Valt het wachten op de eerste echo jullie ook zo zwaar? Ik vind deze periode misschien nog wel zwaarder dan de eerste wachtweken na de ivf/icsi... Ik ben nu 4w5d en moet wachten tot 6w6d voor de eerste echo. Met 4 (v)mk's in ons verleden ben ik meer dan bloednerveus... Wat doen of deden jullie om jezelf bezig te houden en/of te laten ontspannen?
Wat een geschiedenis heb je achter de rug Ik vind het ook moeilijk, die eerste periode, maar dat is puur angst, ik heb geen nare ervaringen gehad. Ik kan me voorstellen dat je op den duur niet meer gelooft dat het ooit gaat lukken, en dan zijn die weken echt eindeloos. Ik was met 5wk een week op vakantie. Even uit de omgeving zijn hielp wel. Daarna sloeg de misselijkheid zo hevig toe dat ik sowieso een beetje in de overlevingsmodus ben gaan staan (gek genoeg helpt dat ook ). Op mijn werk heb ik een heel concrete rotklus die ik naar voren heb gehaald, dat geeft me een soort houvast. Verder kijk ik thuis ontzettend veel tv Ik heb vandaag (ca. 8 wk) de eerste echo en zit 'm nu enorm te knijpen. De kans dat het mis is is er natuurlijk, en gezien je geschiedenis is die misschien iets groter dan bij iemand die niet al die dingen mee heeft gemaakt. Maar. De kans dat het goed gaat is volgens mij nog altijd (veel?) groter. Sterkte! Ik lees graag mee hoe het je vergaat!
Van Harte gefeliciteerd me je zwangerschap! En inderdaad wat heb je een verleden! Probeer toch een beetje te genieten! Het wachtbankje voor de echo is echt een crime! Gelukkig hier wel druk zodat de tijd toch nog redelijk snel voorbij gaat. En dan als het moment eindelijk daar is begint de stress zoals evenstar beschrijft. De ongelofelijke hoop op een goede echo! Ik hoop dat je binnenkort een super echo hebt!
Kan het me helemaal voorstellen. Ik heb geen ervaring met MK maar wel met heel lang niet zwanger worden. Ik ben super angstig dat er iets is. Ik heb m'n intake pas met 8 WK en 5 dagen maar ga morgen bellen dat ik een vertiliteitsecho wil. Desnoods moet ik m zelf betalen! Anders zou ik m'n eerste echo pas hebben met 11 weken. Ik ben nu al op van de zenuwen.
Hoi Ooh Ooh ik ken dit gevoel!!ik had dat ook!ik zat bibberend in de wachtkamer!maar goed daar heb je niks aan....hoe is je vriend?is hij wat rustiger eronder?het blijft een hele spannende zaak.....het enigste wat mij hielp was dat we er niks aan kunnen doen/veranderen...het is zoals het is en ondanks je je zo voelt blijft de situatie onveranderd.....je kan je beter rustig houden dan...heel veel succes x
Je kunt tot 6 weken eerst monitoren met bloedtesten, waarom doe je dat niet? En dan rond 7 weken zou je een hartje moeten kunnen zien kloppen. Ik zou 11 weken echt niet trekken hoor...
Ik vrees dat je man wel een punt heeft Persoonlijk zou ik niet monitoren met een bloedtest en ook niet voor een enorm vroege echo gaan als dat niet nodig is. Op heel vroege echo's is soms nog zo weinig te zien dat het je dan ook niet geruststelt. Vroeger kreeg je helemaal geen echo, en deed je pas een test als je niet ongesteld werd. Testen zijn goedkoop en op internet kan je je gek lezen en gek maken. Dat wat er met anderen gebeurt kan je enorm bang maken, terwijl dan negeert dat het in 85-90% van de gevallen gewoon dik in orde is. Het liefst zou je een luikje in je buik hebben he?
