Beste OP, Er wordt van hoogbegaafdheid gesproken als een individu een IQ vanaf 130 punten heeft. Dit houdt in hij/zij bij de slimste 2% van de populatie behoort. Ik begrijp dat je als moeder er boven op zit, maar er is wat van te zeggen om hier bij een tweejarige al over te spreken; het geeft namelijk aan dat jouw kind slimmer is dan 98% van de bevolking. Bovendien kan het IQ van een tweejarige niet worden gemeten, omdat deze nog volop in ontwikkeling is. Vermoedens kunnen natuurlijk altijd bestaan, maar daarom onderstaand bericht. Ik wilde graag inhoudelijk ingaan op hoe het IQ wordt gemeten. Ik werk in de psychiatrie en verricht dagelijks zulke metingen. Het totaal IQ wordt gebaseerd aan de hand van geprotocolleerde meetinstrumenten (WAIS voor volwassenen, WISC voor kinderen vanaf 6 jaar). Hierin worden tien of dertien subtesten onderverdeeld in vier index-items, waar er voor elk item een apart IQ wordt bepaald: Verbaal vermogen (woordenschat, kennis) Perceptueel redeneren (abstract, logisch redeneren) Werkgeheugen (informatie tijdelijk vasthouden en bewerken) Verwerkingssnelheid (snelheid in uitvoeren van taken e.d.) Concreet betekent dit dat als iemand verbaal heel sterk is, hij echter laag kan scoren op de andere onderdelen. Wanneer hier sprake van is spreekt men van een disharmonisch profiel, waarbij een kloof bestaat tussen verbale en performale capactiteiten. Dit haalt het totaal IQ naar beneden. Ik wil hiermee niet aangeven dat ik jouw vermoedens wil ontkrachten o.i.d. Wat ik probeer aan te geven is dat je in de aankomende jaren wellicht behoedzaam kan zijn op de andere onderdelen die bij het IQ horen. Mochten deze vermoedens groter worden, dan kun je je zoontje altijd nog laten testen wanneer hij zes jaar of ouder is. Je kunt namelijk je zoontje gaan overvragen, door hem bijvoorbeeld boekjes voor te lezen die passend zijn voor vierjarigen of door hem te laten meepraten met volwassenen omdat hij hier aan toe lijkt te zijn. Maar wanneer blijkt dat zijn verwerkingssnelheid hier nog niet klaar voor is zal dit onder meer resulteren in een (faal)angstig, sociaal vreemd of vermijdend kind. De hersenen zijn nog volop in ontwikkeling, dus geef ze ook de kans om de neurale verbindingen op de juiste manier te leggen. Dus om antwoord te geven op de vraag of je hier iets mee moet: Nee. Voor die tijd zou je hem geen goed doen om een aangepast beleid te gaan voeren. Hiermee verlies je namelijk de primaire behoeften van je zoontje uit het oog (geborgenheid, liefde, socialisering) en roept dit mogelijk ook weerstand op vanuit de omgeving. Ik merk aan mezelf dat ik me er aan stoor wanneer mensen hun kind op basis van subjectieve observaties op een dergelijk voetstuk plaatsen. De wetenschap pleit er niet voor niets voor om dit pas op latere leeftijd vast te stellen. En dan nog moeten scores met terughoudendheid worden geïnterpreteerd. Een hoog IQ biedt overigens ook geen garantie voor succes in werk en leven; vaak is het tegenovergestelde waar.
Mijn HBpartner was ook laat zindelijk, kon pas fietsen toen hij 12 was en zwemmen idem dito... mijn HBzusje kon tot haar achtste niet haar eigen sokken aantrekken Alle kinderen zijn anders, ook kinderen met een hoog IQ.
Dankjewel. Ik hoop er ook niet op. Ik zie dit bij mijn neefjes en nichtje. Zij zijn ook verschrikkelijk gepest. Ik doe er ook niks mee. Ik zie wel waar hij uitkomt. We vinden hem prachtig hoe hij is, hb of geen hb.
Volgens de kinderarts heeft mijn dochter een ontwikkelingsvoorsprong. Het enige wat ik ermee doe is het ter kennisgeving aannemen. Tutti is gewoon tutti. Ik probeer haar activiteiten aan te bieden die bij haar passen. Dat is vooral buiten spelen en creatief bezig zijn. Maar ook gewoon lekker met haar auto's en poppen spelen. Of ze qua spelontwikkelinh voor loopt weet ik niet. Qua spraak heeft ze iig een flinke voorsprong. En omdat ze klein is komt dat nog wijzer over. Als ze twee is begint ze op de peuterspeelzaal, ik denk dat ze ook wel toe is aan die uitdaging. Verder vind ik het vooral belangrijk dat mijn kinderen gelukkig zijn.
hier een mooie link voor gelukkige hb kids! Spreekbeurt Sep: Hoogbegaafdheid dat is een 9 jarig HB jongentje het uitlegt. zo schattig! en op deze website zijn ook heel veel leuke dingen,filmpjes.
