Wat fijn dat voor jullie jongen ook alles er goed uitziet! Dat geeft je toch meer vertrouwen ... Die hartcontrole zegt mij nog steeds niets, maar beter een onderzoek teveel dan een onderzoek te weinig toch ! Maar kijken ze dan naar jouw hart of dat van je beebje? Voor t beebje zit het hier namelijk standaard bij de combinatietest en de 20 weken echo ... Ik moet ook naar de cardioloog voor een controle maar dat is ivm een auto-immuunziekte en word na de zwangerschap omdat je hartritme in de zwangerschap niet representatief is en je hart veel meer bloed moet rondpompen. Oh hah te snel verzwaard .... Ze zijn wel direct en eerlijk zeg ! Is ook wel zo fijn natuurlijk eerlijkheid, maar niet altijd wat je wilt horen. Zeker niet als je denkt goed bezig te zijn ... Maar het valt vast mee toch? En als je ook nog moet braken kan je wel wat reserves gebruiken. Hier ook nog steeds braken, met de medicatie wel minder en nu 1,5 kilo boven startgewicht ... Eerst was ik afgevallen en woog nog maar 48 kilo, dat is ook geen leuk getal op de weegschaal. Gelukkig is het weer bijgetrokken. Haha dat 'vreemde' hoofd na t braken herken ik wel ... Ik heb soms ook rode vlekken rondom mijn ogen en mijn oogleden zijn helemaal opgezwollen ... Ik lijk dan wel een vis ofzo . Gelukkig trekt dat wel met een paar uurtjes weg. Hopelijk is jouw gezicht ook weer bijgetrokken na een nachtje slapen .
Hey meiden. Hier momenteel echt even baal momentjes.. Misselijkheid houdt maar aan, dus nog aan de medicatie (hoopte zo dat ik er mee kon stoppen..) Nu ook vaak harde buiken na inspanning. En de bekkeninstabiliteit wordt erger. Ik werk nu nog 3x3 uur (waarvan 1x in de zorg en 2x op kantoor.) maar m'n collega's zijn totaal begriploos en ik krijg alle rot klusjes. Of in de zorg toch nog zware cliënten terwijl ik alleen medicatie mag doen. (Zelfsturend team dus je moet t samen doen) Ben er zo klaar mee! Voel me totaal niet welkom of gewenst op m'n werk. En al helemaal niet t idee dat ze me geloven Gelukkig gaat met ons meisje alles goed. Over een week controle en 20wkn echo. Spannend!!
Aurin, wat vervelend dat ze begriploos zijn! Echt niet leuk. Jou werkgever ook niet? En balen dat je nog steeds misselijk bent maar ja alles voor 'n lief meisje in je buik he Kop op!! Knuffel!
@ Aurin ... Tjee wat naar zeg, je voelt je rot en doet je best en dan word je alsnog zo naar behandeld op je werk. Daardoor ga je je echt niet beter voelen lijkt me. Helaas zit de wereld zo inelkaar ... In plaats van te denken: 'goh ze komt toch nog 3 keer per week een paar uurtjes werken, respect daarvoor!' zijn mensen alleen maar bang dat ze zelf wat tekort komen of een stap harder moeten lopen. Frustrerend hoor. Hier ook nog steeds extreem misselijk, ben al 8 weken thuis en er veranderd niks. Met de medicatie is het overgeven aardig onder controle en ben ik nu 1,5 kilo boven startgewicht maar ik voel me miserabel. Respect voor jou dat het je nog wel lukt om te werken. Ik keek ook telkens uit naar het moment dat het beter zou gaan. Eerst 12 weken, dan zou het over zijn. Toen naar 16 weken, dan moest het echt wel klaar zijn volgens iedereen. Tja ... ik bekijk het maar per dag nu en probeer te genieten van de bewegingen van ons meisje. Maar neemt niet weg dat je je zorgen maakt over je werk of wat je collega's van je vinden. Ik hoor helemaal niks, al 8 weken niet. Heb zelf een kaartje gestuurd naar mijn werk en gezegd dat het me spijt dat ik ze in de steek laat ... Ook niks op gehoord. Mijn managers reageren amper op mijn mails, maar ik blijf ze maar gewoon stug wekelijks sturen. Je wilt toch op de hoogte blijven, zou ik denken? Snap dat het heel moeilijk loslaten is ... En dat je er helemaal klaar mee bent. Jij weet dat je je stinkende best doen en je krijgt stank voor dank. Ik ben er nu niet eens en ben er ook klaar mee, valt me zooo tegen helemaal niks te horen. Maar mensen verander je niet heeft iemand eens tegen me gezegd, je kunt alleen veranderen hoe jij het je laat beinvloeden en ermee omgaat. Haha ... ik heb alleen nog niet zo goed ontdekt hoe dat moet . Maar wel probeer ik zoveel mogelijk te genieten van kleine en mooie momentjes als beweging van ons meisje, bezoekje van vriendinnen (even niet alleen zijn) en op internet kijken naar allemaal leuke dingen voor het kamertje en kleertjes en dergelijke. Op die momenten vergeet ik de zorgen wel even. Succes hé ... En als het niet meer gaat op je werk, dan gaat het niet meer. Punt. Je hebt genoeg laten blijken dat je probeert lijkt mij ...
