vrienden

Wat vervelend voor je! Zelf zit ik ook zo helaas. Ik heb nu 1 vriendin hier in de buurt maar dat is het niet helemaal.. Ik vind het ook best moeilijk om over zomaar iets te praten,lijkt wel of ik dat gewoon niet kan haha. Ik sta nu ingeschreven bij een sociaal iets zodat ik meer meiden van mijn leeftijd leer kennen. Ik hoop dat dat een beetje werkt want ik ben dat alleen zitten ook wel zat

 

Evietje wat vervelend dat je het zo ervaart, ik kan natuurlijk niet in jou sociale kringen kijken maar ik merk wel dat het veranderd is. Zelf heb ik tweede goede vriendinnen die ik altijd kan bellen en waar ik altijd langs kan en daarnaast nog een aantal andere vriendinnen waar ik mee afspreek en waarmee het ook gezellig is. Die vertel ik niet altijd alles.
Daarbuiten ken ik ontzettend veel mensen en aantal daarvan zien we ook regelmatig en dan is het ook gezellig maar daar verwacht ik niets van en zij niet van mij. Weer even terug naar die twee goede vriendinnen en die ander vriendinnen waarmee ik ook afspreek. We zien elkaar niet wekelijks maar spreken elkaar regelmatig via Whatsapp of telefoon. Soms ook even een week niet en dat is ook prima.

Een vriendschap moet inderdaad van twee kanten komen, maar soms kan het van beide of een kant was stiller zijn. Als jij het gevoel hebt dat het niet lekker zit dan moet je dat uit kunnen spreken, misschien ervaren zij het anders of denken zij hetzelfde?

 

Wat vervelend dat het zo loopt. Eigenlijk kan je maar één ding doen en dat is het gesprek aan gaan ook al is dat moeilijk. Je komt nu namelijk in een aanname dat het misschien wel aan jou ligt maar misschien spelen er andere dingen of heeft zij een ander beeld van een vriendschap.

Voor mij is het niet herkenbaar. Ik heb ook verschillende vriendschappen: beste vriendinnen die ik dagelijks/wekelijks zie en spreek maar ook een paar hele goede vriendinnen die ik misschien elke twee maanden of elk kwartaal zie en ook niet zo vaak spreek maar waarvan ik weet dat ze er altijd zullen zijn. Soms horen we weken niets van elkaar en dat is dan ook prima. Vandaar ook dat ik aangeef dat je vriendin misschien een ander beeld heeft en het genoeg vindt om af en toe contact te hebben?

Veel succes in elk geval meis!

 

Hoi evietje, wat naar dat je je zo voelt. Is niet leuk, weet ik! Momenteel heb ik ook zo'n gevoel. Waarom moet ik altijd wat van me laten horen? Ik heb nu ook even een stap terug genomen en wacht het wat meer af. Maar dat vind ik best lastig. Duurt het te lang en blijft het gebeuren, dan ga ik het bij verschillende mensen toch eens rustig aankaarten. Misschien is dat voor jou ook een goed idee? Sterkte! (Jammer dat je niet in de buurt woont..!)

 

Och meid! Zo herkenbaar.
Ik heb momenteel 1 vriendin waar ik lief en leed mee deel.
Andere vriendinnen (2) laten echt nooit wat van zich horen.
Heeft mij ook veel verdriet gedaan, maar ik ben er klaar mee.
Die ene vriendin is eerlijk, betrouwbaar en zal er altijd voor mij zijn.
En die andere twee....als ze willen kletsen prima, maar het komt niet meer van mijn kant.

 

Heel herkenbaar! Ben nu ook heel selectief met wie ik contact houd. Van sommige mensen al héél lang niks van gehoord. Die bel ik ook niet meer. Ik ben nu ook van Facebook af, zodat de mensen, die denken dat een reactie of like op een status van mij voldoende is om contact te houden, wel mij op een andere manier moeten benaderen, willen ze contact houden. Wat een aderlating was dat zeg! Ik voel me er beter door. Heb met minder mensen contact, maar met de mensen waar dat contact er nog wel bij is, is het des te intiemer! Ik bel zelf ook veel vaker nu.

