even van me af typen. onderaan de balans kom ik ergens... zucht

Mag ik vragen welke maat je hebt?
Weet niet of je het leuk vindt hoor, maar anders heb ik misschien wel wat dingen liggen voor je? Gewoon leuke, vrij nieuwe dingen die ik niet meer pas, geen oude rommel of zo En uiteraard voor niks!
Alle kleine beetjes helpen toch? Dat is het enige waar ik je op dit moment meer kan helpen..

 

En misschien heb ik nog wat spijkerbroeken. Dus ook hier de vraag welke maat je hebt

Wat vind je leuk om te doen wat wel kan? Even in bad zitten, lang douchen, boekje lezen, naar een vriendin, even wandelen, ergens heen.

Kijk wat kan en wat je leuk vindt en ga dat de komende maand op de zaterdagochtend doen. Met jezelf afspreken dat je dat de komende vier weken doet en dat het huishouden wel even kan blijven liggen ook al ben je achter. Doordat jij even tijd voor je zelf neemt, kun je in de weken daarna waarschijnlijk veel meer aan. En dan kun je misschien om de week de zaterdag pakken. De ene zaterdag voor het huishouden en de andere voor jou. Me time is heel belangrijk!!

 

Tja.. ik heb niet een heel goed beeld van jullie situatie. Maar het klinkt alsof hij al zijn tijd steekt om jullie 'boven water te houden'.
Hij heeft misschien niet een goed beeld dat thuis zijn niet vrije tijd betekend, maar zoals ik het lees heeft hij ook niet veel vrije tijd.

Misschien moeten jullie eens gaan zitten elke avond en de dag doorspreken? Even wat tijd voor elkaar nemen als de kinderen op bed liggen?

Desnoods voor een avondje een oppas regelen en samen de deur uit om even ergens een hapje te eten en goed te kunnen praten.

 

Hij vindt het prima zolang jij dat prima vindt. Als jij mag shoppen, gun jezelf dan ook eens een keer een broek bijvoorbeeld. Of vertel hem dat je echt tijd voor jezelf nodig hebt en dan je vanaf een dag in de week of een avond tijd voor jezelf hebt en dat hij oppast. en misschien is het een idee dat hij eens 1 dag oppast op jullie 2 kinderen zodat hij wat meer waardering krijgt. Voor mijn gevoel cijfer jijzelf weg en dat moet je niet doen.

Gaat hij wel eens weg? Heeft hij tijd voor zichzelf? Anders kunnen jullie het misschien afwisselen, zodat jullie elkaar helpen tijd voor jezelf te vinden

 

eh... ja.. 100 % herkenbaar! Knuf!

 

Ik begrijp nog steeds niet waarom je man in het weekend niet even voor de kinderen kan zorgen zodat jij even een dagje (middagje/paar uurtjes) lucht hebt? En dan niet om de badkamer te poetsen, maar gewoon even lekker de deur uit. Los van het boodschappen doen dus. Hij is toch ook vader, dus dan is het voor hem toch geen straf om even een dagje met zijn kindjes op te trekken? Ik heb het idee dat je er zelf een beetje in blijft zitten, 'accepteert' dat het zo is maar je er wel doodongelukkig bij blijft voelen. Denken in problemen ipv oplossingen. Begrijp me niet verkeerd, dat is helemaal niet gek als je er even doorheen zit, maar je schiet er niets mee op en op deze manier is het wachten tot het fout gaat bij jou.

Probeer gewoon eens met je man af te spreken dat hij een hele dag de zorg voor de kindjes overneemt en dat jij buitenshuis even iets gaat doen. Wat dan ook, gewoon even tijd voor jezelf en op adem komen. Dat is toch goed te doen? Misschien kun je er zelfs iets tweewekelijks van maken ofzo. Die tijd voor jezelf heb je echt nodig! Neem die ook. Maar vooral; probeer te denken in hoe het anders kan ipv alleen in het negatieve.. hoe moeilijk dat ook is.

Succes!