Wat onwijs lief!! En wat erg ook van je werk! Echt schandalig. Ik kan er ook niet bij... Je kan toch niet oordelen over hoe of wat iemand voelt? En dat vergelijken met wat je zelf hebt of kunt. Mijn team (11 vrouwen) is zelfsturend geen leidinggevende dus. Wel een overstijgend locatie manager maar die heeft onwijs veel teams onder zich. Hij is wel begripvol maar doet niks aan de houding van het team.
Nou dan moeten ze maar eens voelen hoe het is om zwanger te zijn... Belachelijk!!! Nog ff volhouden meis!
Nee inderdaad ... Het is idioot maar zo doen mensen! Ik begrijp het ook niet en ik ga mijn hoofd er ook niet over breken. Maar kwetsen doet het wel . Lekker makkelijk voor zo'n manager ... Jullie zijn zelfsturend dus 'stuur maar lekker een eind weg'! Mannen kunnen er ook wat van, maar gemenere wezens op deze aardkloot dan vrouwen zijn er niet (op de uitzonderingen na dan). Ik heb ook veel met vrouwen samengewerkt, maar ook met mannen en die doen echt niet zo ontzettend moeilijk als vrouwen kunnen doen. En jij werkt met 11 vrouwen zonder man erbij ... Pfff! Vrouwen gunnen elkaar soms het licht in de ogen nog niet. Je kunt maar beter een gipsen been hebben of aan t infuus hangen want anders is begrip in deze maatschappij ver te zoeken. Maar gelukkig vinden we in deze digitale wereld een beetje steun en begrip. Bovendien is het fijn, wanneer je de hele dag in je uppie zit en je enige vriendinnetje mevrouw W.Closet is, om hier wat te 'kwebbelen'!
Oei aurin en mik81 wat erg ,jullie hebben beide van die rotte collega's dat ik vroeger ook had.en mik81 moet je echt gelijk geven in dat vrouwen echt b*tchen zijn (paar uitzonderingen) maar de meeste achterbaks en jaloezie maken je leven de hel.aurin denk aan jou babytje en als je echt iets niet meer kan ,doe het dan ook niet ,als jou collega's zo smerig zijn om jou toch zwaar werk te laten doen .moet je hun ook niet sparen .vroeger hielp ik alle zwangere vrouwen op mijn werk ,zonder dat ze iets vragen nam ik zwaar werk uit hun handen.(al waren het b*tchen).maar jou collega's pesten je buiten dat begrijp ik ervan anders zouden ze geen probleem hebben voor paar maanden jou te helpen.en wat meer begrip te tonen.sterkte aurin ,denk eerst aan jou kind en jezelf laat u niet te onder brengen van zulke b*tch gedrag.hier hebben we je graag ,lucht je hart maar uit wanneer je het nodig hebt meid. Mik81 je hebt ook geen geluk met jou collega's .is da zo moeilijk een berichtje sturen vragen hoe het met je gaat?of mss willen ze je laten rusten en bedoelen ze het niet zo verkeerd?maar toch vind ik het jammer dat ze zich zo gedragen.ook sterkte en je bent goed bezig met jou gedachten op andere dingen te zetten. Ivm hartcontrole ,de baby word op ieder afspraak gecontroleerd op zijn hartje.maar deze keer gaan ze mijn hart controleren.alle aanstaande mama's gaan ze nu onderzoeken bij 20weken.ik zie wel wat het inhoud en vertel het jullie wel Vandaag zag ik ook weer iets dat ik toch raar opkeek : een vrouw ,zwanger al rokent en flesje cola aan het drinken!!! Oke ze doet wat ze wil het is haar kind ook ,maar waarom zo egoistisch voor die aantal maanden maar ,wat meer opteletten wat je eet en drinkt???? Hoe denken jullie daarover?mij frustreerde het me wel een beetje.al doe iedereen wat die wil natuurlijk.
