Oei, ik ben niet zo heel goed in negeren... mijn dochtertje (net 4 jaar) mag geen tv meer kijken (het is genoeg geweest) en nu is ze aan het stampvoeten.. Oh, ik kan daar zo slecht tegen. Natuurlijk heb ik er wat van gezegd maar nu moet ik het verder negeren.. dat is moeilijk. ik ben redelijk allergisch voor dat aanstellerige gedrag. Hoe doen jullie dat? Zijn jullie van die engelen die zo veel geduld hebben? Pfff.. het is me gelukt... ze heeft besloten toch maar gewoon te gaan spelen! (Met dank aan grote broer die het goeie voorbeeld geeft)
Ik kan dat ook niet en doe het dus ook niet. Irritant gedrag (zeuren, stampvoeten) is hier een waarschuwing en daarna op de gang.
Oh nee, ik kan dat ook slecht. Als ze hier aanstellerig blijven doen dan zeg ik gewoon dat ze dat even op de gang mogen gaan doen en als ze dan doorgaan zet ik ze dus inderdaad op de gang.
Mijn dochter kan soms ook zulk dramakoninginnegedrag vertonen. Als ze niet stopt, dan mag ze gelijk door naar de gang. Ik kan er ook heel moeilijk tegen.
Ik kan dat heel goed, blok het geluid gewoon weg op de een of andere manier. Behalve als ik zelf moe ben, dan werkt het op mijn zenuwen.
Ik snap het...en ik maak het mijzelf makkelijk door driftig en stampvoetend gedrag in de gang te laten verder gaan. Dat je boos bent prima..maar dan praten we met elkaar en anders kun je lekker in de gang boos zijn. Gaat prima hier en het is dan ook vrij snel klaar.
Ik laat mijn zoon inderdaad ook boos zijn op de gang. Als hij echt boos is gaat hij maar door: ik WIL tv kijken, jij bent niet lief, ik ga de tv zelf aanzetten, mama ik wil WEL tv kijken, jij bent echt stout, kijk ik doe de tv aan hoor etc etc. Ik kan dat gewoon niet lang negeren, dan reageer ik toch weer en gaat hij alleen maar langer door. Dus inderdaad ik waarschuw één keer en dan hup naar de gang. Ga daar maar boos zitten zijn.
Hier naar boven in dat geval. Helaas heeft ze het inmiddels door en zitten we nu in de fase dat ze keihard de deur dicht smijt Dus nu ingesteld dat ze boven blijft tot het drama klaar is. En ik loop dus wel naar boven om d'r op d'r kop te geven voor smijten met de deur. Ze mag best weten dat we dat niet zo doen.
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben en dochter ook niet Niet dat ik dat gedacht had maar het is toch fijn.. hihi Op de gang zetten doe ik alleen wanneer het echt erg is, het wordt namelijk dan nog erger. Gisteren heb ik haar buiten neer gezet.. dat werkte wonderbaarlijk goed.. Ze kwam echt snel binnen MET spontane excuses. Tijd voor vakantie.. meidje is zo moe!
Oie, ik beken, ik heb weinig geduld en mijn jongste is heel erg goed in doordrammen. Hier betekent het op de trap gaan zitten afkoelen en terugkomen als hij weer lief is...
Gek genoeg kan ik dat prima. Mensen om mij heen minder, dus als die erbij zijn gaat drammen enzo veel langer door dan wanneer ik met haar alleen ben. Kan het geluid prima uitschakelen en me op iets anders richten. Maar aan mijn omgeving te zien is er niet tegen kunnen veel normaler .
Oja herkenbaar.. Ik kan ook niet tegen dat gedrag en negeren kan ik nog slechter...! Hier is het dus ook vaak op de gang of ga maar biven zitten huilen spelen slapen...
Ik ga dan vaak zelf even weg: "Ik ga nu even de was ophangen/koffie drinken/onkruid wieden, als je klaar bent met stampvoeten hoor ik het wel" Werkt behoorlijk goed en zo heb ik er zelf ook geen last van.
