Ik.zal mijn verhaal zo kort mogelijk proberen te houden. We hebben 3 kindjes waarvan 1 vlinderkindje. We hebben een dochter 3 en een zoon van bijna 1. Mijn laatste zwangerschap was een tweeling waarvan er 1 is overleden. Een tweeling was nietgepland en ik was er zo van geschrokken dat ik zei:ik wil dit niet. Toen ik er eindelijk aan gewend was bleek het niet goed te zijn met ons kindje en is overleden met 20 weken. Ik heb het heel zwaar gehad met het verlies van ons kindje ook heel erg met mijn eerste gedachte dat ik het eerst niet wilde en nu het heel erg welkom was kwam het niet meer. Mijn verlangen naar nog een kindje was daarna heel erg groot ook van mijn man. De bevalling van onze zoon liep ook niet bepaald vlekkeloos. Had een week in het zh gelegen omdat ik pas 31 weken zwanger was en al 3 cm ontsluiting een weeen had. Het was een helse week want het ene moment moesten we ons voorbereiden op de komst van onze zoon en het volgende moment kon het nog wel duren. En ik heb al zo'n vresellijke heimwee als ik in het zh lig. Hij is muiteindelijk met 32 weken geboren. Na de bevalling zei ik meteen dat het goed was zo. Dit wilde ik niet meer meemaken. Het was heel zwaar geestelijk en lichamelijk. Een paar weken na de bevalling kwam het gevoel vannog een kindjeheel sterk terug. Nog sterker als daarvoor. Maar mijn man wist het zeker hij wilde dit ook nooit meer meemaken. Veel gesprekken erover gehad en de ene keer wilde hij wel en het volgende moment niet meer. Heb hem ook meerdere malen gezegd dat hij met mijn gevoel speelde. Ik heb het laten rusten. Kon nog geen afstand doen van spullen die mijn kinderen niet meer gebruikt. Vriendin vroeg nog vaak of ik nog wilde of niet maar het gevoel is inmiddels afgenomen. Omdat mijn man niet wilde en ik kreeg veel commentaar dat ik het niet moest doen want ja ik had 2 gezonde kindjes van allebeei wat en wat als de zwangerschap weer niet goed zou gaan. Ik moest het hier maar bij laten van mijn omgeving zeg maar. Mijn moeder zei van de week nog tegen iemand : ik heb 5 kleinkinderen en dat is genoeg. Dus ik had het maar van me afgezet. Begin van het weekend zei mijn man ineens: ik ben zo gelukkig met onze mooie kindjes als jij er nog 1 bij wilt vind ik het goed. Maar alleen als jij het aankan. Je bent zo'n goede moeder. Ik hou zoveel van jou en onze kinderen. Het liefst wilt hij dat ik meteen dan maar stop met de anticonceptie want hij wilt niet langer wachten. Heb het nog een paar x aan hem gevraagd of hij het echt zeker wist en of hij het echt wilde. Maar hij was er zeker van hij wilt nog een kindje. Maar nu twijfel ik heel erg. Had me erbij neergelegd dat het hierbij zou blijven en nu dit. Ik weet nu niet of ik het nog wel wil. Heb dit maar niet gezegd omdat ik eerst zeker wil weten wat ik wil. Ik vind 2 kindjes absoluut niet druk en mijn dochter is super lief voor haar broertje. Wilt ook overal mee helpen. We hebben 3 slaapkamers dus moeten er 2 bij elkaar op de kamer. Iedereen heeft het erover dat het zo duur is met later studeren maar moeten wij ouders dat betalen? Ik vind dat namelijk niet. Ik heb het ook zelf moeten betalen. Vind het nu zo moeilijk om hier in een beslissing te maken. We zijn nu nog jong. Als we het wel doen kunnen we niet meer terug en als we het niet doen krijgen we dan geen spijt later. Ik wil ook geen jaar wachten met beslissen want de kindjes zijn nunog jong en wil ook niet teveel tussen hebben kwa leeftijd. Dit is zooo moelijk. Hopelijk heeft er iemand een tip voor de juiste keuze hoewel ik die toch zelf moet maken.
Spijt van een kindje zul je achteraf nooit krijgen. Spijt dat je het niet gedaan hebt wel! Succes met je keuze!
Heftige voorgeschiedenis kwebbel! Ik begrijp je twijfels dan ook maar al te goed. Zelf een BBZ gehad met spoedoperatie en verwijdering van een eileider welke ook heel anders had kunnen aflopen volgens de arts en dan ben je je toch net iets meer bewust van wat er allemaal ook NIET goed kan gaan. Dat wij daarna nog 2 gezonde dochters hebben mogen krijgen is een geschenk en zouden we genoegen mee moeten nemen....maar dan kom je aan bij het belangrijkste punt; Gevoel. Denk dat dat ook is wat bij jou speelt als ik het zo lees. Je kunt rationeel nog zoveel redenen bedenken om het niet te doen, maar wanneer je gevoel zegt dat het nog 'niet af' is en je weet dat het ook financieel/praktisch gezien op dit moment best zou kunnen dan blijft dat knagen. Het is een beslissing die alleen jij en je man uiteindelijk kunnen maken maar 'het Gevoel' heeft er bij ons uiteindelijk toch toe geleid dat ik deze morgen mijn spiraal heb laten verwijderen bij de dokter en wij toch gaan voor ons 3e (of eigenlijk 4e dan natuurlijk) wondertje! Succes met je keuze! Enne....je komt natuurlijk ook niet voor niets op een site als deze
De tranen rolde over m'n wangen bij het lezen van jou bericht en eigenlijk weet ik niet zo goed waarom. Het lijkt wel of ik soms helemaal niet weet wat mijn gevoel is. En ook idd met onze voorgeschiedenis en vooral het commentaar van anderen. Daardoor weet ik helemaal niet wat mijn gevoel wilt. Ik kom hier al wat jaren op deze site en heb vele verhalen gelezen maar toch lijkt het of ik er niet uitkom. Ben jij niet bang met wat je heb meegemaakt voor een nieuwe zwangerschap, ik denk dat dat ook iets is wat bijmij mee speelt nu. Ik ben nooit bang geweest voor de bevalling en al helemaal niet voor een zwangerschap maar nu dus wel voor beide heel erg.
Zeker ben ik bang! Pff ik kijk zo uit naar nog een kindje, maar vanaf de positieve test tot 'levensvatbare' draagtijd ben ik niet het zonnetje in huis heb ik mijn vorige zwangerschappen ervaren . Gelukkig mag ik op basis van mijn geschiedenis wel direct een inwendige echo als ik dat wil, voor de zekerheid dus dat scheelt. Maar de angst blijft. Gewoon door het bewustzijn van wat er KAN gebeuren. Maar de wens blijft. En hij is zo sterk dat we toch besloten hebben ervoor te gaan. Ik snap dat het een hoop emoties bij je teweeg brengt en je nu helemaal niet weet wat te doen. Neem je tijd! Niemand, maar dan ook niemand behalve jij en je man (oké en wellicht een arts die je het afraad) kunnen je hierin advies geven wat je op MOET volgen. Ik zou alleen toch een kleine zijdelingse opmerking willen maken omdat ik snap wat het is; laat je niet overtuigen door de (negatieve/afwijzende) opmerkingen van omstanders als vrienden of oma. Ik krijg die ook regelmatig. Zo van; jullie zijn wel klaar zo. Wij gaan de babyspullen weg doen hoor (bij oma thuis). Je moet blij zijn met 2 gezonde kinderen etc..... Maar het zou natuurlijk te erg voor woorden zijn als je daardoor afziet van nog een kindje en het uiteindelijk (als het misschien te laat is) blijkt niet jullie eigen besluit te zijn geweest maar gebaseerd op je omgeving. Heel heel veel succes met jullie keuze in ieder geval!
Ik probeer me niks van anderen aan te trekken maar is makkelijker gezegd dan gedaan. Buiten het feit dat ik bang ben voor de zwangerschap en bevalling is er ook nog bij ons de kans op weer een tweeling. Mijn man zei: als dat zo is dan is dat maar zo. Maar ook dat maakt me bang. Als we er nu nog 1 kindje bij mogen krijgen dan zoiden er al 2 bij elkaar op de kamer moeten. Als er 2 kindjes bij komen ja dan word het zo veel krapper. Weet ook niet of we dat wel kunnen redden financieel. Zo moeilijk allemaal...
Ja het is natuurlijk een hele beslissing. Daar moet je wel helemaal achter staan. Daarom; neem je tijd. Wel denk ik dat twijfels altijd zullen blijven over de randzaken hoor. Ook hier fiks aantal Tweelingen in de Fam. Ook wel die gedachte gehad: wat als?! Nou ja, dat zien we dan wel denk ik nu. Maar dat komt omdat bij ons die knop om is. Maar of we het financieel dan trekken , hoe het met de ruimte zit zijn wij ook geheel niet zeker van hoor...tja we kunnen niet bij jullie in de keuken kijken dus of je het daarvan laat afhangen ligt echt bij jullie zelf natuurlijk.....
Probeer naar je eigen gevoel te luisteren.. je gevoel zal je echt wel zeggen of je nog een kindje wil, ja of nee.. ongeacht of je bang zult zijn of niet.. Al kan ik me heel goed voorstellen dat je er angst voor hebt.. is ook niet niks wat je mee hebt gemaakt! Als je ervoor kiest om toch nog voor een kindje te gaan en je krijgt er 1 (of 2 ) dan zul je daar geen spijt van krijgen. Mocht je een tweeling krijgen, daar groei je in.. je leert vanaf het moment dat je bevalt gelijk met 2 baby'tjes te dealen.. en daarbij krijg je ook hulp. Mocht je ervoor kiezen om niet voor nog een kindje te gaan, zul je er echt 100% achter staan.. anders ga je echt spijt krijgen.. Heel veel succes met je keuze.. probeer echt naar je eigen gevoel te luisteren
Dat gevoel van mij is dus nu het probleem want het lijkt of het me in de steek heeft gelaten. Het lijkt wat dat betreft wel uitgeschakelt. Daarom is het nu ook zo moeilijk. Als.ik mensen met tweelingen of met 3 kinderen zie denk ik dat had bij ons ook moeten zijn. Daarom snap ik mijn omgeving ook niet helemaal waarom was het wel goed geweest als wij wel een tweeling hadden gehad maar als we er een kindje bij willen nu (en dat is zeker geen vervanging dat weet ik want hoeveel kindjes we er ook bij kunnen krijgen onze dochter zal het noooit zijn) dan is het niet goed en moeten we blij wezen met onze 2 gezonde kindjes (als of we dat niet zijn met 2 maar met 3 wel). Dat snap ik dan gewoon niet alsof hun de zwangerschap en bevalling en opvoeding moeten doen.
Is idd een moeilijke keuze. Hier waren we er ook niet over uit of we in de toekomst nog een derde bij wilde maar het lot heeft voor ons besloten. De dingen qua financieen en ruimte heb ik ook wel over ingezeten. Maar waar er 2 eten kunnen er ook wel 3 eten. Lijkt me vooral ook heel erg gezellig. Heb nu ook een heel sterk gevoel hierna is het klaar zijn we compleet. Dit had ik bij de 2de zwangerschap niet. Maar omdat dat een hele zware zwangerschap was moest ik er echt niet meer aan denken. Nu ben ik er heel rustig onder. Geniet veel bewuster van deze laatste zwangerschap. En zie heel erg uit naar ons kleine meisje! Als ik van te voren moest kiezen had ik misschien wel nee gezegt. Maar nu vind ik het geweldig om het allemaal nog een keer mee te maken.
Als je rustig wordt komt je gevoel vanzelf weer, het is nu je verstand die piekuren draait. Je hoeft niet nu meteen te beslissen, over een maand is ook nog prima!
Ik weet dat ik nu niet hoef te beslissen. Hoop alleen dat het idd is wat je zegt dat het gevoel terug komt en dat ik dan een beslissing kan maken of we er wel of niet voor gaan.
Ik heb een volgende stap gezet en kijken wat daar uit komt en misschien helpt het bij een beslissing. Ik heb namelijk volgende week een afspraak bij de gyn. Heb wat vragen wat rond blijft spoken die ik graag beantwoord wil hebben. En wat vandaar uit komt kan ik hopelijk de uiteindelijke beslissing maken.