Hoi dames, Na bijna een jaar proberen hebben wij nog geen een keer een positieve test gehad. Mijn cyclus is heel regelmatig, heb een eisprong (zowel positieve ovulatietesten als temperaturen) Vandaag wederom bruinverlies gehad waardoor de aanzet voor de volgende menstruatie weer is gemaakt... Ik wil graag in contact komen met mensen die ook moeite hebben met zwanger worden en hebben besloten hebben naar een huisarts te gaan. Wij gaan deze stap zetten en ik vind het heel eng. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten... Wie O wie zit in hetzelfde schuitje?
Niet in hetzelfde schuitje (hoewel helaas ook nog nooit een positieve test gehad). Maar wil je wel even heel veel sterkte wensen en een hart onder de riem steken
Wat lief van je.. Dankjewel. Ik vind het erg lastig om er nu een dokter bij te gaan betrekken.... Ik hoop dat jij snel een mooie test hebt!!
Hoi maantje, ik raad je toch echt aan om naar de dokter te gaan, ik had positieve ovulatietesten en bij mijn tempen zag je ook elke keer netjes de sprong en de oplopende verhoging. Uiteindelijk moesten we het toch nog een half jaar zelf proberen, na anderhalf jaar bleek ik toch PCOS te hebben en beginnen we onze tweede ronde clomid. Ik heb geen overgewicht of hele klassieke symptomen dus had het ook niet verwacht, het kan nooit kwaad om wat onderzoeken te laten doen, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent.
Wel in hetzelfde schuitje gezeten, dus bij deze een hart onder de riem en ik hoop voor jullie op een positieve afloop!
Gewoon de stap zetten. Mijn gp stuurde mij weg na mijn vroege mk na 14 maanden proberen.. volgens haar zijn we nog jong en we hebben een positieve test gehad.. dindag ga ik weer heen omdat ik doorverwezen wil worden. Ik wil weten waarom we nog steeds met lege handen staan.
Ik ben ondertussen een heel eindje verder maar die eerste stap naar de arts herinner ik me nog zeer goed.Ik zag er tegen op als een berg, ik wou niet gaan maar na 15 maanden bleven mijn regels ineens keilang uit en werd ik halvelings gewongen om te gaan. In België ga je rechtstreeks naar de gyn, dat is wel handiger want onmiddellijk is diezelfde dag alles in gang gezet. Bloednames, echo planningen, clomid,... Toen is dus de trein vertrokken. Eigenlijk heel snel dus en achteraf bekeken verleg je gaandeweg je grenzen mee. Zo ging ik nooit Clomid slikken, nooit spuiten, nooit IUI, IVF of wat dan ook... Wel laat me je vertellen dat ik bijna aan het IVF station ben met mijn treintje. Ooit zei een vriendin dat het gelijk een treintje was met bestemming onbekend maar die je wilt laten bollen, en gelijk had ze... heel veel succes. Sta op je strepen en dat gesprek komt vast helemaal goed....
Dankjewel allemaal. Ik ben ook nog jong (24 bijna 25) en ben dus ook bang dat de ha zegt probeer nog maar even, maar ik heb gewoon het gevoel dat er na mijn eisprong (als ik die wel echt ook blijk te hebben ondanks temperatuur en ovulatietest) iets niet goed gaat tijdens mijn Lf.... Kan ik hierop aandringen mocht hij ons naar huis sturen met probeer nog maar een paar maanden....?
Neem je kaarten mee naar de huisarts en sta op je strepen. Jij hebt een jaar zonder resultaat maar wel je best gedaan je eisprong te vinden. Je maakt je druk, logisch. Je krijgt die verwijzing vast wel en dan is het aan de gynaecoloog. Succes. Het voelt waarschijnlijk als een opluchting als je je gesprek gehad hebt.
Wij zijn 8 maanden bezig. Begin juni naar de huisarts gegaan want ik ben en onregelmatig en mijn zus heeft een geschiedenis met cystes en hormoon onbalans dus we werden door verwezen naar het ziekenhuis, ik was heel blij met mijn huisarts dat hij ons toch ondanks dat we nog geen jaar bezig zijn doorstuurde. 22juli hebben we de eerste afspraak in het ziekenhuis. Daar ben ik wel zenuwachtig voor maar m'n zus en zwager zeggen dat het wel meeviel, alleen nogal klinisch maar ja
Hier ook bijna een jaar bezig, met nog geen positieve test.. Ik wil zo langzamerhand ook denken aan een afspraak maken met de huisarts, alleen vl ziet hier erg tegen op.. Ik hoop dat ik m zo ver krijg! Ik wil je in ieder geval succes wensen!