Dat is een goeie.. zal niet altijd kunnen met de baby beneden (kan hem helaas niet continu optillen. Moet het een beetje 'bewaren' tot de momenten dat het nodig is) maar het is zeker een goeie!
Dat is het zeker! Werkt heel goed. Zo stap je zelf uit de situatie en laat je dus merken dat je het het gedrag niet prettig vindt. Bij mijn (op dit moment zeer driftige, hard aan school toe) zoon werkt dit beter dan hem zelf 'wegzetten'.
Bij mijn zoon kan ik het heel goed negeren, die komt nog niet verder dan drijnen en stampvoeten. Mijn dochter kan echt compleet uit haar dak gaan. Die haal ik dan even uit de situatie, zet ik boven op haar kamer en dan waait de bui vaak vanzelf over.
Drammen doen ze hier gelukkig niet echt. Maar luisteren is op dit moment zo moeilijk voor mijn zoon die bijna 4 is en zwaar toe is aan school. Als ik zeg dat hij zachter moet doen zegt hij ja mama en doet hij nee. Het maakt niet uit wat, hoe, wanneer en waarom im iets zeg, hij doet precies het tegenovergestelde. Vaak stuur ik hem naar boven en daar speelt hij dan even en dan gaat het weer redelijk. Ik denk dat hij uit verveleing dwars gaat doen. Maar wat ik ook aanbied het is allemaal niet leuk of maar voor 5minuten. wat hier dus werkt is uit de situatie zetten en als hij weer normaal kan doen mag hij weer komen. bij mn dochter ook, die kan heel goed drama maken. Ze mag boos, chagrijnig ed zijn, maar daar hoef ik geen last van te hebben. Boven en in de gang mag ze zich ff uitleven en als ze klaar is mag ze weer gezellig bij ons in de woonkamer. Helpt hier erg goed, is vaak met 5minuten over. succes ermee.
Hier is ze iets jonger (2 jaar en 2 maanden), maar het drammerige begint nu ook te komen. Ook de enorme driftbui die volgt op een simpel: "nee, het is afgelopen met tv kijken, maar we kunnen wel samen met de blokken gaan spelen" kan ik niet meer zo makkelijk negeren. Ik stap ook zelf uit de situatie (ik ga de was doen/koffie zetten/even in de tuin) en dan is het binnen 2 minuten over. Als ik haar zou 'straffen' door haar op de gang te zetten duurt het 10 keer zo lang.
Haha, erg herkenbaar! Als ik helemaal in de zen modus ben (komt niet vaak voor ) dan ben ik vrij immuun voor woedeaanvallen en negeer ik ze vrij gemakkelijk. Echter, doorgaans moet ik mezelf echt afleiden om het negeren voor elkaar te krijgen. Meestal pak ik dan mn Ipad of e.d., zodat ik in ieder geval iets anders heb om naar te staren dan dochterlief, maar zelfs dan maakt het volume dat ik toch het liefst wil ingrijpen. M'n man is zoveel beter in het negeren dan ik. Ik kan er soms echt jaloers van worden. Het ligt denk ik voornamelijk aan onze persoonlijkheden... Succes!
Nee wij kunnen ook echt niet tegen het aanstel gedrag. Ik vraag eerst wat er aan de hand is en dat ik hem zo niet kan helpen. Hij kan op een normale manier uitleggen wat er is, want als hij zo jammert weet ik niet wat er is. Dit vertellen we hem ook, meestal wordt hij dan rustig en vertelt wat er is. Daarna leggen we uit waarom iets niet kan of mag. Als dit allemaal echt niet helpt, dan mag hij even naar boven en daar kan hij schreeuwen wat hij wil. Zodra hij klaar is, mag hij terug komen. Vorige week bij een oom en tante was het echt drama!! Hij leek wel een speenvarken. Ik heb hem daar op de gang gezet en gezegd dat hij terug mag komen als hij rustig is. Binnen 5 minuten was het klaar