Ik tel af naar 8 juli (nog maar 2 weken, whoop whoop!). Nu een weekje vakantie dat helpt enorm en leidt de aandacht wat af. En verder probeer ik vooral te blijven genieten van het feit dat ik nu zwanger ben, als het over 2 weken niet goed blijkt te zijn heb ik in ieder geval genoten van dit wondertje. Maar die 2 weken duren nog erg lang. Tot die tijd maar proberen om lekker bezig te blijven en niet te veel tijd hier door te brengen want ik denk dat je man wel een beetje gelijk heeft
Niet ongesteld worden is 14dpo, dus 4 weken. Da's precies de periode dat je test als je na een IVF-behandeling progesteron gebruikt (waardoor je niet ongesteld wordt). Volgens mij gaat het niet in 85/90% van de gevallen goed. Volgens mij eindigen 6 op de 10 zwangerschappen in een miskraam, als het niet 8 op de 10 is, vaak al zo vroeg dat een vrouw het niet of nauwelijks merkt, maar desalniettemin. Als je heel graag zwanger wilt worden en dat gaat niet gemakkelijk, dan volg je alles als een havik. En bij IVF merk je natuurlijk sowieso alles, aangezien je exact weet wat er teruggeplaatst is. Maar zelfs als er een perfecte blastocyste (embryo van 5 dagen oud) wordt teruggezet heb je nog geen 50% kans dat deze innestelt en dan begint de rest van het hele circus. En dan heb ik het nog niet eens over factoren als leeftijd, immuniteitsproblemen, bloedstollingsproblemen of onverklaarde herhaalde miskramen (zoals ikzelf 4 keer heb gehad...) Wist je dat bij een vrouw van 34 al 40% van de eicellen chromosomaal niet in orde is (aneuploid)? Gemiddeld gesproken hebben 50% van de embryos een bepaald chromosomaal probleem. En dit neemt toe naar 80% en meer als vrouwen 42 jaar en ouder worden. Dat is de realiteit. Zwanger worden en blijven is bij lange na niet vanzelfsprekend. Het is werkelijk een wonder als het lukt en als het goed gaat. Ik snap overigens niet zo goed wat er tegen het testen van bloed is? Ik weet persoonlijk liever waar ik aan toe ben, dat geeft mij meer rust. Zeker na 4 miskramen. Ik weet niet hoe het is om natuurlijk zwanger te kunnen worden, maar zelfs dan denk ik dat ik de voorkeur zou geven aan bloedtesten om een indicatie te krijgen van de voortgang. De echo op 6/7 weken is niet zo vreselijk vroeg, vind ik. Ik ken ook situaties waarin ze na een IVF al met 5 weken echoën, om te controleren of het vruchtje wel in de baarmoeder zit. Met 6/7 weken zou er in verreweg de meeste gevallen een hartje te zien moeten zijn. En in die gevallen daalt het miskraamrisico aanzienlijk. Het is toch prettig om dat te weten, in plaats van te moeten wachten tot 11 weken?
Als het jou meer rust geeft moet je het doen Ik probeerde een positief berichtje te schrijven, ik begrijp dat het niet in goede aarde valt. Sorry, ik kan me voorstellen dat je er totaal anders in staat dan ik als compleet onbeschreven blad. Ik hoop dat je een mooie echo hebt straks. Sterkte!
Hoi evenstar, ik lees in je handtekening dat je al twee kinderen hebt, dus als het gaat om zwanger zijn heb je een flinke voorsprong Ik bedoelde mijn reactie niet onaardig, maar ik voelde wel de behoefte om uit te leggen dat het voor sommigen allemaal een stuk minder vanzelfsprekend is dan voor mensen die zonder al teveel hobbels zwanger worden en blijven (waarbij ik niet zeg dat jij geen hobbels hebt gehad, want dat weet ik natuurlijk niet). De MMM laat flinke sporen na en dat steekt echt nog de kop op hoor, sorry Groetjes!
Dat snap ik, ik hoop 't heel erg voor je. Ik kan me voorstellen dat je met zo'n ongelooflijke geschiedenis amper vertrouwen durft te hebben. Toch hoop ik dat je wat vertrouwen kan terugkrijgen, en daardoor ook wat spanning kan loslaten. Het is een wonder, juist het hebben van 2 kinderen maakt me daar nog meer van bewust. Ik blijf meelezen! Sterkte met het wachten en probeer afleiding te zoeken! Ik zit nu weken met gore misselijkheid uit en ben verslaafd aan Orange is de new Black (serie op Netflix). Aanrader als je merkt dat het vele surfen en zp-en je geen goed meer doet.
Dank je wel! Ik ben al een heel stuk geruster dankzij mijn goede bloeduitslagen. Zo goed heb ik nog nooit eerder gehad. Straks een kloppend hartje en het zal weer een stukje minder spannend worden. Netflix is geweldig en Orange is the New Black is een geweldige serie. Net als Suits, ken je die al?
Nog steeds aan het wachten Afgelopen vrijdag een vierde bloedtest. Ook helemaal keurig en op schema, dus nu afwachten hoe de echo eruit ziet volgende week. Er komt weinig uit mn handen. Mn concentratievermogen is foetsie :-/ Wat kan een week lang duren