Zo ik kom ook weer eens even bijkletsen hier...gisteren bij de verloskundige geweest en alles was goed. Bij het hartje luisteren was goed te horen dat ie druk aan het bewegen was. Ik heb gelukkig vanaf mn 12de week geen gekke dingen meer gehad zoals mn bloedingen. Ik draag sinds een paar weken zwangerschaps kleding,pas mn broeken echt niet meer. Volgens mij ben ik trouwens 1van de weinige hier die niet wil weten wat het gaat worden....ik denk een meisje,maar das echt een gevoel nergens op gebaseerd. En over werkgevers....ben in 2011 ziek geworden en heb na mijn operatie 1 keer een bloemetje gehad. Daarna niks meer, na 1,5 jaar hebben ze geprobeerd me te ontslaan wat niet gelukt is....en ben nu voorlopig afgekeurd. En voor mn rust is dit wel goed. dit is trouwens mijn derde zwangerschap en heb een stiefzoon die ook altijd bij ons is. 14 Juli heb ik 20 weken echo
Oh dus jouw hart word onder de loep genomen! Interessant hoor ... Ben benieuwd, in juli moet dat dus? Mijn reumatoloog zei dat ik na de zwangerschap naar de cardioloog moet omdat dat nu geen zin heeft. Hoe verschillend kan gezondheidszorg zijn. Ben wel benieuwd waar ze dan op letten, ritme in relatie tot zwangerschap, vergelijken met niet zwangere vrouwen? Ja ... interessant . Tja ik heb gewoon helemaal niks gehoord, van collega's helemaal niet en managers reageren de laatste weken ook bijna niet op mijn mails. Heb contact gezocht met de bedrijfsarts want die was ook niet ingeschakeld, voor mijn eigen gemoedsrust. Kan natuurlijk niet in de hoofden van mijn collega's en managers kijken maar toen ik in 2009 voor het eerst ziek werd (auto-immuunziekte) heb ik wel ervaren dat je gewoon uitgekotst word. Ook na 8 jaar trouwe dienst en niet meer dan 5 ziektedagen in die 8 jaar. Altijd stond ik er, nam diensten over, werkte langer door omdat andere mensen hun kinderen op moesten halen etc etc. Je zou denken dat ze dan weten wie ze voor zich hebben. Maar niet dus ik werd keihard afgestoten (niet door iedereen, maar wel door ook mensen waar je het niet van verwacht). Nu werk ik hier nog niet heel lang maar ben er wel heel leuk ontvangen en het is een leuke groep mensen. Maar ik vrees dat nu hetzelfde gebeurd. Aan de ene kant snap ik het wel. Door die aandoening heb ik ook regelmatig maagslijmvliesontstekingen en met die reden ben ik eind vorig jaar ook nog ziek geweest. Aan de andere kant .... Ik vraag er niet om, ik voel me veeeeeel liever gezond en nu helemaal! Dus het kwetst helemaal niks te horen in 8 weken tijd, en daarnaast maak ik me inderdaad zorgen omdat mensen misschien wel een verkeerd beeld van mij hebben. Maargoed ... You can't control everything !
