Poeh, ik vind het allemaal best lastig! Zit nu midden in een soort herstructurering van m'n leven. Wat geeft mijn leven zin en hoe wil ik het vormgeven? Tel mijn gevoelige persoonlijkheid op met heel veel hormonen en het wordt er niet makkelijker van.. Jullie mooie/dankbare verhalen inspireren me! Want natuurlijk is m'n gezinnetje mij ook heel veel waard!
Wat rot van dat ongeluk.. Rij je nu op een manege? En ja, alleen die geur al.. Als ik thuis kom zegt mijn man vaak geërgerd: 'je ruikt naar paard' 'Ja, heerlijk he?' is dan mijn standaard antwoord Ben in februari trouwens gevallen en verkeerd terechtgekomen.. Nier bijna doormidden, bijna twee weken ziekenhuis en weken rust. Heb nu maar privéles genomen De balans die ik vroeger had is ver te zoeken..
Ja tijdens een buitenrit met mijn paard hard op een stam gevallen en een paar ruggenwervels verschoven. Sindsdien is mijn rug instabiel en mag het niet te veel belast worden. Om nu weet paard te rijden is best pijnlijk omdat ik het niet meet elke dag mag doen. Maar toch wel erg leuk dat het 1 keer per week mag! Ben ik al best blij mee. Ik ga nu hier in suriname naar de manege en heb zelf ook priveles en over balans hahahha begrijp helemaal wat je bedoeld. Die geur!!! Soms als ik de tijd heb ga ik om even te borstelen en wen gesprek voeren met het paard, hij kent ondertussen zo al mijn geheimen hahaha. Dat is erg rustgevend!
Begrijp je helemaal hoor. En alhoewel ik ook vaak hoor dat mensen zó gelukkig zijn met 'alleen maar' hun gezinnetje en 'burgerlijk leventje' lopen ze dan wèl elke dag over elk pietluttig dingetje te klagen en te zeuren en zien ze er altijd zo verveeld en ontvreden uit. Dat rijmt voor mij dan ook niet helemaal. Als je wérkelijk tevreden bent prima, zo niet doe er wat aan! Ik probeer (lukt niet altijd hoor) elke dag te leven alsof het mijn laatste zou kunnen zijn en geniet dan ook intens van zowel de kleine als grootse dingen die het leven te bieden heeft.
Wat vervelend, snap idd dat dat het even helemaal niet leuk maakt allemaal Mijn werk verrijkt mijn leven en mijn kinderen natuurlijk. Ik heb de leukste baan vd wereld En ik onderneem veel met de kinderen. In het weekend dat de kinderen bij hun vader zijn ga ik met vriendinnen lekker eten of naar festivals ed Het is ontzettend zwaar geweest de afgelopen jaren, maar heb nu mijn draai wel weer gevonden.
Op het moment verrijk in mijn leven door in de rolstoel te gaan zitten. Ik kan weer meer en langer als dat ik kon naar buiten, geeft rust omdat ik niet elke dag hoef te vechten meer om iets te kunnen lopen en ik weet dat ik elke dag sowieso in de stoel kan zitten dus hoef me niet af te vragen of ik wel kan koken, Kind naar school kan brengen etc.. , alleen in huis moet nog een en ander geregeld, dat gaat ook goed komen de komende weken.. Verder zit alles een beetje in de wacht nu. Eerst letterlijk alle rolletjes geregeld. ( andere rolstoel/handbike) en dan kan ik hopelijk volgend jaar weer wat werken, als Shannon naar school gaat. Ik hoop echt dat ik dat vol ga houden. Verder wil ik voor einde van het jaar WFT basis halen en doe ik zo afentoe een taart workshop/ taartenbeurs. creatieve dingen maken en dat kan een marsepein/fondant taart zijn tot Bloemenkransen.
Ik heb 3 totaal verschillende banen die mijn leven verrijkten. Maar nu ik zwanger ben van de tweede, ervaar ik die nu meer als een last. Dus besloten na zwangerschapsverlof nog maar 1 baan te houden. Ik heb nu een beetje het idee geleefd te worden en dat geeft sleur. Gelukkig kan ik het in de zomervakantie rustiger aan doen en hoop ik te kunnen genieten van dagjes aan het strand, in de tuin, speeltuin, kinderboerderij. Gezellig met vriendinnen met kleintjes. Maar ook lekker weg zonder kind(eren). Het theater en filmtheater geeft mij vaak weer nieuwe inzichten. Ik heb nooit geleerd te koken en vind het leuk af en te experimenteren met nieuwe recepten. Sinds kort heb ik een klein moestuintje. Ik kan genieten van al die dingetjes die groeien. Verder heb ik veel contact met een tante die homeopaat is en veel met spiritualiteit bezig is. Daar heb ik vaak interessante gesprekken mee.
Ai, paardrijden blijft gevaarlijk he. Ik ben blij dat ik niks aan de val heb overgehouden maar het kan ook heel anders, jouw verhaal bewijst dat maar weer. Geluk dat je nog mag rijden maar balen dat het niet helemaal in orde is. Ik rij nu trouwens wel steeds met een bodyprotector, ik mag niet weer op die nier vallen.. Mijn dochter wil ook op paardrijden en voor haar schaf ik ook een bodyprotector aan. En ja, 'tutten' met paarden is ook al rustgevend haha. Heb ik vanochtend ook nog even gedaan, daarna nog longeren. Ik kom dan helemaal happy en opgeladen weer thuis
Ik verrijk mijn leven door mijn droom te volgen. Ik ben pas mijn diploma behaald voor natuurvoedingsadviseur en heb de volgende studie alweer gepland. Ik wil heel graag een eigen praktijk beginnen en ben druk bezig mezelf te ontwikkelen. Ik haal hier enorm veel voldoening uit en ben blij dat ik eindelijk weer een 'doel' heb in mijn leven.