 

Hej piri piri,

De andere meiden hebben al een hoop tips gegeven, maar ik zie 1 ding in je berichtjes waar je nog geen oplossing voor hebt.
Je zegt BI te hebben en heupdysplasie, waardoor je niet kan fietsen en je niet lang kan lopen. Dat vreet ook veel energie! En pijn al helemaal, als je daar last van hebt. Daarnaast beperkt het je ook enorm, vooral ook mentaal. Want voor je gevoel kan je niet even lekker met je kindjes naar het bos voor een 2 uurse wandeling. En juist zulke wandelingen, of lekker naar een buitenspeeltuin, kunnen voor je kinderen een uitlaatklep zijn maar voor jou ook.

Mijn tip is dus om te gaan kijken met de gemeente of ze je een oplossing kunnen bieden. Ik denk dan aan de regiotaxi, zodat je met je kindjes wat verder kunt reizen. Naar vrienden, familie, het bos of een park bijvoorbeeld.
Daarnaast zou je kunnen kijken of je een vervoersvoorziening kan krijgen voor de "kortere" afstanden. Ik denk dan aan een scootmobiel met kinderzitjes. Maar daar moet je echt mentaal klaar voor zijn, en ik twijfel wel even of je niet nog te goed kan lopen voor een scoot. Maar dat is niet aan mij om te bepalen natuurlijk.

Ik wil je op t hart drukken om eens met een ergotherapeut om tafel te gaan om deze dingen te bespreken. Ze kan je ook helpen met tips om het huishouden wat simpeler te maken en je dag wat beter in te delen. Zo hou je hopelijk meer tijd en energie over voor jezelf. Sommige ergotherapeuten komen op huisbezoek.
Want zoals ik t nu hoor ben je enorm aan t overbelasten. En ik denk dat daar een deel van de oplossing ligt.

 

Ik ben het wel met hem eens. Af en toe een nieuwe broek of shirt kopen hoeft niet duur te zijn. Het probleem bij jou is gewoon dat je kleding niet meer zit omdat je model veranderd is. Het is nu opruiming, je hebt nu voor weinig geld een broek die goed zit. Het hoeft uiteraard niet meteen een dure Levi's te zijn, ook bij de h&m hebben ze leuke kleding. Als je elke maand een nieuw shirt+broek koopt, heb je zo je kledingkast weer leuk. Voor je man ook leuk, waarschijnlijk durft hij niks van je kleding te zeggen, al doet hij dat indirect wel.

Mijn man heeft ook een eigen zaak opgebouwd naast zijn werk. Midden in de crisis begonnen (2008) werk opgezegd (2009) en nu loopt het als een trein. Dit houdt voor hem in ontzettend véél werken. Ook als hij rustig op de bank zit, gaat het in zijn hoofd door.

Je kunt de ene baan niet vergelijken met de andere baan. Je man werkt uren en uren. Jij werkt uren en uren. De financiële verantwoordelijkheid ligt volledig bij je man en dat is emotioneel een zwaar iets. (als ik nog meer werk, kan ze wel winkelen / ik werk zoveel dat ze kan winkelen en nog wil ze het niet).

Kortom, je moet zelf veranderen en ook je ideeën over je man. Naar mijn idee hoeft hij niet zoveel te veranderen.

 

Ik denk dat je er gewoon helemaal doorheen zit, je bent gewoon op. Als dat zo is moet je dat erkennen en actie ondernemen. Maak eens een afspraak met de huisarts even je verhaal kwijt en misschien wat vitaminen op peil brengen.
Hoe ik het zie zit je helemaal in een negatieve spiraal en zolang jij deze bril op hebt is alles negatief en kom je er niet uit denk ik. De feiten op zich zijn misschien niet zo zorgwekkend alleen ervaar jij het zo, wat heel logisch is als je er helemaal doorheen zit. Ik ben ook alleen thuis, mijn man reist heel veel voor werk. Het gebeurt wel eens dat ik met 4 op controle moet naar rotterdam met bus en trein, zijn we 6 uur later weer thuis,no problem, gezellig. Mijn vriendin zit al twee jaar in de hulpverlening en red het met minder met minimum dus naar de kringloper voor wat kleding en die vind dat ze er fantastisch uitziet. Wat ik hiermee wil zeggen, als je niets aan de situatie kan veranderen moet je toch een manier vinden om gelukkig te worden. Maar nogmaals dan moet je wellicht eerst wat hulp krijgen omdat je misschien tegen een burnout aan zit?