Fijn dat alles goed was bij de vk! Ook bloedingen gehad dus? Ik had met 16 wkn, maar gelukkig nu nog steeds rustig. Dat is zoooo schrikken! Haha geslacht is hoe dan ook een verrassing, alleen jij hebt iets langer geduld dan ik . Maar voor ons was t ook een hele leuke verrassing, ik had ook geen enkel voorgevoel. Tjee jij hebt ook het nodige meegemaakt dus wat werkgevers betreft! 1 verplicht bloemetje uit 'de pot' en daarna niks meer horen ... Pfff . Kan me goed voorstellen dat het je rust geeft dat je afgekeurd bent. Ik zat al in de ziektewet voor mijn zwangerschap ... Heb er al twee jaar opzitten, werkgever heeft niet goed gehandeld en om een boete van het UWV te voorkomen hebben ze ervoor gekozen nog een jaar loon door te betalen en een omscholing te betalen en verzorgen. Tja en daar kwam eind vorig jaar de diagnose prematuur ovarieel falen bij ... Toen moesten we wel gaan voor onze kinderwens dat was belangrijker dan wat dan ook. En ik ben heeeel dankbaar voor het wondertje in mijn buik. Maar ik had gehoopt alles te kunnen doen. Zwanger zijn, werken, studeren, sociaal zijn ... Helaas ben ik nu al 8 weken miserabel thuis. Zelfs leuk shoppen voor de kleine zit er niet echt in. De WIA keuring zit er ook nog ergens deze maanden aan te komen. Geen idee wat ik daarvan moet verwachten, maar had ik het maar eerder gehad zoals het hoorde . Ach en toch is er nu telkens ons meisje ... Als ik mijn gedachten naar haar verplaats ben ik weer vrolijk. Ik voel haar ook goed nu! Voel jij al iets?
Nee geen reuma ... Ze weten het niet precies, auto-immuun aandoening. MCTD antistoffen, secundaire Raynaudbeeld dat past bij early-sclerodermie. Blijft vaag, zit al sinds 2009 in de medische molen en sta nu onder controle bij een fijne reumatoloog die ook gespecialiseerd is in auto-immuunziekten. Wel gewrichtsklachten en spierklachten, vermoeidheid, vreemde infecties (septale panniculitis), maagslijmvliesontstekingen en altijd jeuk over mijn lijf. Maar vergeleken bij andere mensen met systeemziekten zijn mijn klachten nog mild te noemen hoor. Jij reuma dus? Gebruik je medicatie? Reuma is natuurlijk ook een auto-immuunaandoening. Ik gebruik geen medicatie, zolang dat niet nodig is wil ik dat niet.
Jeetje lekker werkgevers zijn er toch .....die van mij was dus ook vergeten mij aan te melden bij het uwv. ze dachten dat dat bij mij niet hoefde omdat ik al eens in de wao had gezeten...foutje dus. Moest toen heel snel naar bedrijfarts,en daaruit bleek dat er binnen het bedrijf geen mogelijkheid was...en toen ben ik dus na 2 jaar ontslagen. Enja die bloedingen waren een drama. Had al een keer een miskraam gehad en schrok me rot, na hoop gezeur mocht ik die dag nog voor echo en bleek alles goed. Heeft er bij mij waarschijnlijk mee te maken gehad dat ik eigenlijk zwanger was van een tweeling. Maar gelukkig doet deze kleine het super....voel het regelmatig en dat is zo fijn! fijne dag!
Wat vervelend dat het bij jou nog allemaal vaag is! In welke kliniek zit je? Ja bij mij is er wel reuma geconstateerd maar het is nog heel klein beetje. Omdat m'n vader en m'n overleden opa ook reuma hebben en ik al vanaf m'n 12e/13e jaar al last van heb en zo vaak lopen klagen bij huisarts en ze bleven maar zeggen dat het overbelasting is dit en dat blablabla. Uiteindelijk werd ik naar het ziekenhuis verwezen om foto's te maken en was nergens te vinden. Toen ben ik verhuisd en nieuwe huisarts en die wilde mij wel bloed laten prikken en ja hoor ze vonden een stofje dat op reuma lijkt, dus ben ik naar kliniek gestuurd waar m'n vader ook zit. Nog keer bloed geprikt en nee toch niets. Toen wilden ze met echo goed kijken en ja toch wel iets. Soort n beginnetje zeg maar en kreeg onverwachts een spuitje in m'n pols waarna ik kwartier ff weg was. (Toen was ik nog niet zwanger) Toen echo's gemaakt op m'n knieën en daar is precies dezelfse maar wilde absoluut geen spuit meer want was zo bang dat ik wegval maar toen ik ook nog zwanger dus mocht ook niet. Toen gesprek met toffe reumatoloog en die wou idd mij medicatie geven en toen zei ik dat ik zwanger was. Toen zei hij ok nee dan mag je geen medicatie en je reuma kan tijdens je zwangerschap bijna niets voelen en na zwangerschap terugkomen. Toen afgelopen maandag op gesprek en heb geen pijn en ja moet in januari terugkomen en het staat al ingepland 19 januari, haha nog zo ver!