Ik zei een hele tijd terug dat ik een groot voordeel van een slim kind vindt dat ze veel zelf kunnen. Vervolgens wordt daar op gereageerd dat alle peuters zelf willen doen. En daarna zeg ik weer dat het zelf willen en het ook zelf doen en begrijpen dat je het ook zelf kan (en dat er dus verwacht wordt dat je het ook zelf doet) nog wel iets anders. NERGENS wordt gezegd dat elk slim kind HB is net zo min dat er ergens wordt gezegd dat elk slim kind of HB kind heel zelfstandig is. Ik vind het altijd zo vermoeiend dat er altijd met een vergrootglas gelezen wordt maar alleen wanneer dat men uitkomt. Mijn mening; ik heb slimme kinderen en om die reden verwacht ik het e.e.a. van ze. Als peuter willen ze veel zelf doen. Ik geef ze de tijd en de ruimte om dat ook te leren. En als ze het eenmaal kunnen dan verwacht ik ook dat ze het zelf doen. Ik verwacht van hen dat ze de regels (bijvoorbeeld je jas ophangen, aangekleed beneden komen, we poetsen ALTIJD tanden gewoon naleven en zonder gezeur en vanaf de peuterleeftijd) Hopelijk zo een beetje duidelijk? @Belize. Zelfstandigheid is (duidelijk) geen maatstaf. Niet elk zeer zelfstandige peuter is uitzonderlijk slim en niet elk uitzonderlijk slim kind is zeer zelfstandig. Trouwens... bij een IQ van 130 of hoger hebben we het niet over een 'hoog' IQ maar over een uitzonderlijk hoog IQ.
cygnet; men geeft mij de schuld over de zelfstandigheid helaas. dat ik nooit ging stoppen om hem te helpen met zijn kleding en zo. als ik haast heb wacht ik niet op hem dat ie dan in actie kan komen... een beetje verwend ben ik bang.
ik heb de openingspost gelezen en wil daar dan ook even op reageren; onze zoon is nu ruim2,5 en sinds een tijd hebben wij dan ook het vermoeden dat hij HB is en zijn hier mee na de HA geweest. niet met goh kijk mij ik heb een slim kind, maar meer omdat hij zichzelf in de weg ging zitten. hij wil alles weten en is qua ontwikkeling in alle opzichten te meten aan een kind van 4 jaar. de leeftijd van onze dochter. maar omdat wij nog neit willen dat onze zoon getest word willen we dit dan ook voorkomen. (een stempel kan altijd nog he, tenmiste die mening delen mij partner en ik) maar na het even met rust te hebben gelaten zijn we er na een tip van de HA achtergekomen wat hem helpt zicht te ontwikkelen en even kind te zijn wat alles mag ontdekken zonder dat er wat verwacht word. We hebben hem op muziekles gedaan niet een bepaald instrument maar een brede oriënterende muziekles in een 1op1 vorm zo kan hij nieuwe uitdagingen vinden en kan er dansen zingen en diverse instrumenten ontdekken. Dit omdat en dat is bewezen kinderen die HB zijn leren zich vaak zelf dingen aan echter is dit met muziek niet zo dat is niet aan te leren maar moet je wel degelijk je best voor doen. en als hij dan 4 jaar is kan hij kiezen om bijv echt pianoles of vioolles te krijgen. Maar sinds de start van de lessen het is een andere menneke geworden en vind er echt zijn rust maar is ook wel doodmoe daarna, waar hij normaal gewoon doorgaat valt hij op de woensdag middagen als een blok inslaap!! Ik hoop dat je er iets aan heb en ja de meeste denken makkelijk een HB kind maar er ziiten wel degelijk ook de mindere kanten aan die een ander niet ziet!! Succes
Wie beweert dat dan Mijn post was geen reactie op jou maar op Nescio die zich afvroeg of drang tot zelfstandigheid duidt op voorlopen.
Ik ben van mening dat zelfstandigheid bij peuters geen verband houdt met intelligentie (zie mijn voorgaande post), maar met de ontwikkeling van Theory of Mind (het leren verplaatsen in het perspectief van een ander en hier naar handelen). In dat opzicht ben ik het eens met Cygnet. Als een kind de behoefte heeft aan zelfstandigheid, moet je hem dit vooral aanbieden. Dit creëert zelfvertrouwen en autonomie waar het kind een leven lang iets aan zal hebben. Hierdoor verbreed je ook het denkraam van een kind, waardoor deze meer dingen ontdekt en zodoende een groter beroep doet op zijn intellectuele potentie.
Ik had hetzelfde toen mijn dochter in de kleuterklas zat. Ik denk doordat ze lang mijn enigs kind was en ik daardoor ook de tijd had om haar te helpen. Plus dat het ook gewoon sneller ging als ik het deed. Beetje verwend daarin dus.