 

Meis waar kom je vandaan? En welke maat heb je. Ik heb op zolder zeker nog 5 tassen kleding in verschillende maten dat zou ik voor je kunnen uitzoeken.

Verder zou ik eens kijken voor thuis werk. Ik ben ook thuis maar ik verdien wel geld vanuit huis. Je het werk moet je liggen maar van dat geld zou je dan eens lekker weg kunnen even shoppen Etc.

 

hey meid, wat herkenbaar,

Dikke knuffel allereerst,

Ik heb ook zo gezeten ben zelf verplicht tbm. vind ik op zich helemaal niet erg geniet ontzettend van mijn kindjes, maar ik verloor mezelf, deed niks meer voor mezelf en was alleen maar mama en echtgenote. de echte Spikkel was er niet meer.. Dat werd ik zat en ik heb nu 1 avond in de week ga ik gewoon heerlijk in mijn eentje wat boodschapjes halen. of ik duik onder de douche en man doet de kinderen. En 1 x in de maand ga ik een ochtend of middag weg, naar weet ik veel wie..

Kun je dat niet voorstellen dat je man 1 avond de kids doet al slapen die dan. en dat jij eventjes wat voor je zelf kan doen..zodat je daarna vroeg naar bed kan en je man de 23.00 fles doet. En 1 avond in de maand lekker een avondje voor jou en je man, gewoon samen lekker filmpje kijken met wat lekkers, even partners..

Ik weet niet waar je woont maar ik wil ook rustig een dagje op je kinderen passen hoor als je in de buurt woont.

 

Hoe moeilijk Het ook is probeer een beetje ' eigen tijd' op te eissen bij je man. En misschien toch een baantje er bij zoeken, zoals iemand aangaf thuis werk ofzo. En moet het huishouden echt iedere dag gebeuren? Laat het een beetje los en probeer de tijd die je dan over houd aan jezelf te besteden.

Ik ben alleenstaande moeder, met twee kinderen en werk 24 uur. Mijn huishouden doe ik tussendoor, en heb genoeg tijd over voor mezelf en mijn kinderen. Als mijn jongens op bed liggen is het mijn tijd en doe ik mijn eigen ding. Als ik naar de tandarts moet of dokter gaan de jongens gewoon mee, ik heb ook niet altijd oppas. Ik zie daar geen probleem in.

 

En ik zou ook kijken of je 1 à 2 per week een avond met je man in kunt plannen. Kinderen een beetje op tijd naar bed. Samen eventueel dan later eten, en er een gezellige avond er van maken. Dat soort dingen heb je ook nodig lijkt mij.

 

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wilde je even een digitale knuffel geven!

Ook mijn eerste ingeving is: zou je niet 1 of 2 dagen of dagdelen willen gaan werken? Het levert financieel wat op en je bent uit huis.

 

Tussen alles door lees ik toch echt dat er veel dingen zijn die je zelf kunt veranderen. Ik lees allemaal mensen die je kleding aanbieden. Iemand geeft tips om voorzieningen aan te vragen. Je gaat er allemaal niet op in. Terwijl jij je waarschijnlijk al de helft beter voelt als je er ook beter uitziet in passende kleding en bijvoorbeeld een deel van het gezinsinkomen verdient.

Misschien is het goed om jezelf eerst eens af te vragen of je wel een oplossing wil. Of zit je nu in een veilige positie waarin je niks kan en dus ook niks hoeft, zonder dat het jouw eigen schuld is?

 

Ik snap niet waarom je met kinderen niet naar een tandarts ofzo zou kunnen? Snap dat het wat lastiger is maar het moet gewoon kunnen hoor. Mijn man werkt veel in de kost en in het weekend is hij vaak aan de klus ( voor ons) en dus doe ik ook bijna alles maar dat kan prima met 3 kids. Kwestie van goed inplannen.

Ik zie dat je al veel kleding aanbiedingen hebt! Wat lief

 

Wat ik vooral lees is een gebrek aan eigenwaarde. Ik kan me goed voorstellen dat ts moeite heeft met het accepteren van hulp omdat ze dan in haar ogen faalt.