Hej bij jou was het dus ook even doorbijten voordat je duidelijkheid had! Vervelend is dat hè, je hebt gewoon klachten en voelt je fysiek achteruitgaan maar doordat het lang duurt, je in eerste instantie van het kastje naar de muur gestuurd word ga je haast nog twijfelen aan jezelf! Mooi dat jij in januari weer verder kan kijken en dan met medicijnen hopelijk goed onder controle. Heb je ook vermoeidheidsklachten? De secundaire Raynaud is bij mij in 2005 al vastgesteld, ik had toen nog geen verdere symtpomen. Maar omdat secundaire Raynaud (in tegenstelling tot primaire) wijst op een onderliggende aandoening moest ik 3 jaar terugkomen voor controles. In 2009 begonnen bij mij de klachten ... Eerst die extreme vermoeidheid terwijl ik altijd bijna hyperactief bezig was met sporten, werk en van alles en nog wat. Toen kwamen de maag en darmklachten (gastritis, slokdarmontsteking en slokdarmspasme en vaak infecties terwijl ik voorheen nooit ziek was) en later ook de spierpijn en gewrichtsklachten. Er is toen een antistofje in mijn bloed gevonden dat U1rnp heet ... Dit specifieke stofje komt voor bij MCTD maar in mijn geval zijn de waardes niet torenhoog zoals je dan zou verwachten. In 2011 kreeg ik voor het eerst een septale panniculitis en in diezelfde maand begon jeuk over mijn hele lijf en die heb ik nu nog steeds. Met een stoot prednison is het twee maandjes weggeweest maar daarna kwam het net zo hard terug. Ben uiteindelijk bij een reumatoloog (ook een hele toffe man) in Isala in Zwolle beland ... Hij heeft het nagelriemonderzoek nogmaals gedaan (om te kijken naar de secundaire Raynaud) en hij zag hetzelfde als in 2005, beeld is niet bewijzend voor sclerodermie ... Het lijkt op early sclerodermie beeld (dus de voorvorm/vroege vorm) maar die antistoffen passen weer niet in dat beeld begreep ik. Dus ik ben niet in een vastomlijnd diagnosehokje te drukken. Enerzijds zou dat wel fijn zijn meer duidelijkheid, anderzijds ben ik al lang blij dat er duidelijk is dat er iets mis is met mij en dat ik serieus genomen word. De medische wetenschap weet nu eenmaal niet alles . Maar het is frustrerend soms want ik kan mijn werk als operatie-assistent niet meer doen en daar lag echt mijn hart . Maargoed ik kan nog omscholen (mee bezig) en ander werk doen. En ik ben zwanger ... Dus genoeg om tevreden mee en dankbaar voor te zijn. Hihi al zou het wel fijn zijn als ik me beter ga voelen. Ben nu net een kluizenaar zo thuis ... Haha als ik een baard zou laten staan .... Ik heb nu ik zwanger ben meer klachten van spieren en gewrichten, maar zit ook thuis vanwege de HG dus beweeg minder en daardoor minder soepel. Reumatoloog zei wel dat ik me juist veel beter of veel slechter zou kunnen voelen. Is het laatste geworden tot nu toe helaas. Ik moet ook in januari terugkomen en dan ook cardiologie controle omdat dat nu geen zin heeft. In de zwangerschap is je hartritme klaarblijkelijk sowieso anders en zijn kleine ritmestoornissen vrij normaal. Hopelijk blijven de klachten mild bij jou en heb je er verder tijdens je zwangerschap geen last van ... Reuma is ook een rotziekte.
hoi dames, heb even bij gelezen, wat een verhalen over werkgevers en collega's. Zeer teleurstellend hoe sommige reageren. Zit zelf ook thuis, maar heb redelijk goed contact met me werkgever, wel moet ik de 11e naar de arbo arts iemand enig idee wat ze daar doen?? Ben eindelijk klaar met verhuizen wat een zooitje, maar het houd je fit! nu nog wachten op UPC want we hebben geen signaal dus ook geen internet of top tv vandaag naar de kapper geweest, die mee een compliment gaf over me kleine buikje! Ja de 18 weken komen eraan, en je ziet eigenlijk vrij weinig. Nog meer dames hier met en klein buikje? verder voel ik me echt top fit, haast eng gewoon. Maar als ik naar het hartje luister stelt me dat weer gerust. hoe gaat het hier verder?