Hoi Maantje! Ook ik vond de stap naar de dokter enorm groot. Maar achteraf gezien neem ik het mezelf een beetje kwalijk dat ik de stap niet vroeger heb durven zetten en mezelf al die ellende, inclusief drie miskramen, heb "aangedaan". Had ik vroeger de stap naar de fertiliteit gezet, dan hadden ze vlugger mijn probleempjes ontdekt en was ik vlugger geholpen geweest. Had ik nog langer gewacht en hadden we nog langer zelf geprobeerd, was ik waarschijnlijk nog wel een aantal keer zwanger geraakt maar mijn lichaam was gewoon niet in staat om zelfs een gezond vruchtje vast te houden. Dankzij een "eenvoudige" ingreep (verwijderen tussenschot baarmoeder dat meer dan 1/2 van de ruimte innam en niet doorbloed was) en een beetje hormonale hulp (Puregon, Pregnyl en nog belangrijker Utrogestan) was het in de eerste ronde via de fertiliteit raak. Daarvoor nog een tijdje liggen aanmodderen bij een gewone gyn met Clomid, maar ook dat was in mijn geval echt verloren tijd. Wat ik maar wil zeggen is dat de stap inderdaad groot is, maar hij kan je zoveel leed besparen. Als het zaad van je man niet oké is bijvoorbeeld, kan jij mooie cyclussen hebben zoveel als je wil, maar zal het echt niet lukken. Een "eenvoudige" behandeling zoals IUI kan vaak al een hele hulp zijn. En ik zeg echt niet dat de mmm voor iedereen de oplossing is en dat iedereen zomaar hulp moet krijgen, maar met wat onderzoeken ben je niets kwijt en als alles in orde is, kan je met een geruster hart verder zelf proberen! Veel succes meid!
Hier bij een jaar ook naar de huisarts geweest. Die heeft direct een verwijzing gegeven en een zaadonderzoek bij mijn man laten doen. Dat bleek goed te zijn. En geheel toevallig had ik 3 dagen na de eerste afspraak bij de gyn een positieve test. Was dat niet geweest hadden we een rondje bloed prikken gehad om te kijken hoe en wat. Eerste afspraak wel gelijk een inwendige echo gehad. Succes, en ik hoop dat je net als ik toen, nu snel zwanger raakt!
Als ik niet naar de dokter was gegaan, dan had ik nooit geweten dat allebei mijn eileiders vergroeid waren en dat natuurlijk zwanger worden stomweg niet kán. Dus.. Ik ben blij dat ik gegaan ben. Ik hoop natuurlijk van harte dat het bij jullie veel simpeler is en dat je geen uitgebreid mmm traject inhoeft. Succes!
Hoi Maantje, Ik had je naam al eens voorbij zien komen op dit forum. Hier wel een beetje zelfde schuitje. Ga nu ronde 11 in en ben er dit keer heel verdrietig en gefrustreerd over. Waarom lukt het toch niet! We willen het zo graag! Ik ben al in een veel vroeger stadium naar de huisarts gegaan omdat ik last heb van tussentijdse bloedingen sinds ik met de pil gestopt ben. Daarom kon ik ook al eerder bij een gyn terecht, die me inmiddels heeft doorverwezen naar een fert.arts. Ik snap heel goed dat je het eng vindt, maar ik kan je vertellen dat het mij heel veel rust heeft geeft dat ik er alles aan doe. Ik ben daardoor al geprikt op hormonen, heb echos gehad, weet in elk geval dat dat goed zit. Stel er komt iets uit. Dan weet je dat en kun je de volgende stappen zetten. Wat anderen hier ook zeggen: je verlegt je grenzen gaandeweg. Dat vind ik zelf wel bijzonder om te merken. En als er niets uitkomt, dan weet je dat die dingen goed zitten. Dat geeft ook rust! Dus ik zou zeggen gewoon bellen. Je hebt al goed je huiswerk gedaan met temperaturen, dus dat kun je de arts allemaal laten zien. En zeker je angsten en vermoedens uitspreken! Succes!
Het is trouwens wel handig om een schriftje bij te houden of even op te schrijven hoe lang elke cyclus was en je temperatuur kaartjes, wanneer je een postieve ovulatietest had etc. Ik lees nog wel eens op dit forum dat sommige meiden worden weggestuurd met de boodschap van hou het komende half jaar eerst maar een schriftje bij met je temperatuur etc. Wat ook nog bij jou zou kunnen zijn is dat je baarmoederslijmvlies te dun is, dan heb je wel een eisprong maar dan kan het bevruchte ei zich niet goed nestelen.
Ik lees over de mannen die er tegen op zien. Mijn vriend was ook zo, nuchter type van maak je niet druk het komt goed. Maar na anderhalf jaar toen we naar de gyneacoloog gingen zag hij hoe normaal het eigenlijk is en dat er heel veel stellen komen omdat ze een duwtje in de goede richting nodig hebben. Nu we er redelijk open over zijn met onze directe omgeving dan hoor je pas alle verhalen van veel meer stellen die ook allemaal in het ziekenhuis liepen.. Dan denk je.. Huh jullie?? Maar er zijn natuurlijk veel mensen die wel delen dat ze zwanger zijn maar dan weet je zelf ook niet hoe lang ze er mee bezig zijn geweest. Mijn tante vertelde dat ze 7 jaar bezig is geweest.. Mijn moeder vertelde dat het bij haar ook anderhalf jaar duurde voordat ik er was.. M'n schoonmoeder deed er bijna 3 jaar over en 3 van m'n vriendinnen lopen ook in de MMM, waarvan er nu 1 mee gestopt is omdat het te veel druk op hun relatie zette. Na al die mensen die ik er over hoorde kreeg ik ook steeds meer het idee van ; het gaat ons ook lukken! Onze relatie is juist sterker en we kunnen er ook wel grapjes over maken als ik weer een echo moet laten maken.