Een armband die mijn oma van mijn (onbekende) opa heeft gekregen, armband is ongeveer 50 jaar oud, betekend emotioneel veel voor mij omdat ik mijn op zelf niet heb gekend hij is overleden op 24 jarige leeftijd toen mijn vader 5 jaar was. Een koperen setje van 2 schenkkannetjes en een potje die van een opoe van mijn vader zijn geweest zo 90 jaar oud. Een bloedrode ketting van de opoe van mijn man, die is 125 jaar.
Scheepskist van ongeveer 100 jaar oud en broodkast ook zoiets. Maar die zijn van marktplaats. Emotionele waarde: een ring die mijn oma heeft gemaakt uit een trouwring van haar moeder. Mijn oma was wees en had niets meer van haar ouders behalve de trouwringen. Die zal van rond 1900 zijn en in de jaren 30 zijn vermaakt. Ledikantje wat mijn opa heeft gemaakt voor mijn tantes en ooms. Mijn oudste tante is nu ongeveer 80. Mijn grootouders waren best arm en dat kun je zien omdat de lattenbodem allerlei soorten latjes bevat van verschillende diktes. Mijn opa heeft deze toch waterpas gekregen. Een stoel van mijn mans opa. Mijn oudste is vernoemd naar die man en het is wel speciaal dat ik onze M heb gevoed in de stoel van de oude M. Maar de stoel is maar 50 jaar oud of zo. Valt dus wel mee. Een kaart uit 1850. Verjaardagscadeau voor mijn man.
Het oudste is hier een antieke mijnwerkerslamp. Deze stond altijd bij mijn grootouders op de kast en ik mocht er nooit aankomen. Onlangs is mijn oma overleden en ik heb grvraagd of ik de lamp mocht hebben. En ik heb er al heel veel aangezeten, eindelijk! Ook heb ik de trouwringen van mijn oma en opa gekregen. Deze wil ik graag laten omsmelten naar een "nieuwe" ring voor mij.
Wat is dat? Ik heb de antieke klok van mijn overgrootmoeder gekregen. Zo gaaf! Alle keren als ik hem opwind denk ik aan haar en dat zij ook zo gestaan heeft bij die klok
Doet me denken aan 'de Kris Pusaka'. was erg spannend in mijn kleuterjaren. Geef ik wel weer mijn (gevorderde) leeftijd weg... De Kris Pusaka - Wikipedia
het oudste wat hier in huis is, is mijn man haha nieuw huis met alles nieuw erin, geen oude ringen of kastjes of iets dergelijks.
Na onze verbouwing staat er niet zoveel ouds meer in huis, maar mijn oude jaren 70 keuken spullen staan bij mijn ouders. Oranje gasfornuis met oven en veel pannen, potten en blikken van brabantia (oranje met bloemen) en nog een compleet 8 persoons arcopal wit met bloemen servies. Wat hier in huis nog oud is is het kattemandje, beestje is 14 jaar en heeft vanaf het begin haar eigen mandje, dus dat versleten mandje ligt nu in mijn super strakke moderne nieuwe woonkamer
Ik kom hier even op terug hahaha. Ik bedenk me ineens dat het oudste voorwerpen hier in huis een aquarium en Eheim aquarium filter zijn. Deze zijn namelijk nog van mijn mans opa geweest, welke hij al had voor wij een relatie kregen. Deze zijn dus meer als 15 jaar oud. Het filter wordt nog dagelijks gebruikt op de ton wat die altijd gefilterd word. Het enigste wat er ooit aan vervangen is zijn het rotortje en het rubbertje. Hahaha grappig ik moest er in ene aan denken door het aquarium topic.
Ik heb bijna alleen maar nieuwe dingen.. Maar heb wel (in mijn verzameling) een aantal oude geboortekaartjes, van eind jaren 1800 en begin 1900.. en ik heb ook een oude stempel/druk set waarmee ze de kleine witte geboortekaartjes die je vroeger veer zag drukten
Een vergiet. Hoe oud die is weet ik niet hij is van emaljen(weet niet hoe je dat schrijft). Hij is nog van mijn ouders geweest. In elk geval ouder dan dat ik ben(39) nog drie weken.
Hier het oudste wat in huis is denk ik een scheepskist, echt zo'n grote houten kist die vroeger scheepsvaarders gebruikten om hun spullen mee te nemen op reis. Van de opa van mijn man. Zijn naam staat er ook op gedrukt en is in zijn jong jaren met hem de grote wereldzeeën over gegaan. Zo leuk!
Een kris is een soort dolk. Maar er hangt ontzettend veel bijgeloof omheen. Je moet hem als een soort mens beschouwen, ook hij heeft eten en drinken nodig, geloof ik. Kijk maar eens op wikipedia
Ik heb de mijne teruggestuurd naar indonesie. Vervolgens kreeg ik er een beeldje voor terug met een 5cent muntje er in. Weet niet meer precies hoe het zat. Had te maken met koper geloof ik. Je moet hem goed verzorgen, liefhebben en schoonhouden. Ook moet de vorige eigenaar toestemming geven als je hem wil overnemen. Vandaar het muntje dacht ik. Of het nu toeval was of niet, na verzending en toestemming heb ik nergens last meer van gehad.
Goh, nu weet ik eindelijk iets over waarom in mijn familie het gebruik is om nooit, lees echt NOOOOOOOIT een mes cadeau te geven! Mijn man, en zijn kant van de familie verklaard mij voor gek, maar ik heb pas een heleboel oude messen aan een vriend van mij gegeven voor het oud ijzer. Ik wilde daar een 1 of een 5 cent muntje voor terug (die keek me al heel vreemd aan, maar gaf het me ) Toen mijn broer het zilveren bestek van mijn oma kreeg van mijn moeder, moest hij daar per mes (dus niet voor de vorken en lepels etc) een munt voor geven. Niet om het geld, maar omdat als je een mes cadeau geeft het bijgeloof zegt dat je dan de vriendschapsbanden doorsnijdt. Blijkbaar komt dat bijgeloof daar vandaan (mijn moeder is overigens geen Indonesische )
Mijn vader (Indisch) wil zo'n ding dus daarom ook echt niet in huis hebben. Hij beweert dat een vriend van hem dat ding niet goed verzorgde en die begon steeds te trillen in de kast. Er gebeurde ook allemaal rare dingen, ongeluk etc. De geesten van je voorvaders zitten erin, en die moet je dus goed verzorgen. Zo is mij verteld haha
Mijn opa is vroeger in indonesie geweest en niemand weet of hij dat ding gekocht, gekregen of gejat heeft. Maar laten we zeggen dat hij niet veel geluk heeft gehad de rest van zijn leven. Waarschijnlijk zonder toestemming dus meegenomen of er niet voor betaald. Hij heeft hem ook nooit verzorgd. Ik ben niet bijgelovig, maar ik hoef die dingen nooit meer in huis. Mamabri; Dat zou zomaar kunnen ja. Ik heb er nu geen tijd voor, maar het is interessant om eens op te zoeken. Als je het interessant vind zou ik het eens na kunnen vragen aan mijn vader. Hij weet er meer van. Moet je het wel eens helpen herinneren. Ik kan het wel vragen, maar of ik het dan ook meld..Ik heb ook geen indonesisch bloed trouwens.
Ja, als je er aan denkt, vraag het eens na, vind ik best interessant. Of ik er vervolgens zelf aan denk om het jou te vragen is weer een 2e, maar zal het proberen