Er zit trouwens ook iemand bij, waar ik echt heel teleurgesteld van was. Heb mijn hart gelucht bij een wederzijdse vriendin. Die zei: Waarom zeg je het haar niet gewoon? En wat bleek? Zij zat ook helemaal niet lekker in haar vel en dacht, dat ik niet op haar (gezeur) zat te wachten! Zij huilen, ik huilen, zijn elkaar in de armen gevlogen en spreken nu veel vaker af.

Ik denk dus dat laatste. Je weet niet wat er achter zit.

Succes meid!

 

hier ook wel een beetje om deze rede hebben we bijna alle contacten stop gezet iets langer dan een jaar geleden..
helaas is het vinden van nieuwe contacten best moeilijk.
hier ook afgekeurd en een man die gigantisch veel werkt waardoor ik ook niet echt de kans heb om mensen te leren kennen.
ik ben geen alles vriendje maar merk toch wel dat dit te weinig is.

 

Ik heb een vriendinnengroep en die spreek ik soms vaak en soms tijden niet. Maar we hebben wel de onderlinge verstandhouding dat dat ok is. Het is nu eenmaal de drukste periode van ons leven en de prioriteit ligt nu bij ons gezin (en ons werk). Wat niet wil zeggen dat we er niet voor elkaar zijn als dat nodig is. Maar we nemen elkaar ook niks kwalijk. Ook niet dat sommigen van ons soms wat actiever zijn in contact zoeken dan anderen. Het is zoals het is.

Ik persoonlijk ben daar erg blij mee, want ik ben nu in een fase in mijn leven dat ik helaas weinig tijd heb voor mijn vriendinnen. En soms heb ik ook geen tijd om te wachten op anderen, en regel ik dus een etentje, maar ik vind het niet erg dat ik dit moet doen.

Misschien staan jouw vrienden er ook wel zo in, alleen hebben ze dit nooit zo uitgesproken?

En misschien ben jij wel in een periode in je leven dat je juist iets meer steun nodig hebt, maar dan moet je dat wel aangeven... Ik denk dus dat de enige optie is een gesprek aangaan.

 

Ik heb ook veel vriendinnen maar ik spreek ze ook niet perse elke week allemaal hoor. Soms niet eens elke maand. (omdat het er aardig wat zijn heb ik alsnog wel bijna elke dag contact met eentje of meer hoor, daar niet van) Bij mijn beste vriendin kunnen er zo twee maanden overheen gaan, en als we elkaar dan weer spreken voelt het net of we elkaar de dag ervoor nog gezien hebben. Ik vind het niet zo'n probleem, en ik verwacht ook eigenlijk niet van ze dat ze na een bepaalde tijd contact met me moeten zoeken. Ze komen vanzelf wel weer terug. Geen druk, dat vind ik zelf ook niet fijn.

 

Herkenbaar hoor!

Ik heb de afgelopen jaren al heel wat vrienden zien komen en zien gaan.
De meeste van hen werkte niet en snapte niet dat ik op de dagen dat ik vrij was een hoop te doen had.
Of ik moest altijd maar overal achter aan lopen.
Of van die zogenaamde "vrienden" die vervolgens lekker achter je rug om over je lullen.

Ik ben er wel een beetje klaar mee met "vrienden" heb via hier een hele leuke meid leren kennen waar het super mee klikt en die beschouw ik ook wel als wat meer dan een vriendin.

Maar verder kunnen ze de boom in..

 

Ook hier herkenbaar,roepen dat vrienden zijn maar contact komt maar van een kant ben er ook klaar mee.

 

Gewoon meer van dat soort vrienden proberen te scoren; wanneer er ook maar 1 'vriendin' 1x per half jaar aan je denkt, en je er ongeveer zes van hebt, dan heb je toch elke maand een goede vriendin.

Nee, ik weet het niet. Ik ben soms echt heel erg druk en dan heb ik geen tijd en soms heb ik inderdaad een hele maand geen tijd. En soms wel en dan kom je bijna niet meer van mij af Dus tja, ik weet het niet.

Maar ik zou zeker GEEN energie steken in mensen waar je voor jouw gevoel niks van terug krijgt, want daar heb je niet zoveel aan.