Fijn dat jij wel een goed contact met je werkgever hebt zeg! Dat scheelt een heleboel stress ... Mijn ervaring met de arbo-arts is dat hij vraagt wat de situatie is, wat je klachten zijn en eventueel als dat aan de orde is samen met jou een werkschema opstelt wat wel haalbaar is. Wanneer werken niet lukt zal hij/zij je echt niet dwingen als er daadwerkelijk iets aan de hand is. Je eigen artsen beoordelen dat namelijk, als een arbo-arts wel moeilijk doet kan je hem/haar toestemming geven contact met je eigen arts te zoeken. Zonder toestemming mag dat nooit volgens mij. Ik heb twee weken geleden een telefonisch contact gehad (vanwege misselijkheid en medicatie lukt het mij niet te rijden). Hij vroeg hoe ik me voelde, welke medicijnen ik gebruik en ik heb zelf ook gewoon mijn verhaal gedaan. De volgende dag had ik een mail in mijn inbox met een kopie van een brief (voor PZ en leidinggevende) dat ik door ziekte tgv zwangerschap momenteel 100% arbeidsongeschikt ben. Jij bent verhuisd dus .... Pfff dat zit er voor ons ook aan te komen. Als ik me dan nog zo slecht voel ga ik maar twee weken slapen denk ik om wakker te worden in ons nieuwe huis . Haha ik kijk er wel naar uit hoor, maar zie er ook behoorlijk tegenop omdat ik me nog zo ziek voel. Mijn buikje is ook bescheiden ... Van mij zou t groter mogen hoor, met inmiddels bijna 20 weken. Buik ziet er nog steeds uit of ik teveel gegeten heb . Merk wel dat ie iets groeit en baarmoeder heeft inmiddels mijn navel bereikt. Hopelijk heb je snel ook weer internet en tv (onmisbaar als je thuis bent ) en kan je echt gaan genieten in je nieuwe huis!
hallo dames! ik heb ook even bij gelezen. Jammer inderdaad zoveel negatieve ervaringen met werkgevers te lezen... Dat heb ik gelukkig niet, deze zwangerschap gaat nog uitstekend en ik werk nog gewoon (moet er wel bij zeggen dat ik een kantoorbaan heb en veel thuis werk, dus dat maakt het wel een soort van minder zwaar, hoewel ik aan de andere kant altijd meer uren werk dan mijn contract is, maar dat hoort bij het werk ) In mijn vorige zwangerschap viel ik uit met 31 weken (ziekenhuisopname toen) en daar is toen heel erg goed op gereageerd... Heeft natuurlijk ook te maken met de afwijking die bij de baby was geconstateerd en dat we al heel duidelijk van tevoren konden zeggen dat de bevalling en de periode erna voor ons destijds lastiger zouden zijn ivm operatie en opname nicu baby. Nou ja, in elk geval, 1 van mijn bazen kwam me opzoeken in het ziekenhuis (op meer dan een uur rijden van mijn werk), ik kreeg bloemen, mailtjes, kaartjes en telefoontjes, echt super allemaal... ik heb dus echt wel mazzel denk ik! En nu vraagt mijn baas ook regelmatig hoe het met me is en hoe ik me voel, ik vind dat echt super attent. En ben trouwens dit keer blij dat ik elke keer kan melden dat het super gaat, wat een geweldig verschil zeg! Omgaan met lastige ervaringen lijkt me erg moeilijk... Misschien het beste om te bedenken dat iedereen altijd in zn eigen wereldje leeft en dat het inderdaad zo zal zijn dat mensen "last" hebben van zwangere collega's die minder kunnen (zij moeten dan wat harder lopen natuurlijk) en dat zij daar blijkbaar zwaar aan tillen... wat je er ook van vindt.. het blijft wel gek dat mensen weinig respect hebben voor elkaar... hopelijk helpt spuien op dit forum en bij vrienden een beetje voor jullie! Lil: we kunnen elkaar de hand schudden! ik ben ook 2 weken geleden verhuisd, gelukkig alles weer bijna op orde nu! En ik hoop idd dat je internet en tv het snel doen! zag ook mooie buikjes voorbij komen! het begint er echt aan te komen he! Ik heb er vorige week eentje gemaakt met 17 weken: