkt achter komen dat je je telefoon thuis hebt laten liggen en je dus nog geen boodschappenlijstje bij je hebt
Hahaha! Hilarisch dames. Hier niet echt rare dingen volgens mij. Oke, ik vergeet wel eens mijn kopje in de kantine op te ruimen. Dan zijn er gelukkig collega's die dit doen en het ook even melden. Verder ben ik wel een paar dagen mijn buikcrème kwijt geweest. Boos dat ik was! Hele huis op de kop gehad. Tot ik de wasmachine leeghaalde na het doen van de was... Wat kwam daar als eerst eruit de wasmachine gerold. Juist, mijn crème. Logische plek om het op te bergen.
Ik heb zaterdag de ogen uit mijn kop gejankt met de lunch! Mijn man was brood aan het smeren met ei en kaas. Lekker! Krijg ik vervolgens een broodje met alleen gebakken ei en GEEN boter. De kaas bleek op. Dus ik neem een paar happen maar dat was gewoon niet wat ik wilde. Ik heb dus verschrikkelijk zitten huilen omdat mijn broodje niet naar mijn wens was. O ik was zoooooo overstuur! En dan was er ook nog southparc op waarbij een van die figuurtjes aan het huilen was ( met zo'n kinderhuiltje) dus mijn teleurstellende broodje en dat kind op de achtergrond en ik hield niet meer op!!!! Voelde me zooooooo zielig! Ben de rest van de dag zwaar somber geweest. Ik geloof dat ik een beetje labiel begin te worden...Klein beetje maar