 

Ik snap helemaal hoe je je voelt. Mijn beste vriendin die ik ik ondertussen ook al zeker 20 jaar ken hoor ik ook nog amper wat van sinds ik samenwoon zo een 3.5 jaar. Het moet ook meestal van mijn kant uit komen anders hoor ik ook amper wat. Dat vind ik ook super jammer.doet me vaak ook veel pijn. Voel me ook vaker gewoon alleen. Mijn vriend zegt soms al laat het eens van hun uitkomen en loop er niet steeds achteraan.maarja wat moet ik dan.dan zie ik niemand meer. Ben meestal al thuis. Doe al amper watm af en toe met mijn zusje ga ik wat doen dat is dan Altijd wel super gezellig. Maar vind het ook eens leuk als ik van andere wat hoor en dan wat kan gaan doen of bij elkaar langskan gaan. Het komt 8 van de 10 keer toch van mij uit. Iemand anders wat ik ken als ik daar mee afspreek dan is het elke keer maar de vraag of het doorgaat of niet. Mijn vriend zei laatst al zoek je iets uit van een hobby waar je heen kan gaan leer je andere mensen kennen. Maar dat is al niks voor mij. Ga ergens het liefste met iemand heen wat ik ken als ik er niemand ken. Maar het is inderdaad lastig wat moet je doen. Ik ben dan weer zo iemand ik vraag dan zelf wel weer aan diegene of we wat kunnen afspreken.
je kan het dan inderdaad aangeven aan diegene zodat diegene wel weet dat je ermee zit.

 

Ik ken het.
Maar ik heb er ook niet zoveel behoefte aan, dat scheelt. Ik weet dat goede vriendschappen schaars zijn en dat het leuk is als mensen hun ellende bij je kwijt kunnen. Zodra de rollen omgekeerd zijn, zijn ze ineens te druk.

Had ook eens 1 iemand waarvan ik dacht dat het wel een vriendschap kon worden. Maar die kon alleen maar vertellen over haar leven en de dingen die ze had meegemaakt. Totaal geen interesse in mij of mijn leven. Als ik vertelde wat ik had meegemaakt wist ze het zo te buigen dat het weer alleen om haar ging.
Dan ben ik er snel mee klaar.

Ik denk dat als mijn zoon naar school gaat ik vanzelf meer contacten op doe. Vaker afspreken via de kinderen of praatjes maken op school.
Mijn tijd komt nog wel en je jouw ook.

Maar je kan altijd een oproepje plaatsen. Misschien hier zelfs.

 

Ik ben hier meestal degene die niet goed reageert. En dat terwijl ik met veel mensen wel om kan gaan maar met weinig mensen echt een gevoel van vriendschap heb. Dat zou ik dus veel meer moeten koesteren. Als ze in de buurt wonen is het makkelijk maar als het op bellen en mailen aankomt ben ik een ramp. En dat terwijl ik wel gek op ze ben en me schuldig voel dat ik niet vaker bel. Vooral nu met een voltijd baan en het hele huishouden kom ik er niet aan toe. Het staat wel op m'n lijstje maar als ik dan eindelijk een momentje voor mezelf heb plof ik op de bank of wil ik juist even lekker baar buiten. Als ik dan wel eens contact op neem ben ik altijd weer heel blij als ze toch weer reageren want ik ben altijd bang dat ze het gehad hebben (zou ik ze niet kwalijk nemen maar wel erg vinden).

Mijn punt hiermee is, als ze niet altijd goed reageert hoeft dat niet altijd te zijn omdat ze niet om je geeft of het haar niet interesseert. Wat bij mij goed helpt is meteen iets afspreken voor de volgende keer.

 

En dan niet te vergeten: Hoe langer je geen contact hebt gehad, hoe meer je je er voor schaamt, hoe hoger de drempel wordt...

 

Herkenbaar en als je stopt met achteraan lopen dan blijven er ineens bar weinig 'vrienden' over. Eigenlijk boeit het me ook niet echt meer, doe toch meestal alleen dingen met ons gezin en familie. Zo heb ik laatst afscheid genomen van vrienden die we alleen zagen met verjaardagen. Scheelt weer zo'n 40 euro aan kadootjes per jaar 😉