En ik reageerde weer niet specifiek op jou Het blijft lastig zo'n forum @Belize.. het filmpje heb ik (nog) niet bekeken dus ik weet het niet. En verwennen? Ach, heerlijk toch? Ik ben een luie mama dus .. wil je het zelf doen? Be my guest maar kun je het dan ben je ook de 'klos'.. Grapje (niet helemaal trouwens.. ik hou graag tijd over voor andere dingen) maar misschien helpt het wel dat ik het allermooiste aan kinderen hun drang naar zelfstandigheid en leren vind. Dat is dus iets wat ik graag stimuleer. Niet zozeer leren lezen en schrijven of rekenen (mag ook hoor) maar in die zelfstandigheid. Wil jij je eigen broek uit doen als je 9 maanden bent? Doe maar. Zelf je jas aan/uitdoen? Doe maar. Ik sta gewoon iets eerder op. Zindelijk worden? Okay doen we. Ik geniet daar van en zie dat mijn kids daar enorm van groeien.. mooi.
Volgens mij doet het er helemaal niet toe qua zelfstandigheid of je kind superslim of oliedom is. Ik verwacht van een bepaalde leeftijd wat en daar werk ik naar toe met mijn kinderen. Met mijn zoontje van 1,5 ben ik ook al wat dingen aan het proberen. Als wij ons klaar maken voor school gaat de oudste haar jas en schoenen pakken em ik stuur hem er ook achteraan voor zijn spulletjes..zorg dus dat zijn jasje in de kinderwagen ligt zodat hij erbij kan. En dat lukt al heel aardig. Want als ik de oudste zeg dat ze haar schoenen nog moet pakken komt hij al aanvliegen met zn schoenen. de oudste combineerde met 1,5 al kledingsetjes..is echt geen hoogvlieger op school maar gewoon een goed gevoel voor mode denk ik.
Een kind heeft naar mijn idee ook geen ontwikkelingsvoorsprong als hij zelfstandig dingen kan uitvoeren die leeftijdsgenootjes nog niet kunnen, maar getuigt dit van ouders die goed opvoeden. @Meisje85, sorry maar je verhaal komt op mij over alsof je het ontwikkelingspad van je zoon al flink heb uitgestippeld. Pas je op dat je niet teleurgesteld in hem raakt als blijkt dat hij toch niet zo HB is als jij wilt dat hij is? Dat je je best 'moet' doen om muziek te leren maken geldt toch voor alles? Viool, pianoles... wat dacht je eerst van fietsen (zelfde hersengebieden als muziek).
VOlgens mij gaat het kind gewoon naar peutermuziekgroepje en fietsen is en blijft voor een kind van 2,5 erg lastig gezien de motoriek (die volgens mij toch anders is dan geluid produceren door ergens tegen aan te rammen) Trouwens.. er kan al een IQ test worden afgenomen vanaf 2,5 jaar. MIsschien niet aan te raden maar hij is er wel en kan soms echt een uitkomst zijn voor sommige gevallen. Ik denk trouwens wel dat het in staat zijn bepaalde dingen te doen met 2 of 3 jaar wel kan getuigen van een ontwikkelingsvoorsprong. Begrijpen hoe bepaalde dingen moeten, wanneer dit moet etc vraagt echt wel een bepaalde mate van inzicht. En goed opvoeden is heel wat meer dan alleen maar de mate van zelfstandigheid van je kinderen.. Anders kan ik mezelf NU uitroepen tot briljant opvoedster
@lunacy, wij als ouders hebben zeker Geen verwachtingspatroon maar bieden hem nu de hulp en begeleiding die hij nodig heeft om zich verder te kunnen ontwikkelen zonder dat dan ook maar iemand iets van hem verwacht. en ons idee is dan wel degelijk beter een gelukkige vuilnisman dan een ongelukkige professor. En dus nee wij hebben niks uit gestippeld en als hij volgende maand besluit dat hij het niet meer leuk vind mij best hoor hier hoeft namelijk niets alles mag. Oh en wbt het fietsen dat gaat super!! (beetje raar om daar over te oordelen met de tekst Wat dacht je eerst van Fietsen?? )
Uuuh nee wie sprak hier over een peutermuziekgroepje?? ik niet hoor. Lezen dames dat scheelt al een hoop voor dat je oordeelt voor wie echt wil oordelen wat hebben van een HB kind inhoud en hoe de ontwikkeling verloopt zou ik zeggen verdiep je er even in, dan hoef je ook niet van die uit de lucht gegrepen antwoorden te geven.
Het heeft ook met het karakter van het kind te maken hoor. Mijn oudste is een raschaoot, tegenpool van haar zusje die opruimen een spel vind. Terwijl mijn oudste haar schoenen keer op keer onder de bank gooit, wat je ook probeert om er wat aan te veranderen, pakt de jongste die schoenen uit zichzelf al op want die horen daar niet vind ze.